Renault Trucks

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Renault Trucks
Νομική μορφήsociété par actions simplifiée
Κλάδοςβιομηχανία αυτοκίνησης και automobile vehicle manufacturing
Ίδρυση2000
ΙδρυτήςΜάριους Μπερλιέ και Louis Renault
ΈδραΛυών και Saint-Priest, Γαλλία
ΠροϊόνταΦορτηγό
ΙδιοκτήτηςVolvo
ΜητρικήVolvo Trucks
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Renault Trucks είναι ένας γαλλικός κατασκευαστής εμπορικών φορτηγών με εταιρική έδρα στο Saint-Priest κοντά στη Λυών. Αρχικά μέρος της Renault, έγινε θυγατρική του Ομίλου Volvo από το 2001.

Από το ξεκίνημά της το 1978 έως το 2002, η εταιρεία ονομαζόταν Renault Véhicules Industriels (Renault Industrial Vehicles), από το 1992 και επίσημα γραμμένο ως Renault V. Ι. Μέχρι το 2002, η Renault Véhicules Industriels κατασκεύαζε επίσης λεωφορεία.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Renault ξεκίνησε για πρώτη φορά να κατασκευάζει εμπορικά φορτηγά και βαρέα οχήματα το 1906.[1] Το 1956, ωστόσο, η Renault σταμάτησε να παράγει φορτηγά και λεωφορεία με το δικό της όνομα. Αντίθετα, η εταιρεία Saviem δημιουργήθηκε ως θυγατρική των δικών της εμπορικών προϊόντων μετά από ένωση και των κατασκευαστών Somua και Latil. Ωστόσο, τα ελαφρύτερα φορτηγά συνέχισαν να χρησιμοποιούν το όνομα της Renault. Από το 1957 και μετά, το όνομα Saviem χρησιμοποιήθηκε επίσης ως εμπορικό σήμα για τα φορτηγά και τα λεωφορεία που παράγει η εταιρεία.

Ως αποτέλεσμα της γαλλικής βιομηχανικής πολιτικής, το 1975 η κρατική Renault απέκτησε επίσης τον πρώην ανταγωνιστικό κατασκευαστή φορτηγών και λεωφορείων Berliet από τη Citroën[2] (τότε ήταν μέρος της εταιρείας Michelin). Το 1978, η Berliet και η Saviem συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν τη Renault Véhicules Industriels. Και πάλι, οι παλιές επωνυμίες διατηρήθηκαν για δύο ακόμη χρόνια, ενώ οι σειρές μοντέλων ενσωματώθηκαν σταδιακά, ώσπου το 1980 αντικαταστάθηκαν από το όνομα Renault.

Renault Midliner με καμπίνα κατασκευασμένη από την συνεργασία Club of Four, μοντέλο στα τέλη της δεκαετίας του 1990

Το 1971, η Saviem έγινε μέλος του Euro Truck Development Group ή Club of Four, μια συνεργασία μεταξύ τεσσάρων ευρωπαίων παραγωγών φορτηγών (Saviem, Volvo, DAF και Magirus-Deutz, που σύντομα έγινε μέρος της Iveco) για την παραγωγή μεσαίων -μεγέθους φορτηγών. Από το 1975 τα μοντέλα φορτηγών που προέκυψαν από αυτή τη συνεργασία κατασκευάστηκαν από τη Saviem[3] και αργότερα τη Renault, ακόμη και μέχρι το 2001. Πωλήθηκαν επίσης στην αγορά της Βόρειας Αμερικής ως Mack Mid-Liner ή Manager .

Το 1978, ο Όμιλος PSA αγόρασε τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις της Chrysler.[4] Στη συμφωνία περιλαμβάνονταν δραστηριότητες εμπορικών οχημάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία, οι οποίες εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν το εμπορικό σήμα Dodge. Ωστόσο, η PSA τα πούλησε στην RVI το 1983, έχοντας λίγο ενδιαφέρον για την αγορά επαγγελματικών οχημάτων.[5] Οι νεοαποκτηθείσες δραστηριότητες στο ΗΒ είχαν την προέλευσή τους στο υποκατάστημα εμπορικών οχημάτων του Ομίλου Rootes που αρχικά έφερε τα εμπορικά σήματα Karrier και Commer.[6] Μερικά από τα μοντέλα που κατασκευάστηκαν εκεί συνέχισαν να παράγονται για αρκετά χρόνια από την RVI στο Ντάνστεϊμπλ του Μπέντφορντσαϊρ, η οποία διατήρησε επίσης το εμπορικό σήμα Dodge για αυτά τα μοντέλα, αν και σε συνδυασμό με το σήμα της Renault. Το 1988 η εταιρεία υποβλήθηκε σε έρευνα της Πυροσβεστικής Ένωσης λόγω οκτώ πυροσβεστικών οχημάτων Dodge που ενεπλάκησαν σε ατυχήματα.[7] Μέχρι το 1992 το τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν γνωστό ως Renault Truck Industries, μετά από το οποίο πήρε το διεθνές όνομα Renault VI.

Η αναθεωρημένη επωνυμία εισήχθη στα τέλη του 2022 όπως φαίνεται στη μάσκα ενός Renault Trucks C E-Tech (ή E-Tech C). Είναι παρόμοιο με αυτό που παρουσιάστηκε νωρίτερα από τη σχετική μάρκα Renault.

Στην Ισπανία, ωστόσο, όπου η Renault ήταν ήδη αναγνωρισμένη ως τοπικός κατασκευαστής αυτοκινήτων, τα φορτηγά Dodge, τα οποία αρχικά είχαν αναπτυχθεί από τον κατασκευαστή Barreiros Diesel,[8] ονομάστηκαν Renault και σύντομα αντικαταστάθηκαν από μοντέλα γαλλικής σχεδίασης.

Το 1987, η Renault Véhicules Industriels ανέλαβε από τη μητρική της εταιρεία Renault ένα μερίδιο 42% στον αμερικανικό κατασκευαστή Mack Trucks[9] που έγινε πλήρως ελεγχόμενη θυγατρική της Renault Véhicules Industriels το 1990.[10]

Το 1991, η RVI αγόρασε το 37,5% των μετοχών του γαλλικού κατασκευαστή αμαξωμάτων Heuliez Bus.[11][12] Το 1994, η RVI αγόρασε το 34% του μεριδίου της Τσέχικης κατασκευάστριας λεωφορείων Karosa, αυξάνοντας την ιδιοκτησία της σε πλειοψηφία 51% το 1996 και 96% το 2000.[13] Το 1997 η Renault V. Ο Ι. συνήψε συμφωνία συνεργασίας με τη φινλανδική εταιρεία παραγωγής φορτηγών Sisu. Το 2002 η εταιρεία υπέγραψε συμφωνία με την κινεζική εταιρεία Dongfeng Motor για την κατασκευή κινητήρων.[14]

Η Renault Trucks συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της FIA, χρησιμοποιώντας ένα Renault Premium με κινητήρες DXi13 13 λίτρων. Η ομάδα Renault Trucks-MKR Technology κέρδισε το 2010.

Επίσης, το εργοστάσιο αυτοκινήτων της Ουρουγουάης που ανήκει στη Nordex SA στην Ουρουγουάη κατασκευάζει από το 2004 τα μοντέλα της Renault Trucks όπως τη σειρά Midlum.[15]

Ο Όμιλος Volvo επένδυσε περίπου 2 € δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη μιας νέας σειράς οχημάτων Renault Trucks (C, D, K, T) που παρουσιάστηκαν μέχρι το 2013 αντικαθιστώντας τα προηγούμενα μοντέλα.[16]

Αλλαγές ιδιοκτησίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως μέρος της αναδιάρθρωσης της Renault μετά την ιδιωτικοποίηση το 1996, τα τμήματα βαρέων οχημάτων λεωφορείων και φορτηγών εκποιήθηκαν. Το 1999, οι επιχειρήσεις λεωφορείων και πούλμαν Renault και Karosa αποσχίστηκαν από τη Renault Véhicules Industriels και συγχωνεύτηκαν με τις επιχειρήσεις λεωφορείων και πούλμαν της Fiat-Iveco για να σχηματίσουν τη θυγατρική Irisbus που ανήκει από κοινού.[13] Το 2003, η Irisbus έγινε πλήρης θυγατρική της Iveco και η μάρκα Renault στα προϊόντα της αντικαταστάθηκε από τη μάρκα Irisbus.

Τον Απρίλιο του 2000, η Renault συμφώνησε σε όρους με τη Volvo[17] [18] Η συναλλαγή που περιελάβανε τη Mack Trucks, αλλά όχι το μερίδιο της Renault στην Irisbus, ολοκληρώθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2001. Το RVI μετονομάστηκε σε Renault Trucks το 2002.[19] Τον Οκτώβριο του 2010 η Renault μείωσε τη συμμετοχή της στη Volvo στο 5%.[20] Τον Δεκέμβριο του 2012, η Renault πούλησε τις υπόλοιπες μετοχές της στη Volvo.[21]

Στρατιωτικά οχήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τμήμα Renault Trucks Defense ανήκει εξ ολοκλήρου στη Renault Trucks και εδρεύει στις Βερσαλλίες της Γαλλίας. Συναλλάσσεται με την εξαγορά της Berliet το 1975 και ισχυρίζεται ότι έχει πάνω από 30.000 οχήματα σε χρήση σε όλο τον κόσμο. Η θέση της ως ο κορυφαίος προμηθευτής του Γαλλικού Στρατού τέθηκε σε κίνδυνο το 2010 όταν η κυβέρνηση υπέβαλε παραγγελία 214 εκατομμυρίων δολαρίων στον Ιταλό ανταγωνιστή Iveco.[22] Το 2016, η Volvo ανακοίνωσε την πρόθεσή της να εκχωρήσει τη Renault Trucks Defense, ως μέρος της πώλησης του τμήματος κυβερνητικών πωλήσεων της.[23]

Κατασκευάζει μια σειρά από ειδικά οχήματα που απευθύνονται στις αγορές άμυνας και ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένων των σειρών Sherpa, τεθωρακισμένου μεταφορέα προσωπικού VAB, τεθωρακισμένου μεταφορέα πολλαπλών ρόλων AMC και Kerax .

Το 2006 η Renault Trucks ανέλαβε την ACMAT, αλλά ο κατασκευαστής οχημάτων άμυνας και ασφάλειας διατήρησε το δικό του όνομα και ταυτότητα.

Στις 24 Μαΐου 2018, η Renault Trucks Defense μετονομάστηκε σε Arquus.[24]

Προϊόντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τρέχοντα προϊόντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Renault Trucks T
Renault Trucks D

Γκάμα βαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Renault Trucks Master (με νέο σήμα,[25] όχημα κατασκευής Renault που πωλείται από αντιπροσωπείες Renault Trucks βάσει ειδικής συμφωνίας)[26]
  • Renault Trucks Trafic (αλλαγή σήματος, όχημα κατασκευής Renault που πωλείται από αντιπροσωπείες Renault Trucks βάσει ειδικής συμφωνίας)

Εύρος φορτηγών διανομής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εύρος φορτηγών κατασκευής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γκάμα φορτηγών μεγάλης απόστασης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στρατιωτικά SUV[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στρατιωτικά φορτηγά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μελλοντικά προϊόντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώην μοντέλα φορτηγών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Renault Kerax ως όχημα εξυπηρέτησης στο Ράλι Ντακάρ 2004
Renault S150 Midliner

Πρώην μοντέλα λεωφορείων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λεωφορείο Renault Tracer
Λεωφορείο Renault FR1
  • Το Renault PR100, που προηγουμένως πωλούνταν με το όνομα Berliet, κυκλοφόρησε το 1972. Ορισμένες αυστραλιανές εκδόσεις του PR100.2 έφεραν διπλά λογότυπα Renault και Mack
  • Το Renault PR112 ήταν μια αναβάθμιση του 1994 στο PR100 χρησιμοποιώντας ένα μπροστινό μέρος σχεδιασμένο από την Safra
  • Το Renault PR180.2 ήταν η αρθρωτή έκδοση του PR100, που κυκλοφόρησε το 1981 και αργότερα έγινε το Renault PR112 μετά από ένα λίφτινγκ
  • Το Renault R312, αντικαταστάθηκε το 1996 από το Renault Agora και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Irisbus Agora το 2002. Στην Αυστραλία πουλήθηκε ως Renault PR100.3
  • Σχολικό λεωφορείο Renault Recreo κατασκευασμένο από την Karosa
  • Το Renault SC10, αρχικά πουλήθηκε ως Saviem SC10 από το 1965, και στη συνέχεια το 1981 αναβαθμίστηκε στο Renault SC10R όταν χάθηκε το χαρακτηριστικό καμπύλο μπροστινό παράθυρο. Το SC10U και η αντικατάστασή του SC10RA διέθεταν το μοναδικό ανοιχτό πίσω κατάστρωμα.
  • Renault Tracer, αντικαταστάθηκε από Renault Arés το 2000 και μετονομάστηκε σε Irisbus Arés το 2001

Μοντέλα πρώην πούλμαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Renault E7, αρχικά κυκλοφόρησε σαν Saviem E7 το 1969
  • Renault PR14, αρχικά κυκλοφόρησε το 1974 ως Berliet Crusair
  • Renault PR80S, που προέρχεται από το Renault PR100
  • Το πούλμαν Renault σειρά S κυκλοφόρησε ως Renault (όπως το Renault S45), Saviem και Saviem-Chausson κατά την περίοδο παραγωγής του από το 1977 έως το 1993
  • Renault FR1, πωλήθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στις ΗΠΑ ως Mack FR1. Αναπτύχθηκε και μετονομάστηκε σε Renault Iliade το 1997

Πρώην μοντέλα τρόλεϊ και τραμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το Renault ER100, που κυκλοφόρησε αρχικά με το όνομα Berliet το 1977, αντικαταστάθηκε από το Irisbus Cristalis
  • Renault PER180, υβριδικό ντίζελ-τρόλεϊ βασισμένο στο Renault PR 180.2
  • Το Renault Civis μετονομάστηκε γρήγορα σε Irisbus Civis μετά την πώληση του Renault Bus

Έννοια οχήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Renault Radiance (2004)
  • Renault Magnum Vega

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Bradley, Elliot (1979). Trucks and trucking. Crescent Books. σελ. 94. ISBN 0-517-27343-8. 
  2. ↑ Carroll, John; Davies, Peter James (2007).
  3. ↑ Davies, Peter J. (2001). An Illustrated A-Z of World Trucks: A Directory of Classic and Contemporary Trucks Around the Globe. Southwater Publishing. σελ. 169. ISBN 1-842-15459-1. 
  4. ↑ Flory, J. (2011). «Appendices». American Cars, 1973–1980: Every Model, Year by Year. McMillan. σελίδες 892–893. ISBN 978-0-7864-4352-9. 
  5. ↑ Kuipers, J. F. J. (1983). Great Trucks. Beekman House. σελ. 9. ISBN 0-517-38114-1. 
  6. ↑ Davies, Peter J. (2001).
  7. ↑ Sunday Times (London, England) 5 June 1988
  8. ↑ Davies, Peter J. (2001).
  9. ↑ Shope, Dan (28 Μαΐου 1987). «Mack Shares Shifted at Renault». articles.mcall.com. The Morning Call. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2013. 
  10. ↑ Shope, Dan (2 Οκτωβρίου 1990). «Renault's Buyout Of Mack Puts Bite Back in the Bulldog». articles.mcall.com. The Morning Call. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2013. 
  11. ↑ Heuliez hold-up Commercial Motor 16 May 1991
  12. ↑ Heuliez deal Commercial Motor 13 June 1991
  13. ↑ 13,0 13,1 Pavlínek, Petr (2008). «Restructuring of the Czech Commercial Vehicle Industry». A Successful Transformation?: Restructuring of the Czech Automobile Industry. Contributions to Economics. Springer Publishing. σελ. 151. ISBN 978-3-7908-2039-3. 
  14. ↑ bnet.com December 2002
  15. ↑ «Nordex: "sigue siendo caro producir en Uruguay" | Gente y Negocios». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2012. 
  16. ↑ «Press release. New Renault Trucks range: centres of profit serving customers' business». Automotiveworld.com. 12 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2013. 
  17. ↑ Volvo, Renault link trucks CNN Money 25 April 2000
  18. ↑ Volvo buys Renault's truck business Truck & Bus Transportation June 2000 page 19
  19. ↑ «AB Volvo – press release». Cision. 2 Ιανουαρίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2012. 
  20. ↑ "European carmakers jump after Renault deal", Financial Times October 7, 2010
  21. ↑ «Renault sells remaining Volvo stake». Reuters. 12 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2013. 
  22. ↑ UPI.com news 5 January 2011
  23. ↑ Tran, Pierre (4 Νοεμβρίου 2016). «Volvo Launches RTD Sale, No Timetable». Defense News. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2017. [νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ «Renault Trucks Defense renamed Arquus | Jane's 360». www.janes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2022. 
  25. ↑ Renault Trucks (27 January 2022). Commercial vehicles:Renault Trucks announces the launch of the Trafic. Δελτίο τύπου.
  26. ↑ «En 2012, dans un contexte économique difficile, Renault Trucks maintient ses positions et prépare l'avenir» [In 2012, within a difficult economic context, Renault Trucks maintains its position and prepares for the future] (στα Γαλλικά). Renault Trucks. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Renault_Trucks&oldid=10380487"