Έθελ Μέρμαν
| Έθελ Μέρμαν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ethel Merman (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 16 Ιανουαρίου 1908[1][2][3] Αστόρια ή Νέα Υόρκη[4] |
| Θάνατος | 15 Φεβρουαρίου 1984[5][1][2] Μανχάταν ή Νέα Υόρκη[6] |
| Αιτία θανάτου | Εγκεφαλικός όγκος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Shrine of Remembrance[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Θρησκεία | Επισκοπική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Αγγλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[8] |
| Σπουδές | William Cullen Bryant High School[9] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός τραγουδίστρια συγγραφέας ηθοποιός τηλεόρασης ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός ταινιών |
| Περίοδος ακμής | 1930 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ρεπουμπλικανικό Κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Έρνεστ Μποργκνάιν (1964) Robert Six (1953–1960) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Τόνυ Α' Γυναικείου Ρόλου σε Μιούζικαλ (1951) αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[10] Drama Desk Award for Outstanding Actress in a Musical |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Έθελ Μέρμαν (αγγλικά: Ethel Merman, γεννημένη ως Ethel Agnes Zimmermann, 16 Ιανουαρίου 1908 - 15 Φεβρουαρίου 1984) ήταν αμερικανίδα ηθοποιός, καλλιτέχνης και τραγουδίστρια.[11] Γνωστή κυρίως για τη χαρακτηριστική, δυνατή φωνή της και τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της στο μουσικό θέατρο, έχει αποκαλεστεί «η αδιαμφισβήτητη Πρώτη Κυρία της σκηνής της μουσικής κωμωδίας».[12] Κατά τη διάρκεια της διακεκριμένης καριέρας της στο θέατρο έγινε γνωστή για τις εμβληματικές παραστάσεις της όπως το Anything Goes, Annie Get Your Gun, Gypsy και Hello, Dolly!. Είναι επίσης γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες Anything Goes (1936), Call Me Madam (1953), There No Business Like Show Business (1954), και It's a Mad, Mad, Mad, Mad World (1963). Μεταξύ πολλών διακρίσεων, έλαβε βραβείο Τόνυ για την ερμηνεία της στο Call Me Madam, Βραβείο Γκράμι για το Gypsy και βραβείο Drama Desk για το Hello, Dolly!.
Ανάμεσα στα πολλά τραγούδια της Μέρμαν στα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ είναι το "I Got Rhythm" (από το Girl Crazy) "Everything's Coming Up Roses", "Some People" και "Rose's Turn" (από το Gypsy - η Μέρμαν πρωταγωνίστησε ως Ρόουζ στην αρχική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ το 1959). Επίσης τα τραγούδια του Κόουλ Πόρτερ "It's De-Lovely" (από το Red, Hot and Blue), "Friendship" (από το Du Barry Was a Lady) και "I Get a Kick Out of You", "You are the Top" και "Anything Goes" (από το Anything Goes). Το τραγούδι του Ίρβινγκ Μπέρλιν "There No Business Like Show Business", γραμμένο για το μιούζικαλ Annie Get Your Gun, έγινε το τραγούδι της Μέρμαν.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μέρμαν γεννήθηκε στο σπίτι της γιαγιάς της από την πλευρά της μητέρας της που βρίσκεται στην 359 4th Avenue στην Αστόρια (Κουίνς) της Νέας Υόρκης το 1908, αν και αργότερα επέμεινε με έμφαση ότι ήταν στην πραγματικότητα το 1912.[13] Ο πατέρας της, Έντουαρντ Ζίμερμαν (1879–1977), ήταν λογιστής στην James H. Dunham & Company, μια εταιρεία χονδρικής ξηρών προϊόντων στο Μανχάταν και η μητέρα της, Άγκνες (Γκάρντνερ) Ζίμερμαν (1883–1974), ήταν δασκάλα. Ο Έντουαρντ Ζίμερμαν μεγάλωσε στην Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία και η σύζυγός του ήταν πρεσβυτεριανή. Λίγο μετά τον γάμο τους, εντάχθηκαν στην Επισκοπική εκκλησία, όπου βαφτίστηκε η κόρη τους. Οι γονείς της ήταν αυστηροί σχετικά με την εκκλησία, και περνούσε κάθε Κυριακή εκεί, στις πρωινές λειτουργίες, ακολουθούμενες από το κατηχητικό, μια απογευματινή συνάντηση προσευχής και μια βραδινή ομάδα μελέτης για παιδιά.[14] Η οικογένειά της ήταν γερμανικής και σκωτσέζικης καταγωγής.[15]
Η Μέρμαν μετά το σχολείο έλαβε γραμματειακή εκπαίδευση.[16] Ήταν ενεργή σε πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως το σχολικό περιοδικό, το κλαμπ των ομιλητών και το μαθητικό συμβούλιο, και επισκεπτόταν συχνά το τοπικό μουσικό κατάστημα για να μελετήσει τις εβδομαδιαίες μουσικές αφίξεις.[17] Τις νύχτες της Παρασκευής, η οικογένεια Ζίμερμαν έπαιρνε το μετρό για το Μανχάταν για να δουν την παράσταση Βοντβίλ στο Palace Theatre, όπου η Μέρμαν είδε τους Blossom Seeley, Fanny Brice, Sophie Tucker και Nora Bayes. Στο σπίτι, προσπάθησε να μιμηθεί το στιλ του τραγουδιού, αλλά η δική της ξεχωριστή φωνή ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί.[18]
Μετά την αποφοίτησή της από το Γυμνάσιο Bryant το 1924, η Μέρμαν προσλήφθηκε ως στενογράφος από την εταιρεία Boyce-Ite. Μια μέρα κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος, συνάντησε τον Vic Kliesrath, ο οποίος της πρόσφερε δουλειά στην εταιρεία Bragg-Kliesrath με μια αύξηση 5 $ πάνω από τον εβδομαδιαίο μισθό των 23 $ που έπαιρνε και η Μέρμαν αποδέχθηκε την προσφορά.[19] Τελικά έγινε προσωπική γραμματέας του προέδρου της εταιρείας, Κέιλεμπ Μπραγκ, του οποίου οι συχνές απουσίες από το γραφείο σε αγώνες αυτοκινήτων της επέτρεπαν να αναπληρώνει τον ύπνο που είχε χάσει την προηγούμενη νύχτα που τραγουδούσε σε ιδιωτικά πάρτι.[19] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Μέρμαν άρχισε επίσης να εμφανίζεται σε νυχτερινά κέντρα, και προσλήφθηκε πρώτη φορά από τον συνεργάτη του Τζίμι Ντουράντε, Λου Κλέιτον. Τότε αποφάσισε ότι το όνομα Έθελ Ζίμερμαν ήταν πολύ μεγάλο για μια σκηνή θεάτρου. Σκέφτηκε να συνδυάσει το Έθελ με το Γκάρντνερ ή το Χάντερ, που ήταν το πατρικό όνομα της γιαγιάς της. Αυτές οι σκέψεις προκάλεσαν την οργή του πατέρα της και συντόμευσε το Ζίμερμαν σε Μέρμαν για να κατευνάσει τον πατέρα της.[20]
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Ελληνική μετάφραση | Ρόλος |
|---|---|---|---|
| 1930 | Follow the Leader | Χέλεν Κινγκ | |
| 1934 | We're Not Dressing | Ίντιθ | |
| Kid Millions | Η κληρονομιά του Έντι | Ντοτ Κλαρκ | |
| 1935 | The Big Broadcast of 1936 | Έθελ Μέρμαν | |
| 1936 | Strike Me Pink | Φίλησέ με, Έντι | Τζόις Λένοξ |
| Anything Goes | Ρίνο Σουίνι | ||
| 1938 | Happy Landing | Το αστέρι του Βορρά | Φλο Κέλι |
| Alexander's Ragtime Band | Ξανανθίζουν τα ρόδα | Τζέρι Άλεν | |
| Straight Place and Show | Λίντα Τάιλερ | ||
| 1943 | Stage Door Canteen | Τ' αστέρια σε συναγερμό | Έθελ Μέρμαν |
| 1953 | Call Me Madam | Οι γυναίκες είναι οι καλύτεροι διπλωμάτες | Σάλι Άνταμς |
| 1954 | There's No Business Like Show Business | Ο χορός είναι η ζωή μου | Μόλι Ντόναχιου |
| 1963 | It's a Mad Mad Mad Mad World | Είναι ένας τρελός... τρελός... τρελός κόσμος | κυρία Μάρκους |
| 1965 | The Art of Love | Κοκό Λα Φοντέν | |
| 1972 | Journey Back to Oz | Μόμπι (φωνή) | |
| 1976 | Won Ton Ton superstar | Χέντα Πάρσονς | |
| 1980 | Airplane! | Μια απίθανη... απίθανη πτήση | υποσμηναγός Χέρβιτς |
Εξωτερικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Έθελ Μέρμαν στην IMDb
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 52830. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 78076. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 18863. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Czech National Authority Database. xx0222919. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13926156w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Czech National Authority Database. xx0222919. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Czech National Authority Database. xx0222919. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ Obituary Variety, February 22, 1984.
- ↑ «Merman 101: Ethel Merman Biography - Part I».
- ↑ Kellow, Brian, Ethel Merman: A Life. New York: Viking Press 2007. (ISBN 0-670-01829-5), p. 2.
- ↑ Kellow, pp. 2–4.
- ↑ Schumach, Murray (16 Φεβρουαρίου 1984). «Ethel Merman, Queen of Musicals, Dies at 76». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ Kellow, pp. 4–7.
- ↑ Kellow, p. 7.
- ↑ Kellow, p. 6.
- ↑ 19,0 19,1 Kellow, Brian (2008). Ethel Merman : a life. New York: Penguin Books. ISBN 9780143114208.
- ↑ Kellow, pp. 8–13.
|