Έντουαρντ Φραίνκελ
| Έντουαρντ Φραίνκελ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Eduard Fraenkel (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 17 Μαρτίου 1888[1] Βερολίνο |
| Θάνατος | 5 Φεβρουαρίου 1970[2][3][1] Οξφόρδη |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[4][5] Γερμανικά[5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κλασικός φιλόλογος διδάσκων πανεπιστημίου κλασικιστής |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν Πανεπιστήμιο της Βασιλείας Πανεπιστήμιο Χούμπολτ |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ruth von Velsen[6] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Μετάλλιο Κένυον (1965) Vallauri Prize (1966)[7] Εταίρος της Βρετανικής Ακαδημίας (1941) |
Ο Ντάβιντ Μορτίερ Έντουαρντ Φραίνκελ (David Mortier Eduard Fraenkel, 17 Μαρτίου 1888 – 5 Φεβρουαρίου 1970) ήταν Γερμανός και μετέπειτα Βρετανός κλασικός φιλόλογος, γνωστός στη βιβλιογραφία απλώς ως Έντουαρντ Φραίνκελ (E. Fraenkel).
Βίος και σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Έντουαρντ Φραίνκελ γεννήθηκε στο Βερολίνο από γονείς Γερμανοεβραίους. Ο πατέρας του ασχολιόταν με εμπόριο κρασιών και η μητέρα του ήταν γόνος μιας σημαντικής οικογένειας εκδοτών. Σε ηλικία δέκα ετών ο Έντουαρντ έπαθε οστεομυελίτιδα στον δεξιό του βραχίονα, που παραμόρφωσε το δεξί του χέρι. Από το 1897 μέχρι το 1906 πήγαινε στο γυμνάσιο Askanisches του Βερολίνου, όπου έμαθε αρχαία ελληνικά και λατινικά. Στη συνέχεια άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, αλλά σύντομα άλλαξε κατεύθυνση σπουδών στην κλασική φιλολογία υπό τον μεγάλο φιλόλογο Ούλριχ Βιλαμόβιτς. Δύο χρόνια αργότερα μετεγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Γοττίγγης, όπου έμεινε μέχρι το 1912, μελετώντας υπό τον Φρήντριχ Λέο.
Μετά ο Φραίνκελ άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, μέχρι που έχασε τη θέση του εξαιτίας των αντισημιτικών ναζιστικών νόμων του 1933, οπότε μετανάστευσε στη Μεγάλη Βρετανία. Το 1934 εκλέχθηκε εταίρος Bevan στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Κέιμπριτζ, αλλά αργότερα το ίδιο έτος κατέλαβε την έδρα της λατινικής φιλολογίας (Corpus Chair of Latin) στο Κολέγιο Κόρπους Κρίστι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, μία θέση την οποία κατείχε μέχρι το 1953. Ο Φραίνκελ ήταν γνωστός ως συναρπαστικός, αν και δύσκολος καθηγητής, τόσο της λατινικής, όσο και της ελληνικής γραμματείας. Το σεμινάριό του για τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου υπήρξε περίφημο, τόσο καθεαυτό, όσο και ως η βάση για την έκδοση από τον ίδιο του έργου αυτού, η οποία κυκλοφόρησε το 1950 και παραμένει ένα μνημείο των κλασικών σπουδών του 20ού αιώνα. Ως προς τη λατινική φιλολογία, διακρίθηκε ιδιαιτέρως στη μελέτη του Ρωμαίου κωμωδιογράφου Πλαύτου, για την οποία τιμήθηκε από τη γενέτειρα του Πλαύτου, την κωμόπολη Σάρσινα της Ιταλίας.[8]
Ο Φραίνκελ αυτοκτόνησε στην Οξφόρδη σε ηλικία 81 ετών, λίγες ώρες μετά τον θάνατο της συζύγου του από φυσικά αίτια.[9]
Τα έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Έντουαρντ Φραίνκελ υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους κλασικούς φιλολόγους του 20ού αιώνα, έχοντας στο ενεργητικό του μνημειώδεις μελέτες τόσο αρχαίων Ελλήνων, όσο και Ρωμαίων ποιητών. Γνωστότερη είναι η μονογραφία του για τον Πλαύτο με τίτλο Plautinisches im Plautus (στη γερμανική), που αργότερα επεκτάθηκε και μεταφράσθηκε στην ιταλική ως Elementi Plautini in Plauto, και στην αγγλική μόλις το 2007 (Plautine Elements in Plautus). Εξίσου αξιοσημείωτο είναι το τρίτομο έργο του (μετάφραση, υπομνηματισμός, σχολιασμός και ανάλυση) για τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, που παραμένει ένα από τα πρότυπα πονήματα με θέμα τη συγκεκριμένη τραγωδία, καθώς και μία μελέτη για την ποίηση του Οράτιου.
Επιλεγμένη εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1922: Plautinisches bei Plautus, Weidmannsche Buchhandlung, Βερολίνο
- 2007: Plautine Elements in Plautus, μετάφρ. Drevikovsky & Muecke, Oxford University Press, Οξφόρδη
- 1926: Die Stellung des Römertums in der humanistischen Bildung, Weidmannsche Buchhandlung, Βερολίνο
- 1928: Iktus und Akzent im lateinischen Sprechvers, Weidmannsche Buchhandlung, Βερολίνο
- 1930: Gedanken zu einer deutschen Vergilfeier, Weidmannsche Buchhandlung, Βερολίνο
- 1933: Das Pindargedicht des Horaz, εκδ. Carl Winter, Χαΐδελβέργη
- 1950: Aeschylus: Agamemnon, επιμέλεια με σχόλια, Clarendon Press, Οξφόρδη
- 1957: Die sieben Redenpaare im Thebanerdrama des Aeschylus, έκδ. Bayerische Akademie der Wissenschaften, Μόναχο
- 1957: Horace, Clarendon Press, Οξφόρδη
- 1962: Beobachtungen zu Aristophanes, Edizioni di Storia e Letteratura, Ρώμη
- 1963: Zu den Phoenissen des Euripides, Bayerische Akademie der Wissenschaften, Μόναχο
- 1965: Noch einmal Kolon und Satz, Bayerische Akademie der Wissenschaften, Μόναχο
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. fraenkel-eduard. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb121790696. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) SNAC. w65n6bqr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb121790696. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 5,0 5,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20181001483. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 6000000026201347224.
- ↑ www
.accademiadellescienze .it /attivita /premi-e-borse /premi-del-passato /premio-vallauri. - ↑ «Fraenkel, Eduard David Mortier» στο Oxford Dictionary of National Biography (ηλεκτρονική έκδ.), Oxford University Press
- ↑ Beard, Mary: «What Gets Left Out» στο Confronting the classics: traditions, adventures, and innovations, Profile Books, Λονδίνο 2013, ISBN 9781847658883, σσ. 263-269
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Di Benedetto, Vincenzo (2000). «Ricordo di Eduard Fraenkel» (στα ιταλικά). Annali della Scuola Normale di Pisa. IV 5: 1-20.
- Krömer, Dietfried (1993). «Eduard Fraenkel (1888-1970)». Eikasmós IV: 169-174. ISSN 1121-8819.
|