Marcantonio Colonna (υποβρύχιο)
 Διάγραμμα υποβρυχίου της κλάσης Pisani | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | υποβρύχιο κλάσης Pisani |
| Ναυπηγείο | Cantiere Navale Triestino, Τριέστη |
| Έναρξη ναυπήγησης | 3 Δεκεμβρίου 1925 |
| Καθέλκυση | 26 Δεκεμβρίου 1927 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 10 Ιουλίου 1929 |
| Παροπλισμός | 16 Απριλίου 1942 |
| Κατάληξη | Διαλύθηκε για σκραπ το 1943. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 866 LT (880 t) στην επιφάνεια 1040 LT (1057 t) σε κατάδυση |
| Μήκος | 68,2 m |
| Πλάτος | 6,09 m |
| Βύθισμα | 4,93 m |
| Πρόωση | 2 κινητήρες ντίζελ των 3000 bhp 2 ηλεκτρικοί κινητήρες των 1100 hp |
| Ταχύτητα | 15 kn στην επιφάνεια 8,2 kn σε κατάδυση |
| Αυτονομία | 5000 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 8 kn στην επιφάνεια 70 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 4 kn σε κατάδυση |
| Μεγ. βάθος κατάδυσης | 90 m |
| Πλήρωμα | 48 αξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm 1 πυροβόλο των 102 mm 2 πολυβόλα των 13,2 mm |
Το Marcantonio Colonna ήταν ένα από τα τέσσερα υποβρύχια κλάσης Pisani που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Λόγω της παλαιότητάς του όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις. Παροπλίστηκε το 1942 και διαλύθηκε για σκραπ το επόμενο έτος.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα υποβρύχια της κλάσης Pisani σχεδιάστηκαν παράλληλα με τα σκάφη της κλάσης Mameli. Ήταν μεγαλύτερων διαστάσεων συγκριτικά με τα Mameli, γεγονός που τους επέτρεπε να φέρουν μεγαλύτερη ποσότητα καυσίμου και κατά συνέπεια να έχουν μεγαλύτερη ακτίνα δράσης. Είχαν εκτόπισμα 866 LT (880 t) στην επιφάνεια και 1040 LT (1057 t) σε κατάδυση. Το μήκος ήταν 68,2 m, το πλάτος 6,09 m και το βύθισμα 4,93 m.[1] Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 90 m.[2] Το πλήρωμα αποτελούνταν από 48 αξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν από δύο κινητήρες ντίζελ ισχύος 1500 bhp ενώ σε κατάδυση το έργο αυτό αναλάμβαναν δύο ηλεκτροκινητήρες των 550 hp. Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης έφθανε τους 15 kn στην επιφάνεια και τους 8,2 kn σε κατάδυση.[2] Η ακτίνα δράσης ανέρχονταν σε 5000 ναυτικά μίλια στην επιφάνεια με ταχύτητα πλεύσης 8 kn[1] και σε 70 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 4 kn όταν ήταν σε κατάδυση.[2]
Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερις τορπιλοσωλήνες διαμέτρου 533 mm στην πλώρη και άλλους δύο στην πρύμνη για τους οποίους έφεραν εννέα τορπίλες. Επίσης υπήρχε ένα πυροβόλο των 102 mm, χάρη στο οποίο μπορούσαν να πληγούν στόχοι όταν το υποβρύχιο ήταν στην επιφάνεια, καθώς και δύο πολυβόλα των 13,2 mm που παρείχαν αντιαεροπορική προστασία.[1]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Η ναυπήγηση του Marcantonio Colonna ξεκίνησε στις 3 Δεκεμβρίου 1925 στις εγκαταστάσεις της Cantiere Navale Triestino στην Τριέστη, η καθέλκυσή του έλαβε χώρα στις 26 Νοεμβρίου 1927 και η ένταξή του σε υπηρεσία στις 10 Ιουλίου 1929.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6.
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- Frank, Willard C., Jr. (1989). «Question 12/88». Warship International XXVI (1): 95–97. ISSN 0043-0374.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
| ||||||||
