Ντικινσόνια

Ντικινσόνια; Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων:; Εδιακαρανική, 560–555Ma ΠροЄ Є O Σ Δ Λ Π Τ Ι Κ Πγ Ν ↓
	; ; Απολίθωμα και ανακατασκευή του D. costata
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Ζώα (Animalia);
Συνομοταξία:	Προαρθρωτά (Proarticulata) (Πλακόζοα, Placozoa?);
Ομοταξία:	Διπλευρόζωα (Dipleurozoa);
Οικογένεια:	Ντικινσονιίδες (Dickinsoniidae);
Γένος:	Ντικινσόνια; Sprigg, 1947
Είδη
	D. costata Sprigg, 1947; D. lissa Wade, 1972 ; [=Dickinsonia brachina Wade, 1972]; D. tenuis ; Glaessner & Wade, 1966; D. menneri Keller 1976,; [reinterpretation of Vendomia menneri Keller 1976]; D. rex Glaessner & Wade, 1966 ; [= Dickinsonia elongata Glaessner & Wade, 1966];
Συνώνυμα
	Vendomia

Η Ντικινσόνια είναι χαρακτηριστικό απολίθωμα της ζωής της Εντιάκαρα. Μοιάζει (περίπου) με ένα διμερώς συμμετρικό κυματιστό οβάλ με μήκος έως 1,4 μέτρα. Είναι άγνωστο που ανήκει: οι περισσότερες φορές θεωρείται να είναι ζώο, αν και κάποιοι προτείνουν ότι μπορεί να είναι μύκητας, ή μέλος ενός εξαφανισμένου βασιλείου.

Οι οργανισμοί κυμαίνονται σε μέγεθος από 4 σε 1400 χιλιοστά σε μήκος,^[4] και ένα ωοειδές περίγραμμα. Αποτελούνται από έναν αριθμό κυματιστών κομματιών που εκτείνονται ακτινωτά από μία κεντρική περιοχή.

Έχουν αναγνωριστεί πέντε είδη: D. costata, D. lissa, D. tenuis, D. rex^[4] and D. menneri.^[2] Ξεχωρίζουν κυρίως σε μορφομετρικό επίπεδο. Η D. rex είναι το μεγαλύτερο και έχει πολύ λεπτότερα/στενότερα κομμάτια από την D. costata. Η D. lissa είναι πάρα πολύ επιμηκημένη, με σχεδόν σχήμα κορδέλας. Η D. menneri (αρχικά Vendomia menneri) διαφέρει από όλα τα άλλα μέλη του γένους στο ότι τα ισομερή του ενός τέλους συνδέονται μαζί με σχηματίζουν μία κεφαλόμορφη μονάδα. Με την εξαίρεση αυτού του χαρακτηριστικού τα περισσότερα άτομα μοιάζουν με μικρές μορφές του είδους D. costata.^[2]

Παραπομπές

↑ Harrington, N. J. and Moore. R. C. (1955). «Kansas Pennsylvanian and other jellyfishes». Bull. Kansas geol. Surv. 114 (5): 153–163. http://www.kgs.ku.edu/Publications/Bulletins/114_5/index.html.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Ivantsov, A. Yu (2007). «Small Vendian transversely Articulated fossils». Paleontological Journal 41 (2): 113–122. doi:10.1134/S0031030107020013.
↑ B. M. Keller and M. A. Fedonkin (1976). «New Records of Fossils in the Valdaian Group of the Precambrian on the Syuz’ma River» (στα Russian) (PDF). Izv. Akad. Nauk SSSR, Ser. Geol. 3: 38–44. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-27. https://web.archive.org/web/20070927022652/http://vend.paleo.ru/pub/Keller_Fedonkin_1976.pdf. Ανακτήθηκε στις 2010-01-06.
↑ ^4,0 ^4,1 Retallack, G.J. (2007). «Growth, decay and burial compaction of Dickinsonia, an iconic Ediacaran fossil» (PDF). Alcheringa: an Australasian Journal of Palaeontology 31 (3): 215–240. doi:10.1080/03115510701484705. http://www.informaworld.com/index/781217204.pdf. Ανακτήθηκε στις 2007-11-24.

[Harrington_Moore1955-1] Harrington, N. J. and Moore. R. C. (1955). «Kansas Pennsylvanian and other jellyfishes». Bull. Kansas geol. Surv. 114 (5): 153–163. http://www.kgs.ku.edu/Publications/Bulletins/114_5/index.html.

[Ivantsov2007-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Ivantsov, A. Yu (2007). «Small Vendian transversely Articulated fossils». Paleontological Journal 41 (2): 113–122. doi:10.1134/S0031030107020013.

[Keller_Fedonkin_1976-3] B. M. Keller and M. A. Fedonkin (1976). «New Records of Fossils in the Valdaian Group of the Precambrian on the Syuz’ma River» (στα Russian) (PDF). Izv. Akad. Nauk SSSR, Ser. Geol. 3: 38–44. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-27. https://web.archive.org/web/20070927022652/http://vend.paleo.ru/pub/Keller_Fedonkin_1976.pdf. Ανακτήθηκε στις 2010-01-06.

[Retallack2007-4] 4,0 ^4,1 Retallack, G.J. (2007). «Growth, decay and burial compaction of Dickinsonia, an iconic Ediacaran fossil» (PDF). Alcheringa: an Australasian Journal of Palaeontology 31 (3): 215–240. doi:10.1080/03115510701484705. http://www.informaworld.com/index/781217204.pdf. Ανακτήθηκε στις 2007-11-24.

[1]

[2]

[3]

[4]