Χρυσίνη
Η χρυσίνη που ονομάζεται επίσης 5,7-διυδροξυφλαβόνη [1] είναι φυσική φλαβονοειδής ένωση που υπάγεται στις φλαβόνες και ανευρίσκεται στο μέλι, στην πρόπολη, στο λουλούδι του πάθους, στα είδη Passiflora caerulea και Passiflora incarnata και στο είδος Oroxylum indicum.[2] Δύναται να εκχυλιστεί με οργανικούς διαλύτες από διάφορα φυτά, όπως το μπλε λουλούδι του πάθους ονόματι Passiflora caerulea.
Είναι ουσία που αποτελεί συμπλήρωμα διατροφής. Μετά την από του στόματος λήψη από τον άνθρωπο, η χρυσίνη έχει χαμηλή βιοδιαθεσιμότητα και ταχεία απέκκριση. Είναι υπό βασική έρευνα για την αξιολόγηση της ασφάλειας και των πιθανών βιολογικών επιπτώσεων.
Δεν υπήρχε κλινική χρήση της χρυσίνης,[3] ούτε στοιχεία για την επίδρασή της στα επίπεδα τεστοστερόνης.[4] Το 2016, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α. δεν συνέστησε τη συμπερίληψη της χρυσίνης στον κατάλογο των φαρμακευτικών ουσιών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη σύνθεση φαρμάκων και καλλυντικών.[5]
Φυσική εξάπλωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως φυσικώς απαντώμενο συστατικό σε διάφορα φαρμακευτικά φυτά (π.χ. Scutellaria baicalensis), η χρυσίνη είναι ένα χρήσιμο φλαβονοειδές[6] που βρίσκεται στο μέλι, την πρόπολη [2] τα καρότα,[7] το χαμομήλι, [8] πολλά φρούτα και σε μανιτάρια, όπως το Pleurotus ostreatus.[6] Εκχυλίζεται από διάφορα φυτά,[7] όπως το μπλε λουλούδι του πάθους (Passiflora caerulea).[7]
Η ποσότητα χρυσίνης στο μέλι από διάφορες φυτικές πηγές είναι περίπου 0,2 mg ανά 100 g.[9] Η χρυσίνη απαντάται συνήθως σε υψηλότερες ποσότητες στην πρόπολη παρά στο μέλι.[10] Μελέτη του 2010 απέδειξε ότι η ποσότητα της χρυσίνης ήταν 0,10 mg/kg σε μέλι μελιτώματος, και 5,3 mg/kg στα μέλια του δάσους.[11] Μελέτη του 2010 έδειξε ότι η ποσότητα της χρυσίνης στην πρόπολη ήταν 28 g/L.[11]
Μελέτη του 2013 εξήγαγε ότι η ποσότητα χρυσίνης σε διάφορα μανιτάρια από το νησί της Λέσβου κυμαινόταν μεταξύ 0,17 mg/kg σε Lactarius deliciosus σε 0,34 mg/kg σε Suillus bellinii.[11]
Βιοδιαθεσιμότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ωφελιμότητα της χρυσίνης εξαρτάται από τη βιοδιαθεσιμότητα και τη διαλυτότητά της.[12] Μετά την από του στόματος λήψη από τον άνθρωπο, η χρυσίνη έχει χαμηλή βιοδιαθεσιμότητα και ταχεία απέκκριση.[13] Ως εκ τούτου, απορροφάται ελάχιστα.[7]
Μελέτη του 1998 προσδιόρισε ότι οι υψηλότερες ποσότητες στο πλάσμα ήταν από 12 έως 64 nM.[14] Τα επίπεδα της χρυσίνης στον ορό δεν έχουν αναφερθεί στη βιβλιογραφία. [11] Μετά την από του στόματος λήψη από τον άνθρωπο, η βιοδιαθεσιμότητα αναφέρθηκε ότι ήταν εξόχως χαμηλά, ήτοι από 0,003% έως 0,02%.[11]
Εφαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρησιμοποιείται ως συστατικό σε συμπληρώματα διατροφής, αλλά δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τη συστηματική έκθεση από τοπική εφαρμογή.[15] Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν οποιαδήποτε επίδραση της από του στόματος χρυσίνης στα επίπεδα τεστοστερόνης[4] ή οποιαδήποτε δραστηριότητα τροποποίησης της νόσου με του από στόματος ή τοπικά σκευάσματα.[16]
Ασφάλεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ημερήσια κατανάλωση ποσότητα χρυσίνης από 0,5 έως 3 g θεωρείται ασφαλής.[6] Δεν έχει βρεθεί τοξικότητα που να αποδίδεται στη χρυσίνη σε κλινικές δοκιμές ή αναφορές ανεπιθύμητων ενεργειών.[17] Το 2016, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ δεν συνέστησε τη συμπερίληψη της χρυσίνης στον κατάλογο των χύμα φαρμακευτικών ουσιών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη σύνθεση σύμφωνα με την ενότητα 503Α του Ομοσπονδιακού νόμου περί τροφίμων, φαρμάκων και καλλυντικών με βάση τα ακόλουθα κριτήρια: (α) φυσικοχημικός χαρακτηρισμός, (β) ασφάλεια, (γ) αποτελεσματικότητα, και (δ) ιστορικό της ουσίας στη φαρμακευτική σύνθεση.[5]
Έρευνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεν υπάρχουν στοιχεία για χρήση της χρυσίνης σε ανθρώπινες κλινικές εφαρμογές.[7]
Η έρευνα έδειξε ότι η από του στόματος χορηγούμενη χρυσίνη δεν έχει κλινική δράση ως αναστολέας της αρωματάσης.[7][18]
Τα νανοσκευάσματα πολυφαινολών, συμπεριλαμβανομένης της χρυσίνης, παρασκευάζονται χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους φορέα, όπως λιποσώματα και νανοκάψουλες.[19]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Chrysin: Compound Summary for CID 5281607». PubChem, National Center for Biotechnology Information, US National Institutes of Health. 14 Ιουλίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 Morissette, Marc· Litim, Nadhir (18 Μαΐου 2017). «Chapter 2 – Natural Phytoestrogens: A Class of Promising Neuroprotective Agents for Parkinson Disease». Στο: Brahmachari, Goutam. Discovery and Development of Neuroprotective Agents from Natural Products. Elsevier Science. σελ. 32. ISBN 978-0-12-809769-4.
- ↑ «Chrysin: Compound Summary for CID 5281607». PubChem, National Center for Biotechnology Information, US National Institutes of Health. 14 Ιουλίου 2018.
- ↑ 4,0 4,1 FDA 2016, σελ. 8.
- ↑ 5,0 5,1 FDA 2016, σελ. 13.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «Protective Effects of Chrysin Against Drugs and Toxic Agents». Dose-response 15 (2): 1559325817711782. 2017. doi:. PMID 28694744.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 «Chrysin: Compound Summary for CID 5281607». PubChem, National Center for Biotechnology Information, US National Institutes of Health. 14 Ιουλίου 2018. Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα
<ref>• όνομα " PubChem " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο - ↑ Zhandi, M; Ansari, M; Roknabadi, P; Zare Shahneh, A; Sharafi, M (2017). «Orally administered Chrysin improves post-thawed sperm quality and fertility of rooster». Reproduction in Domestic Animals 52 (6): 1004–1010. doi:. ISSN 0936-6768. PMID 28695606.
- ↑ «Extraction of Honey Polyphenols: Method Development and Evidence of Cis Isomerization». Analytical Chemistry Insights 11: 49–57. 2016. doi:. PMID 27547032.
- ↑ «Review of the anticancer activities of bee products». Asian Pacific Journal of Tropical Biomedicine 4 (5): 337–44. 2014. doi:. PMID 25182716.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 «Neuroprotective effects of chrysin: From chemistry to medicine». Neurochemistry International 90: 224–31. 2015. doi:. PMID 26386393.
- ↑ «Neuroprotective effects of chrysin: From chemistry to medicine». Neurochemistry International 90: 224–31. 2015. doi:. PMID 26386393.
- ↑ «Chrysin: Compound Summary for CID 5281607». PubChem, National Center for Biotechnology Information, US National Institutes of Health. 14 Ιουλίου 2018.
- ↑ «Neuroprotective effects of chrysin: From chemistry to medicine». Neurochemistry International 90: 224–31. 2015. doi:. PMID 26386393.
- ↑ FDA 2016, σελ. 3.
- ↑ FDA 2016, σελ. 9.
- ↑ FDA 2016, σελ. 10.
- ↑ «No evidence for the in vivo activity of aromatase-inhibiting flavonoids». The Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology 78 (3): 231–9. September 2001. doi:. PMID 11595503. https://archive.org/details/sim_journal-of-steroid-biochemistry-and-molecular-biology_2001-09_78_3/page/231.
- ↑ «Polyphenol nanoformulations for cancer therapy: experimental evidence and clinical perspective». International Journal of Nanomedicine 12: 2689–2702. 2017. doi:. PMID 28435252.