Breaking Benjamin

Οι Breaking Benjamin είναι ένα αμερικανικό ροκ Μουσικό συγκρότημα από το Wilkes-Barre, Πενσυλβάνια, που ιδρύθηκε το 1999 από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Benjamin Burnley και τον ντράμερ Jeremy Hummel. Η πρώτη σύνθεση του συγκροτήματος, ωστόσο, περιελάμβανε και τον κιθαρίστα Aaron Fink και τον μπασίστα Mark Klepaski. Κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ, το Saturate (2002) και το We Are Not Alone (2004), πριν ο Hummel αντικατασταθεί από τον Chad Szeliga το 2005. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε ακόμα 2 στούντιο άλμπουμ, το Phobia (2006) και το Dear Agony (2009), πριν εισέλθει σε μια παρατεταμένη παύση στην αρχή του 2010, λόγω των επαναλαμβανόμενων ασθενειών του Burnley.

Η κυκλοφορία ενός συνδυαστικού άλμπουμ εν μέσω της παύσης, του Shallow Bay: The Best of Breaking Benjamin (2011), μη εγκεκριμένου από τον Benjamin Burnley, προκάλεσε νομικά προβλήματα στο συγκρότημα, με αποτέλεσμα την απόλυση των Fink και Klepaski. Ο Szeliga, αργότερα, ανακοίνωσε αναχώρησή του, το 2011, επικαλούμενος δημιουργικές διαφορές. Ο Burnley παρέμεινε το μόνο μέλος του συγκροτήματος μέχρι τα τέλη του 2014, όταν ανακοινώθηκε η τρέχουσα σύνθεση, περιλαμβάνοντας τον μπασίστα και δεύτερο τραγουδιστή Aaron Bruch, τον κιθαρίστα και δεύτερο τραγουδιστή Keith Wallen, τον κιθαρίστα Jasen Rauch και τον ντράμερ Shaun Foist. Το συγκρότημα, έπειτα, κυκλοφόρησε το Dark Before Dawn, το 2015.

Παρά τις σημαντικές τρέχουσες αλλαγές, το μουσικό στυλ και το λυρικό περιεχόμενο του συγκροτήματος παρέμεινε σταθερό, με τον Burnley να λειτουργεί ως πρωταρχικός συνθέτης και βασικός τραγουδιστής από την αρχή του συγκροτήματος. Το συγκρότημα από την αρχή έγινε διάσημο για τις στερεοτυπικές hard-rock τάσεις του σε συνδυασμό με τους βαθιά αγωνιώδεις στίχους, τα ογκώδη ρεφρέν και τα "γρατζουνίσματα" στις κιθάρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, το συγκρότημα έχει πουλήσει περισσότερες από 7 εκατομμύρια μονάδες και απέφερε τρεις RIAA-εγκεκριμένους πλατινένιους δίσκους, δύο χρυσούς δίσκους και πολλά εγκεκριμένα singles, συμπεριλαμβανομένων ενός πολυ-πλατινένιου, τριών πλατινένιων και τριών χρυσών. Το συγκρότημα, επίσης, έχει παράγει μια νούμερο ένα ηχογράφηση στο Billboard 200.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχηματισμός και το Saturate (1998-2003)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Benjamin Burnley ήταν αρχικά σε ένα συγκρότημα που ονομαζόταν Breaking Benjamin και έπαιζε πιο “soft μουσική” όπως οι Weezer και οι The Beatles, και δεν είχε καμιά σχέση με τη μετέπειτα πορεία. Το όνομα αρχικά οφειλόταν σε ένα ατύχημα κατά το οποίο ο Burnley έσπασε ένα δανεικό μικρόφωνο, προκαλώντας στον ιδιοκτήτη του την αντίδραση: “Ευχαριστώ τον Benjamin που έσπασε το μικρόφωνό μου.” ("Thanks to Benjamin for breaking my fucking mic.") Το συγκρότημα αυτό αποτελούνταν από τον κιθαρίστα Aaron Fink, τον μπασίστα Nick Hoover και τον ντράμερ Chris Lightcap, αλλά διαλύθηκε σύντομα όταν ο Burnley μετακόμισε στην Καλιφόρνια. Αφού επέστρεψε στην Πενσυλβάνια με τον ντράμερ Jeremy Hummel, ο Burnley συγκρότησε τους Plan 9, το οποίο επίσης περιελάμβανε τον μπασίστα Jason Davoli. Το συγκρότημα Plan 9, μια αναφορά στο Plan 9 from Outer Space, στη συνέχεια μετονομάστηκε σε “Planet 9”, ενώ έπειτα το συγκρότημα επέστρεψε στο όνομα Breaking Benjamin από το προηγούμενο συγκρότημα, επειδή ο Burnley κατείχε ακόμα διαφημιστικά sticker με αυτό το όνομα.

Το τριμελές συγκρότημα πρώτα κέρδισε προσοχή, όταν ο Freddie Fabbri, ένας DJ για ροκ μουσική στο ραδιοφωνικό σταθμό WBSX, έβαλε το τραγούδι “Polyamorous” του συγκροτήματος. Αφού έγινε το πρώτο σε ζήτηση τραγούδι στον σταθμό, ο Fabbri χρηματοδότησε την ηχογράφηση του eponymous EP, το οποίο πούλησε και τα 2.000 αντίτυπα που κυκλοφόρησαν το 2001. Ο Jonathan "Bug" Price ανέλαβε το μπάσο, αντικαθιστώντας τον Davoli. Αφού δήλωσαν δυσαρεστημένοι με το προηγούμενο συγκρότημα, ο σχηματιστής του συγκροτήματος Aaron Fink και ο μπασίστας Mark Klepaski εντάχθηκαν στους Breaking Benjamin. Στις αρχές του 2002, πάρα πολλές εταιρείες ηχογράφησης επισκέφθηκαν ένα σόου δύο βραδιών, κατά τα οποία οι Breaking Benjamin έπαιζαν μουσική και το συγκρότημα τελικά υπέγραψε με τη Hollywood Records. Σύντομα, οι Breaking Benjamin ξεκίνησαν την ηχογράφηση του πρώτου μεγάλης διάρκειας άλμπουμ, του Saturate, το οποίο κυκλοφόρησε στις 7 Αυγούστου 2002 και παρήχθη από τον Ulrich Wild. Μπήκε στη θέση 136 του Billboard 200, και στη συνέχεια έγινε χρυσός στις 25 Σεπτεμβρίου 2015. Στις αρχές του 2003, οι Breaking Benjamin συμμετείχαν στο Jägermeister Music Tour και μετά έκαναν περιοδεία ως υποστήριξη στους Godsmack.

Από τη λίγη προσοχή που δέχθηκε από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, το Saturate κέρδισε θετική αποδοχή, με τον Jason Taylor από την AllMusic να δηλώνει ότι το άλμπουμ “έχει πολλές πιθανότητες να γίνει ένα από τα πιο πετυχημένα ντεμπούτο του 2002” προσθέτοντας πως “παρ’ όλο που είναι επαναλαμβανόμενο και γενικό, είναι αναντίρρητα εθιστικό”, βαθμολογώντας το άλμπουμ με 2,5 στα 5. Ο δίσκος έλαβε μια ευνοϊκή κριτική από τον Vin Cherubino, που δήλωσε: “Η μουσική έχει όση ποιότητα έχει και κάθε άλλος δημοφιλής καλλιτέχνης της ίδιας γενιάς. Επιδράσεις από συγκροτήματα όπως οι Tool μπορούν να ακουστού, κάνοντας τη μουσική να μοιάζει πολύ οικεία και νόστιμη".

We Are Not Alone (2003–2005)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Breaking Benjamin επέστρεψαν στο στούντιο τον Οκτώβριο του 2003 με τον παραγωγό David Bendeth για τη δεύτερη προσπάθειά τους, το We Are Not Alone. Ο Burnley, ωστόσο, δούλευε με τον αρχηγό των The Smashing Pumpkins, Billy Corgan, για έξι μέρες τον Σεπτέμβρη του 2003 για να συνθέσουν τα τραγούδια "Rain", "Forget It", και "Follow". Παρά την αρχική νευρικότητά του, ο Burnley αισθάνθηκε πως ήταν ένα από τα highlights της καριέρας του.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 29 Ιουνίου 2004 και πούλησε 48.000 αντίτυπα την πρώτη βδομάδα, φτάνοντας στο νούμερο 20 του Billboard 200. Αργότερα, στις 21 Οκτωβρίου 2004 έγινε χρυσός, στις 13 Ιουνίου 2005 πλατινένιος. Το άλμπουμ περιέχει τραγούδια όπως τα “So Cold” και “Sooner or Later”, τα οποία έφτασαν στο νούμερο 2 του Mainstream Rock Songs chart. Το “So Cold” έγινε πλατινένιο τραγούδι στις 25 Σεπτέμβρη 2015. Ο Jon Wiederhorn από το MTV γράφει πως " η αρχική διαφημιστική επιτυχία του άλμπουμ μπορεί να οφείλεται στην περιοδεία των δύο εβδομάδων πριν από το ντεμπούτο του άλμπουμ η οποία “δημιούργησε μια προέκδοση.” Στη συνέχεια συμμετείχαν σε περιοδεία με τους Evanescence, Seether και Three Days Grace.

Το We Are Not Alone συγκέντρωσε ανάμεικτες κριτικές. Ο Colin Moriarty από το IGN ένιωσε "απόλυτα ικανοποιημένος” δηλώνοντας “με ασφάλεια και αυτοπεποίθηση” πως “μπορεί να είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ αυτού του έτους”, βαθμολογώντας το με 9.3 στα 10. Αντιθέτως, η Amber Authier από το Exclaim! δήλωσε πως “Στην αρχική ακρόαση ο απλοϊκός και γενικός του ήχος δεν έκανε τίποτα για μένα”, ενώ αργότερα παραδέχτηκε: “Άκουσα τους Breaking Benjamin πολλές φορές αυτή την εβδομάδα και διάφορα στοιχεία του δίσκου άρχισαν να αναπτύσσονται μέσα μου, ακόμα και να έχουν έκκληση προς εμένα.” Ολοκληρώνοντας, “Οι Breaking Benjamin δημιούργησαν μια σταθερή ποιότητα για τους εαυτούς τους την οποία πολύ απλά δε μπορούσαν να διατηρήσουν σε ολόκληρο το δίσκο.”

Στις 3 Νοεμβρίου 2004, ένα εκτός άλμπουμ τραγούδι με την ονομασία “Blow Me Away” κυκλοφόρησε, με διαφημιστική επιτυχία, και έγινε χρυσό στις 24 Νοεμβρίου 2015. Στις 23 Νοεμβρίου 2004, οι Breaking Benjamin κυκλοφόρησαν το So Cold EP, το οποίο περιλαμβάνει ζωντανές εκτελέσεις των τραγουδιών “Away” και “Breakdown”, μια ζωντανή ακουστική εκτέλεση του “So Cold” και στούντιο ακουστικές ηχογραφήσεις των “Blow Me Away” και “Lady Bug”.

Στα τέλη του 2005, ο ντράμερ Hummel υπέβαλε μήνυση κατά των Breaking Benjamin. Σύμφωνα με τη μήνυση, ο Hummel νωρίτερα είχε ζητήσει άδεια πατρότητας για να είναι με τη σύζυγό του κατά τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού, στο οποίο είχαν συμφωνήσει όλα τα μέλη του συγκροτήματος και προσελήφθη ο Kevin Soffera, ως προσωρινός αναπληρωτής στα ντραμς. Ωστόσο, ο Burnley κάλεσε τον Hummel και τον απέλυσε, επικαλούμενος θέματα χημείας. Στη μήνυση, ο Hummel ισχυρίστηκε υπαίτια λύση και έλλειψη αποζημίωσης για τα κέρδη που προέκυψαν από το We Are Not Alone και από άλλα εκτός άλμπουμ τραγούδια που ακούστηκαν στο Halo 2 και National Treasure 2. Ο μάνατζερ του συγκροτήματος, ο Larry Mazer (που επίσης συμπεριλήφθηκε στη μήνυση), ισχυρίστηκε πως η μήνυση ήταν “εντελώς επιπόλαιη” και πως η απόλυσή του “δεν είχε καμιά σχέση με την άδεια πατρότητας.” Ο Mazer δήλωσε πως το συγκρότημα δεν έλαβε πληρωμή για την εμφάνιση στο Halo 2, προσθέτοντας πως το τραγούδι συμπεριλήφθηκε για διαφημιστικούς λόγους και πως ο Burnley χαιρόταν να το έχει στο video game. Το συγκρότημα έλαβε ελάχιστη πληρωμή για την εμφάνιση στο National Treasure 2 και ο Mazer δήλωσε πως “ο Hummel είναι 100% ισχύων.” Ο Ben "B.C." Vaught λειτούργησε ως προσωρινός ντράμερ για το συγκρότημα και αργότερα έκανε περιοδεία με τους 3 Doors Down και Staind τον Νοέμβριο του 2005. Η μήνυση διευθετήθηκε για άγνωστο ποσό τον Απρίλιο του 2006.

Phobia (2005–2007)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρηση του Jeremy Hummel, οι Breaking Benjamin έκαναν οντισιόν σε 15 ντράμερς, εκ των οποίων αναδείχθηκε ο Chad Szeliga λόγω της ικανότητάς του στη σκηνική παρουσία και του γεγονότος ότι είχε “σημαντικές ικανότητες στην επίλυση προβλημάτων”, σύμφωνα με τον Burnley. Το επόμενο άλμπουμ του συγκροτήματος, το Phobia, παρήχθη ξανά από τον Bendeth και ήταν το πρώτο που ηχογραφήθηκε με τον Szeliga. Το concept του άλμπουμ είναι αφιερωμένο στις διάφορες φοβίες του Burnley. Το εξώφυλλο του άλμπουμ απεικονίζει έναν άνδρα με φτερά που αναστέλλεται από έναν διάδρομο αεροδρομίου, το οποίο αντιπροσωπεύει τον φόβο του τραγουδιστή για τις πτήσεις. Ο Burnley, εκτός αυτού, πάσχει από άγχος για τον θάνατο, φόβο για το σκοτάδι, νευρικότητα για την οδήγηση και Υποχονδρίαση. Ο Burnley επικαλείται το φόβο του για τις πτήσεις για το γεγονός ότι δεν κάνει συναυλίες υπερατλαντικές, λέγοντας “Θα πάω όσο μακριά θα με πάει ένα πλοίο”, παρ’ όλο που ως τότε δεν είχε γίνει κάποιο ταξίδι του συγκροτήματος με πλοίο. Τα “Intro” και “Outro” κομμάτια του Phobia περιλαμβάνουν ηχητικά εφέ από ενδοεπικοινωνία αεροδρομίου, τουρμπίνες αεροπλάνου, ήχους πόρτας αυτοκινήτου και πανικόβλητους ανθρώπους.

Το Phobia κυκλοφόρησε στις 8 Αυγούστου 2006 με διαφημιστική επιτυχία. Το άλμπουμ πούλησε περισσότερα από 131.000 αντίτυπα στην πρώτη εβδομάδα των πωλήσεων και μπήκε στο νούμερο 2 του Billboard 200. Έγινε χρυσό στις 8 Νοεμβρίου 2006, ύστερα πλατινένιο στις 21 Μαΐου 2009. Το αρχικό του κομμάτι, “The Diary of Jane”, μπήκε στο νούμερο 2 του Mainstream Rock Songs chart και ήταν το γρηγορότερο τραγούδι που προστέθηκε στις playlists του ραδιοφώνου στην ιστορία του Hollywood Records, ενώ αργότερα έλαβε χρυσή πιστοποίηση στις 24 Νοεμβρίου 2015. Το “Breath’, το δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ, παρέμεινε στο νούμερο 1 του Mainstream Rock Songs chart για 7 εβδομάδες και έγινε πλατινένιο στις 24 Νοεμβρίου 2015. Το τρίτο τραγούδι, το “Until the End”, έφθασε στο νούμερο 6 του ίδιου chart και έγινε χρυσό τραγούδι στις 11 Φεβρουαρίου 2014.

Τον Φεβρουάριο του 2007, προς υποστήριξη του Phobia, το AXS TV (τότε γνωστό ως HDNet) μετέδωσε μια ωριαία συναυλία των Breaking Benjamin από το Stabler Arena στο Bethlehem, Pennsylvania. Η ηχογραφημένη μετάδοση συμπεριλήφθηκε στο επανακυκλοφορημένο Phobia DVD τον Απρίλιο, ως “The Homecoming”. Ένα μουσικό βίντεο δημιουργήθηκε για το “Breath” το οποίο φτιάχτηκε από στιγμιότυπα της εκτέλεσής του στο σόου. Οι Breaking Benjamin συνέχισαν με Ανοιξιάτικες και Φθινοπωρινές περιοδείες παραπλεύρως των Three Days Grace, συνοδευόμενοι από τους Puddle of Mudd κατά την Ανοιξιάτικη περιοδεία και τους Seether, Skillet και Red κατά τη διάρκεια της Φθινοπωρινής.

Το Phobia έλαβε ανάμεικτες κριτικές. Του αποδόθηκε έπαινος για τη γενική σύνθεση και μουσικότητα, αλλά του ασκήθηκε κριτική για έλλειψη πρωτοτυπίας. Ο Corey Apar από το AllMusic βρήκε το άλμπουμ ως “τίποτα αν όχι συνεκτικό” και ενώ γενικά εξέφρασε θετικά συναισθήματα σχετικά με το δίσκο, τόνισε μια έλλειψη διάκρισης από “το υπόλοιπο με γρατζουνίσματα εναλλακτικό μέταλ πακέτο” πέρα από “μια συγκεκριμένη γοητεία.” Ο Spence D. από το IGN έδωσε αρνητική κριτική στο δίσκο, επικαλούμενος ανία και έλλειψη φωνητικής διάκρισης, ισχυριζόμενος πως “η διασταύρωση της hard rock και emo-προσανατολισμένης ενδοσκόπησης δεν είναι κακό πράγμα, αλλά ούτε και ένα αξιομνημόνευτο ή κάτι που θα ταρακουνήσει τον κόσμο.” Παρ’ όλα αυτά, επαίνεσε τη μουσικότητα των Fink, Klepaski και Szeliga, βαθμολογώντας το άλμπουμ με 5.7 στα 10. Το Entertainment Weekly βαθμολόγησε το άλμπουμ με C+ και τόνισε τα κυρίαρχα από θυμό θέματα, λέγοντας “όσο προχωράει ο παθολογικός θυμός, τελειώνει επιδέξια, με εκτεταμένα ρεφρέν και επικά riffs- όχι ότι έχει σημασία αυτό, όταν, ας πούμε, όλοι μας πρόκειται να πεθάνουμε κρύοι και μόνοι όπως και να’ χει.”

Dear Agony (2009–2010)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Breaking Benjamin ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στο τέταρτο άλμπουμ, με τίτλο Dear Agony, το 2009. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που έγραψε ο Burnley εντελώς νηφάλιος.^[1] Το 2007, ο Burnley βίωσε κούραση και φωτοψίες που ακολούθησαν 3 συνεχόμενες ημέρες χωρίς ύπνο και μεθύσι, μετά από τα οποία αποφάσισε να παραμείνει νηφάλιος. Ο Burnley αναγνώρισε μια βελτιωμένη διαύγεια και αλληλουχία κατά το Dear Agony χάρη στη νηφαλιότητά του.^[2] Το εξώφυλλο του άλμπουμ απεικονίζει τη σάρωση του εγκεφάλου του Burnley, αντιπροσωπεύοντας πως τα παρόντα θέματα του Dear Agony σχετίζονται με τις χρόνιες ασθένειες του τραγουδιστή εξαιτίας της κατανάλωσης αλκοόλ.

Ο Burnley συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Jasen Rauch από τους τότε Red σε διάφορα τραγούδια του Dear Agony. Οι δυο τους έγραψαν εξίσου τα τραγούδια “Without You” και “Hopeless”, και ο Rauch έγραψε το outro για το “I Will Not Bow”, ενώ επίσης βοήθησε στη σύνθεση του “Lights Out”. Ο Burnley είπε για τη συνεργασία: “Αγαπώ να συνθέτω μαζί του, γιατί κάνει τα πράγματα ακριβώς όπως θα τα έκανα κι εγώ”, προσθέτοντας, “γράφοντας σοφά, είναι σαν να είμαστε ο ίδιος άνθρωπος.”

Το Dear Agony κυκλοφόρησε στις 9 Σεπτεμβρίου 2009 και έφθασε στο νούμερο 4 του Billboard 200. Ο δίσκος αρχικά ξεπέρασε τον προκάτοχό του στην πρώτη του εβδομάδα, ξεπερνώντας τον για περισσότερα από 134.000 αντίτυπα. Πέτυχε χρυσή πιστοποίηση στις 16 Φεβρουαρίου 2010. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου, το “I Will Not Bow”, έφτασε στο νούμερο 1 του Mainstream Rock Songs chart και έγινε πλατινένιο στις 24 Νοεμβρίου 2015. Τα άλλα δύο τραγούδια, “Lights Out” και “Give Me a Sign”, έφτασαν στο νούμερο 9 και 6 αντίστοιχα του Mainstream Rock Songs chart, με το τελευταίο να λαμβάνει επίσης χρυσή πιστοποίηση στις 24 Νοεμβρίου 2015.

Οι Breaking Benjamin έκαναν περιοδεία προς υποστήριξη του άλμπουμ τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2010 με τους Three Days Grace και Flyleaf, ύστερα με τους Red, Chevelle και Thousand Foot Krutch τον Μάρτιο του 2010. Τον Απρίλιο, οι Breaking Benjamin ξεκίνησαν περιοδεία με τους Nickelback, Sninedown και Sick Puppies στο Dark Horse Tour τους. Πριν από το τελευταίο σόου του Dark Horse Tour, ο Burnley δήλωσε πως ήταν άρρωστος και επομένως δεν θα μπορούσε άλλο να κάνει περιοδείες προς υποστήριξη του άλμπουμ, ρίχνοντας το συγκρότημα σε χάσμα. Αφότου διαδικτυακές φήμες κυκλοφόρησαν σχετικά με διάλυση του συγκροτήματος, ο Burnley κυκλοφόρησε μια δήλωση “ενημερώνοντας επισήμως όλους πως οι Breaking Benjamin δεν διαλύθηκαν.”

Το Dear Agony εξέλαβε ανάμεικτες κριτικές. Ο James Monger από την AllMusic έδωσε θετική κριτική στο άλμπουμ, δηλώνοντας πως “είναι σαν τα πρώτα τρία”, τονίζοντας μια συνοχή που “είναι σαν μια καλολαδωμένη μηχανή.” Ο δίσκος έλαβε αρνητική κριτική από τον Alex Young της Consequence of Sound, ο οποίος παραπονέθηκε για υπερπαραγωγή και το ξεπούλημα του δίσκου στα χέρια του τριών φορών παραγωγού των Breaking Benjamin, David Bendeth: “Το Dear Agony είναι η ατυχής παρενέργεια της τάσης του κόσμου του ‘παραγωγού’ David Bendeth, η οποία τάση είναι να εκπαιδεύει άγριους χιμπατζήδες να είναι περισσότερο νόστιμοι ενώ χειρίζονται ασημικά”, δίνοντας μισό αστέρι στο δίσκο “για να διδάξει στους ισάξιους των Breaking Benjamin ποιον να μην προσλαμβάνουν για πίστωση παραγωγής.” Το About Entertainment έδωσε ανάμεικτη κριτική στο δίσκο, εξηγώντας “Παρ’ όλο που ελλείπει το breakthrough του Phobia, το Dear Agony έχει τις στιγμές του”, προσθέτοντας, “απογοητευτικά, το Dear Agony ποτέ δεν φτάνει τη μεγαλειότητα, συμβιβαζόμενο με μια αξιοθαύμαστη ικανότητα που είναι ακόμα το αντικείμενο ζήλιας των συγχρόνων τους.”

Χάσμα και Shallow Bay (2010–2013)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μάρτιο του 2010, η Hollywood Records ζήτησε από το συγκρότημα να κάνει δύο νέες ηχογραφήσεις και ένα άλμπουμ με τα μεγαλύτερα hits και ζήτησε την άδεια για να κυκλοφορήσει μια νέα έκδοση του “Blow Me Away” με τη Sydnee Duran of Valora. Τον Μάιο του 2011, οι Fink και Klapeski δέχτηκαν τα αιτήματα της εταιρείας αφού τους προσφέρθηκε η αμοιβή των 100.000. Ο Burnley, ισχυριζόμενος πως οι Fink και Klapeski ενήργησαν μονομερώς και για τα δύο αιτήματα και δεν ενημέρωσαν ούτε τον ίδιο ούτε τον μάνατζερ του συγκροτήματος, τους απέλυσε μέσω email,^[3] απαιτώντας τουλάχιστον 250.000 για τέλη και αντισταθμιστικές ζημιές, καθώς και το αποκλειστικό δικαίωμα για το όνομα των Breaking Benjamin. Οι δικηγόροι των Fink και Klapeski δήλωσαν “διαμάχη και άρνηση” στις απαιτήσεις του Burnley, ενώ υποστήριξαν πως η συμφωνία τον Ιανουάριο του 2009 (επιτρέποντας στον Burnley να τους απολύσει για “απλές ζημιές”) δεν ήταν πλέον έγκυρη εξαιτίας της κατάστασης του τραγουδιστή για αόριστο χάσμα. Ένας δικαστής διέταξε να ρυθμιστεί η υπόθεση. Ο δικηγόρος του Burnley, Brian Caplan, είπε στο Associated Press, “Η σχέση μεταξύ του κυρίου Burnley και των δύο άλλων μελών του συγκροτήματος έληξε. Ο κύριος Burnley σκοπεύει να συνεχίσει χρησιμοποιώντας το όνομα Breaking Benjamin και το συγκρότημα θα συνεχίσει. Απλώς δε θα συνεχίσει με την προηγούμενη διαμόρφωσή του. Δεν αποσύρεται.”

Τον Αύγουστο του 2011, η Hollywood Records προγραμμάτισε την κυκλοφορία του άλμπουμ Shallow Bay: The Best of Breaking Benjamin, επιλέγοντας κάθε τραγούδι από τον κατάλογο του συγκροτήματος, συμπεριλαμβανομένου του remix του “Blow Me Away”. Μια πολυτελής έκδοση δύο δίσκων κυκλοφόρησε παράλληλα, με τον δεύτερο δίσκο να περιλαμβάνει τροποποιημένες εκδόσεις από b-sides και σπάνια κομμάτια. Ο Burnley τάχθηκε δημόσια κατά της κυκλοφορίας του άλμπουμ, λέγοντας πως το περιεχόμενο είχε τροποποιηθεί χωρίς τη συγκατάθεσή του και δεν είχε σχέση με τα standard του. Ο Burnley αργότερα δήλωσε πως τα κομμάτια αυτά πάρθηκαν από το λάπτοπ του χωρίς τη συγκατάθεσή του και πως προορίζονταν για εντός του στούντιο παραπομπές και όχι για δημόσια κυκλοφορία, αλλά πως είναι ευχαριστημένος με την προηγούμενη κυκλοφορία των κομματιών στο Shallow Bay. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 16 Αυγούστου 2011 και έφτασε στο νούμερο 22 του Billboard 200, ενώ επίσης έφτασε στην κορυφή του Hard Rock Albums chart το 2011, 2012 και 2013. Ο δίσκος έλαβε θετική ανταπόκριση. Η Krishna Jetti της Daily Trojan το επαίνεσε για " την ισορροπία και την προοδευτική αναδρομική πορεία του". Ο Gregory Heaney της AllMusic συμφώνησε λέγοντας “Το Shallow Bay είναι εκπληκτικό για τους νέους fans, αιχμαλωτίζοντας τις καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος σε ένα βολικό πακέτο. Για τους παλαιότερους fans, αυτή η συλλογή μπορεί να λειτουργήσει ως μια υπενθύμιση μιας κρίσιμης καμπής στην καριέρα των Breaking Benjamin.”

Τον Απρίλιο του 2013, ο Burnley ανακοίνωσε πως η διαμάχη που περιλαμβάνει τους Fink και Klapeski επιλύθηκε και πως αυτός θα διατηρήσει το δικαίωμα να συνεχίσει το συγκρότημα με το όνομα Breaking Benjamin.^[4] Τρεις ημέρες αργότερα, ο Szaliga ανακοίνωσε την αποχώρησή του επικαλούμενος καλλιτεχνικές διαφορές.

Επιστροφή και Dark Before Dawn (2014–σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 2014, οι Breaking Benjamin ανακοίνωσαν μέσω του facebook ^[5] πως το συγκρότημα θα αναδιαμορφωθεί ως κουιντέτο με, εκτός του Burnley, νέα μέλη, συμπεριλαμβανομένων: του Jasen Rauch που βοήθησε στη σύνθεση του Dear Agony (κιθαρίστας, αρχικά από τους Red), Keith Wallen (κιθαρίστας και backing φωνητικά, αρχικά από τους Adelitas Way), Aaron Bruch (μπάσο και backing φωνητικά) και Shaun Foist (ντραμς, αρχικά από τους Picture Me Broken). Ο Burnley είπε: “Όλοι όσοι είναι τώρα στο συγκρότημα έχουν επίτηδες επιλεχθεί”, τονίζοντας πως “Ο Keith [Wallen] και ο Aaron [Bruch] είναι πραγματικά απίστευτοι τραγουδιστές. Αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο αυτό που χρειαζόταν πάντοτε το συγκρότημα.” ^[6] Στις 18 Μαρτίου 2015, ένα νέο τραγούδι με τίτλο “Failure” καθώς και ένα νέο άλμπουμ, το Dark Before Dawn, ανακοινώθηκε πως θα κυκλοφορήσουν στις 23 Μαρτίου και 23 Ιουνίου^[7], αντίστοιχα.

Ο νέος σχηματισμός έκανε το ντεμπούτο του με ακουστικά σόου στα τέλη του 2014, έπειτα πήγε για χειμερινή περιοδεία στις βορειοανατολικές ΗΠΑ.^[8] Το συγκρότημα αργότερα ανακοίνωσε πως η άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2015 είναι ημερομηνίες περιοδειών, με την υποστήριξη συγκροτημάτων όπως των Young Guns και Starset. Τον Ιούλιο του 2015, το συγκρότημα ανακοίνωσε την πρώτη του υπερατλαντική εμφάνιση, κατά την οποία συμμετείχαν σε μια τετραήμερη εμφάνιση σε χώρο κρουαζιερόπλοιου με τους Ίνγκβεϊ Μάλμστην (Yngwie Malmsteen), Zakk Wylde, Flyleaf κτλ. Το συγκρότημα επίσης εμφανίστηκε και σε μια περιοδεία στις ΗΠΑ με τους Shinedown τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο μαζί με τους Sevendust και συνέχισαν με εμφανίσεις και έξω από τις ΗΠΑ τον Ιούνιο του 2016 σε χώρους όπως το Download Festival στο Ηνωμένο Βασίλειο, Rock am Ring στη Γερμανία και το Nova Rock στην Αυστρία.

Ο Burnley εξήγησε πως η σύνθεση του Dark Before Dawn ήταν διακοπτόμενη και αποσπασματική, ενώ γινόταν εν μέσω του χάσματος, παρ’ όλο που ήταν σχεδόν στο τέλος του χάσματος το 2013 που έγινε συνεκτική. Αφού ενοχλήθηκε με την έλλειψη απαντήσεων σχετικά με την κατάσταση της υγείας του, ο Burnley αποφάσισε να σταματήσει να ψάχνει διάγνωση και να αφοσιωθεί στο άλμπουμ. Το Dark Before Dawn, ηχογραφημένο και με παραγωγή σε ένα προσωπικό στούντιο του Burnley, είναι το πρώτο άλμπουμ με τον front man να επαινείται ως παραγωγός. Ο τραγουδιστής δήλωσε: “Θα έλεγε κανείς πως έκανα τον ίδιο κόπο στην παραγωγή αυτού του άλμπουμ όσο έχω κάνει και σε άλλα άλμπουμ, απλά αυτά δεν είχαν ποτέ το όνομά μου πάνω”, προσθέτοντας, “Ξέρετε, δεν κάνω κάτι διαφορετικό εδώ απ’ ότι έχω κάνει στο παρελθόν. Γιατί δεν πρέπει να είναι γνωστό ότι το κάνω;”

Μέσα σε μία ώρα από προ-παραγγελία για διαθεσιμότητα, το Dark Before Dawn έφτασε το νούμερο 1 στα ροκ άλμπουμ chart στο iTunes και νούμερο 3 στο ολικό άλμπουμ chart.^[9]^[10] Πούλησε 135.000 καθαρές μονάδες άλμπουμ και 141.000 ισοδύναμες μονάδες άλμπουμ στην πρώτη του εβδομάδα, κάνοντας ντεμπούτο στο νούμερο 1 του Billboard 2000, καθιστώντας το άλμπουμ ως την πιο επιτυχημένη προσπάθεια πώλησης ως τώρα. Το πρώτο τραγούδι του δίσκου, το “Failure”, παρέμεινε νούμερο 1 στο Mainstream Rock Songs chart για 9 εβδομάδες. Ο Jason Lipshutz από το Billboard δήλωσε πως σε αντίθεση με τις αλλαγές στο σχηματισμό του συγκροτήματος “135.000 σε πωλήσεις είναι ένας ισχυρός αριθμός για το 2015- είναι ένας αριθμός μεγαλύτερος ως τώρα από της Madonna, του ASAP Rocky και της Kelly Clarkson τα άλμπουμ.” Ο Joe DeTomaso, σκηνοθέτης του σταθμού της ενεργής ροκ, WAQX-FM, πρόσθεσε πως “Ήταν πάντα ένα συγκρότημα υψηλού επιπέδου, αλλά όχι του επιπέδου των Disturbed ή Shinedown ή συγκροτημάτων όπως αυτά. Πάντα φαινόταν πως πως έβγαζαν κορυφαίες ηχογραφήσεις χωρίς να λαμβάνουν την αναγνώριση που άξιζαν”. Ο Hugh Mclntyre από το Forbes γράφει πως παρά “την αρκετά εκτεταμένη αλλαγή στο σχηματισμό, φαίνεται πως οι fans περίμεναν την επιστροφή τους με ανοιχτές αγκάλες.”^[11]

Το άλμπουμ έλαβε τη κατά κύριο λόγο θετική ανταπόκριση, με πολλούς κριτικούς να επαινούν το άλμπουμ που παρέμεινε πιστό στους ήχους του συγκροτήματος, αν και άλλοι το κατέκριναν γιατί έμοιαζε ηχητικά πολύ κοντά στο προηγούμενο υλικό.

Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσικό στυλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσικό στυλ των Breaking Benjamin έχει χαρακτηριστεί ως hard-rock και εναλλακτικό ροκ και έχει επισημανθεί συχνά η συνοχή του. Ο Corey Apar δήλωσε πως "Οι Breaking Benjamin δεν είναι τίποτα άλλο αν όχι συνεκτικοί", και ο Alex Young δήλωσε πως "Οι Breaking Benjamin είναι ένα από τα λίγα σύγχρονα ροκ συγκροτήματα στο ραδιόφωνο, που, αν έχεις ακούσει κάποιο τραγούδι στον προηγούμενο κατάλογο, θα μπορούσε να αναγνωριστεί αμέσως."

Το στυλ τους περιγράφεται από τον Apar ως "μείγμα σκληρών hard-rock δυναμικών με μια κυκλοθυμική συμπεριφορά που ποτέ δε γλιστρά πλήρως στην κατήφεια". Γενικότερα, οι Breaking Benjamin είναι γνωστοί για την επιθετικότητα που καλύπτει τη μουσική τους, το θυμό και την κατάλληλη ποσότητα συναισθημάτων που κατακλύζουν τους στίχους τους.

Συνθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Burnley είναι ο κύριος συνθέτης και στιχουργός του συγκροτήματος. Ο Martin Frascogna δηλώνει "είναι αναμφισβήτητα σαφές ότι o Burnley ξεκίνησε το συγκρότημα, είναι η δημιουργική δύναμη πίσω από αυτό και ουσιαστικά υπαγορεύει τις αποφάσεις του." Ο Burnley παρατήρησε το 2009 ότι "ενώ τα άλλα μέλη του συγκροτήματος συνέβαλλαν, πάντα εγώ έπρεπε να ενώσω τα κομμάτια και να τα φτιάξω ώστε να είναι γενικά κάτι πραγματικό." Ωστόσο, ο Burnley εξέφρασε πως θεωρεί τον Rauch "συνεργάτη του στη σύνθεση" κατά το Dear Agony και ότι προσβλέπει στη σύνθεση μαζί του στο μέλλον. Μετά την ένταξή του στο συγκρότημα το 2014, ο Rauch συνέβαλε στη σύνθεση του Dark Before Dawn, συνθέτοντας τα intro και outro κομμάτια, καθώς και τα riffs σε δυο άλλα κομμάτια. Ο Burnley αποκάλυψε το 2015 πως ολόκληρο το συγκρότημα θα έγραφε κομμάτια στο μέλλον για τους Breaking Benjamin, και πως "απλά έτυχε και όταν ήρθαν να βοηθήσουν για αυτό το άλμπουμ, εγώ είχα ήδη ετοιμάσει το 95% του", προσθέτοντας "Πραγματικά ανυπομονώ να συνθέσουμε το επόμενο όλοι μαζί".

Το λυρικό περιεχόμενο των Breaking Benjamin εξελίχθηκε ως προϊόν της νηφαλιότητας του Burnley, ενώ ο λυρισμός στο Dear Agony είναι πιο μελετημένος. Ο Rito Asilo από τον Inquirer γράφει πως ο Burnley "οφείλει τη βελτιωμένη σαφήνεια και συνοχή των Breaking Benjamin στη νηφαλιότητα." Ο Burnley έχει δηλώσει πως, πριν τη νηφαλιότητα, οτιδήποτε είχε λογική θεματικά ήταν συμπτωματικό και πως έπινε σφηνάκια όταν ένιωθε δυσαρεστημένος με κάποιο στίχο. Οι στίχοι των Breaking Benjamin έχουν τονιστεί για την αοριστία τους, τα βαθιά αγωνιώδη θέματά τους, με τον Burnley να λέει πως "προσπαθώ να διατηρώ τη συνθετική αοριστία, ούτως ώστε οι άνθρωποι να βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα".