89 Ιουλία

89 Ιουλία

Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Εντουάρ Στεφάν
Ανακαλύφθηκε στις	6 Αυγούστου 1866
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Αφήλιο	451.576.000 km (3,019 AU)
Περιήλιο	311.336.000 km (2,081 AU)
Ημιάξονας τροχιάς	381.456.000 km (2,550 AU)
Εκκεντρότητα	0,184
Περίοδος περιφοράς	1.487,227 ημέρες (4,07 χρόνια)
Μέση Ταχύτητα Τροχιάς	18,49 km/s
Κλίση	16,142° ως προς την Εκλειπτική
Μήκος του ανερχόμενου σημείου	311,648°
Όρισμα του περιηλίου	44,990°
Φυσικά Χαρακτηριστικά
Ακτίνα	75,75 km
Μάζα	3,6 ×1018 kgr
Μέση πυκνότητα	- gr/cm3
Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό	0,0423 m/sec2
Ταχύτητα Διαφυγής	0,0801 km/sec
Αστρονομική περίοδος περιστροφής	11 ώρες και 23 λεπτά
Λευκαύγεια	0,176
Φασματικός τύπος	S (λιθώδης)
Φαινόμενο μέγεθος	8,88 ως 12,73
Απόλυτο μέγεθος	6,60
Θερμοκρασία	ελάχ. μέση μεγ. ~174 K

Η Ιουλία (διεθνώς: Julia) είναι ένας μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 6,60. Ανακαλύφθηκε το 1866 από τον Γάλλο αστρονόμο Εντουάρ Στεφάν, που παρατηρούσε από τη Μασσαλία, και πιστεύεται ότι πήρε το όνομα της Αγίας Ιουλίας της Κορσικής. Υπήρξε ο πρώτος από τους δύο αστεροειδείς που ανακαλύφθηκαν από τον συγκεκριμένο αστρονόμο (ο άλλος ήταν ο 91 Αίγινα).

Το φάσμα της Ιουλίας φανερώνει την παρουσία πυριτικών ορυκτών στην επιφάνειά της, με ειδικότερες ενδείξεις για το ορυκτό ασβεστούχος κλινοπυρόξενος.

Μία επιπρόσθηση αστέρα από την Ιουλία παρατηρήθηκε από τη Γη στις 20 Δεκεμβρίου 1985.