Οροσειρά της Αλάσκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 14: | Γραμμή 14: | ||
==Περιγραφή και ιστορία== |
==Περιγραφή και ιστορία== |
||
[[File:Alaska range.jpg|thumb|right|alt=View of Alaska Range from Denali National Park| |
[[File:Alaska range.jpg|thumb|right|alt=View of Alaska Range from Denali National Park| Θέα από το εθνικό πάρκο Ντενάλι]] |
||
Η οροσειρά σχηματίζει τόξο |
Η οροσειρά σχηματίζει τόξο με προσανατολισμό ανατολικά προς δυσμάς με το βορειότερο τμήμα της στο κέντρο. Από εκεί αλλάζει κατεύθυνση ΝΔ προς τη [[χερσόνησος της Αλάσκας|χερσόνησο της Αλάσκας]] και τις [[Αλεούτιες νήσοι|Αλεούτιες νήσους]] και ΝΑ προς της οροσειρές της ακτής του [[Ειρηνικός|Ειρηνικού]]. Τα βουνά λειτουργούν ως φυσικό φράγμα στη ροή υγρού αέρα από τον [[κόλπος της Αλάσκας|κόλπο της Αλάσκας]] βόρεια και ως εκ τούτου διακρίνεται για τον πολύ άσχημο καιρό της. Η βαριά [[χιόνι|χιονόπτωση]] τροφοδοτεί μια σειρά μεγάλων [[παγετώνας|παγετώνων]]. Την οροσειρά διασχίζουν μεγάλοι ποταμοί, ανάμεσα στους οποίους ο [[ποταμός Ντέλτα]] και ο [[ποταμός Νενάνα]] στο κέντρο της οροσειράς και οι ποταμοί Ναμπέσνα και Τζιζάνα ανατολικά. |
||
[[Image:Alaska Range Glacier.jpg|thumb|left|200px|Παγετώνας της οροσειράς της Αλάσκας]] |
[[Image:Alaska Range Glacier.jpg|thumb|left|200px|Παγετώνας της οροσειράς της Αλάσκας]] |
||
| ⚫ | |||
The range is part of the [[Pacific Ring of Fire]], and the [[Denali Fault]] that runs along the southern edge of the range is responsible for a number of [[earthquake]]s. Mount Spurr is a stratovolcano located in the northeastern end of the Aleutian Volcanic Arc of Alaska, USA which has two vents, the summit and nearby Crater Peak. |
|||
Η οροσειρά είναι τμήμα του [[Δακτύλιος Φωτιάς του Ειρηνικού|Δακτύλιου Φωτιάς του Ειρηνικού]] και το [[Ρήγμα Ντενάλι]] που διατρέχει το νότιο άκρο της οροσειράς είναι υπέυθυνο για αριθμό [[σεισμός|σεισμών]]. Το [[όρος Σπουρ]] είναι [[στρωματοηφαίστειο]]<ref>{{cite web|url=http://www.geo.auth.gr/765/2_landforms/24_volcano_strato.htm|title=Στρωματοηφαίστεια|publisher=Γεωλογικό τμήμα πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης|accessdate=26 Αυγ 2014}}</ref> στο βορειοανατολικό άκρο του Αλεούτιου Ηφαιστειακού Τόξου της Αλάσκας, που έχει δύο διόδους, την κορυφή και τη γειτονική Κράτερ Πικ (Κορυφή Κρατήρα). |
|||
| ⚫ | |||
Parts of the range are protected within [[Wrangell-St. Elias National Park and Preserve]], [[Denali National Park and Preserve]], and [[Lake Clark National Park and Preserve]]. The [[George Parks Highway]] from [[Anchorage, Alaska|Anchorage]] to [[Fairbanks, Alaska|Fairbanks]], the [[Richardson Highway]] from [[Valdez, Alaska|Valdez]] to Fairbanks, and the [[Tok Cut-Off]] from Gulkana Junction to [[Tok, Alaska]] pass through low parts of the range. The [[Alaska Pipeline]] parallels the [[Richardson Highway]]. |
Parts of the range are protected within [[Wrangell-St. Elias National Park and Preserve]], [[Denali National Park and Preserve]], and [[Lake Clark National Park and Preserve]]. The [[George Parks Highway]] from [[Anchorage, Alaska|Anchorage]] to [[Fairbanks, Alaska|Fairbanks]], the [[Richardson Highway]] from [[Valdez, Alaska|Valdez]] to Fairbanks, and the [[Tok Cut-Off]] from Gulkana Junction to [[Tok, Alaska]] pass through low parts of the range. The [[Alaska Pipeline]] parallels the [[Richardson Highway]]. |
||
| Γραμμή 56: | Γραμμή 56: | ||
* Tok to Lake Clark (1996): Kevin Armstrong, Doug Woody, and Jeff Ottmers by snowshoe, foot, and [[packraft]]: first foot traverse. {{convert|620|mi|km}} in 90 days.<ref>American Alpine Journal (1997), Vol. 39. Pages 169-170</ref> |
* Tok to Lake Clark (1996): Kevin Armstrong, Doug Woody, and Jeff Ottmers by snowshoe, foot, and [[packraft]]: first foot traverse. {{convert|620|mi|km}} in 90 days.<ref>American Alpine Journal (1997), Vol. 39. Pages 169-170</ref> |
||
--> |
--> |
||
==Παραπομπές σημειώσεις== |
==Παραπομπές σημειώσεις== |
||
[[File:Gulkanaglacier.JPG||thumb|left|Ο [[παγετώνας Γκουλκάνα]] τροφοδοτείται από τους πάγους της οροσειράς της Αλάσκας]] |
[[File:Gulkanaglacier.JPG||thumb|left|Ο [[παγετώνας Γκουλκάνα]] τροφοδοτείται από τους πάγους της οροσειράς της Αλάσκας]] |
||
Έκδοση από την 09:40, 26 Αυγούστου 2014
| Οροσειρά της Αλάσκας | |
|---|---|
.jpg) | |
| Υψηλότερο Σημείο | όρος ΜακΚίνλεϊ |
| Υψόμετρο | 6.168 μ. |
Η οροσειρά της Αλάσκας είναι σχετικά στενή, 650-χλμ.-μήκος (400 mi) οροσειρά στην Νότια Κεντρική Αλάσκα των ΗΠΑ, με τη λίμνη Κλαρκ στο ΝΔ άκρο της[1] έως τον Γουάιτ Ρίβερ στην περιοχή Γιουκόν του Καναδά νοτιοανατολικά. Το υψηλότερο βουνό της Βόρειας Αμερικής είναι το Ντενάλι (ή όρος ΜακΚίνλεϊ) και ανήκει στην οροσειρά της Αλάσκας. Πρόκειται για την υψηλότερη οροσειρά μετά της Άνδεις, εκτός Ασίας.
Περιγραφή και ιστορία
Η οροσειρά σχηματίζει τόξο με προσανατολισμό ανατολικά προς δυσμάς με το βορειότερο τμήμα της στο κέντρο. Από εκεί αλλάζει κατεύθυνση ΝΔ προς τη χερσόνησο της Αλάσκας και τις Αλεούτιες νήσους και ΝΑ προς της οροσειρές της ακτής του Ειρηνικού. Τα βουνά λειτουργούν ως φυσικό φράγμα στη ροή υγρού αέρα από τον κόλπο της Αλάσκας βόρεια και ως εκ τούτου διακρίνεται για τον πολύ άσχημο καιρό της. Η βαριά χιονόπτωση τροφοδοτεί μια σειρά μεγάλων παγετώνων. Την οροσειρά διασχίζουν μεγάλοι ποταμοί, ανάμεσα στους οποίους ο ποταμός Ντέλτα και ο ποταμός Νενάνα στο κέντρο της οροσειράς και οι ποταμοί Ναμπέσνα και Τζιζάνα ανατολικά.
Η οροσειρά είναι τμήμα του Δακτύλιου Φωτιάς του Ειρηνικού και το Ρήγμα Ντενάλι που διατρέχει το νότιο άκρο της οροσειράς είναι υπέυθυνο για αριθμό σεισμών. Το όρος Σπουρ είναι στρωματοηφαίστειο[2] στο βορειοανατολικό άκρο του Αλεούτιου Ηφαιστειακού Τόξου της Αλάσκας, που έχει δύο διόδους, την κορυφή και τη γειτονική Κράτερ Πικ (Κορυφή Κρατήρα).
Παραπομπές σημειώσεις
- ↑ Οι πηγές διαφέρουν σε ό,τι αφορά στον ακριβή γεωγραφικό προσδιορισμό της οροσειράς. Η καταχώριση στο Board on Geographic Names είναι αντιφατική.
- ↑ «Στρωματοηφαίστεια». Γεωλογικό τμήμα πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγ 2014. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=(βοήθεια)
Περαιτέρω ανάγνωση
- Churkin, M., Jr., and C. Carter. (1996). Stratigraphy, structure, and graptolites of an Ordovician and Silurian sequence in the Terra Cotta Mountains, Alaska Range, Alaska [U.S. Geological Survey Professional Paper 1555]. Washington, D.C.: U.S. Department of the Interior, U.S. Geological Survey.