Ουρράκα της Πορτογαλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Νέα σελίδα: Η '''Ινφάντα Ουρράκα της Πορτογαλίας''' (1128<ref> Mattoso 2014, p. 226.</ref>-1211<ref> Rodrigues Oliveira 2010, p. 79.</ref>) ήταν μια... |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Η '''Ινφάντα Ουρράκα της Πορτογαλίας''' (1128<ref> Mattoso 2014, p. 226.</ref>-1211<ref> Rodrigues Oliveira 2010, p. 79.</ref>) ήταν μια πριγκίπισσα της Πορτογαλίας, κόρη του [[Αλφόνσος Α΄ της Πορτογαλίας|Αλφόνσου Α΄, πρώτου βασιλιά της Πορτογαλίας]] και της συζύγου του, [[Ματθίλδη της Σαβοΐας|Ματθίλδης της Σαβοΐας]] ήταν βασίλισσα της Λεόν ως σύζυγος του βασιλιά [[Φερδινάνδος Β΄ της Λεόν|Φερδινάνδου Β΄ της Λεόν]] και μητέρα του [[Αλφόνσος Θ΄ της Λεόν|Αλφόνσου Θ΄ της Λεόν]]. |
Η '''Ινφάντα Ουρράκα της Πορτογαλίας''' (1128<ref> Mattoso 2014, p. 226.</ref>-1211<ref> Rodrigues Oliveira 2010, p. 79.</ref>) ήταν μια πριγκίπισσα της Πορτογαλίας, κόρη του [[Αλφόνσος Α΄ της Πορτογαλίας|Αλφόνσου Α΄, πρώτου βασιλιά της Πορτογαλίας]] και της συζύγου του, [[Ματθίλδη της Σαβοΐας|Ματθίλδης της Σαβοΐας]] ήταν βασίλισσα της Λεόν ως σύζυγος του βασιλιά [[Φερδινάνδος Β΄ της Λεόν|Φερδινάνδου Β΄ της Λεόν]] και μητέρα του [[Αλφόνσος Θ΄ της Λεόν|Αλφόνσου Θ΄ της Λεόν]]. |
||
==Ζωή== |
==Ζωή== |
||
Κόρη του Αλφόνσου Α΄, |
Κόρη του Αλφόνσου Α΄, πρώτου βασιλιά της Πορτογαλίας, και της συζύγου του Ματθίλδης της Σαβοΐας, είχε αρκετά αδέλφια, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά [[Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας|Σάντσο Α΄]]. |
||
Τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 1165 παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Β΄, κι έγινε η πρώτη ινφάντα της Πορτογαλίας που παντρεύτηκε μονάρχη της Λεόν. Ο μόνος γιος αυτού του γάμου, ο Αλφόνσος Θ΄, γεννήθηκε στη Ζαμόρα στις 15 Αυγούστου 1171.<ref> Arco y Garay 1954, p. 167.</ref> |
Τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 1165 παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Β΄, κι έγινε η πρώτη ινφάντα της Πορτογαλίας που παντρεύτηκε μονάρχη της Λεόν. Ο μόνος γιος αυτού του γάμου, ο Αλφόνσος Θ΄, γεννήθηκε στη Ζαμόρα στις 15 Αυγούστου 1171.<ref> Arco y Garay 1954, p. 167.</ref> |
||
| Γραμμή 10: | Γραμμή 10: | ||
Η βασίλισσα Ουρράκα θάφτηκε στη Μονή της Σάντα Μαρία ντε Βαμμπά σε αυτό που σήμερα είναι η επαρχία [[Βαγιαδολίδ]], που ανήκε στο Τάγμα του Αγίου Ιωάννη<ref> Arco y Garay 1954, p. 168.</ref>. Στο εσωτερικό της εκκλησίας της Σάντα Μαρία, το μοναδικό τμήμα που απομένει από την αρχαία μονή, βρίσκεται στο παρεκκλήσι της βασίλισσας όπου μια πλάκα που τοποθετήθηκε εκεί αναφέρει ότι η βασίλισσα Ουρράκα της Πορτογαλίας είχε γεννηθεί σε αυτήν την εκκλησία<ref> Elorza et al 1990, p. 57.</ref>. |
Η βασίλισσα Ουρράκα θάφτηκε στη Μονή της Σάντα Μαρία ντε Βαμμπά σε αυτό που σήμερα είναι η επαρχία [[Βαγιαδολίδ]], που ανήκε στο Τάγμα του Αγίου Ιωάννη<ref> Arco y Garay 1954, p. 168.</ref>. Στο εσωτερικό της εκκλησίας της Σάντα Μαρία, το μοναδικό τμήμα που απομένει από την αρχαία μονή, βρίσκεται στο παρεκκλήσι της βασίλισσας όπου μια πλάκα που τοποθετήθηκε εκεί αναφέρει ότι η βασίλισσα Ουρράκα της Πορτογαλίας είχε γεννηθεί σε αυτήν την εκκλησία<ref> Elorza et al 1990, p. 57.</ref>. |
||
==Βιβλιογραφία== |
==Βιβλιογραφία== |
||
*Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. OCLC 11366237. |
*Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. OCLC 11366237. |
||
Έκδοση από την 07:48, 18 Αυγούστου 2017
Η Ινφάντα Ουρράκα της Πορτογαλίας (1128[1]-1211[2]) ήταν μια πριγκίπισσα της Πορτογαλίας, κόρη του Αλφόνσου Α΄, πρώτου βασιλιά της Πορτογαλίας και της συζύγου του, Ματθίλδης της Σαβοΐας ήταν βασίλισσα της Λεόν ως σύζυγος του βασιλιά Φερδινάνδου Β΄ της Λεόν και μητέρα του Αλφόνσου Θ΄ της Λεόν.
Ζωή
Κόρη του Αλφόνσου Α΄, πρώτου βασιλιά της Πορτογαλίας, και της συζύγου του Ματθίλδης της Σαβοΐας, είχε αρκετά αδέλφια, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά Σάντσο Α΄.
Τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 1165 παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Β΄, κι έγινε η πρώτη ινφάντα της Πορτογαλίας που παντρεύτηκε μονάρχη της Λεόν. Ο μόνος γιος αυτού του γάμου, ο Αλφόνσος Θ΄, γεννήθηκε στη Ζαμόρα στις 15 Αυγούστου 1171.[3]
Ωστόσο, ο γάμος του Φερδινάνδου Β΄ και της Ουρράκας ακυρώθηκε το 1171 ή 1172 από τον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄ διότι ήταν δεύτερα ξαδέρφια. Η Ουρράκα έγινε τότε μοναχή και αποσύρθηκε για να ζήσει στα κτήματα που είχε δώσει ο πρώην σύζυγός της στη Carta de Arras στη Zamora. Αργότερα, αποσύρθηκε στη Μονή της Santa María de Wamba που ανήκε στην προαναφερθείσα τάξη[4].
Στις 25 Μαΐου 1176, η βασίλισσα Ουρράκα δώρισε γη και βίλες στο Τάγμα του Αγίου Ιωάννη. Αυτές οι ιδιότητες περιλάμβαναν το Castroverde de Campos και τη Mansilla στη Λεόν και το Salas και το San Andrés στην Αστούρια[5]. Παρουσιάστηκε το 1188 στη στέψη του γιου της Αλφόνσου Θ΄, ο οποίος κληρονόμησε το θρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του στις 22 Ιανουαρίου του 1188 και, το ίδιο έτος, στις 4 Μαΐου, επιβεβαίωσαν τα προνόμια που χορήγησε ο πρώην βασιλιάς στο διάταγμα του Σαντιάγκο .[6] Η παρουσία της καταγράφεται για τελευταία φορά σε μεσαιωνικές πηγές το 1211 όταν δώρισε το χωριό Castrotorafe που είχε λάβει από τον σύζυγό της το 1165 ως γαμήλιο δώρο στον καθεδρικό ναό της ΖαμόραΣφάλμα αναφοράς: Λείπει η ετικέτα κλεισίματος </ref> για την ετικέτα <ref></ref>.
Η βασίλισσα Ουρράκα θάφτηκε στη Μονή της Σάντα Μαρία ντε Βαμμπά σε αυτό που σήμερα είναι η επαρχία Βαγιαδολίδ, που ανήκε στο Τάγμα του Αγίου Ιωάννη[7]. Στο εσωτερικό της εκκλησίας της Σάντα Μαρία, το μοναδικό τμήμα που απομένει από την αρχαία μονή, βρίσκεται στο παρεκκλήσι της βασίλισσας όπου μια πλάκα που τοποθετήθηκε εκεί αναφέρει ότι η βασίλισσα Ουρράκα της Πορτογαλίας είχε γεννηθεί σε αυτήν την εκκλησία[8].
Βιβλιογραφία
- Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. OCLC 11366237.
- Elorza, Juan C.; Vaquero, Lourdes; Castillo, Belén; Negro, Marta (1990). Junta de Castilla y León. Consejería de Cultura y Bienestar Social, ed. El Panteón Real de las Huelgas de Burgos. Los enterramientos de los reyes de León y de Castilla. Publisher Evergráficas S.A. ISBN 84-241-9999-5.
- García Tato, Isidro (2004). Las encomiendas gallegas de la Orden Militar de San Juan de Jerusalén: Estudio y edición documental (in Spanish). Vol. I. Santiago de Compostela: Instituto de Estudios Gallegos «Padre Sarmiento». ISBN 8400082508.
- Gross, Georg (1998). "El fuero de Castrotorafe (1129). Transición a la documentación romanizadora". Boletín de la Real Academia de la Historia (in Spanish). Madrid. Vol. CXCV, Cuaderno II: 221–229. ISSN 0034-0626.
- Mattoso, José (2014). D. Afonso Henriques (in Portuguese). Lisbon: Temas e Debates. ISBN 978-972-759-911-0.
- Rodrigues Oliveira, Ana (2010). Rainhas medievais de Portugal. Dezassete mulheres, duas dinastias, quatro séculos de História (in Portuguese). Lisbon: A esfera dos livros. ISBN 978-989-626-261-7.
Παραπομπές
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Urraca of Portugal της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |