Βίλχελμ Μέγερ-Λύμπκε
| Βίλχελμ Μέγερ-Λύμπκε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Wilhelm Meyer-Lübke (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 30 Ιανουαρίου 1861[1][2][3] Ντούμπεντορφ[4][5] |
| Θάνατος | 4 Οκτωβρίου 1936[1][6][2] Βόννη[7][5] |
| Τόπος ταφής | Βερολίνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελβετία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[8][9] Ιταλικά Γαλλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βόννης Πανεπιστήμιο Ζυρίχης[10] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλωσσολόγος διδάσκων πανεπιστημίου φιλόλογος λατινολόγος |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Βιέννης[11] Πανεπιστήμιο της Βόννης[11] Πανεπιστήμιο της Ιένας[11] Πανεπιστήμιο Ζυρίχης[11] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Γκρατς Corresponding Fellow of the Medieval Academy of America (1928)[12] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Βίλχελμ Μέγερ-Λύμπκε (Wilhelm Meyer-Lübke, Βόννη, 30 Ιανουαρίου 1861 – 4 Οκτωβρίου 1936) ήταν Ελβετός ρομανιστής φιλόλογος, μέλος της Νεογραμματικής σχολής.
Βιογραφία και έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υπήρξε μαθητής του πατέρα των Ρομανικών Σπουδών στην Ευρώπη, Φρίντριχ Ντιτς, τις θεωρίες του οποίου εξέλιξε σε πολλά σημεία.[13] Κύρια θέση του υπήρξε η αμφισβήτηση των μελετών γύρω από την επιρροή των μη ρομανικών γλωσσικών υποστρωμάτων στις ρομανικές γλώσσες δεδομένης της ελλειπούς γνώσης των παραπάνω γλωσσικών συστημάτων. Είναι συγγραφέας της Grammatik der romanischen Sprachen («Γραμματική των ρομανικών γλωσσών», 4 τ., 1890-1902), του, ακόμη χρήσιμου για την ετυμολογία,[13] Romanisches etymologisches Wörterbuch («Ετυμολογικό λεξικό των ρομανικών γλωσσών», 1911). Στη δεκαετία του 1920 πρωταγωνίστησε τη διαμάχη με τον Ραμόν Μενέντεθ Πιδάλ αναφορικά με την ανεξαρτησία της καταλανικής γλώσσας σε σχέση με την οξιτανική και, εν τέλει, την κατηγοριοποίησή της στις ιβηρορομανικές ή τις γαλατορομανικές γλώσσες (όπου εντασσόταν τότε η οξιτανική). Την ίδια εποχή δίδαξε στο Ινστιτούτου Καταλανικών Μελετών και συνεργάστηκε με τους λεξικογράφους Αντόνι Αλκοβέ και Φρανσέσκ Μολ. Επίσης εξέδωσε πολλές μελέτες λογοτεχνίας και την κριτική έκδοση της Grammatica linguae graecae vulgaris του Σίμωνα Πόρκιου με εισαγωγή του Γιάννη Ψυχάρη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12347249c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Wilhelm-Meyer-Lubke. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12347249c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 25866595.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 www
.bibliotecadeva .eu /periodice /romlit /1976 /09 /romania _literara _1976 _09 _40 .pdf. - ↑ www
.medievalacademy .org /page /CompleteCorrFellow. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2023. - ↑ 13,0 13,1 Jurgen Klausenburger, «Theory and practice in Romance linguistics today». στο Romance Linguistics 2010: Selected Papers from the 40th Linguistic Symposium on Romance Languages (LSRL), Seattle, Washington, Μάρτιος 2010. σελ. 3.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Simon Portius (Simone Porzio): Grammatica linguae graecae vulgaris. Reproduction de l'édition de 1638 suivie d'un commentaire grammatical et historique par Wilhelm Meyer avec une introduction de Jean Psichari. E. Bouillon et E. Vieweg, Παρίσι, 1889.