Αιμιλία Όρτλεπ

Αιμιλία Όρτλεπ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	13 Μαΐου 1791; Βερολίνο
Θάνατος	12 Φεβρουαρίου 1843; Φραγκφούρτη
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Γουλιέλμος Β΄ της Έσσης-Κάσσελ (1841–άγνωστη τιμή)
Τέκνα	Λουίζα φον Μπόζε; Wilhelm Graf von Reichenbach-Lessonitz; Wilhelmine Gräfin von Reichenbach-Lessonitz; Karl Graf von Reichenbach-Lessonitz; Emilie Gräfin von Reichenbach-Lessonitz; Friederike Gräfin von Reichenbach-Lessonitz; Wilhelm Graf von Reichenbach-Lessonitz; Helene Gräfin von Reichenbach-Lessonitz
Γονείς	Johann Christian Ortlopp και Agnese Luise Weissenberg
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Αιμιλία κόμισσα του Ράιχενμπαχ-Λέσονιτς, γερμ.: Emilie gräfin von Reichenbach-Lessonitz, γεννημένη με το επώνυμο Ortlöpp (13 Μαΐου 1791 στο Βερολίνο - 12 Φεβρουαρίου 1843 στη Φρανκφούρτη) ήταν ερωμένη, και αργότερα η δεύτερη σύζυγος, του Γουλιέλμου Β΄ εκλέκτορα της Έσσης.

Βιογραφία

Η Αιμιλία ήταν η δεύτερη κόρη του Γιόχαν-Κρίστιαν Όρτλεπ χρυσοχόου και της συζύγου του Aγνής-Λουίζας-Σοφίας Βάισενμπεργκ από το Βερολίνο, και από το 1812 η ερωμένη του Γουλιέλμου Β΄ εκλέκτορα της Έσσης, την οποία είχε γνωρίσει κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο Βερολίνο. Την έφερε στο Κάσσελ το 1813, οδηγώντας σε έναν de facto τερματισμό του γάμου του με την Αυγούστα της Πρωσίας, αλλά για πολιτικούς λόγους δεν του επιτράπηκε να διαζευχθεί τη γυναίκα του. Το 1815 ο Γουλιέλμος Β΄ και ο Αυγούστα χώρισαν από το κρεβάτι και το φαγητό.

Η Αιμιλία έγινε δεκτή στην Αυλή και αργότερα έζησε στο ανάκτορο Ράιχενμπαχ του Κάσσελ, στη γωνία των Kένιγκστρασε και Φρήντριχσπλατς. Το 1821 ο Γουλιέλμος Β΄ την έκανε κόμισσα του Ράιχενμπαχ (το όνομα από το κάστρο Ράιχενμπαχ στο Χέσις Λίχτεναου) και το 1824 αυτή έλαβε τον αυστριακό τίτλο της κόμισσας του Λέσονιτς, μετά από την αγορά στη Μοραβία από τον Γουλιέλμο Β΄ των κτημάτων Λέσονιτς, Μζένεκ και Ντολνί Mοστενίτσε γι' αυτήν. Ταυτόχρονα αυτή και τα παιδιά της έλαβαν την αυστριακή υπηκοότητα.

Η σχέση τους προκάλεσε σκάνδαλο· έλαβαν ακόμη και απειλές θανάτου. Η κόμισα ήταν μάλλον αντιδημοφιλής και φαίνεται ότι είχε αρνητικό αντίκτυπο στην πολιτική του Γουλιέλμου Β΄, ή τουλάχιστον ορισμένες από τις πολιτικές του αποτυχίες αποδόθηκαν σε αυτήν.

Η σχέση τους ήταν ένας από τους λόγους, για τους οποίους ο Γουλιέλμος Β΄ δεν επέστρεψε στην πρωτεύουσα του Κάσσελ μετά την επανάσταση του 1830. Αρχικά μετακόμισε στο Χάναου και αργότερα στη Φραγκφούρτη, όπου απέκτησε ένα ανάκτορο στο Νόιε Μάιντσερ Στράσε και αργότερα ένα εξοχικό στην περιοχή Γκάλους της Φρανκφούρτης.

Η Αυγούστα απεβίωσε στις 19 Φεβρουαρίου 1841. Ο Γουλιέλμος Β΄ και η Αιμιλία παντρεύτηκαν μοργανατικά στις 8 Ιουλίου 1841 στο κάστρο Μπζένεκ στη Μοραβία. Μάρτυρας στην τελετή ήταν ο καγκελάριος του κράτους, πρίγκιπας Kλέμενς φον Μέττερνιχ.

Η Αιμιλία απεβίωσε στις 12 Φεβρουαρίου 1843 στη Φρανκφούρτη επί του Μάιν λόγω ηπατικής λοίμωξης και τάφηκε στο Κεντρικό Κοιμητήριο της πόλης, στη Φρανκφούρτη. Ο εκλέκτορας ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Φρήντριχ-Μαξιμίλιαν Χέσεμερ να δημιουργήσει ένα μαυσωλείο σε βυζαντινό στυλ. Ο σταυρός στο εσωτερικό δημιουργήθηκε από τον γλύπτη γιόχαν-Νέπομουκ Τσβέργκερ. Η μαρμάρινη σαρκοφάγος ανατέθηκε από τα παιδιά τής κόμισσας, και δημιουργήθηκε το 1863 από τον γλύπτη Έντουαρντ Σμιτ φον ντερ Λάουνιτς. Ο εκλέκτορας Φειδερίκος-Γουλιέλμος Α΄, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον πατέρα του μέχρι τότε, δοκίμασε όλα τα διαθέσιμα διπλωματικά μέσα για να αποτρέψει την εγκατάσταση τού γλυπτού τού πατέρα του στο μαυσωλείο, αλλά δεν επέτυχε τίποτε στην Ελεύθερη Πόλη της Φρανκφούρτης. ^[5] Σήμερα ο τάφος με μία επιτύμβια πλάκα του 1847 περιέχει έξι φέρετρα.

Μετά το τέλος της Αιμιλίας, ο Γουλιέλμος Β΄ νυμφεύτηκε για τρίτη φορά, με την Καρολίνα του Μπέρλεπς (1820-1877). Απεβίωσε στις 20 Νοεμβρίου 1847 και τάφηκε στην κρύπτη της εκκλησίας της Αγίας Μαρίας στο Χάναου.

Οικογένεια

Ως ερωμένη του Γουλιέλμου Β΄ εκλέκτορα της Έσσης απέκτησε οκτώ παιδιά. Το 1841 τη νυμφεύτηκε μοργανατικά.

Λουίζα (26 Φεβρουαρίου 1813, Βερολίνο - 3 Οκτωβρίου 1883, Μπάντεν-Μπάντεν), παντρεύτηκε στις 15 Μαΐου 1845 με τον αυτοκρατορικό μυστικό σύμβουλο Αύγουστο κόμη του Μπόζε (7 Νοεμβρίου 1814, Γκάρμις - 25 Δεκεμβρίου 1887, Μπάντεν-Μπάντεν ). Η Λουίζα φον Μπόζε ήταν ένας σημαντικός προστάτης των τεχνών.
Ιούλιος-Γουλιέλμος (4 Οκτωβρίου 1815, Κάσσελ · 15 Ιανουαρίου 1822, Κάσελ).
Aμαλία-Βιλλεμίνη-Αιμιλία (31 Δεκεμβρίου 1816, Κάσσελ · 28 Ιουλίου 1858, Δρέσδη), παντρεύτηκε πρώτα το 1836 τον Γουλιέλμο κόμη του Λούκερ (29 Ιανουαρίου 1805 · 19 Φεβρουαρίου 1865). Διαζεύχθηκαν το 1839 και έπειτα παντρεύτηκε το 1840 τον Κάρολο βαρόνο του βάρτντορφ (9 Μαρτίου 1807, Δρέσδη · 5 Δεκεμβρίου 1846, Δρέσδη) και μετά παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο κόμη του Λούκερ το 1847 ^[6].
Κάρολος (24 Αυγούστου 1818, Κάσελ · 26 Σεπτεμβρίου 1881, Πράγα), νυμφεύτηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1861 με την Κλημεντίνη Ρίχτερ (28 Αυγούστου 1842, Πράγα · 13 Ιουλίου 1902, Μπαντ Ισλ).
Αιμιλία (8 Ιουνίου 1820, Κάσελ · 30 Ιανουαρίου 1891, Βουδαπέστη), παντρεύτηκε στις 10 Μαρτίου 1839 με τον Φέλιξ κόμη Τσίχυ-Φεράρις του Zich και του Vásonkeö (20 Νοεμβρίου 1810 · 8 Σεπτεμβρίου 1885, Σζιλβάς της Ουγγαρίας).
Φρειδερίκη (16 Δεκεμβρίου 1821, Κάσελ - 23 Φεβρουαρίου 1898, Βάιλμπουργκ), παντρεύτηκε στις 3 Νοεμβρίου 1841 με τον Γουλιέλμο βαρόνο του Ντούνγκερν (20 Ιουνίου 1809, Weilburg · 3 Ιουλίου 1874 Μπαντ Βίλντμπαντ).
Γουλιέλμος (29 Ιουνίου 1824, Κάσελ · 19 Ιανουαρίου 1866, Νεσατέλ), νυμφεύτηκε στις 19 Μαρτίου 1857 την Αμαλία Γκέλερ φον Ράβενσμπουργκ-Λέσονιτς (27 Απριλίου 1838, Καρλσρούη · 14 Μαρτίου 1912, Φρανκφούρτη).
Ελένη (8 Αυγούστου 1825, κάστρο Βίλχελμσχεε· 14 Μαΐου 1898, Μόναχο), παντρεύτηκε στις 4 Ιανουαρίου 1844 με τον Όσβαλντ βαρόνο του Φάμπρισε (8 Ιανουαρίου 1820 στη Βόννη · 3 Ιουνίου 1898, Μόναχο).

Βιβλιογραφικές αναφορές

Walter Fraeb: Über Kurfürst Wilhelm II. und die Gräfin Reichenbach στο Hanau, σε: Magazin für Hanauische Geschichte, vol. 8, Hanau, 1929, σελ. 49–63
Gustav Funke: Emilie Ortlepp Gräfin von Reichenbach-Lessonitz. Die Frankfurter Exiljahre von Kurfürst Wilhelm II. von Hessen-Kassel, σε: Φρανκφούρτη - lebendige Stadt. Vierteljahreshefte für Kultur, Wirtschaft und Verkehr, τόμος. 6, 1991, τεύχος 4
Michel Huberty: L 'Allemagne dynastique : Les 15 familles qui ont fait l'empire, τόμος. 1: Hesse - Reuss - Saxe, Le Perreux-sur-Marne, 1976,(ISBN 2-901138-01-2)

Υποσημειώσεις

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10887.htm#i108864. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Frankfurter Personenlexikon. 852.
↑ p10887.htm#i108864. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ ^4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ Margret Lemberg: Die Grablegen des hessischen Fürstenhauses = Veröffentlichungen der Historischen Kommission für Hessen vol. 71, Marburg, 2010, p. 186.
↑ Werner Fritzsche: Unterhaltsames und Amüsantes aus der Familiengeschichte der Grafen von Luckner, Dresden, 2007

[92722a5120b41d33652f27e85f2888e5440e1257-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10887.htm#i108864. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

[59925a6416619fe124e4688c3bace7c5864feee6-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Frankfurter Personenlexikon. 852.

[9c2bf749c016deaa165f9925a6b62439b9d99a24-3] 10887.htm#i108864. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-4] 4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[5] Margret Lemberg: Die Grablegen des hessischen Fürstenhauses = Veröffentlichungen der Historischen Kommission für Hessen vol. 71, Marburg, 2010, p. 186.

[6] Werner Fritzsche: Unterhaltsames und Amüsantes aus der Familiengeschichte der Grafen von Luckner, Dresden, 2007

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]