Βιέρα Τσασλάφσκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βιέρα Τσασλάφσκα
1967
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση3 Μαΐου 1942
Πράγα, Τσεχοσλοβακία
Θάνατος30 Αυγούστου 2016 (74 ετών)
Πράγα, Τσεχία
Έτη δραστηριοποίησης1958 - 1968
Ύψος1,60 μέτρα
Βάρος58 κιλά
Άθλημα
ΧώραΤσεχοσλοβακία
ΆθλημαΕνόργανη γυμναστική
Μετάλλια
Διοργάνωση 1ο 2ο 3ο
Ολυμπιακοί Αγώνες 7 4 0
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 4 5 1
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 11 1 2
Σύνολο 22 10 3
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 1964 Τόκιο Σύνθετο ατομικό
Χρυσό 1964 Τόκιο Άλμα
Χρυσό 1964 Τόκιο Δοκός ισορροπίας
Αργυρό 1964 Τόκιο Σύνθετο ομαδικό
Χρυσό 1968 Πόλη του Μεξικού Σύνθετο ατομικό
Χρυσό 1968 Πόλη του Μεξικού Άλμα
Χρυσό 1968 Πόλη του Μεξικού Δίζυγο
Χρυσό 1968 Πόλη του Μεξικού Ασκήσεις εδάφους
Αργυρό 1968 Πόλη του Μεξικού Δοκός ισορροπίας
Αργυρό 1968 Πόλη του Μεξικού Σύνθετο ομαδικό
Αργυρό 1960 Ρώμη Σύνθετο ομαδικό

Η Βιέρα Τσασλάφσκα (τσεχικά: Věra Čáslavská, 3 Μαΐου 1942 – 30 Αυγούστου 2016) ήταν Τσεχοσλοβάκα αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής και Τσέχα αθλητική αξιωματούχος. Μία από τις κορυφαίες του αθλήματος όλων των εποχών,[1][2][3] κέρδισε συνολικά 22 διεθνείς τίτλους μεταξύ 1959 και 1968, συμπεριλαμβανομένων 7 χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων. Είναι μία από τις δύο μόνο γυναίκες αθλήτριες, μαζί με τη Σοβιετική Λαρίσα Λατίνινα, που κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό σε δύο διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες.[4][5] Παραμένει η μόνη αθλήτρια, άνδρας ή γυναίκα, που έχει κερδίσει χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σε κάθε μεμονωμένο αγώνισμα και κατέχει το ρεκόρ για τον απόλυτο αριθμό ατομικών χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων μεταξύ των γυμναστών.[4][6]

Εκτός από τις κορυφαίες επιτυχίες της στη γυμναστική, η Τσασλάφσκα έγινε γνωστή για την ειλικρινή υποστήριξή της στο κίνημα πραγματικού εκδημοκρατισμού της Τσεχοσλοβακίας. Στους Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού, η σιωπηρή διαμαρτυρία της κατά τη διάρκεια απονομής των μεταλλίων σε δύο αγωνίσματα, οδήγησε στο να βρεθεί σε δυσμενή θέση από το νέο καθεστώς. Κατά τη δεκαετία του 1990 κατείχε πολλές τιμητικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένης της θητείας της ως προέδρου της Τσεχικής Ολυμπιακής Επιτροπής.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα εστιάτορα, ενώ η μητέρα της ήταν στο σπίτι μεγαλώνοντας τις τρεις κόρες ζευγαριού. Αρχικά αθλήτρια της καλλιτεχνικής παγοδρομίας, η Τσασλάφσκα το 1957 στέφθηκε εθνική πρωταθλήτρια στην κατηγορία των νεανίδων το 1957 και έκανε το διεθνές ντεμπούτο της την επόμενη χρονιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής, κερδίζοντας το αργυρό μετάλλιο στο σύνθετο ομαδικό.[5][7] Ο πρώτος της διεθνής τίτλος ήρθε το 1959 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στη δοκό ισορροπίας και το αργυρό μετάλλιο στο άλμα. Συμμετείχε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, κερδίζοντας αργυρό μετάλλιο με την ομάδα της Τσεχοσλοβακίας και στη συνέχεια κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1961. Αγωνίστηκε για το σύνθετο ατομικό στη χώρα της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1962, το οποίο κατέκτησε η Λαρίσα Λατίνινα, και κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο της παγκόσμιο τίτλο στο άλμα. Δεν αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1963 στο Παρίσι.[2][8][9]

Μεταξύ 1964 και 1968, η Τσασλάφσκα κέρδισε 19 ατομικά χρυσά μετάλλια σε μεγάλους διεθνείς αγώνες. Ήταν στο απόγειό της στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 στο Τόκιο, κερδίζοντας το συνθέτο ατομικό και κατακτώντας χρυσά μετάλλια στη δοκό ισορροπίας και στο άλμα, εκτός από ένα άλλο αργυρό μετάλλιο στο ομαδικό αγώνισμα. Οι Ιάπωνες οικοδεσπότες την ονόμασαν «αγαπημένη των Ολυμπιακών Αγώνων».[10][11] Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1966, η Τσασλάφσκα υπερασπίστηκε τον τίτλο της στο άλμα, κερδίζοντας ακόμα το ομαδικό χρυσό - σπάζοντας το σοβιετικό μονοπώλιο σε εκείνο το αγώνισμα - και έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σύνθετο ομαδικό. Κυριάρχησε στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1965 στη Σόφια και του 1967 στο Άμστερνταμ, κατακτώντας και τους πέντε ατομικούς τίτλους και στις δύο διοργανώσεις[8][9] και παίρνοντας το τέλειο 10 το 1967 δύο φορές, στη δοκό ισορροπίας και στις ασκήσεις εδάφους, η πρώτη αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής που βαθμολογήθηκε με το άριστα.[10][12]

Πριν από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού, η Τσασλάφσκα έχασε την προπονητική της εγκατάσταση λόγω της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία. Αντίθετα, χρησιμοποίησε σάκους πατάτας ως βάρη και κορμούς ως δοκάρια, ενώ προπονούνταν στα δάση της Μοραβίας. Ήταν και πάλι κυρίαρχη στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, κερδίζοντας μετάλλια και στα έξι αγωνίσματα. Υπερασπίστηκε τον τίτλο της σε όλα τα επίπεδα και κέρδισε επιπλέον χρυσά μετάλλια στις ασκήσεις εδάφους, ασύμμετρους ζυγούς και άλμα, καθώς και δύο αργυρά, για το σύνθετο ατομικό και τη δοκό ισορροπίας.[8][13][14] Η Τσεχοσλοβάκα και η Λατίνινα είναι οι μόνες αθλήτριες που κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο στο ατομικό σύνολο σε διαδοχικούς Ολυμπιακούς αγώνες, καθώς και η μόνη αθλήτρια που υπερασπίστηκε το χρυσό της μετάλλιο στο άλμα. Εκείνη την εποχή την ονόμασαν ως «το κορίτσι της γοητείας των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968», αιχμαλώτισε την αγάπη του κόσμου με τη χάρη της στο άθλημα. Η χρήση του «Jarabe Tapatío» ως μουσική για τις υποχρεωτικό πρόγραμμα των ασκήσεων εδάφους και ο μετέπειτα γάμος της στην πόλη την έκαναν εξαιρετικά δημοφιλή στο μεξικανικό πλήθος.[13][15]

Η παρουσία της Τσασλάφσκα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 είχε αρνητικό αντίκτυπο στην μετέπειτα πορεία της λόγω της πολιτικής αναταραχής στην Τσεχοσλοβακία. Είχε υπογράψει το μανιφέστο διαμαρτυρίας «Δύο χιλιάδες λέξεις» την άνοιξη του 1968. Για να αποφύγει την πιθανή σύλληψη, πέρασε τρεις εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες κρυμμένη στην ορεινή πόλη Σούμπερκ και της χορηγήθηκε άδεια να ταξιδέψει στην Πόλη του Μεξικού ελάχιστα πριν την έναρξη της διοργάνωσης.[16][17][18]

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Τσασλάφσκα φάνηκε ότι κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους, η κριτική επιτροπή αναβάθμισε περιέργως τις προκαταρκτικές βαθμολογίες της Σοβιετικής Λαρίσα Πέτρικ και κήρυξε ισοπαλία για το χρυσό. Αυτά συνέβησαν μετά από μία αμφιλεγόμενη κριτική απόφαση που κόστισε στην Τσεχοσλοβάκα το χρυσό στη δοκό, απονέμοντας τον τίτλο στη Σοβιετική αντίπαλο, Νατάλια Κουτσίνσκαγια. Σαφώς απογοητευμένη από την εξέλιξη που ευνοούσε την Σοβιετική Ένωση, διαμαρτυρήθηκε σιωπηρά και στις δύο τελετές απονομής μεταλλίων γυρνώντας ήσυχα το κεφάλι της κάτω και μακριά κατά την ανάκρουση του σοβιετικού εθνικού ύμνου.[4][14][16] Η Τσασλάφσκα το 1968 έλαβε το βραβείο του Αθλητή της Χρονιάς της Τσεχοσλοβακίας για τέταρτη φορά (μετά το 1964, 1966 και 1967), ενώ την ίδια χρονιά ονομάστηκε η καλύτερη αθλήτρια στον κόσμο. Παραμένει η πιο βραβευμένη αθλήτρια της χώρας της όλων των εποχών.[19]

Στη δοκό ισορροπίας το 1965

Μετά την αποχώρηση από την αθλητική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τσεχοσλοβακικός λαός την υποδέχθηκε με τις τιμές που της άξιζαν, συμπεριλαμβανομένων υψηλών πολιτικών προσωπικοτήτων, αλλά η κυβέρνηση της χώρας δεν συγχώρησε την εν γένει στάση της. Της ζητήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας στο μανιφέστο και εκείνη αρνήθηκε, γεγονός που οδήγησε στο τέλος της καριέρα της. Από τις 3 Σεπτεμβρίου 1970 ξεκίνησε νέο αγώνα: ζήτησε δουλειά ως προπονήτρια της Εθνικής Κορασίδων από τον τότε υπουργό, αλλά παρέλαβε αρνητική απάντηση που επαναλήφθηκε για άλλα τέσσερα χρόνια. Εκείνη την εποχή, δούλευε επίσης για το βιβλίο της, «Ο Δρόμος προς τον Όλυμπο», το οποίο τελικά εκδόθηκε το 1972 υπό σκληρή λογοκρισία.[7][14][20]

Το 1974 αποφοίτησε από τη Σχολή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα. Της δόθηκε άδεια να εργαστεί ως προπονήτρια στο Μεξικό το διάστημα 1979–81.[20][21] Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μετά από πίεση από τον Χουάν Αντόνιο Σαμαράνκ, τον τότε πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο οποίος τη συνάντησε το 1985 (και το 1991 της απένειμε το Ολυμπιακό Τάγμα), επιτράπηκε τελικά στην Τσασλάφσκα να εργαστεί ως προπονήτρια γυμναστικής και κριτής στην πατρίδα της.[3][20][22]

Μετά τη Βελούδινη Επανάσταση το Νοέμβριο του 1989, η θέση της Τσασλάφσκα βελτιώθηκε σημαντικά. Έγινε σύμβουλος του Προέδρου Βάτσλαβ Χάβελ για αθλητικά και κοινωνικά θέματα και Επίτιμη Πρόεδρος της Τσεχο-Ιαπωνικής Ένωσης.[20] Αργότερα, αφού αποχώρησε από το γραφείο του Προέδρου, εξελέγη Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακικής και της Τσεχικής Ολυμπιακής Επιτροπής (1990–95), και στη συνέχεια επίτιμη πρόεδρός της.[17][23] Το 1995 διορίστηκε στην επιτροπή μελών της ΔΟΕ, θέση που κράτησε έως το 2001.[5][9] Δεν εγκατέλειψε ποτέ την πολιτική της διαφωνία, μιλώντας τα τελευταία χρόνια κατά της ξενοφοβίας και υποστηρίζοντας τους πρόσφυγες.[6][15]

Διακρίσεις - Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τσασλάφσκα έλαβε πολλές διακρίσεις για τη συνεισφορά της στο άθλημα της γυμναστικής. Εκτός από το Ολυμπιακό Τάγμα, της απονεμήθηκε το 1989 το Διεθνές Τρόπαιο «Ευ Αγωνίζεσθε Πιερ ντε Κουμπερτέν» από την UNESCO και διακρίθηκε στην τελετή για την «υποδειγματική αξιοπρέπειά της».[24] Το 1995, τιμήθηκε με το Μετάλλιο Αξίας της Δημοκρατίας της Τσεχίας.[9] Εισήχθη στο Διεθνές Αθλητικό Γυναικείο Hall of Fame το 1991[25] και στο Διεθνές Hall of Fame Γυμναστικής το 1998.[26] Το 2010 της απονεμήθηκε το Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τρίτης τάξης.[27][28]

Το 2014, ήταν η κοινή παραλήπτρια (με τη δημοσιογράφο του Ίβα Ντρπόλοβα) του Βραβείου Ιθαγένειας «Χάνο Ρ. Έλενμπογκεν», που απονέμεται κάθε χρόνο από την Εταιρεία Διεθνούς Συνεργασίας της Πράγας και το Ίδρυμα Παγκόσμιας Ομάδας, για το εξαιρετικό κουράγιο των πολιτών.[29]

Ο αστεροειδής εσωτερικής κύριας ζώνης (26986) Caslavska ονομάστηκε από αυτήν το 1997.[30]

Προσωπική ζωή και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τσασλάφσκα το 2015

Στις 26 Οκτωβρίου 1968, μία ημέρα μετά την κατάκτηση του τελευταίου χρυσού της μεταλλίου, η Τσασλάφσκα παντρεύτηκε τον δρομέα Γιόζεφ Οντλοζίλ, ο οποίος είχε κερδίσει το αργυρό μετάλλιο στα 1.500 μέτρα του στίβου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 στο Τόκιο. Η τελετή, που πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ναό της Πόλης του Μεξικού, συγκέντρωσε πλήθος χιλιάδων.[17][18] Είχαν μια κόρη, τη Ράντκα, και έναν γιο, τον Μάρτιν.[4] Το ζευγάρι χώρισε το 1987.[31] Το 1993, ο γιος της και ο πρώην σύζυγός της ενεπλάκησαν σε έναν καυγά, με τον Μάρτιν να φέρεται να γρονθοκόπησε τον Γιόζεφ, ο οποίος χτύπησε το κεφάλι του και πέθανε. Η Τσασλάφσκα μετά και για μεγάλο χρονικό διάστημα σπάνια εμφανίστηκε δημόσια.[15][32] Τελικά επέστρεψε τόσο στην κοινωνική όσο και στην αθλητική ζωή, προπονώντας νεαρές αθλήτριες της γυμναστικής.

Διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος το 2015. Η υγεία της επιδεινώθηκε σημαντικά το καλοκαίρι του 2016, και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Πράγας στις 30 Αυγούστου, όπου απεβίωσε σε ηλικία 74 ετών.[22][23] Η κορυφαία αθλήτρια της χώρας της εξακολουθεί να διατηρεί υψηλή δημοτικότητα ακόμα και μετά το τέλος της.[33]

Τίτλοι σε διεθνείς διοργανώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1960 (Ρώμη)
    • Ασημένιο μετάλλιο : σύνθετο ομαδικό
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1964 (Τόκιο)
    • Χρυσό μετάλλιο (3) : σύνθετο ατομικό, δοκός ισορροπίας, άλμα
    • Ασημένιο μετάλλιο : σύνθετο ομαδικό
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1968 (Πόλη του Μεξικού)
    • Χρυσό μετάλλιο (4) : σύνθετο ατομικό, δίζυγο, άλμα, ασκήσεις εδάφους
    • Ασημένιο μετάλλιο (2) : δοκός ισορροπίας, σύνθετο ομαδικό
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1958 (Μόσχα)
    • Αργυρό μετάλλιο : σύνθετο ομαδικό
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1962 (Πράγα)
    • Χρυσό Μετάλλιο : άλμα
    • Αργυρό μετάλλιο (2) : σύνθετο ατομικό, σύνθετο ομαδικό
    • Χάλκινο μετάλλιο : ασκήσεις εδάφους
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1966 (Ντόρτμουντ)
    • Χρυσό Μετάλλιο (3) : σύνθετο ατομικό, σύνθετο ομαδικό, άλμα
    • Αργυρό μετάλλιο (2) : δοκός ισορροπίας, ασκήσεις εδάφους
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1959 (Κρακοβία)
    • Χρυσό μετάλλιο : δοκός ισορροπίας
    • Αργυρό μετάλλιο : άλμα
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1961 (Λειψία)
    • Χάλκινο μετάλλιο (2) : σύνθετο ομαδικό, ασκήσεις εδάφους
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1965 (Σόφια)
    • Χρυσό μετάλλιο (5) : σύνθετο ατομικό, άλμα, δίζυγο, δοκός ισορροπίας, ασκήσεις εδάφους
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1967 (Άμστερνταμ)
    • Χρυσό μετάλλιο (5) : σύνθετο ατομικό, άλμα, δίζυγο, δοκός ισορροπίας, ασκήσεις εδάφους

Τάγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ολυμπιακό Τάγμα (Olympic Order) : 1991
  • Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τρίτη τάξη : 1995

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Top Olympic Games Gymnasts». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Σαν σήμερα «έφυγε» η Βέρα Τσασλάφσκα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2024. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Βέρα Τσασλάφσκα». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Whatever happened to Vera Čáslavská?». Gymnastics Greats. 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2008. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Encyclopædia Britannica : Věra Čáslavská». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Věra Čáslavská: symbol odvahy, která nebyla jen symbolická». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Sportovní ikona Věra Čáslavská. Bojovala se soupeřkami, režimem, manželem i rakovinou». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Vera Čáslavská». International Gymnast. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2004. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2008. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 «Bio and list of competitive results at Gymn-Forum». Gymn Forum. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2008. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Věra Čáslavská: Czech gymnastics icon». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  11. ↑ «VĚRA ČÁSLAVSKÁ: ATHLETE AND ACTIVIST». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2022. 
  12. ↑ «« Gymnastique artistique féminine : l'histoire »». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2022. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «IOC : Čáslavská reigns supreme again with four gymnastics golds». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Απ' την Ανοιξη (της Πράγας) στον χειμώνα...». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 «Vera Caslavska, Olympic gymnast and national heroine to Czechs, dies at 74». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Nejstatečnější. Věra Čáslavská protestovala proti sovětské okupaci na stupních vítězů». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Cameron, Rob (3 Μαΐου 2002). «Czechoslovak sports legend Vera Caslavska celebrates 60th birthday». Czech Radio International. http://www.radio.cz/en/article/27557. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2008. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «Πέθανε η κορυφαία γυμνάστρια της δεκαετίας του '60 και όχι μόνο». Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2022. 
  19. ↑ «May 1942: All-time gymnastics great Věra Čáslavská is born». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2022. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Janofsky, Michael (9 Απριλίου 1990). «The New York Times : A Departure From the Past». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2008. 
  21. ↑ Eskenazi, Gerald (2 Αυγούστου 1992). «BARCELONA; For Czech Athletes, the Door to Future Games May Have 2 Entrances». New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9E0CE0D7143EF931A3575BC0A964958260. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2008. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Ve věku 74 let odešla sportovní legenda Věra Čáslavská». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Seven-time Olympic gold medalist, Věra Čáslavská, has died». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2022. 
  24. ↑ «ICONIC GYMNAST VERA CASLAVSKA DONATES 2 OLYMPIC MEDALS TO THE SLOVAK MUSEUM». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  25. ↑ «List of Honorees, International Women's Sports Hall of Fame». International Women's Sports Hall of Fame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2008. 
  26. ↑ «Čáslavská's entry at the International Gymnastics Hall of Fame». International Gymnastics Hall of Fame. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2008. 
  27. ↑ Martin Hašek. «Legendární gymnastka Věra Čáslavská: Můj meč hlavy nestínal». Isport. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2016. 
  28. ↑ «The Important Persons of the Czech Olympism». Εθνικό Μουσείο. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2016. 
  29. ↑ «Věra Čáslavská and Iva Drápalová receive HRE Citizenship Award». Global Panel Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2016. 
  30. ↑ «Olympians With Asteroids Named After Them». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  31. ↑ «Past Olympics Athletes >> Vera Caslavska». Agence France-Presse. ESPN. 2008. http://sports.espn.go.com/oly/summer08/fanguide/athlete?athlete=2125. 
  32. ↑ «JO-2012: Vera Caslavska, la gymnaste tchèque qui avait tenu tête à l'URSS». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2022. 
  33. ↑ «Nej… ženou historie je Věra Čáslavská, rozhodli čtenáři Deníku». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βιέρα_Τσασλάφσκα&oldid=10410824"