Σημείο στίξης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 5971659 από τον 2A02:582:5812:B200:CD43:58AA:C5A1:3495 (Συζήτηση)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Σημεία στίξης στην ελληνική γλώσσα|Τα σημεία στίξης στην ελληνική γλώσσα είναι
'''Σημεία στίξης''' λέμε τα σύμβολα-σημάδια που βάζουμε ανάμεσα στις λέξεις και μας διευκολύνουν στην [[ανάγνωση]]. Δείχνουν δηλαδή πώς διαβάζεται ένα κείμενο ([[επιτονισμός]]), πού και πόσο γίνεται διακοπή κάθε φορά, τι αίσθημα εκφράζεται και τι ακριβώς θέλει να πει ο γράφων.
* [[τέλειος αριθμός]] Μπαίνει στο τέλος μιας φράσης

* [[άνω τελεία]]
== Σημεία στίξης στην ελληνική γλώσσα ==
να κάνουμε μικρή παύση
Τα σημεία στίξης στην ελληνική γλώσσα είναι έντεκα:
* [[τελεία]]. Μπαίνει στο τέλος μιας φράσης που έχει ολοκληρωμένο νόημα για να σταματήσει η φωνή μας.
* [[άνω τελεία]]. Χρησιμεύει για να χωρίσει μέσα στη φράση δύο μέρη, από τα οποία το δεύτερο επεξηγεί το πρώτο.
* [[Κόμμα (στίξη)|κόμμα]]. Δείχνει πού να κάνουμε μικρή παύση.
* [[ερωτηματικό]]. Μπαίνει στο τέλος μιας ερωτηματικής πρότασης.
* [[ερωτηματικό]]. Μπαίνει στο τέλος μιας ερωτηματικής πρότασης.
* [[θαυμαστικό]]. Μπαίνει μετά από [[επιφώνημα|επιφωνήματα]] ή φράσεις που εκφράζουν χαρά, λύπη, θαυμασμό, φόβο, πόνο κ.λπ.
* [[θαυμαστικό]]. Μπαίνει μετά από [[επιφώνημα|επιφωνήματα]] ή φράσεις που εκφράζουν χαρά, λύπη, θαυμασμό, φόβο, πόνο κ.λπ.
* [[διπλή τελεία]] (ή «άνω και κάτω τελεία»). Μπαίνει όταν παρατίθενται τα λόγια κάποιου κατά λέξη, όταν παρατίθενται [[παροιμία|παροιμίες]] ή γνωμικά, όταν απαριθμούνται πράγματα ή όταν θέλουμε να εξηγήσουμε κάτι.
* [[διπλή τελεία]] (ή «άνω και κάτω τελεία»). Μπαίνει όταν παρατίθενται τα λόγια κάποιου κατά λέξη, όταν παρατίθενται [[παροιμία|παροιμίες]] ή [[Γνωμικό|γνωμικά]], όταν απαριθμούνται πράγματα ή όταν θέλουμε να [[εξηγήσ]], αλλά σ' αυτή την περίπτωση η πληροφορία θεωρείται πιο σημαντική.
* [[παρένθεση (στίξη)|παρένθεση]]. Σημειώνεται για να κλειστεί μέσα της μια λέξη ή φράση που εξηγεί το νόημα της πρότασης είτε μπαίνει στο τέλος μιας φράσης έχοντας το όνομα αυτού που το είπε.
* [[αποσιωπητικά]]. Χρησιμοποιούνται όταν θέλουμε να αποσιωπήσουμε κάτι ή να δηλώσουμε ότι η φράση μένει κομμένη, ατέλειωτη.
* [[παύλα]]. Χρησιμοποιείται εντός διαλόγου, ώστε να φανεί ότι αλλάζει πρόσωπο.
* [[διπλή παύλα]]. Χρησιμοποιείται όπως και η παρένθεση, αλλά σ' αυτή την περίπτωση η πληροφορία θεωρείται πιο σημαντική.
* [[εισαγωγικά]]. Χρησιμοποιούνται όταν επιθυμούμε να παραθέσουμε τα λόγια κάποιου τρίτου κατά λέξη, όταν παρατίθενται παροιμίες ή γνωμικά ή όταν αναφέρονται τίτλοι βιβλίων, έργων κ.λπ.

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* Κουτρούλης Μπάμπης Γ., [http://www.teicrete.gr/users/kutrulis/Glosika/Stixi.htm Βασικές οδηγίες για τη χρήση των σημείων στίξης].


[[Κατηγορία:Σημεία στίξης| ]]
[[Κατηγορία:Σημεία στίξης| ]]
[[Κατηγορία:Γραμματική]]
[[Κατηγορία:Γραμματική]]

Έκδοση από την 19:44, 8 Αυγούστου 2016

Σημεία στίξης στην ελληνική γλώσσα|Τα σημεία στίξης στην ελληνική γλώσσα είναι

να κάνουμε μικρή παύση

  • ερωτηματικό. Μπαίνει στο τέλος μιας ερωτηματικής πρότασης.
  • θαυμαστικό. Μπαίνει μετά από επιφωνήματα ή φράσεις που εκφράζουν χαρά, λύπη, θαυμασμό, φόβο, πόνο κ.λπ.
  • διπλή τελεία (ή «άνω και κάτω τελεία»). Μπαίνει όταν παρατίθενται τα λόγια κάποιου κατά λέξη, όταν παρατίθενται παροιμίες ή γνωμικά, όταν απαριθμούνται πράγματα ή όταν θέλουμε να εξηγήσ, αλλά σ' αυτή την περίπτωση η πληροφορία θεωρείται πιο σημαντική.