7η Συμφωνία (Μπετόβεν)
Η 7η Συμφωνία σε Λα μείζονα, έργο 92 (γερμανικά: 7. Sinfonie in A-Dur op. 92) είναι μία συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν αποτελούμενη από τέσσερα μέρη, γραμμένη μεταξύ των ετών 1811 και 1812, την οποία την έγραψε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Βοημία, όπου είχε πάει για θεραπεία, για τη σταδιακή κώφωση. Η Συμφωνία είναι αφιερωμένη στον Κόντε Μόρτιζ φον Φρις.
Στην πρεμιέρα της παρουσίασης της Συμφωνίας, ο Μπετόβεν είχε δηλώσει πως αυτό είναι ένα από τα πιο σπουδαία έργα του. Το δεύτερο μέρος, το Allegretto, ήταν το πιο δημοφιλές μέρος της Συμφωνίας και χρησιμοποιούταν για το κλείσιμο του κονσέρτου. Μάλιστα, ήταν τόσο δημοφιλές, που πολλές φορές παιζόταν μεμονωμένα από το υπόλοιπο έργο.[1]
Πρώτη εκτέλεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη δημόσια εκτέλεση του έργου έγινε με τον Μπετόβεν στον ρόλο διευθυντή, στη Βιέννη, στις 8 Δεκεμβρίου του 1813, σε ένα φιλανθρωπικού λόγου κονσέρτου, για τους τραυματισμένους στρατιώτες της Μάχης του Χάναου. Στην ομιλία του Μπετόβεν προς του συμμετέχοντες, τα κίνητρα ήταν σίγουρα: «Είμαστε βαθιά συγκινημένοι από τον καθαρό πατριωτισμό και την προθυμία να θυσιαστούν για χάρη μας».[2]
Το πρόγραμμα περιελάμβανε και το πατριωτικό έργο Wellingtons Sieg oder die Schlacht bei Vittoria, που εκθείαζε τη νίκη των Βρετανών κατά της Γαλλίας του Ναπολέοντα. Η ορχήστρα καθοδηγούταν από τον φίλο του Μπετόβεν Ίγκναζ Σούπανιχ, και περιελάμβανε και μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς της εποχής: τον βιολιστή ο Λούντβιχ Σπορ,[3] τους συνθέτες Γιόχαν Νέπομουκ Χούμελ, Τζιάκομο Μάγερμπεερ και τον Αντόνιο Σαλιέρι.[4] Ο βιρτουόζος κιθαριστής Μάουρο Τζουλιάνι, έπαιξε τσέλο στην πρεμιέρα.[5]
Το έργο έγινε δεκτό με θέρμη και το δεύτερο μέρος, το Allegretto, έκλεισε το κονσέρτο.[3] Ο Σπορ, έκανε μία συγκεκριμένη αναφορά στην αστεία κίνηση του Μπετόβεν ενώ διεύθυνε: «καθώς ήμαστε το sforzando, άπλωσε, ξεχωρίζοντας τα χέρια του, με μεγάλη σφοδρότητα, και κατά την είσοδο του forte, πήδηξε ψηλά στον αέρα».[6] Το κονσέρτο επαναλήφθηκε λόγω της μεγάλης του επιτυχίας.
Ενορχήστρωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η συμφωνία γράφτηκε για τα ακόλουθα όργανα:
|
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η 7η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη:
- I. Poco sostenuto – Vivace (Λα μείζονα)
- II. Allegretto (Λα ελάσσονα)
- III. Presto – Assai meno presto (trio) (Φα μείζονα) (Το τρίο σε Ρε μείζονα)
- IV. Allegro con brio (Λα μείζονα)
Μία τυπική εκτέλεση διαρκεί περίπου 40 λεπτά.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ "Beethoven's Symphony No. 7 in A Major, Op. 92" at NPR (13 June 2006)
- ↑ Original German: „Uns alle erfüllt nichts als das reine Gefühl der Vaterlandsliebe und des freudigen Opfers unserer Kräfte für diejenigen, die uns so viel geopfert haben.“ Quoted in: Harry Goldschmidt. Beethoven. Werkeinführungen. Leipzig: Reclam, 1975, p. 49.
- ↑ 3,0 3,1 Steinberg, Michael. The Symphony: A Listeners Guide. pp. 38–43. Oxford University Press, 1995.
- ↑ Jan Swafford (2014). Beethoven: Anguish and Triumph. Houghton Mifflin Harcourt. σελίδες 615–. ISBN 978-0-618-05474-9.
- ↑ Annala, Hannu· Matlik, Heiki (2010). Handbook of Guitar and Lute Composers. Pacific, Missouri: Mel Bay Publications. σελ. 78. ISBN 978-0786658442. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ Spohr, Louis (1865). Autobiography. London: Longman, Green, Longman, Roberts, and Green. σελίδες 186–187.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Full Score of Beethoven's Seventh Symphony
- Introduction by the conductor of a Philadelphia Orchestra performance
- Aperçu of Apotheosis, Program notes on the Seventh Symphony by Ron Drummond
- Program notes of Beethoven's Seventh Symphony by the Los Angeles Chamber Orchestra
- Peter Gutmann (2013). «Classical Notes: Ludwig Van Beethoven Symphony No. 7 in A-major, Op. 92».
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη μουσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
