Μετάβαση στο περιεχόμενο

Διχλωριούχο τιτάνιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χλωριούχο(II) Τιτάνιο
Γενικά
Άλλες ονομασίες
Διχλωριούχο Τιτάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Μοριακή μάζα 118.77 g/mol-1
Αριθμός CAS 10049-06-6
SMILES Ti+2].[Cl-].[Cl-]
InChI InChI=1S/2ClH.Ti/h2*1H;/q;;+2/p-2 Y

Κλειδί: ZWYDDDAMNQQZHD-UHFFFAOYSA-L

InChI=1/2ClH.Ti/h2*1H;/q;;+2/p-2 Key: ZWYDDDAMNQQZHD-NUQVWONBAH

PubChem CID 66228
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης 1035°C (1308K)
Σημείο βρασμού 1500°C (1773K)[1]
Πυκνότητα 3.13 g/cm3,
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το διχλωριούχο τιτάνιο είναι η χημική ένωση με τον τύπο TiCl2. Το μαύρο στερεό έχει μελετηθεί μόνο μέτρια, ίσως λόγω της υψηλής δραστικότητάς του.[2] Το διχλωριούχο τιτάνιο είναι ένας ισχυρός αναγωγικός παράγοντας: έχει υψηλή ελξη με το οξυγόνο και αντιδρά αμετάκλητα με το νερό παράγοντας H2. Η συνηθής παρασκευή του είναι με θερμική ανισοκατανομή του τριχλωριούχου τιτανίου στους 500°C. Η ισορροπία οδηγείται από την αστάθεια των πτητικών του τετραχλωριούχου τιτανίου:

2 TiCl3 → TiCl2 + TiCl4

Η μέθοδος είναι παρόμοια με την μετατροπή Τριχλωριούχου βαναδίου σε Διχλωριούχο βανάδιο και Τετραχλωριούχο βανάδιο.

Το διχλωριούχο τιτάνιο αποκρυσταλλώνεται ως η δομή του ιωδιούχου καδμίου. Έτσι, το τιτάνιο είναι οκταεδρικά συντονισμένα με τους 6 δεσμούς του χλωρίου[3][4].

Οι μοριακές συμπλοκλές γνωστές ως TiCl2(chel)2, όπου το chel είναι DMPE ((CH3)2PCH2CH2P(CH3)2) και TMEDA ((CH3)2NCH2CH2N(CH3)2).[5].

  1. Lide, David R. (1998). Handbook of Chemistry and Physics (87 έκδοση). Boca Raton, FL: CRC Press. σελίδες 491. ISBN 0-8493-0594-2. 
  2. Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.
  3. Gal'perin, E. L.; Sandler, R. A. (1962). «TiCI2». Kristallografiya 7: 217–19.. 
  4. Baenziger, N. C.; Rundle, R. E. (1948). «TiCI2». Acta Cryst. 1 (5): 274–274. doi:10.1107/S0365110X48000740. 
  5. Girolami, G. S.; Wilkinson, G.; Galas, A. M. R.; Thornton-Pett, M.; Hursthouse, M. B. (1985). «Synthesis and properties of the divalent 1,2-bis(dimethylphosphino)ethane (dmpe) complexes MCl2(dmpe)2 and MMe2(dmpe)2 (M = Ti, V, Cr, Mn, or Fe). X-Ray crystal structures of MCl2(dmpe)2 (M = Ti, V, or Cr), MnBr2(dmpe)2, TiMe1.3Cl0.7(dmpe)2, and CrMe2(dmpe)2». J. Chem. Soc., Dalton Transactions: 1339–1348.