Μετάβαση στο περιεχόμενο

Διάλεκτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η σύγχρονη γερμανική γλώσσα προέρχεται από μία τοπική διάλεκτο της Σαξονίας που υιοθετήθηκε από τον Λούθηρο για να μεταφράσει τη «Βίβλο»

Η διάλεκτος είναι μια παραλλαγή της γλώσσας. Ο όρος μπορεί να αναφέρεται:

  • στις γεωγραφικές διαλέκτους, δηλαδή τις παραλλαγές της γλώσσας που ομιλούνται σε διαφορετικούς τόπους, όπως οι διάλεκτοι της Κρήτης, της Κέρκυρας, των Ιωαννίνων της ελληνικής γλώσσας. Είναι η πιο συνηθισμένη χρήση.
  • στις κοινωνικές διαλέκτους (sociolects), όπως είναι η γλώσσα των νέων, των πολιτικών κομμάτων κλπ.

Γλώσσες και διάλεκτοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γλώσσες, λοιπόν, και όχι διάλεκτοι αποκαλούνται οι γλωσσικές ποικιλίες που για πολιτικούς λόγους έχουν το στάτους μια επίσημης ή εθνικής γλώσσας (ή επιδιώκουν να αποκτήσουν αυτό το στάτους). Από τη σκοπιά τη γραμματικής δομής και, τουλάχιστον πριν αρχίσουν να αναδεικνύονται σε εθνική ή επίσημη γλώσσα, από τη σκοπιά του λεξιλογίου δεν υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στις γλώσσες και τις διαλέκτους. Για τη διαφορά των δύο χαρακτηριστική είναι η φράση του γλωσσολόγου Μαξ Βάινραϊχ (Max Weinreich): Γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό και ναυτικό. Παρόλα αυτά οι διάλεκτοι θεωρούνται λιγότερο ποιοτικές, λιγότερο ακριβείς κλπ. και ασκείται πίεση, ιδίως στο σχολείο, για την εγκατάλειψή τους.

Συγγενική γλώσσα ή διάλεκτος;

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα πρόβλημα που παρουσιάζεται συχνά στη γλωσσολογία είναι η κατάταξη τοπικών παραλλαγών ως διαλέκτους μιας γλώσσας ή ως ξεχωριστές γλώσσες. Αν για παράδειγμα, μία παραλλαγή έχει συνεννόηση με μια γλώσσα 75%, δεν μπορούμε να αποφανθούμε αν είναι διάλεκτος της γλώσσας ή ξεχωριστή γλώσσα. Πολλές φορές, ο αποφασιστικός παράγοντας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο εθνικός αυτοπροσδιορισμός.

Οι διάλεκτοι μελετώνται από τον γλωσσολογικό κλάδο της κοινωνιογλωσσολογίας -και ειδικότερα από τη διαλεκτολογία. Αποτελούν όμως αντικείμενο και της ιστορικής γλωσσολογίας.

  1. «Ukrainian Language | Effective Language Learning». Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2019. 
  • J. K. Chambers & Peter Trudgill, Dialectology, Cambridge University Press, Cambridge 2002.
  • Peter Auer, Frans Hinskens & Paul Kerswill (Eds.), Dialect Change: Convergence and Divergence in European Languages, Cambridge University Press, Cambridge 2005

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]