Έθελ Μέρμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έθελ Μέρμαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ethel Merman (Αγγλικά)
Γέννηση16  Ιανουαρίου 1908[1][2][3]
Αστόρια[4]
Θάνατος15  Φεβρουαρίου 1984[5][1][2]
Μανχάταν[6]
Αιτία θανάτουΕγκεφαλικός όγκος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςShrine of Remembrance[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΘρησκείαΕπισκοπική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[8]
ΣπουδέςWilliam Cullen Bryant High School[9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός[6][10]
τραγουδίστρια
συγγραφέας
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός θεάτρου[6]
ηθοποιός ταινιών[6]
Περίοδος ακμής1930 και 15  Φεβρουαρίου 1984[11]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΡεπουμπλικανικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΈρνεστ Μποργκνάιν (1964)
Robert Six (1953–1960)
Robert Daniels Levitt
ΤέκναEthel Levitt Geary
Robert Levitt Jr.
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Τόνυ Α' Γυναικείου Ρόλου σε Μιούζικαλ (1951)
αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[12]
Drama Desk Award for Outstanding Actress in a Musical
Hasty Pudding Woman of the Year (1966)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα


Time on My Hands (1932)

Η Έθελ Μέρμαν (αγγλικά: Ethel Merman, γεννημένη ως Ethel Agnes Zimmermann, 16 Ιανουαρίου 1908 - 15 Φεβρουαρίου 1984) ήταν αμερικανίδα ηθοποιός, καλλιτέχνης και τραγουδίστρια.[13] Γνωστή κυρίως για τη χαρακτηριστική, δυνατή φωνή της και τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της στο μουσικό θέατρο, έχει αποκαλεστεί «η αδιαμφισβήτητη Πρώτη Κυρία της σκηνής της μουσικής κωμωδίας».[14] Κατά τη διάρκεια της διακεκριμένης καριέρας της στο θέατρο έγινε γνωστή για τις εμβληματικές παραστάσεις της όπως το Anything Goes, Annie Get Your Gun, Gypsy και Hello, Dolly!. Είναι επίσης γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες Anything Goes (1936), Call Me Madam (1953), There No Business Like Show Business (1954), και It's a Mad, Mad, Mad, Mad World (1963). Μεταξύ πολλών διακρίσεων, έλαβε βραβείο Τόνυ για την ερμηνεία της στο Call Me Madam, Βραβείο Γκράμι για το Gypsy και βραβείο Drama Desk για το Hello, Dolly!.

Ανάμεσα στα πολλά τραγούδια της Μέρμαν στα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ είναι το "I Got Rhythm" (από το Girl Crazy) "Everything's Coming Up Roses", "Some People" και "Rose's Turn" (από το Gypsy - η Μέρμαν πρωταγωνίστησε ως Ρόουζ στην αρχική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ το 1959). Επίσης τα τραγούδια του Κόουλ Πόρτερ "It's De-Lovely" (από το Red, Hot and Blue), "Friendship" (από το Du Barry Was a Lady) και "I Get a Kick Out of You", "You are the Top" και "Anything Goes" (από το Anything Goes). Το τραγούδι του Ίρβινγκ Μπέρλιν "There No Business Like Show Business", γραμμένο για το μιούζικαλ Annie Get Your Gun, έγινε το τραγούδι της Μέρμαν.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μέρμαν γεννήθηκε στο σπίτι της γιαγιάς της από την πλευρά της μητέρας της που βρίσκεται στην 359 4th Avenue στην Αστόρια (Κουίνς) της Νέας Υόρκης το 1908, αν και αργότερα επέμεινε με έμφαση ότι ήταν στην πραγματικότητα το 1912.[15] Ο πατέρας της, Έντουαρντ Ζίμερμαν (1879–1977), ήταν λογιστής στην James H. Dunham & Company, μια εταιρεία χονδρικής ξηρών προϊόντων στο Μανχάταν και η μητέρα της, Άγκνες (Γκάρντνερ) Ζίμερμαν (1883–1974), ήταν δασκάλα. Ο Έντουαρντ Ζίμερμαν μεγάλωσε στην Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία και η σύζυγός του ήταν πρεσβυτεριανή. Λίγο μετά τον γάμο τους, εντάχθηκαν στην Επισκοπική εκκλησία, όπου βαφτίστηκε η κόρη τους. Οι γονείς της ήταν αυστηροί σχετικά με την εκκλησία, και περνούσε κάθε Κυριακή εκεί, στις πρωινές λειτουργίες, ακολουθούμενες από το κατηχητικό, μια απογευματινή συνάντηση προσευχής και μια βραδινή ομάδα μελέτης για παιδιά.[16] Η οικογένειά της ήταν γερμανικής και σκωτσέζικης καταγωγής.[17]

Η Μέρμαν μετά το σχολείο έλαβε γραμματειακή εκπαίδευση.[18] Ήταν ενεργή σε πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως το σχολικό περιοδικό, το κλαμπ των ομιλητών και το μαθητικό συμβούλιο, και επισκεπτόταν συχνά το τοπικό μουσικό κατάστημα για να μελετήσει τις εβδομαδιαίες μουσικές αφίξεις.[19] Τις νύχτες της Παρασκευής, η οικογένεια Ζίμερμαν έπαιρνε το μετρό για το Μανχάταν για να δουν την παράσταση Βοντβίλ στο Palace Theatre, όπου η Μέρμαν είδε τους Blossom Seeley, Fanny Brice, Sophie Tucker και Nora Bayes. Στο σπίτι, προσπάθησε να μιμηθεί το στιλ του τραγουδιού, αλλά η δική της ξεχωριστή φωνή ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί.[20]

Μετά την αποφοίτησή της από το Γυμνάσιο Bryant το 1924, η Μέρμαν προσλήφθηκε ως στενογράφος από την εταιρεία Boyce-Ite. Μια μέρα κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος, συνάντησε τον Vic Kliesrath, ο οποίος της πρόσφερε δουλειά στην εταιρεία Bragg-Kliesrath με μια αύξηση 5 $ πάνω από τον εβδομαδιαίο μισθό των 23 $ που έπαιρνε και η Μέρμαν αποδέχθηκε την προσφορά.[21] Τελικά έγινε προσωπική γραμματέας του προέδρου της εταιρείας, Κέιλεμπ Μπραγκ, του οποίου οι συχνές απουσίες από το γραφείο σε αγώνες αυτοκινήτων της επέτρεπαν να αναπληρώνει τον ύπνο που είχε χάσει την προηγούμενη νύχτα που τραγουδούσε σε ιδιωτικά πάρτι.[21] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Μέρμαν άρχισε επίσης να εμφανίζεται σε νυχτερινά κέντρα, και προσλήφθηκε πρώτη φορά από τον συνεργάτη του Τζίμι Ντουράντε, Λου Κλέιτον. Τότε αποφάσισε ότι το όνομα Έθελ Ζίμερμαν ήταν πολύ μεγάλο για μια σκηνή θεάτρου. Σκέφτηκε να συνδυάσει το Έθελ με το Γκάρντνερ ή το Χάντερ, που ήταν το πατρικό όνομα της γιαγιάς της. Αυτές οι σκέψεις προκάλεσαν την οργή του πατέρα της και συντόμευσε το Ζίμερμαν σε Μέρμαν για να κατευνάσει τον πατέρα της.[22]

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Πρωτότυπος τίτλος Ελληνική μετάφραση Ρόλος
1930 Follow the Leader Χέλεν Κινγκ
1934 We're Not Dressing Ίντιθ
Kid Millions Η κληρονομιά του Έντι Ντοτ Κλαρκ
1935 The Big Broadcast of 1936 Έθελ Μέρμαν
1936 Strike Me Pink Φίλησέ με, Έντι Τζόις Λένοξ
Anything Goes Ρίνο Σουίνι
1938 Happy Landing Το αστέρι του Βορρά Φλο Κέλι
Alexander's Ragtime Band Ξανανθίζουν τα ρόδα Τζέρι Άλεν
Straight Place and Show Λίντα Τάιλερ
1943 Stage Door Canteen Τ' αστέρια σε συναγερμό Έθελ Μέρμαν
1953 Call Me Madam Οι γυναίκες είναι οι καλύτεροι διπλωμάτες Σάλι Άνταμς
1954 There's No Business Like Show Business Ο χορός είναι η ζωή μου Μόλι Ντόναχιου
1963 It's a Mad Mad Mad Mad World Είναι ένας τρελός... τρελός... τρελός κόσμος κυρία Μάρκους
1965 The Art of Love Κοκό Λα Φοντέν
1972 Journey Back to Oz Μόμπι (φωνή)
1976 Won Ton Ton superstar Χέντα Πάρσονς
1980 Airplane! Μια απίθανη... απίθανη πτήση υποσμηναγός Χέρβιτς

Εξωτερικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 52830. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 78076. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 18863. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 17  Μαΐου 2023.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13926156w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Ανακτήθηκε στις 17  Μαΐου 2023.
  7. ↑ 7,0 7,1 Ανακτήθηκε στις 3  Νοεμβρίου 2022.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0222919. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  10. ↑ www.acmi.net.au/creators/77818.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 15  Φεβρουαρίου 1984.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  13. ↑ Obituary Variety, February 22, 1984.
  14. ↑ «Merman 101: Ethel Merman Biography - Part I». 
  15. ↑ Kellow, Brian, Ethel Merman: A Life. New York: Viking Press 2007. (ISBN 0-670-01829-5), p. 2.
  16. ↑ Kellow, pp. 2–4.
  17. ↑ Schumach, Murray (16 Φεβρουαρίου 1984). «Ethel Merman, Queen of Musicals, Dies at 76». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2014. 
  18. ↑ Kellow, pp. 4–7.
  19. ↑ Kellow, p. 7.
  20. ↑ Kellow, p. 6.
  21. ↑ 21,0 21,1 Kellow, Brian (2008). Ethel Merman : a life. New York: Penguin Books. ISBN 9780143114208. 
  22. ↑ Kellow, pp. 8–13.
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έθελ_Μέρμαν&oldid=9773095"