Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ανρί Ντεβερέν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζοζέφ-Ανρί Ντεβερέν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Henri Deverin (Γαλλικά)
Γέννηση1846
Θάνατος1921
ΕθνικότηταΓάλλος
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΑρχιτέκτονας
Γνωστός γιαΠρόταση ανακατασκευής του Παλαί-Ρουαγιάλ
Οικογένεια
ΤέκναÉdouard Deverin
Roger Deverin
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζοζέφ-Ανρί Ντεβερέν (γαλλικά: Joseph-Henri Deverin, 1846-1921)[2] ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος. Ήταν ο εποπτεύων αρχιτέκτονας αριθμού ιστορικών μνημείων.

Ιδιωτικό μέγαρο επί του αριθμού 68 της Οδού Αμπέρ, στο 17ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού.

Ο Ζοζέφ-Ανρί Ντεβερέν γεννήθηκε το 1846. Το 1865, έγινε δεκτός στην Σχολή Καλών Τεχνών.[3] Μαθήτευσε υπό τους Ντωμέ και ντε Λις.[4] Ήταν υπεύθυνος για την ανέγερση αριθμού ιδιωτικών μεγάρων εντός της πόλεως του Παρισιού.[3] Το ιδιωτικό μέγαρο επί του αριθμού 68 της Οδού Αμπέρ, το οποίο ο ίδιος σχεδίασε, ενώ την ανέγερσή του ανέλαβε ο μηχανικός Βεϊέρ προς το 1880, είναι καταγεγραμμένο ως ιστορικό μνημείο. Η πρόσοψη και εσωτερικό του είναι νεογοτθικής αρχιτεκτονικής, ενώ αποτελεί ένα εκ των μεγαλύτερων ως προς το ύψος χρονολογούμενων από τον 19ο αιώνα κτιρίων επί της Οδού Αμπέρ.[5]

Το 1877, ο Ντεβερέν ξεκίνησε να εργάζεται στο Τμήμα Ιστορικών Μνημείων, ενώ το 1897 κατέστη επιβλέπων αρχιτέκτονας του τμήματος. Εργάστηκε στους νομούς της Βιέν, των Ντε-Σεβρ και της Βαντέ (1897-1917), καθώς και της Λουάρ-Ατλαντίκ (1898). Κύρια έργα του αποτελούν η Πορτ Σαιν-Ζακ, στο Παρτεναί και οι εκκλησίες του Σαιν-Ζουέν-ντε-Μαρν, του Αιρβώ και του Ουαρόν, στον νομό των Ντε-Σεβρ. Παράλληλα, προχώρησε στην αναστήλωση αριθμού κτιρίων στην Βιέν και την Λουάρ-Ανφεριέρ, κατόπιν της αναδιοργάνωσης του Τμήματος Ιστορικών Μνημείων, το 1897.[4]

Ο Ντεβερέν συνταξιοδοτήθηκε το 1919, ενώ απεβίωσε το 1921.[4]

Η πτέρυγα του Παλαί-Ρουαγιάλ είχε παραμείνει στάσιμη ως προς την επισκεψιμότητά της μετά την κρίση της δεκαετίας του 1880, με μικρό αριθμό επισκεπτών να προσέρχεται.[6] Το 1900, μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε την Κομεντί-Φρανσαίζ, ενώ το ίδιο το Παλαί-Ρουαγιάλ καταστράφηκε και ανακατασκευάστηκε εκ νέου, για εικοστή φορά.[7] Προκειμένου να πετύχει την αναγέννηση της συγκεκριμένης πτέρυγας, ο Ντεβερέν πρότεινε την επέκταση της Οδού Βιβιέν κατά μήκος του παλατιού, προκειμένου η τελευταία να διασταυρώνεται με την Οδού Ριβολί, εμπρός στο Conseil d'Etat.[8][α]

Παράλληλα, ο Ντεβερέν επιθυμούσε την μετατροπή των κτιρίων, καθώς και την επέκτασή τους, η οποία θα έφερε αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά αντίστοιχα εκείνων της Κουρ Ναπολεόν ή του Καρουσέλ.[2] Το συγκεκριμένο σχέδιο θα ένωνε αρχιτεκτονικά το Παλαί-Ρουαγιάλ με το Μουσείο του Λούβρου του Εκτόρ Λεφυέλ. Τελικώς, το συγκεκριμένο σχέδιο δεν υλοποιήθηκε.

Επίσης, ο Ανρί Ντεβερέν πρότεινε την ανέγερση αγάλματος το οποίο θα αναπαριστούσε την πόλη του Παρισιού, όπισθεν του κλίτους της Παναγίας των Παρισίων.[9][β] Το συγκεκριμένο σχέδιο επίσης απορρίφθηκε.

  1. Ο Εζέν Ενάρ επίσης επιθυμούσε να μεταφέρει την κυκλοφορία κατά μήκος του Παλαί-Ρουαγιάλ, καθιστώντας το ως τοποθεσία διασταυρώσεως μεταξύ δύο νέων μεγάλων λεωφόρων.[8]
  2. Η Πλατεία της Ιλ-ντε-Φρανς κατασκευάστηκε στη συγκεκριμένη τοποθεσία, κάτω από την οποία κατασκευάστηκε η κρύπτη των Απελαθέντων.