Εδουάρδος του Παλατινάτου-Ζίμμερν
| Εδουάρδος του Παλατινάτου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5 Οκτωβρίου 1625[1][2][3] Χάγη[4] |
| Θάνατος | 13 Μαρτίου 1663[1][3] Παρίσι[5] |
| Τόπος ταφής | Παρίσι |
| Θρησκεία | Προτεσταντισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Άννα Γκοντζάγκα (από 1645)[6] |
| Τέκνα | Βενεδίκτη Ερριέττα του Παλατινάτου Άννα Ενριέττα της Βαυαρίας Λουίζα Μαρία του Παλατινάτου |
| Γονείς | Φρειδερίκος Ε΄ Εκλέκτορας Παλατινάτος και Ελισάβετ Στιούαρτ, Βασίλισσα της Βοημίας |
| Αδέλφια | Ερριέττα Μαρία του Παλατινάτου Λουίζα Ολλανδίνα του Παλατινάτου Σοφία του Αννόβερου Ελισάβετ του Παλατινάτου, ηγουμένη Μαυρίκιος του Παλατινάτου Ρούπρεχτ του Παλατινάτου Φίλιππος Φρειδερίκος του Παλατινάτου Ερρίκος Φρειδερίκος του Παλατινάτου Gustavus Adolphus of the Palatinate Κάρολος Α΄ Λουδοβίκος του Παλατινάτου Charlotte of the Palatinate |
| Οικογένεια | House of Palatinate-Simmern |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Περικνημίδας (1649) |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εδουάρδος (γερμ. Edward, 5 Οκτωβρίου 1625 - 10 Μαρτίου 1663) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν αδελφός του Καρόλου Α΄ Λουδοβίκου του Παλατινάτου και του Ροβέρτου, διάσημου στρατηγού κατά τον Αγγλικό Εμφύλιο Πόλεμο και μετά ναυάρχου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Χάγη και ήταν το όγδοο παιδί και ο έκτος (τέταρτος επιβιώσας) γιος του Φρειδερίκου Ε΄ του Παλατινάτου και της Ελισάβετ Στιούαρτ, κόρης του Ιακώβου Α΄ της Αγγλίας.
Ο πατέρας του ήταν βασιλιάς της Βοημίας για τον χειμώνα του 1619-20, αλλά μετά τη μάχη του Λευκού Όρους έχασε τη Βοημία και το Παλατινάτο και εξορίστηκε στη Χάγη, όπου γεννήθηκε ο Εδουάρδος. Καθώς η βασιλεία τους διήρκεσε τόσο λίγο, οι γονείς του έμειναν γνωστοί με τα προσωνύμια Βασιλείς του Χειμώνα. Ο πατέρας του ήταν Καλβινιστής· απεβίωσε το 1632 αφήνοντας τον Εδουάρδο 7 ετών.
Το 1645 νυμφεύτηκε μυστικά την Άννα Γκοντζάγκα (1616 - 1684), διότι αυτός είχε οικονομικές δυσκολίες και αυτή είχε πιο πριν σχέση με τον Ερρίκο Β΄ του Γκιζ που την εγκατέλειψε για άλλη, ενώ και οι δύο ανήκαν σε αντιμαχόμενα δόγματα. Ο Εδουάρδος μεταστράφηκε στον Καθολικισμό και έγινε δεκτός με ευμένεια στη γαλλική Αυλή. Η μητέρα του απείλησε ότι δεν θα την κληρονομούσαν παιδιά της που θα γινόταν Καθολικοί. Το ζεύγος διέμενε στο Παρίσι με την προσφώνηση πρίγκιπας και πριγκίπισσα του Παλατινάτου[7]. Η κληρονομιά της και η γενναιοδωρία του Γάλλου Βασιλιά τους επέτρεψε να ζήσουν σύμφωνα με την θέση τους, ως ξένοι πρίγκιπες.
Η μητέρα του άρχισε πάλι αλληλογραφία με τον Εδουάρδο. Το 1649 ο Εδουάρδος χρίστηκε ιππότης του Τάγματος της Περικνημίδος[8] από τον εξόριστο Κάρολο Β΄ της Αγγλίας. Πέθανε στο Παρίσι το 1663 σε ηλικία 37 ετών.
Αν δεν είχε μεταστραφεί στον Καθολικισμό, μάλλον οι απόγονοί του μάλλον θα κληρονομούσαν το βρετανικό Στέμμα αντί των απογόνων της νεότερης αδελφής του Σοφίας, μητέρας του Γεωργίου Α΄ της Μεγάλης Βρετανίας, Εκλέκτορα του Παλατινάτου.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1645 την Άννα Γκοντζάγκα, κόρη του Καρόλου Α΄ της Μάντουα, και είχε τέκνα:
- Λουίζα Μαρία (1647 - 1679), παντρεύτηκε τον Κάρολο Θεόδωρο του Ζαλμ.
- Άννα Ερριέττα (1648 - 1723), παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ του Κοντέ.
- Βενεδίκτη Ερριέττα (1652 - 1730), παντρεύτηκε τον Ιωάννη Φρειδερίκο του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πρόγονοι του Εδουάρδου κόμη του Παλατινάτου-Ζίμμερν |
|---|
|
|
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10142.htm#i101413. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00001535.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ p10142.htm#i101413. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Spanheim, Ézéchiel (1973). Emile Bourgeois, επιμ. Relation de la Cour de France. le Temps retrouvé (στα Γαλλικά). Paris: Mercure de France. σελίδες 113–114.
- ↑ Montgomery-Massingberd, Hugh, επιμ. (1973). Burke's Guide to the Royal Family. London: Burke's Peerage. σελ. 207. ISBN 0220662223.
|