Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεωργία στην Αρμενία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τα κεράσια, τα σύκα, τα αχλάδια, τα ροδάκινα και τα μήλα που πωλούνται σε μια αγορά στο Ερεβάν είναι μερικά από τα αρμενικά γεωργικά προϊόντα
Τα εύφορα ηφαιστειακά εδάφη επιτρέπουν την καλλιέργεια σιταριού και κριθαριού, καθώς και βοσκότοπους για πρόβατα, κατσίκια και άλογα.
Μια φωτογραφία των βαμβακοπαραγωγών στην Αρμενία τη δεκαετία του 1930: σήμερα δεν καλλιεργείται βαμβάκι στην Αρμενία.

Η Αρμενία έχει 2,1 εκατομμύρια εκτάρια γεωργικής γης, το οποίο αποτελεί και το 72% της έκτασης της χώρας. Τα περισσότερα από αυτά, ωστόσο, είναι ορεινά λιβάδια και η καλλιεργήσιμη γη είναι 480.000 εκτάρια (452.900 εκτάρια αρόσιμη γη και 27.300 εκτάρια σε οπωρώνες και αμπελώνες), ή το 16% της έκτασης της χώρας.[1] Το 2006, το 46% του εργατικού δυναμικού απασχολούνταν στη γεωργία (από 26% το 1991) και η γεωργία συνέβαλε στο 21% του ΑΕΠ της χώρας. [1] Το 1991 η Αρμενία εισήγαγε περίπου το 65% των τροφίμων της.[2]

Ιδιωτικοποίηση γης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1990 η Αρμενία έγινε η πρώτη σοβιετική δημοκρατία που ψήφισε νόμο περί ιδιωτικοποιήσεων γης και από εκείνη την εποχή η αρμενική γεωργική γη μετατοπίστηκε στον ιδιωτικό τομέα με ταχύτερο ρυθμό από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη δημοκρατία.[2] Ωστόσο, η ταχύτητα και η αποδιοργάνωση της ανακατανομής της γης οδήγησαν σε διαφωνίες και δυσαρέσκεια μεταξύ των αγροτών που πήραν γη.[2] Ιδιαίτερα προβληματική ήταν η κατανομή δικαιωμάτων νερού και η διανομή βασικών υλικών και εξοπλισμού.[2] Οι συναφείς επιχειρήσεις, όπως η επεξεργασία τροφίμων και οι επιχειρήσεις θερμοκηπίου, παρέμεναν συχνά σε κρατικά χέρια, μειώνοντας τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικών γαιών.[2]

Η ταχεία και αποφασιστική ιδιωτικοποίηση εξάλειψε γρήγορα τις συναιτεριστικές και κρατικές εκμεταλλεύσεις, οι οποίες είχαν κυριαρχήσει στην αρμενική γεωργία κατά τη σοβιετική περίοδο.[2] Ήδη ήδη από το 1992, η ιδιωτικοποίηση του κράτους και των συλλογικών εκμεταλλεύσεων είχε θέσει το 63% των καλλιεργούμενων αγρών, το 80% των οπωρώνων και το 91% των αμπελώνων στα χέρια των αγροτικών οικογενειών.[2] Το 2006, οι αγρότες παρήγαγαν το 98% της ακαθάριστης γεωργικής παραγωγής, δηλαδή, σε 15 χρόνια η αρμενική γεωργία μετατράπηκε εντελώς από το παραδοσιακό σοβιετικό μοντέλο μεγάλων γεωργικών επιχειρήσεων στο μοντέλο μεμονωμένων ή οικογενειακών αγροκτημάτων προσανατολισμένο στην ελεύθερη αγορά.

Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων είχε άμεση αύξηση της ακαθάριστης γεωργικής παραγωγής κατά 15% μεταξύ του 1990 και του 1991.[2] Η γεωργική ανάπτυξη συνεχίστηκε αμείωτη και μέχρι το 2006 η ακαθάριστη γεωργική παραγωγή είχε αυξηθεί κατά 75% σε σύγκριση με το επίπεδό της το 1990.[1] [3] Αυτό το ρεκόρ ανάπτυξης δεν ταιριάζει με καμία από τις χώρες της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κράτων, θέτοντας την Αρμενία σε μια μοναδική θέση ανάμεσα στις άλλες χώρες στην ΚΑΚ. Το 1993 η κυβέρνηση τερμάτισε τους περιορισμούς στη μεταβίβαση ιδιωτικής γης, ένα βήμα που αναμένεται να αυξήσει σημαντικά το μέσο μέγεθος (και συνεπώς την αποδοτικότητα) των ιδιωτικών χωραφιών.[2] Στο τέλος του 1993, περίπου 300.000 μικρές εκμεταλλεύσεις (ένα έως πέντε εκτάρια) καλλιεργούνταν.[2]

Αγροτική παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια κατσίκα ανάμεσα σε πρόβατα που βόσκουν την άνοιξη στο Άρα Λερ.

Η Αρμενία παρήγαγε το 2018:

Εκτός από τις μικρότερες παραγωγές άλλων γεωργικών προϊόντων.[4]

Η γεωργία πραγματοποιείται κυρίως στις κοιλάδες και τις βουνοπλαγιές του ανώμαλου εδάφους της Αρμενίας, με τα υψηλότερα ορεινά βοσκοτόπια που χρησιμοποιούνται για βοσκή.[2]Το εύφορο ηφαιστειακό έδαφος επιτρέπει την καλλιέργεια σιταριού και κριθαριού, καθώς και βοσκότοπους για πρόβατα, αίγες και άλογα . [2] Με τη βοήθεια της άρδευσης, τα σύκα, τα ρόδια, τα βερίκοκα και οι ελιές καλλιεργούνται επίσης στην περιορισμένη υποτροπική κοιλάδα του ποταμού Άρας και στις κοιλάδες βόρεια του Ερεβάν, όπου βρίσκεται η πλουσιότερη γεωργική γη.[2][5] Η Αρμενία παράγει επίσης ροδάκινα, καρύδια και κυδώνι και το κονιάκ της έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη. [2]

Η άρδευση είναι απαραίτητη από τις περισσότερες καλλιέργειες και η κατασκευή καναλιών και ένα σύστημα άρδευσης ήταν μεταξύ των πρώτων μεγάλων κρατικών έργων της Σοβιετικής δημοκρατίας στη δεκαετία του 1920. [2] Μέχρι τη δεκαετία του 1960, η αρόσιμη γη είχε επεκταθεί κατά 20%, σε σύγκριση με την προ-σοβιετική εποχή.[2] Τα περισσότερα αγροκτήματα είχαν ηλεκτρικό ρεύμα στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τα μηχανήματα ήταν συνηθισμένα.[2] Στη σοβιετική εποχή, οι γυναίκες αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του γεωργικού εργατικού δυναμικού, με ένα μεγάλο ποσοστό των νεαρών ανδρών να είχε ανταποκριθεί στη σοβιετική εκστρατεία εκβιομηχάνισης μεταναστεύοντας σε αστικά κέντρα.[2] Το 1989 οι γεωργικές εκμεταλλεύσεις λειτουργούσαν περίπου 13.400 τρακτέρ.[2] Σε αντίθεση με άλλες χώρες της ΚΑΚ, η Αρμενία δεν υπέστη καταστροφική μείωση του αποθέματος των γεωργικών μηχανημάτων κατά την ιδιωτικοποίηση και το 2006 υπήρχαν 14.600 τρακτέρ.[1]

Η γεωργική παραγωγή είναι πολύ προκατειλημμένη προς τις καλλιέργειες, οι οποίες το 2006 αντιπροσώπευαν το 64% της ακαθάριστης γεωργικής παραγωγής. [1] Τα κύρια γεωργικά προϊόντα είναι τα δημητριακά (κυρίως σιτάρι και κριθάρι), πατάτες, λαχανικά, σταφύλια (επιτραπέζιο και κρασί) και φρούτα.[1] Το 2006, η Αρμενία παρήγαγε 212.500 τόνους σιτηρών, 539.500 τόνους πατάτας, 915.000 τόνους λαχανικών και πεπονιών, 286.000 τόνους φρούτων και 201.400 τόνους σταφυλιών. [1] Όλοι αυτοί οι αριθμοί (εκτός από τα σιτηρά) αποτελούν σημαντικές αυξήσεις σε σύγκριση με το 1989, όταν η Αρμενία παρήγαγε 200.000 τόνους σιτηρών, 266.000 τόνους πατάτας, 485.000 τόνους λαχανικών, 170.000 τόνους φρούτων και 119.000 τόνους σταφυλιών.[2] Η κτηνοτροφική παραγωγή το 2006 έφτασε τους 66.800 τόνους κρέατος, 620.000 τόνους γάλακτος και 464 εκατομμύρια αυγά.[1] Οι αντίστοιχοι αριθμοί ζωικής παραγωγής το 1989 ήταν 105.000 τόνοι κρέατος, 491.000 τόνοι γάλακτος και 561.000 τόνοι αυγών, δηλαδή, μόνο η παραγωγή γάλακτος αυξήθηκε σημαντικά κατά τη μετα-σοβιετική περίοδο. [2]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Statistical Yearbook 2007, Armenia National Statistical Service, Yerevan
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 Curtis, Glenn E. (1995). Armenia, Azerbaijan, and Georgia : country studies (1st έκδοση). Washington, D.C.: Federal Research Division. σελίδες 44–45. ISBN 0-8444-0848-4. OCLC 31709972. Αυτό το λήμμα περιλαμβάνει κείμενο από αυτή την πηγή, που είναι κοινό κτήμα. 
  3. ↑ Z. Lerman, C. Csaki, and G. Feder, Agriculture in Transition: Land Policies and Evolving Farm Structures in Post-Soviet Countries, Lexington Books, Lanham, MD (2004).
  4. ↑ Armenia production in 2018, by FAO
  5. ↑ «Armenia: Apricot exports at record levels in 2013». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεωργία_στην_Αρμενία&oldid=8755518"