Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άμπραχαμ Μπλούμερτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άμπραχαμ Μπλούμερτ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Abraham Bloemaert (Ολλανδικά)
Γέννηση25  Δεκεμβρίου 1564
Χόρινχεμ[1]
Θάνατος27  Ιανουαρίου 1651[2][3][4]
Ουτρέχτη[5][1]
Χώρα πολιτογράφησηςΟλλανδική Δημοκρατία[6]
Ιδιότηταζωγράφος[7][1], χαράκτης, καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[7], χαράκτης[7], τυπογράφος[7], οξυγράφος[1], χαλκοχαράκτης[1], σκιτσογράφος[1], ξυλογράφος[1], ακουαρελίστας[1] και εικαστικός καλλιτέχνης[8]
ΤέκναΚορνέλις Μπλούμερτ[9][1], Χέντρικ Μπλούμερτ[9][1], Φρέντερικ Μπλούμερτ[9][1] και Άντριααν Μπλούμερτ[9][1]
ΓονείςΚορνέλις Μπλούμερτ[1]
ΚίνημαΜανιερισμός και Καραβατζιστές της Ουτρέχτης
Είδος τέχνηςρωπογραφία[1], έργο ιστορικής θεματολογίας[1], τοπιογραφία[1] και vanitas[1]
Καλλιτεχνικά ρεύματαΜανιερισμός και Καραβατζιστές της Ουτρέχτης
Σημαντικά έργαTheagenes receiving the palm of honour from Chariclea, The feast of the gods at the wedding of Peleus and Thetis, A feast of the gods και Apollo and Diana Punishing Niobe by Killing her Children
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Άμπραχαμ Μπλούμερτ (ολλανδικά: Abraham Bloemaert (1566 – 27 Ιανουαρίου 1651) ήταν Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης. Ήταν ένας από τους ""Μανιεριστές του Χάαρλεμ" από περίπου το 1585, αλλά με την αλλαγή του αιώνα άλλαξε το ύφος του, τείνοντας περισσότερο προς το μπαρόκ. Ζωγράφισε κυρίως πίνακες με θέματα από την ιστορία και μερικά τοπία. Ήταν σημαντικός δάσκαλος και εκπαίδευσε τους περισσότερους από τους "Καραβατζιστές της Ουτρέχτης", τουλάχιστον για κάποια περίοδο.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπλούμερτ γεννήθηκε στο Χόρινχεμ (Gorinchem) της Αψβουργικής Ολλανδίας. Πατέρας του ήταν ο αρχιτέκτονας Κορνέλις Μπλούμερτ, ο οποίος μετακόμισε με την οικογένειά του στην Ουτρέχτη το 1575, όπου ο νεαρός Άμπραχαμ μαθήτευσε αρχικά με τον Χέρριτ Σπλίντερ, μαθητή του Φρανς Φλόρις και του Γιόος ντε Μπέερ.[10]

Σε ηλικία 15 ή 16 ετών μετέβη στο Παρίσι, όπου παρέμεινε κατά την περίοδο 1581 - 1583, σπουδάζοντας αρχικά επί έξι εβδομάδες με κάποιον "Ζαν Μπασσό" (Jehan Bassot), ίσως τον Ζαν Κουζέν τον νεότερο και στη συνέχεια με κάποιον Maistre Herry.[10] Όσο βρισκόταν στη σχολή του Φοντεναιμπλώ, εκπαιδεύτηκε από τον συμπατριώτη του Χιερόνυμους Φράνκεν.[10] Επέστρεψε στην Ουτρέχτη το 1583, λίγο πριν αρχίσουν οι Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι, οι οποίοι κατέστρεψαν τα περισσότερα έργα που βρίσκονταν στο Ανάκτορο του Φοντενεμπλώ.

Όταν ο πατέρας του ονομάστηκε αρχιτέκτονας της πόλης (Stads-bouwmeester) στο Άμστερνταμ, τον συνόδευσε εκεί και με τον θάνατο του πατέρα του το 1593 επέστρεψε στην Ουτρέχτη, όπου ξεκίνησε ένα εργαστήριο και το 1594 έγινε κοσμήτορας (deken) στη Συντεχνία των σελλοποιών (zadelaarsgilde), η οποία από το 1367 είχε περιλάβει τους ζωγράφους, οι οποίοι δεν διέθεταν τη δική τους Συντεχνία του Αγίου Λουκά.[11] Το 1611, μαζί με δύο σημαντικούς ζωγράφους της Ουτρέχτης, τους Γιοάχιμ Γιούτεβελ (Joachim Wtewael) και Πάουλους Μορέιλσε (Paulus Moreelse) έγιναν οι ιδρυτές της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά στην Ουτρέχτη, της οποίας έγινε κοσμήτορας το 1618.[11] Πολλοί πίνακες του Μπλούμερτ ήταν παραγγελίες από τη μυστική καθολική εκκλησία της Ουτρέχτης.[12]

Ο Μπλούμερτ διέπρεψε περισσότερο στον επιχρωματισμό παρά στη σχεδίαση. Ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός, καθώς ζωγράφισε και δημιούργησε χαρακτικά με ιστορικό περιεχόμενο, τοπία, νεκρές φύσεις, πίνακες με ζώα και πίνακες με άνθη. Κατά την πρώτη δεκαετία του 17ου αιώνα ο Μπλούμερτ άρχισε να διαμορφώνει τα τοπία του έτσι ώστε να περιλαμβάνουν γραφικά ερειπωμένα καλυβάκια και άλλα βουκολικά στοιχεία. Στα έργα αυτά οι θρησκευτικές ή μυθολογικές μορφές διαδραματίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Η ζωή στην εξοχή παρέμεινε το αγαπημένο του θέμα και την απεικόνισε με αυξανόμενο νατουραλισμό. Σχεδίαζε μοτίβα όπως καλύβες χωρικών, περιστερώνες και δένδρα εκ του φυσικού και, όταν επέστρεφε στο εργαστήριό του τα επεξεργαζόταν δημιουργώντας πολύπλοκες φανταστικές σκηνές.[13]

Μεταξύ των πολλών μαθητών του ήταν οι τέσσερις γιοί του Χέντρικ, Φρέντερικ, Κορνέλις και Άντριααν - και οι τέσσερις έγιναν διακεκριμένοι ζωγράφοι ή χαράκτες. Το Ολλανδικό Ίδρυμα Ιστορίας της Τέχνης (RKD) καταγράφει επίσης ως μαθητές του τους: Γιαν Ερνστς ντε Χελ (Jan Aerntsz de Hel), Άμπραχαμ Γιάκομπς φαν Αλμελοφέιν (Abraham Jacobsz van Almeloveen), Κορνέλιους ντε Μπέερ (Cornelius de Beer), Νίκολαες φαν Μπερσχάικ (Nicolaes van Bercheyck), Μπαρτολομέους Μπρέινμπερχ, Χέντρικ τερ Μπρούγκεν, Γιαν φαν Μπάιλερτ (Jan van Bijlert), τους δύο Μποτ, τους αδελφούς Χόντχορστ, Λέονερτ Μπράμερ (Leonaert Bramer), Γιάκομπ Χέρριτς Κόυπ (Jacob Gerritsz Cuyp), Βίλλεμ φαν Ντρίλενμπουρχ (Willem van Drielenburg), Βάιμπραντ ντε Χέεστ (Wybrand de Geest), Νικολάους Κνύπφερ (Nicolaus Knüpfer) Χέντρικ Μούννινκς (Hendrik Munnicks) Κορνέλις φαν Πούλενμπουρχ (Cornelis van Poelenburch), Φρέντερικ Πίταν (Frederick Pithan), Χέντρικ Σχόοκ (Henrik Schook), Άντονι Αμπρόσιους Σχάουτεν (Anthoni Ambrosius Schouten), Ρόμπερτ Γιανς Σπλίντερ (Robert Jansz Splinter), Ματτίας Στομ (Matthias Stom), Χέρμαν φαν Σβάνεφελτ (Herman van Swanevelt), Ντιρκ Φόορστ (Dirck Voorst), Κουιντάινους ντε Βερντ (Quintijnus de Waerdt]), Γιαν Μπάπτιστ Βέινιξ (Jan Baptist Weenix) και Πέτερ Πέτερς φαν Ζάνεν (Peter Petersz van Zanen).[11]

Δημόσιες συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα του Μπλούμερτ υπάρχουν στις συλλογές των εξής Μουσείων: Ίδρυμα Τέχνης Ντιτρόιτ, Μουσεία Καλών Τεχνών Σαν Φρανσίσκο, Μουσείο Ερμιτάζ, Μουσείο Τέχνης Ινδιανάπολης, Μουσείο Γκέτι (Λος Άντζελες), Mauritshuis, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη), Ίδρυμα Τεχνών Μιννεάπολης, Μουσείο Καλών Τεχνών Ρουέν, Μουσείο του Λούβρου, Μουσείο Καλών Τεχνών Βοστόνης, Μουσείο Καλών Τεχνών Νανσύ, Μουσείο της Γκρενόμπλ, Εθνική Πινακοθήκη Καναδά (Οττάβα), Ρέικσμουζεουμ, Βασιλική Ακαδημία Τέχνης Λονδίνου, Πανεπιστήμιο Μπομπ Τζόουνς, Centraal Museum (Ουτρέχτη), Museum de Fundatie, Τσβόλε, Μουσείο Τέχνης Κλίβελαντ (Οχάιο),Ινστιτούτο Τέχνης Κουρτώ, Μουσείο Τέχνης Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Πινακοθήκη Κιέλου και Μουσείο Τέχνης Πανεπιστημίου Πρίνστον.

Φωτοθήκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Έργα του Άμπραχαμ Μπλούμερτ
  • Παραβολή του σιταριού και των ζιζανίων, 1624
    Παραβολή του σιταριού και των ζιζανίων, 1624
  • Αφροδίτη και Άδωνις, 1632
    Αφροδίτη και Άδωνις, 1632
  • Η Νιόβη θρηνεί τα παιδιά της, 1591
    Η Νιόβη θρηνεί τα παιδιά της, 1591
  • Οι Τέσσερις Ευαγγελιστές, 1615, Μουσείο Τέχνης Πανεπιστημίου Πρίνστον
    Οι Τέσσερις Ευαγγελιστές, 1615, Μουσείο Τέχνης Πανεπιστημίου Πρίνστον
  • Ιωάννης ο Βαπτιστής κηρύτωων, περ. 1620
    Ιωάννης ο Βαπτιστής κηρύτωων, περ. 1620
  • Ο παίκτης του φλάουτου, 1621
    Ο παίκτης του φλάουτου, 1621
  • Βοσκοπούλα με σταφύλια, 1628
    Βοσκοπούλα με σταφύλια, 1628
  • Τοπίο με λαχανικά στο προσκήνιο, χρονολ. αβέβαιη.
    Τοπίο με λαχανικά στο προσκήνιο, χρονολ. αβέβαιη.
  • Βοσκόπουλο δείχνει προς τον Τωβία και τον Άγγελο, περ. 1625-1630
    Βοσκόπουλο δείχνει προς τον Τωβία και τον Άγγελο, περ. 1625-1630
  • Γλέντι των Θεών στον γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας, 1638 (Mauritshuis, 17)
    Γλέντι των Θεών στον γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας, 1638 (Mauritshuis, 17)

Ανακαλύψεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ο Λωτ και οι θυγατέρες του (120 x 220 cm), λάδι σε καμβά (ξαναβρέθηκε το 2006 από τους Prof. Alain Béjard & Dimitri Joannidès, Alicem institute, Λουξεμβούργο)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 (Αγγλικά) ECARTICO. www.vondel.humanities.uva.nl/ecartico/persons/1029. Ανακτήθηκε στις 8  Ιανουαρίου 2024.
  2. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/9120. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  3. ↑ «Abraham Bloemaert». Biografisch Portaal. 82561875.
  4. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Abraham-Bloemaert. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/3e19a1b9-654e-49dc-a83b-11ac38886656. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/31063. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. ↑ www.museabrugge.be/collection/work/id/2014_GRO1463_III. Ανακτήθηκε στις 24  Μαΐου 2024.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Μαρτίου 2019. 500007342. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 (Ολλανδικά) Άμπραχαμ Μπλούμερτ στο Schilderboeck του Κάρελ φαν Μάντερ, 1604, επιμέλεια από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Ολλανδικής Λογοτεχνίας
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Abraham van Bloemaert[νεκρός σύνδεσμος] in the RKD
  12. ↑ "The Artist's Religion: Paintings Commissioned for Clandestine Catholic Churches in the Northern Netherlands, 1600-1800," Xander van Eck, Simiolus: Netherlands Quarterly for the History of Art, Vol. 27, No. 1/2 (1999), pp. 70-94.
  13. ↑ Bolton, Roy (2009). The Collectors : Old Master Paintings Αρχειοθετήθηκε 2013-01-16 στο Wayback Machine., London, Sphinx Books, pp. 176-179.ISBN 978-1-907200-03-8.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άμπραχαμ_Μπλούμερτ&oldid=9485688"