Χριστόφορος Μαρίνος
| Χριστόφορος Μαρίνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1967 |
| Θάνατος | 23 Ιουλίου 1996 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αναρχικός φοιτητής |
Ο Χριστόφορος Μαρίνος (1967 - 23 Ιουλίου 1996) ήταν Έλληνας αναρχικός και απεργός πείνας, γνωστός για την πολύχρονη εμπλοκή του τόσο με την αστυνομία όσο και με τη δικαιοσύνη, αλλά και για τις αδιευκρίνιστες συνθήκες θανάτου του. Για το κράτος θεωρούνταν εγκληματικό στοιχείο, ενώ επιπλέον κατηγορήθηκε από την αστυνομία για συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις, αθωώθηκε ωστόσο από τη δικαιοσύνη για τις συγκεκριμένες κατηγορίες.[1] Για τους ομοϊδεάτες του αποτελεί ένα διαχρονικό ασυμβίβαστο σύμβολο.[2][3]
Δράση και διώξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δραστηριότητά του ξεκίνησε από την αρχή της δεκαετίας του '80, όταν εντάχτηκε στην τότε Ένωση Αναρχικών.
Το 1987 έχει το πρώτο σοβαρό επεισόδιο με τις Αρχές, όταν συλλαμβάνεται μαζί με σύντροφό του σε διαμέρισμα, ύστερα από απόπειρα κλοπής ασυρμάτου από κρατικό αυτοκίνητο. Στο ίδιο περιστατικό πέφτει νεκρός από σφαίρες της Ειδικής Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας ο σύντροφός του, Μιχάλης Πρέκας[4], όταν είχε βγει ένοπλος στο μπαλκόνι για να διαπραγματευτεί με τους αστυνομικούς, όπου πυροβολώντας στον αέρα δέχτηκε σωρεία πυροβολισμών από αστυνομικούς.
Τα επόμενα χρόνια και αφού αθωώθηκε για την πρώτη εκείνη συμμετοχή του σε παράνομη πράξη, ακολούθησε αταλάντευτη πορεία με βάση τα πιστεύω του, ένα γεγονός που σταδιακά τον οδήγησε στην απομόνωση από πρώην συντρόφους του. Σε τηλεοπτική του εμφάνιση και σε ερώτηση, που του απεύθυνε η δημοσιογράφος Έλλη Στάη γιατί συνεχίζει, ενώ άλλα μέλη του ίδιου ιδεολογικού χώρου έχουν αποσυρθεί, απάντησε ότι δεν αντέχουν όλοι να σηκώσουν το βάρος της κρατικής καταδίωξης [εκκρεμεί παραπομπή].
Ήταν φοιτητής στην Πολυτεχνική σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Τους τελευταίους μήνες πριν το θάνατό του υπέφερε από κάποια ψυχολογικά προβλήματα, που είχαν προκληθεί λόγω των πολύχρονων περιπετειών του και μια απογοήτευση, που φαινόταν ότι τον διακατείχε από τη συμπεριφορά μερικών παλαιών συναγωνιστών του.
Σκοτώθηκε στις 23 Ιουλίου του 1996, στο πλοίο Πήγασος, όπου σύμφωνα με τις Αρχές[5] αυτοκτόνησε με πυροβόλο όπλο, κατά τη διάρκεια επιχείρησης των ειδικών δυνάμεων (ΕΚΑΜ) στην καμπίνα του[5]. Ήταν υπόδικος, αφού κατηγορούνταν ως εμπλεκόμενος στην υπόθεση δολοφονίας ταμία του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας και βρίσκονταν σε κατ' οίκον περιορισμό, ύστερα από δικαστική απόφαση. Προηγουμένως, είχε προβεί σε απεργία πείνας 69 ημερών, διαμαρτυρόμενος για τις άδικες όπως υποστήριζε κατηγορίες σε βάρος του. Στις 23 Ιουλίου επέστρεφε από τη Σέριφο έχοντας παραβιάσει τον κατ' οίκον περιορισμό του.
Για τις ακριβείς συνθήκες θανάτου του, που δεν διαλευκάνθηκαν ποτέ, διενεργήθηκε προανάκριση από το Λιμεναρχείο Πειραιώς. Το βράδυ της ίδιας μέρας άλλος αναρχικός ο Παναγιώτης Δριμύλης , κατέθεσε πως ήταν παρών στον πυροβολισμό του αστυνομικού Νίκου Βαϊόπουλου, φρουρού των γραφείων του ΠΑΣΟΚ, από τον Μαρίνο την 5η Ιουλίου 1996.
Στη μνήμη του είναι αφιερωμένοι οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου "Πάντα γελαστοί (Ισαάκ, Σολωμού και Μαρίνου μαρτύρων)", που μελοποίησε ο Θ. Μικρούτσικος και τραγούδησε ο Δ. Μητροπάνος.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Νικολακοπουλος, Δ (24 Νοεμβρίου 2008). «Γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο... Μαρίνος!». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/07/2006 Για τον Χριστόφορο Μαρίνο
- ↑ Paint_it_black (4 Μαρτίου 2010). «ANARCHY ARCHIVES: Μικρή αναφορά στο σύντροφο Χριστόφορο Μαρίνο». ANARCHY ARCHIVES. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Φιλόλογος, σύντροφος του Μαρίνου πιάστηκε για το σαμποτάζ στα ΜΜΜ». The TOC. 11 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 Νικολακοπουλος, Δ (24 Νοεμβρίου 2008). «Πώς οι αρχές συνδέουν τον πυροβολισμό στην «καμπίνα 53» με τον πυροβολισμό στη Χαριλάου Τρικούπη». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Solutions, BDigital Web. «Δημήτρης Μητροπάνος: Στης ψυχής το παρακάτω…». Kathimerini.com.cy. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2020.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εφημερίδα "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", 24 Ιουλίου 1996.
- Chiona, Mariana (4 Οκτωβρίου 2019). «Η μάχη της αντιτρομοκρατικής στην Καλογρέζα με θύμα τον Μιχάλη Πρέκα. Καταιγισμός πυρών με θεατές μια ολόκληρη γειτονιά. Τι απέγινε ο αστυνομικός που γάζωσε το μπαλκόνι». ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020.
- «Μιχάλης Πρέκας: Βίντεο - ντοκουμέντο από τη Μάχη της Καλογρέζας (1η Οκτώβρη 1987) - YouTube». www.youtube.com. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020.