Ιωσαφάτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
Γραμμή 3: Γραμμή 3:


Ο Ιωσαφάτ, γιος του [[Ασά]], ήταν ο τέταρτος Βασιλεύς του Βασιλείου του Ιούδα. Ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 35 ετών και βασίλεψε για 20 χρόνια, περίπου 871 - 849 π.Χ. Επί βασιλείας του δημιουργήθηκε ισχυρός στρατός και πολλά οχυρωματικά έργα. Ο ίδιος επέβλεπε τη διδασκαλία του Νόμου στο λαό του και έχαιρε σεβασμού των γύρω εθνοτήτων. Μετά από γάμο του γιου του Ιωράμ με την Γοθολία κόρη του Βασιλέως [[Αχαάβ]] του Ισραήλ, συμμάχησε με τον τελευταίο και πολέμησε μαζί του τους Σύριους στην πόλη Ραμώθ-Γαλαάδ, ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού. Παρά ταύτα αυτή η συμμαχία έφερε το Βασίλειο του Ιούδα πολύ κοντά στον όλεθρο.(Β΄ Χρονικά κεφ.22:10)<br />
Ο Ιωσαφάτ, γιος του [[Ασά]], ήταν ο τέταρτος Βασιλεύς του Βασιλείου του Ιούδα. Ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 35 ετών και βασίλεψε για 20 χρόνια, περίπου 871 - 849 π.Χ. Επί βασιλείας του δημιουργήθηκε ισχυρός στρατός και πολλά οχυρωματικά έργα. Ο ίδιος επέβλεπε τη διδασκαλία του Νόμου στο λαό του και έχαιρε σεβασμού των γύρω εθνοτήτων. Μετά από γάμο του γιου του Ιωράμ με την Γοθολία κόρη του Βασιλέως [[Αχαάβ]] του Ισραήλ, συμμάχησε με τον τελευταίο και πολέμησε μαζί του τους Σύριους στην πόλη Ραμώθ-Γαλαάδ, ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού. Παρά ταύτα αυτή η συμμαχία έφερε το Βασίλειο του Ιούδα πολύ κοντά στον όλεθρο.(Β΄ Χρονικά κεφ.22:10)<br />
Μετά τον παραπάνω πόλεμο ο Ιωσαφάτ ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το κράτος του. Διόρισε δημόσιους Κριτές, εγκατέστησε τοπικά δικαστήρια και ένα μικρό "Εφετείο" (κατά σύγχρονη έννοια), στην [[Ιερουσαλήμ]].
Μετά τον παραπάνω πόλεμο ο Ιωσαφάτ ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το κράτος του. Διόρισε δημόσιους Κριτές, εγκατέστησε τοπικά δικαστήρια και ένα μικρό "Εφετείο" (κατά σύγχρονη έννοια), στην [[Ιερουσαλήμ]]. Στη συνέχεια αντιμετώπισε τους συνασπισμένους εναντίον του [[Αμμωνίτες]], [[Μωαβίτες]] και [[Ιδουμαίοι|Ιδουμαίους]] οι οποίοι τελικά ήλθαν σε εμφύλια αντιπαράθεση εγκαταλείποντας τα κατ΄ εναντίον τους λάφυρα.


Σύμφωνα με τη [[Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού|Βίβλο γενέσεως Ιησού Χριστού]] ο '''Ιωσαφάτ''' φέρεται ως γιος του [[Ασά]], πατέρας του [[Ιωράμ]] και απόγονος του Βασιλέως του [[Ισραήλ]] [[Δαυίδ]].
Σύμφωνα με τη [[Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού|Βίβλο γενέσεως Ιησού Χριστού]] ο '''Ιωσαφάτ''' φέρεται ως γιος του [[Ασά]], πατέρας του [[Ιωράμ]] και απόγονος του Βασιλέως του [[Ισραήλ]] [[Δαυίδ]].

Έκδοση από την 08:56, 10 Φεβρουαρίου 2013

Ανδριάντες του Ιωσαφάτ και Εζεκία στο Μοναστήρι του Ελ Εσκοριάλ.

Ο Ιωσαφάτ είναι βιβλικό πρόσωπο που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη και στη Καινή Διαθήκη.

Ο Ιωσαφάτ, γιος του Ασά, ήταν ο τέταρτος Βασιλεύς του Βασιλείου του Ιούδα. Ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 35 ετών και βασίλεψε για 20 χρόνια, περίπου 871 - 849 π.Χ. Επί βασιλείας του δημιουργήθηκε ισχυρός στρατός και πολλά οχυρωματικά έργα. Ο ίδιος επέβλεπε τη διδασκαλία του Νόμου στο λαό του και έχαιρε σεβασμού των γύρω εθνοτήτων. Μετά από γάμο του γιου του Ιωράμ με την Γοθολία κόρη του Βασιλέως Αχαάβ του Ισραήλ, συμμάχησε με τον τελευταίο και πολέμησε μαζί του τους Σύριους στην πόλη Ραμώθ-Γαλαάδ, ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού. Παρά ταύτα αυτή η συμμαχία έφερε το Βασίλειο του Ιούδα πολύ κοντά στον όλεθρο.(Β΄ Χρονικά κεφ.22:10)
Μετά τον παραπάνω πόλεμο ο Ιωσαφάτ ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το κράτος του. Διόρισε δημόσιους Κριτές, εγκατέστησε τοπικά δικαστήρια και ένα μικρό "Εφετείο" (κατά σύγχρονη έννοια), στην Ιερουσαλήμ. Στη συνέχεια αντιμετώπισε τους συνασπισμένους εναντίον του Αμμωνίτες, Μωαβίτες και Ιδουμαίους οι οποίοι τελικά ήλθαν σε εμφύλια αντιπαράθεση εγκαταλείποντας τα κατ΄ εναντίον τους λάφυρα.

Σύμφωνα με τη Βίβλο γενέσεως Ιησού Χριστού ο Ιωσαφάτ φέρεται ως γιος του Ασά, πατέρας του Ιωράμ και απόγονος του Βασιλέως του Ισραήλ Δαυίδ.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον έχει αναγνωρίσει Άγιο, την μνήμη του οποίου εορτάζει την Κυριακή των Προπατόρων, πριν τα Χριστούγεννα

Ο Ιωσαφάτ αναφέρεται στα βιβλία Α΄ Βασιλέων (κεφ.22), Β΄ Βασιλέων (κεφ.3) και Β΄ Χρονικών (κεφ.17-21).

Πηγές