Δημοκράτες (Βραζιλία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημοκράτες
Democratas
ΣυντομογραφίαDEM, ΔΗΜ
ΠρόεδροςΑντόνιο Κάρλος Μαγκαλιάες Νέτο
Ίδρυση24 Ιανουαρίου 1985 (ΚΦΜ)
27 Μαρτίου 2007 (ΔΗΜ)
Διάσπαση απόΔημοκρατικό Κοινωνικό Κόμμα
ΈδραΜπραζίλια, ΟΔ
Πτέρυγα νεολαίαςΝεολαία Δημοκρατών
Μέλη1.025.235[1]
ΙδεολογίαΦιλελεύθερος συντηρητισμός[2]
Οικονομικός φιλελευθερισμός[3]
Κλασικός φιλελευθερισμός
Χριστιανικός ανθρωπισμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο ως κεντροδεξιά [4]
Διεθνής προσχώρησηΚεντρώα Δημοκρατική Διεθνής
Διεθνής Δημοκρατική Ένωση
Περιφερειακή προσχώρησηΈνωση Λατινοαμερικανικών Κομμάτων
Χριστιανοδημοκρατική Οργάνωση Αμερικής
Χρώματα     Μπλε
     Πράσινο
     Άσπρο
Αριθμός Κόμματος25
Βουλή των Αντιπροσώπων
29 / 513
Ομοσπονδιακή Γερουσία
7 / 81
Κυβερνήτες
1 / 27
Κρατικές Συνελεύσεις
76 / 1.024
Δήμαρχοι
278 / 5.570
Δημοτικοί Σύμβουλοι
3.209 / 51.748
Ιστότοπος
www.democratas.org.br
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Οι Δημοκράτες (Πορτογαλικά: Democratas) είναι ένα πολιτικό κόμμα στη Βραζιλία. Ιδρύθηκε το 1985 με διάσπαση από το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κόμμα και αρχική ονομασία Κόμμα του Φιλελεύθερου Μετώπου (Partido da Frente Liberal, PFL), και το 2007 μετονομάστηκε στη σημερινή του ονομασία.[5]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κόμμα του Φιλελεύθερου Μετώπου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λογότυπο του ΚτΦΜ

Ο 30ος Πρόεδρος της Βραζιλίας, ο Τζοάο Φιγκερέιντο, προτού λήξει η θητεία του, ανακοίνωσε ότι θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα του Πάολο Μαλούφ, του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κόμματος (ΔΚΚ), στις προεδρικές εκλογές του 1985 για να τον διαδεχθεί. Αυτή η απόφαση δίχασε τα μέλη του ΔΚΚ, επειδή για μερικούς η επιλογή του μιλιταριστή Μαλούφ ήταν απαράδεκτη.[6] Μία ομάδα του ΔΚΚ διασπάστηκε και σχημάτισε το Φιλελεύθερο Μέτωπο, που μαζί με το Κόμμα του Βραζιλιάνικου Δημοκρατικού Κινήματος σχημάτισαν την «Δημοκρατική Συμμαχία» και υποστήριξαν την υποψηφιότητα του Τανκρέντο Νέβες. Η εκλογή του Προέδρου, στις 15 Ιανουαρίου 1985, έγινε με έμμεσο εκλογικό σύστημα, με εκλέκτορες, παρόλο που το κίνημα «Αμέσως Τώρα!», που είχε προηγηθεί, διεκδίκησε αλλαγή του έμμεσου σε άμεσο εκλογικό σύστημα (χωρίς εκλέκτορες).[7][8] Ο Τανκρέντο Νέβες κέρδισε συγκεντρώνοντας το 72,73% (480 από 660) των ψήφων. Το Κόμμα του Φιλελεύθερου Μετώπου (ΚτΦΜ) ιδρύθηκε επίσημα στις 24 Ιανουαρίου 1985. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος, ο Τανκρέντο Νέβες, αρρώστησε βαριά, και δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην τελετή της ορκωμοσίας του, στις 15 Μαρτίου 1985, για να αναλάβει καθήκοντα. Αντί αυτού, ο εκλεγμένος Αντιπρόεδρος, ο Ζοζέ Σάρνεϊ, τον αντικατέστησε εκείνη την ημέρα και έγινε ο 31ος Πρόεδρος της Βραζιλίας.[5][6] Το Κόμμα του Φιλελεύθερου Μετώπου εγγράφηκε στους επίσημους καταλόγους του ΑΔΕ στις 11 Σεπτεμβρίου 1986, με ειδικό αριθμό κόμματος: «25».

Διάγραμμα για την ιστορική προέλευση του κόμματος
Συμμαχία Εθνικής Ανανέωσης
(ARENA) 1966–1979
Δημοκρατικό Κοινωνικό Κόμμα
1980–1993
Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα
1985–1993		Κοινωνικό Εργατικό Κόμμα
1988–1993		Εργατικό Κόμμα Ανανέωσης
1985–1993
Προοδευτικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα
1993–1995		Προοδευτικό Κόμμα
1993–1995
Φιλελεύθερο Μέτωπο
Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα
1995–2003
Κόμμα του Φιλελεύθερου Μετώπου
1985–2007
Προοδευτικό Κόμμα
2003–2017
Δημοκράτες
2007–σήμερα
Προοδευτικοί
2017–σήμερα
Πηγή: [9][10]


«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάρκο Μασιέλ ήταν Αντιπρόεδρος της Βραζιλίας την οκταετία 1995-2002

Στις προεδρικές εκλογές του 1994, το ΚτΦΜ συμμετείχε ως μέρος της Συμμαχίας «Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος», που κέρδισε στις εκλογές, συγκεντρώνοντας πάνω από 34 εκατομμύρια ψήφους (54,27%). Ο Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο, του ΚΒΣΔ, έγινε ο 34ος Πρόεδρος της Βραζιλίας και ο Μάρκο Μασιέλ, του ΚτΦΜ έγινε Αντιπρόεδρος. Η κυβέρνηση του Καρντόσο συνέχισε με την υλοποίηση του «Πραγματικού Σχεδίου», που τέθηκε σε ισχύ για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υπερπληθωρισμού και κερδοσκοπίας. Στις προεδρικές εκλογές του 1998 η Συμμαχία διεκδίκησε επανεκλογή των δύο υποψηφίων της, των Καρντόσο και Μασιέλ, και κέρδισε συγκεντρώνοντας πάνω από 35 εκατομμύρια ψήφους. Η κυβέρνηση του Καρντόσο, κατά την διάρκεια της οκταετούς θητείας της (1995-2002), κατάφερε να ρίξει τον πληθωρισμό από 22,41% σε 12,53% και να βελτιώσει το κατά κεφαλήν εισόδημα και τον ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ.[11][12][13]

Στη μέση ο επί πολλά χρόνια πρόεδρος του ΚτΦΜ, ο Ζορζ Μπορνχάουσεν. 2006.

Στις προεδρικές εκλογές του 2002, το ΚτΦΜ προγραμμάτιζε να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Ροζάνα Σάρνεϊ, της κόρης του πρώην Προέδρου Ζοζέ Σάρνεϊ, η οποία όμως αναγκάστηκε να αποσυρθεί όταν κατηγορήθηκε για σκάνδαλο διαφθοράς.[14] Αυτή η αποτυχία προκάλεσε προστριβές στις σχέσεις του ΚτΦΜ με τους τουκάνους, με αποτέλεσμα το ΚτΦΜ να μην υποστήριξει τον Ζοζέ Σέρα, τον υποψήφιό τους. Μετά τη νίκη του Λούλα ντα Σίλβα στις εκλογές, ο οποίος έγινε ο 35ος Πρόεδρος της Βραζιλίας, το κόμμα πέρασε στην αντιπολίτευση. Στις εκλογές του 2006 το ΚτΦΜ συμμάχησε και πάλι με το ΚΒΣΔ. Η συμμαχία τους, «Για μια Καλή Βραζιλία», έχασε από τον ντα Σίλβα και το Κόμμα Εργαζομένων. [5]

Δημοκράτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το συνέδριο για τη μετονομασία του κόμματος, 2007

Το 2007 το ΚτΦΜ μετονομάστηκε σε Δημοκράτες, ώστε να φαίνεται η πορεία της εξέλιξής του στο πλαίσιο των εθνικών κομμάτων και να ανανεωθεί η εικόνα του για το εκλογικό σώμα. Η απόφαση ήταν το αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού που διήρκεσε τρία χρόνια, και βασίστηκε σε έρευνες και συμβουλευτικές υπηρεσίες. Η αλλαγή ονόματος και εικόνας συνοδεύτηκε από αλλαγές στην ηγεσία και τη σύσταση του κόμματος. Ο επί πολλά χρόνια πρόεδρος του ΚτΦΜ Ζορζ Μπορνχάουζεν αντικαταστάθηκε από τον κατά πολύ νεότερό του, τον Ροντρίγκο Μάια, έναν ομοσπονδιακό βουλευτή του Ρίο ντε Τζανέιρο.[5][15] Η αντιπολίτευση του κόμματος στο Βραζιλιάνικο Κογκρέσο εντάθηκε, καθώς χρειάστηκε να ταχθούν εντελώς κατά ορισμένων προτάσεων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, όπως ο προσωρινός φόρος στις οικονομικές συναλλαγές (CPMF) και ορισμένες φορολογικές μεταρρυθμίσεις που εισήχθηκαν με προεδρικό διάταγμα. Τον ίδιο χρόνο, οι Δημοκράτες ζήτησαν να καθαιρεθεί ο Ρενάν Καλέιρος, ο τότε πρόεδρος της Γερουσίας, ο οποίος κατηγορήθηκε για διαφθορά και τελικά παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο.[5]

Από το 2002 και μετά, οι επιδόσεις του κόμματος στις εκλογές είχαν μία φθίνουσα τάση, που φάνηκε και μετά τις εκλογές του 2010. Η δημοτικότητα του κόμματος είχε πέσει σχεδόν στο μισό, και έχασε αρκετές έδρες στο Κογκρέσο. Ο πρώην Αντιπρόεδρος της Βραζιλίας και επί πολλά χρόνια πρόεδρος του κόμματος, ο Μάρκο Μασιέλ, απέτυχε να επανεκλεγεί στη Γερουσία.[16] Μία παράταξη του κόμματος εξέφρασε δυσαρέσκεια για την γραμμή συστηματικής αντιπολίτευσης που είχε υιοθετήσει το κόμμα στο Κογκρέσο από τότε που ανέβηκαν οι «Λουλαϊστές» στην κυβέρνηση. Η κατάσταση επιδεινώθηκε τον Μάρτιο του 2011, όταν ο Ζοζέ Αγκριπίνο Μάιο έγινε ο νέος πρόεδρος των Δημοκρατών.[17] Την ίδια εβδομάδα, η δυσαρεστημένη παράταξη με αρχηγό τον Ζιλμπέρτο Κασάμπ διασπάστηκε και ίδρυσε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Με τη διάσπαση οι Δημοκράτες έχασαν τον Κυβερνήτη Ραιμούντο Κολόμπο, περίπου 10 βουλευτές και έναν γερουσιαστή.[5][18]

Για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του Βραζιλιάνικου λαού, και να προσελκύσουν ψηφοφόρους και νέα μέλη, οι Δημοκράτες εξέτασαν διάφορα σενάρια. Ίσως να μετονομάσουν το κόμμα σε «Κέντρο»[19][20] ή σε «Κίνημα Δημοκρατικής Ενότητας».[21][22] Ή ίσως να συγχωνευτούν με το Σοσιαλδημοκρατικό και το Βραζιλιάνικο Σοσιαλιστικό Κόμμα και να σχηματίσουν μία «φιλελεύθερη σοσιαλιστική ένωση» με την επωνυμία «Φιλελεύθερο Κοινωνικό Κόμμα» ή «Δημοκρατικό Κέντρο».[23][24]

Αποτελέσματα εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Υποψήφιος
Πρόεδρος 		Υποψήφιος
Αντιπρόεδρος 		Συμμαχία 1ος Γύρος 2ος Γύρος Αποτέλεσμα
Ψήφοι % Ψήφοι %
1989
Αουρελιάνο Σάβες (ΚτΦΜ)
Κλαούντιο Λέμπο (ΚτΦΜ)		 – 600.838 (#9) 0,9% Έχασε Red XN
1994
Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο (ΚΒΣΔ)
Μάρκο Μασιέλ (ΚτΦΜ) 		«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ 		34.364.961 54,27 Νίκη ΝαιY
1998 «Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ, Προοδευτικοί, ΣΔΚ 		35.936.540 53,06 Νίκη ΝαιY
2002 Κανένας υποψήφιος
2006
Ζεράλντο Αλκμίν (ΚΒΣΔ)
Ζοζέ Ζορζ (ΚτΦΜ) 		«Για μία Καλή Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΛΣΚ 		39 968 369 41,64 37 543 178 39,17 Έχασε Red XN
Το Κόμμα του Φιλελεύθερου Μετώπου (ΚτΦΜ) μετονομάστηκε σε Δημοκράτες (ΔΗΜ)
2010
Ζοζέ Σέρα (ΚΒΣΔ)
Ίντιο ντα Κόστα (ΔΗΜ) 		«Η Βραζιλία Μπορεί να Κάνει Περισσότερα»
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΛΣΚ, ΚΕΚ, Αβάντε, ΒΕΚ 		33.132.283 32,61 43.711.388 43,95 Έχασε Red XN
2014
Αέσιο Νέβες (ΚΒΣΔ)
Αλοΐσιο Νούνες (ΚΒΣΔ) 		«Αλλάξτε τη Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, AE, ΚΕΚ, ΕΟιΚ, ΕΕΚ, ΧΕΚ, ΔΗΜ, ΕΚτΒ, ΒΕΚ 		34.897.211 33,55 51.041.155 48,34 Έχασε Red XN
2018
Ζεράλντο Αλκμίν (ΚΒΣΔ)
Άνα Αμέλια Λέμος (ΠΚ)
«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[25]
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΠΚ, ΦΚ, ΒΡΚ, AE, ΒΕΚ, ΣΔΚ, ΛΣΚ 		5.096.350 (#4) 4,76 Έχασε Red XN
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Αρχηγός Συμμαχία Βουλή των Αντιπροσώπων Γερουσία Θέση στην κυβέρνηση
Ψήφοι % Έδρες +/– Ψήφοι % Εκλεχ. Έδρες +/–
1986
Ζορζ Μπορνχάουσεν		 – 8.374.709 (#2) 17,7
118 / 487
 Νέο (#2)
7 / 49
15 / 72
1990
Γκιλιέρμε Παλμέιρα		 5.026.474 (#2) 12,4
83 / 502
 Μείωση35 (#2)
7 / 31
19 / 83
 Αύξηση4
1994
Ζορζ Μπορνχάουσεν 		«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ 		5.873.370 (#3) 12,9
89 / 513
 Αύξηση6 13.013.277 13,5
11 / 54
 Κυβερνώσα συμμαχία
1998 «Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ, Προοδευτικοί, ΣΔΚ 		11.526.193 (#2) 17,3
105 / 513
 Αύξηση16 7.047.853 (#4) 11,4
5 / 27
20 / 81
 Κυβερνώσα συμμαχία
2002 – 11.706.231 (#3) 13,4
84 / 513
 Μείωση21 28.408.415 18,5
14 / 54
19 / 81
 Μείωση1 Αντιπολίτευση
2006 «Για μία Καλή Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΛΣΚ 		10.182.308 (#4) 10,9
65 / 513
 Μείωση19 21.653.812 25,7
6 / 27
18 / 81
 Μείωση1 Αντιπολίτευση
2010
Ροντρίγκο Μάια 		«Η Βραζιλία Μπορεί να Κάνει Περισσότερα»
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΛΣΚ, ΚΕΚ, Αβάντε, ΒΕΚ 		7.301.171 (#5) 7,6
43 / 513
 Μείωση22 10.225.883 (#4) 6,0
2 / 54
6 / 81
 Μείωση12 Αντιπολίτευση
2014
Ζοζέ Αγκριπίνο Μάια 		«Αλλάξτε τη Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, AE, ΚΕΚ, ΕΟιΚ, ΕΕΚ, ΧΕΚ, ΔΗΜ, ΕΚτΒ, ΒΕΚ 		4.085.487 (#10) 4,2
21 / 513
 Μείωση22 3.515.426 (#5) 3,9
3 / 27
5 / 81
 Μείωση1 Αντιπολίτευση
2018 ΑΚΜ Νέτο «Για Ενότητα στη Βραζιλία»[25]
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΠΚ, ΦΚ, ΒΡΚ, AE, ΒΕΚ, ΣΔΚ, ΛΣΚ 		4.581.162 (#10) 4,7
29 / 513
 Αύξηση8 9.218.658 (#7) 5,4
4 / 54
6 / 81
 Αύξηση1 Κυβερνώσα συμμαχία
1 Ιαν. 2019– 15 Ιουν. 2020
Ανεξάρτητοι
Πηγή:Αποτελέσματα εκλογών, IPU

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Eleitores filiados». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  2. ↑ Kirby, Peadar (2003), Introduction to Latin America: Twenty-First Century Challenges, Sage, σελ. 157 
  3. ↑ «DEM: qual a história, principais nomes e quais as ideologias». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ Vallance, Monique M.; Crocitti, John J. (2012), Democrats, ABC-CLIO, σελ. 187 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «Democratas (DEM)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «A Formação da Frente Liberal e a Transição Democrática no Brasil (1984-85)». www.flc.org.br. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ «Diretas Já». Brasil Escola (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ «Senado Federal - Brasil». web.archive.org. 24 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  9. ↑ Histórico de partidos
  10. ↑ A Formação da Frente Liberal e a Transição Democrática no Brasil (1984-85)
  11. ↑ «GDP growth (annual %) - Brazil | Data». data.worldbank.org. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ «Inflação e dívida pública explodiram no Brasil ao final da ditadura militar». www.r7.com. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  13. ↑ «Na saúde e educação, FHC superou a gestão do PT». Gazeta do Povo (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ Rohter, Larry (2001-12-19). «Brazil's Unlikely Rising Star in Politics: a Woman» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2001/12/19/world/brazil-s-unlikely-rising-star-in-politics-a-woman.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-21. 
  15. ↑ «Partidos políticos registrados no TSE». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  16. ↑ «Campeões de votos no passado, Marco Maciel, Tasso Jereissati e Arthur Virgílio não conseguem vaga». O Globo (στα Πορτογαλικά). 4 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «Sem Kassab, encontro do DEM vira ato de desagravo e retorno da velha guarda - 15/03/2011 - UOL Notícias». noticias.uol.com.br. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  18. ↑ ClickPB (2 Μαΐου 2011). «Governador de SC troca o DEM pelo partido de Kassab». ClickPB (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  19. ↑ «Herdeiro da Arena, Democratas agora se chamará Centro, diz colunista». Sul 21 (στα Πορτογαλικά). 3 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  20. ↑ Jardim, Lauro. «DEM já tem novo nome. Saiba qual é». Lauro Jardim - O Globo (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  21. ↑ «Não se engane: os partidos que estão mudando de nome para te ludibriar em 2018». Revista Fórum (στα Πορτογαλικά). 14 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  22. ↑ «Diante de crise política, partidos mudam de nome para atrair eleitores em 2018». G1 (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  23. ↑ «Possível fusão do DEM, PSD e PSB pode colocar no mesmo palanque, adversários políticos em Mutuípe». Mídia Bahia (στα Πορτογαλικά). 17 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  24. ↑ Comunicação, Grupo Agitta de. «Com possível fusão, novo partido pode se tornar a maior bancada da Câmara de Três Lagoas - Hojemais de Três Lagoas MS». www.hojemais.com.br (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημοκράτες_(Βραζιλία)&oldid=9971646"