Αϊνό Σιμπέλιους
| Άϊνο Σιμπέλιους | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10 Αυγούστου 1871 Hausjärvi |
| Θάνατος | 8 Ιουνίου 1969 Αϊνόλα |
| Κατοικία | Αϊνόλα (από 1904) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Φινλανδία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Φινλανδικά Σουηδικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γιαν Σιμπέλιους (1892–1957) |
| Τέκνα | Ρουθ Σνέλμαν Χάϊντι Μπλόμστεντ Katarina Ilves |
| Γονείς | August Aleksander Järnefelt και Elisabeth Järnefelt |
| Αδέλφια | Kasper Järnefelt Arvid Järnefelt Eero Järnefelt Άρμας Γιάρνεφελτ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αϊνό Σιμπέλιους (Aino Sibelius, πατρικό Järnefelt; 10 Αυγούστου 1871 – 8 Ιουνίου 1969) ήταν η σύζυγος του Φινλανδού συνθέτη Γιάν Σιμπέλιους (Jean Sibelius). Έζησαν το μεγαλύτερο μέρος της κοινής τους ζωής των 65 χρόνων στην εξοχική κατοικία τους στην Αϊνόλα, κοντά στη λίμνη Τουούσουλα, στη περιοχή Γιάρβενπα της Φινλανδίας. Μαζί απέκτησαν έξι κόρες: την Εύα (1893-1978), τη Ρουθ (1894-1976), τη Κίρστυ (1898-1900), τη Καταρίνα (1903-1984), τη Μαργκαρέτα (1908-1988) και τη Χάϊντι (1911-1982).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παιδικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αϊνό Γιάρνεφελτ γεννήθηκε στο Ελσίνκι, στην αυστηρή και πειθαρχημένη οικογένεια του Στρατηγού Αλεξάντερ Γιάρνεφελτ (Alexander Järnefelt) και της συζύγου του, Ελίσαμπεθ, το γένος Κλοντ φον Γιούργκενσμπουργκ (Clodt von Jürgensburg) στα 1871. Είχε έξι μεγαλύτερα αδέλφια, μεταξύ των οποίων και ο συγγραφέας Άρβιντ Γιάρνεφελτ (Arvid Järnefelt), ο ζωγράφος Έερο Γιάρνεφελτ (Eero Järnefelt) κι ο συνθέτης κι ενορχηστρωτής Άρμας Γιάρνεφελτ (Armas Järnefelt).
Ήταν ο αδελφός της ο Άρμας που σύστησε τον φίλο και συμφοιτητή του, Γιάν Σιμπέλιους στην Αϊνό το χειμώνα του 1889, όταν τον έφερε στην οικογενειακή εστία για να τον γνωρίσουν. Εκείνη την ίδια περίοδο κι ο συγγραφέας Γιουχάνι Άχο (Juhani Aho) έδειχνε τη συμπάθεια του προς το πρόσωπο της Αϊνό, αλλά χωρίς να λάβει την ανταπόκριση που ήλπιζε. Τα επόμενα χρόνια η Αϊνό ήταν αρραβωνιασμένη με τον Γιάν Σιμπέλιους, ώσπου νυμφεύθηκαν με τις ευλογίες του πατέρα της στις 10 Ιουνίου του 1892 στο Μάξμο (κοινότητα της Φινλανδίας κοντά στο αρχιπέλαγος Κβάρκεν, που συγκαταλέγεται στο Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO).
1892–1930: Τα πρώτα χρόνια της κοινής ζωής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τη στιγμή που αρραβωνιάστηκαν συζήταγαν για ένα σπίτι δικό τους, στην εξοχή, κι είχαν ήδη κοιτάξει για ένα σπίτι κοντά στη Λίμνη Τουούσουλα από τις αρχές του 1898. Παρ'όλ'αυτά, όταν ο πλούσιος εργένης θείος του άντρα της πέθανε τον Ιούλιο του 1903 αγόρασαν περίπου 2,5 στρέμματα (ή 10000 μ2) γης στο Γιάρβενπα, κοντά στη Λίμνη Τούουσουλα, χρησιμοποιώντας το μερίδιο του από το υποστατικό του θείου του για να πληρώσουν τον αρχιτέκτονα Λαρς Σονγκ (Lars Sonck) που θα σχεδίαζε το σπίτι τους, που το ονόμασαν «Αϊνόλα». Μετακόμισαν εκεί το φθινόπωρο του 1904, αφού πρώτα είχαν δανειστεί ένα σημαντικό ποσό χρημάτων για να αγοράσουν τη γη και να χτίσουν το σπίτι τους.
Τα πρώτα χρόνια της Αϊνό στη Γιάρβενπα ήταν γεμάτα άγχος και δυσκολίες, κυρίως λόγω οικονομικών δυσχερειών αλλά και του τρόπου ζωής του συζύγου της, που περιλάμβανε ποτό και πάρτι. Προσπάθησε να συμπληρώσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό φτιάχνοντας ένα κήπο με λαχανικά στο πετρώδες έδαφος που βρισκόταν κοντά στο σπίτι. Μιας και δεν είχαν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά στο σχολείο, η Αϊνό τα δίδασκε η ίδια κατ'οίκον, κάτι που προφανώς έκανε πολύ καλά αφού όλα τους διέπρεψαν όταν στη συνέχεια τους δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Υπήρξε μια περίοδος κατά το 1907 όπου εκείνη χρειάστηκε να αναρρώσει στο Σανατόριο της πόλης Χυβινκάα.
Κατά το έτος 1908 μ.Χ. ο άντρας της χρειάστηκε να υποστεί μια εγχείρηση στο λάρυγγα κι έτσι εγκατέλειψε το αλκοόλ για περίπου επτά χρόνια, κάτι που σηματοδότησε τα ευτυχέστερα χρόνια της Αϊνό. Η κόρη τους Μαργκαρέτα γενννήθηκε στα 1908, η Χάϊντι στα 1911 (όταν η Αϊνό ήταν ήδη 40 χρονών), κι όλα τα παιδιά μεγάλωσαν στο κτήμα στην Αϊνόλα – με μόνη εξαίρεση τη περίοδο που αναγκάστηκαν να ζήσουν αλλού εξαιτίας του Φινλανδικού Εμφυλίου πολέμου στα 1918, όπου μετακόμισαν στο Ελσίνκι για λίγους μήνες.
1930–1957: Τα στερνά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας το 1930 όλα τα παιδιά ήταν εγκαταλείψει τη πατρική εστία κι η Αϊνό ήθελε πλέον να μετακομίσει στο Ελσίνκι, για να βρίσκονται πιό κοντά στα παιδιά τους. Τα επόμενα χρόνια θα τα περνούσαν σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα στο Ελσίνκι, αλλά το 1941 θα επιστρέψουν στην Αϊνόλα, με τα (πολλά) εγγόνια τους λόγω του κινδύνου που υπήρχε να βομβαρδιστεί το Ελσίνκι από τη Σοβιετική Ένωση. Ο Γιάν κι η Αϊνό Σιμπέλιους έζησαν εκεί, στο σπίτι τους στην Αϊνόλα για όλα τα υπόλοιπα χρόνια τους, με την Αϊνό να αφιερώνει τον εαυτό της στο πλευρό του άντρα της, της οικογένειας της, και του κήπου τους με τα λαχανικά.
1957–1969: Η ζωή ως χήρα του Γιάν Σιμπέλιους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιάν Σιμπέλιους πέθανε στην Αϊνόλα, στο Γιάρβενπα, στις 20 Σεπτεμβρίου 1957 και κηδεύθηκε σε έναν κήπο εκεί κοντά. Η Αϊνό συνέχισε να ζει στην Αϊνόλα μετά το θάνατο του, ξεσκαρτάρωτας χαρτιά και βοηθώντας τη Σαντέρι Λεβάς (Santeri Levas) και τον Έρικ Β. Ταβάστζερνα (Erik W. Tawaststjerna) που κι οι δύο έγραφαν βιογραφίες του μακαρίτη συζύγου της. Η Αϊνό πέθανε κι εκείνη στην Αϊνόλα, στις 8 Ιουνίου 1969, κοντά στα 98 της χρόνια, και κηδεύτηκε κοντά στον αγαπημένο της Γιάν.
Στα 1972, οι κόρες του Γιάν Σιμπέλιους Εύα, Ρουθ, Καταρίνα, Μαργκαρέτα, και Χάϊντι, πούλησαν το κτήμα της Αϊνόλα στο Φινλανδικό Κράτος για να μετατραπεί σε μουσείο προς τιμή του πατέρα τους με πρόσβαση στο κοινό. Λειτουργεί ως Μουσείο Γιάν Σιμπέλιους από το 1974.
Με τα δικά της λόγια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αϊνό έγραψε για τη κοινή τους ζωή.[1]
Αλληλογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αλληλογραφία της Αϊνό Σιμπέλιους έχει εκδοθεί:[2]
- Talas, Suvisirkku· Sibelius, Aino. Aino Sibeliuksen kirjeitä Järnefelt-suvun jäsenille (στα Finnish). Helsinki, Finland: Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. ISBN 951-717-978-2.
- Sibelius, Jean· Talas, Suvisirkku· Sibelius, Aino. Sydämen aamu: Aino Järnefeltin ja Jean Sibeliuksen kihlausajan kirjeitä (στα Finnish). Helsinki, Finland: Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. ISBN 951-746-148-8.
- Sibelius, Jean· Talas, Suvisirkku· Sibelius, Aino. Tulen synty: Aino ja Jean Sibeliuksen kirjeenvaihtoa 1892–1904 (στα Finnish). Helsinki, Finland: Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. ISBN 951-746-471-1.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Jeremias Ylirotu (Metropoli Oy) (2002). «Memories of Ainola – Aino Sibelius». Jean Sibelius – Ainola. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2007.
- ↑ «Aino Sibelius». BookFinder.com. 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2009.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Aino Sibelius στο Wikimedia Commons
- Ιστότοπος για την Αϊνόλα[1] (Ainola – The home of Aino and Jean Sibelius)
- Μουσείο Γιάν Σιμπέλιους
|