Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άντονι Πάουελ (συγγραφέας)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άντονι Πάουελ
Ο Άντονι Πάουελ και η σύζυγός του λαίδη Βάιολετ Πάκενχαμ (1934)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Δεκεμβρίου 1905[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Θάνατος28  Μαρτίου 2000[1][2][3]
Frome
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6]
ΣπουδέςΚολέγιο Μπέλιολ
Κολέγιο Ήτον
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
μυθιστοριογράφος[7]
ημερολογιογράφος
κριτικός λογοτεχνίας
Αξιοσημείωτο έργοA Dance to the Music of Time
Οικογένεια
ΣύζυγοςViolet Powell (από 1934)[8][9]
ΤέκναTristram Powell[10][8]
John Marmion Anthony Powell[10][8]
ΓονείςPhilip Lionel William Powell[10][8] και Maud Mary Wells-Dymoke[10][8]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΒρετανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
βραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ (1957)
Companion of Honour
δεδομένα

Ο Άντονι Πάουελ (αγγλικά: Anthony Dymoke Powell) (21 Δεκεμβρίου 1905 - 28 Μαρτίου 2000) ήταν Άγγλος συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Το κύριο έργο του είναι η δωδεκάτομη μυθιστορηματική σειρά Χορός στη μουσική του χρόνου (1951–1975), η οποία εξιστορεί τη ζωή της βρετανικής ανώτερης τάξης στον 20ό αιώνα.[11]

Το 2008, οι Times συμπεριέλαβαν τον Πάουελ στη λίστα με τους 50 σημαντικότερους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945.[12]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άντονι Πάουελ γεννήθηκε το 1905 στο Ουέστμινστερ του Λονδίνου και ήταν γιος του αξιωματικού του Ουαλικού Συντάγματος Φίλιπ Λάιονελ Γουίλιαμ Πάουελ, γόνου παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας γαιοκτημόνων. Το 1919 φοίτησε στο κολλέγιο Ήτον και σπούδασε ιστορία στο κολλέγιο Μπάλιολ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης από το 1923 έως το 1926.  Ανάμεσα στους συμφοιτητές του ήταν ο Χένρι Γκρην, ο Ίβλιν Γουό, ο Μόρις Μπόουρα, ο Γκράχαμ Γκρην και ο Τζορτζ Όργουελ. Κατά τη διάρκεια των διακοπών, ο Πάουελ ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη. Το 1926, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και άρχισε να συμμετέχει στην κοινωνική ζωή σε δεξιώσεις της υψηλής κοινωνίας σε συνοικίες όπως το Μέιφερ και το Μπελγκράβια. Εργάζονταν στον εκδοτικό οίκο του Λονδίνου Duckworth & Co. σε διάφορες θέσεις (συντάκτης, εκδότης).[13]

Το 1936 - πέντε χρόνια μετά τη δημοσίευση του πρώτου του μυθιστορήματος Απογευματινοί άνδρες (1931) - ο Πάουελ εγκαταστάθηκε στο Χόλυγουντ με εξάμηνο συμβόλαιο ως σεναριογράφος στα κινηματογραφικά στούντιο της Warner Brothers. Εδώ γνώρισε τον Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, ο οποίος δούλευε επίσης στον κινηματογράφο εκείνη την εποχή. Ένα χρόνο αργότερα, ο Πάουελ επέστρεψε στην Αγγλία και έγινε τακτικός συνεργάτης στις εφημερίδες The Spectator και Daily Telegraph, αφιερώνοντας παράλληλα όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στη συγγραφή μυθιστορημάτων μέχρι την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπηρέτησε πρώτα σε ένα τάγμα χερσαίας δύναμης της Ουαλίας και αργότερα στη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών ως αξιωματικός-σύνδεσμος με τους Συμμάχους, ιδιαίτερα με τις εξόριστες κυβερνήσεις του Βελγίου, του Λουξεμβούργου και της Τσεχοσλοβακίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισε να εργάζεται για τη βιογραφία του Τζον Όμπρι. Το 1947 έγινε λογοτεχνικός συντάκτης στο εβδομαδιαίο λογοτεχνικό περιοδικό των Times και από το 1953 έως το 1958 κατείχε την ίδια θέση στο σατιρικό περιοδικό Punch. Από το 1958 έως το 1990 έγραφε τακτικές κριτικές για την Daily Telegraph. [14]

Προσωπική ζωή - Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1934 παντρεύτηκε τη λαίδη Βάιολετ Πάκενχαμ με την οποία απέκτησαν δύο γιους. Μετά τον γάμο, το ζευγάρι μετακόμισε σε ένα σπίτι στο Ρίτζενς παρκ, όπου έζησαν για μεγάλο μέρος της ζωής τους. Η γυναίκα του έγινε γνωστή επίσης με δικά της μυθιστορήματα και ως κριτικός λογοτεχνίας. Η εγγονή του συγγραφέα, Τζόρτζια, έγινε σύζυγος του Χένρι Σόμερσετ, 12ου Δούκα του Μποφόρ.Το 1950, ο Πάουελ αγόρασε ένα σπίτι στην πόλη Φρομ στο Σόμερσετ.

Για το λογοτεχνικό του έργο τιμήθηκε το 1957 με το βραβείο James Tait Black Memorial Prize και το 1974 με το βραβείο WH Smith. Το 1977 εξελέγη επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων. Το 1956, ο Πάουελ έγινε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το 1973 αρνήθηκε να αποδεχθεί την ιδιότητα του ιππότη. Το 1988, ο συγγραφέας έγινε Ιππότης του Τάγματος της Τιμής. Το 1995 του απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος (Διδάκτωρ Γραμμάτων) από το Πανεπιστήμιο του Μπαθ.

Πέθανε σε ηλικία 94 ετών το 2000 στο σπίτι του στο Σόμερσετ.[15]

Χορός στη μουσική του χρόνου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κύριο έργο του Πάουελ είναι η ημι-αυτοβιογραφική σατιρική δωδεκάτομη σειρά μυθιστορημάτων Χορός στη μουσική του χρόνου (1951–1975), που θεωρείται ένα σημαντικό επίτευγμα της αγγλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο αντανακλά την οπτική και τις εμπειρίες του ίδιου του Πάουελ. Παρατηρεί και περιγράφει την αγγλική κοινωνία της ανώτερης και μεσαίας τάξης τις δεκαετίες πριν και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με πνεύμα και διορατικότητα, χρησιμοποιώντας ένα λεπτό, χαμηλών τόνων ύφος. Δεδομένου ότι είναι ένα έργο από πολλές απόψεις συγκρίσιμο με το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ, λόγω του μεγέθους και της θεματολογίας του αλλά και επειδή συλλαμβάνει την αίσθηση του χρόνου που χάνεται, ο Πάουελ αναφέρεται συχνά ως ο Άγγλος Προυστ.[16]

Ο χορός στη μουσική του χρόνου, πίνακας του Νικολά Πουσέν, περ. 1634, από τον οποίο προέρχεται ο τίτλος της μυθιστορηματικής σειράς του Πάουελ.

Ο Πάουελ εμπνεύστηκε τον τίτλο αυτού του έργου από τον ομώνυμο πίνακα του Νικολά Πουσέν. Λέγεται συχνά ότι το έργο περιγράφει την παρακμή της αγγλικής «ανώτερης τάξης» τον 20ό αιώνα. Ωστόσο, πολλοί από τους 400 χαρακτήρες της σειράς μυθιστορημάτων δεν ανήκουν στην «ανώτερη τάξη». Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Τριλογία του Πολέμου (τόμοι 7-9): αξιωματικοί, απλοί στρατιώτες, αγγλόφωνοι Ουαλοί εργάτες. Ένα βασικό θέμα του μυθιστορηματικού κύκλου είναι η κοινωνική κινητικότητα, η άνοδος αλλά και η πτώση. Ο Νίκολας Τζένκινς, ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής και alter ego του Πάουελ, δεν θρηνεί για την παρακμή της αριστοκρατίας, αλλά είναι ένας αντικειμενικός, στοχαστικός-μελαγχολικός παρατηρητής των κοινωνικών αλλαγών και ενός κόσμου που καταρρέει και αλλάζει.[17]

Εκτός από πληθώρα διακειμενικών αναφορών, όχι μόνο από την αγγλική λογοτεχνία, αυτό το μυθιστόρημα-ποταμός περιλαμβάνει αναφορές σε ιστορικά γεγονότα, την πολιτική, τη μουσική, τις καλές τέχνες και την αρχιτεκτονική, μέσω των οποίων σχολιάζονται άμεσα ή έμμεσα οι χαρακτήρες της πλοκής και έτσι, η μονοδιάστατη αφηγηματική προοπτική αποκτά νέο ενδιαφέρον.[18]

Πριν από το Χορός στη μουσική του χρόνου είχε ήδη εκδώσει πέντε μυθιστορήματα. Αφού ολοκλήρωσε τη σειρά των δώδεκα τόμων, ο Πάουελ έγραψε άλλα δύο μυθιστορήματα. Επίσης, έγραψε δύο θεατρικά έργα, απομνημονεύματα, ημερολόγια και τρεις τόμους με συγκεντρωμένες κριτικές και δοκίμια.

Επιλογή έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χορός στη μουσική του χρόνου (1951-1975), σειρά που αποτελείται από τα μυθιστορήματα:
  • 1951 - A Question of Upbringing (Ζήτημα ανατροφής)
  • 1952 - A Buyer's Market
  • 1955 - The Acceptance World
  • 1957 - At Lady Molly's
  • 1960 - Casanova's Chinese Restaurant
  • 1962 - The Kindly Ones
  • 1964 - The Valley of Bones
  • 1966 - The Soldier's Art
  • 1968 - The Military Philosophers
  • 1971 - Books Do Furnish a Room
  • 1973 - Temporary Kings
  • 1975 - Hearing Secret Harmonies
Άλλα έργα
  • 1932 - Venusberg
  • 1931 - Afternoon men
  • 1994 - Under review: further writings on writters, 1946-1990

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12030398f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Anthony-Powell. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118793144. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12030398f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ CONOR.SI. 24751203.
  7. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26  Απριλίου 2011. 500285460. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 «Kindred Britain»
  9. ↑ p7099.htm#i70990. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  11. ↑ . «britannica.com/biography/Anthony-Powell». 
  12. ↑ . «goodreads.com/topic/show/288486-the-times-list-of-50-greatest-writers-since-1945». 
  13. ↑ . «davidhigham.co.uk/authors-dh/anthony-powell/». 
  14. ↑ . «encyclopedia.com/people/literature-and-arts/english-literature-20th-cent-present-biographies/anthony-powell». 
  15. ↑ . «anthonypowell.org/». 
  16. ↑ . «tanea.gr/2000/04/01/Χορεύει με τη μουσική του χρόνου…». 
  17. ↑ . «elculture.gr/antoni-paouel-o-vretanos-proust-o-efpatridis-tis-kompsis-prozas/». 
  18. ↑ . «fosonline.gr/plus/vivlio/article/antoni-paoyel-exei-kai-i-agglia-ton-diko-tis-proyst». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άντονι_Πάουελ_(συγγραφέας)&oldid=10437541"