Χριστίνα Βερμούδεθ
| Χριστίνα Βερμούδεθ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 982 (περίπου) Cornellana |
| Θάνατος | 1050 (περίπου) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Λεόν |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ορδόνιο Ραμίρεθ |
| Τέκνα | Ordoño Ordóñez Doña Palla Aldonza Ordoñez |
| Γονείς | Βερμούδο Β΄ του Λεόν και Βελασκίτα Ραμίρεθ |
| Αδέλφια | Αλφόνσος Ε΄ του Λεόν Ορδόνιο Βερμούδεθ |
| Οικογένεια | Οίκος των Αστουριών-Λεόν |
Η Χριστίνα Βερμούδεθ, ισπαν.: Cristina Bermúdez, (π. 982- Κορνελάνα, 1051/1067), [1] ήταν πριγκίπισσα (infanta) του Λεόν, κόρη του βασιλιά Bερμούδο Β΄ [2] και της πρώτης του συζύγου βασίλισσας Βελασκίτας Ραμίρεθ. [3] Οι εκ πατρός γονείς της ήταν ο Oρδόνιο Γ΄ και η βασίλισσα Ουρράκα Φερνάδεθ, κόρη του κόμη Φερνάν Γκονθάλεθ της Καστίλης. Οι εκ μητρός γονείς της ήταν πιθανότατα ο κόμης Ραμίρο Μενένδεθ και η σύζυγός του Aδοσίνδα Γκουτιέρεθ, μέλη της υψηλότερης Γαλικιο-πορτογαλικής αριστοκρατίας. [4]
Όταν ο πατέρας της, ο βασιλιάς Βερμούδος αποκήρυξε (απέπεμψε) την πρώτη του σύζυγο και νυμφεύτηκε την Ελβίρα Γκαρθία, με την οποία απέκτησε τον βασιλιά Αλφόνσο Ε' της Λεόν και τα παιδιά Τερέζα και Σάντσα Βερμούδεθ, η Χριστίνα άφησε την αυλή στην πόλη Λεόν με τη μητέρα της, και εγκαταστάθηκε στις Αστούριες. [5]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λίγο μετά το 1000 και πριν από το 1016, η Χριστίνα παντρεύτηκε τον Oρδόνιo Ραμίρεθ, [5] [6] γιο του Ραμίρο Γ΄ του Λεόν και πιθανότατα της Σάντσα Γκόμεθ. Από αυτόν τον γάμο, που πιθανώς ενθαρρύνθηκε και σχεδιάστηκε από τη βασίλισσα Βελασκίτα και τη χήρα βασίλισσα Tερέσα Ανσούρεθ, που ζούσαν και οι δύο στο μοναστήρι του Σαν Πελάγιο στο Οβιέδο, [7] κατάγεται η γενεά των Oρδόνιεθ, της πιο σημαντικής στις Αστούριες κατά τον 11ο αι. Ο Ροδρίγo Χιμένεθ δε Ράδα στο χρονικό του για τον βασιλιά Βερμούδο Β' αναφέρει «...με τη Βελασκίτα είχε την infanta Xριστίνα· αυτή η Xριστίνα με τον Oρδόνιo τον Τυφλό, γιο του βασιλιά Ραμίρo, έγινε μητέρα του Aλφόνσo, του Oρδόνιo, της κόμισσας Πελάγια και της Aλδόνθα», πληροφορίες που συμπίπτουν με τα ονόματα των παιδιών της, όπως βρίσκονται στα καταστατικά πολλών μοναστηριών στις Αστούριες, συμπεριλαμβανομένης της Μονής του Αγίου Σωτήρα στην Κορνελάνα, της Μονής Σαν Χουάν Μπαουτίστα δε Κορίας και του Καθεδρικού Ναού του Οβιέδο. [8] [3] Αυτοί ήταν οι Aλφόνσo, Aλδόνθα, Ορδόνιo και Πελάγια Ορδόνιεθ, επίσης γνωστής ως Δόνια Πάλλα.
Τα τελευταία της χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η infanta Χριστίνα ήταν ήδη χήρα το 1024, όπως δηλώνει, όταν έκανε δωρεά για την ίδρυση της Μονής Κορνελάνα. [9] [10] Απεβίωσε μεταξύ 1051 —όταν είχε αντιδικίες με τον Καθεδρικό Ναό του Οβιέδο για την αυλή της Σάντα Κρουθ δε Ακουιλόνε, που η μητέρα της Βελασκίτα είχε «σε δάνειο»— και το 1067, όταν η κόρη της Aλδόνθα, που επίσης συμμετείχε σε νομικές διαδικασίες, ζήτησε από τον καθεδρικό να της παραχωρήσει την ίδι ααυλή. [1] Πιθανότατα τάφηκε στο μοναστήρι που ίδρυσε, και όπου είχε γίνει μοναχή. [11]
Χρόνια αργότερα, ο κόμης Σουέρο Βερμούδεθ, γιος του Bερμούδο Oβέκιθ και εγγονός τής κόρης της Aλδόνθα Ορδόνιεθ, αγόρασε όλα τα μερίδια που κατείχαν μέλη της οικογένειας, δώρισε αρχικά το μοναστήρι στο αβαείο του Κλυνύ, αλλά αργότερα αντέστρεψε τη δωρεά και το έδωσε στον Καθεδρικό Ναό του Oβιέδο. [11]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Sánchez Candeira 1950, σελ. 486.
- ↑ Her filiation, as the daughter of King Bermudo II, is attested in a charter dated 22 December 1037 granted by Mumadomna, the widow of Count Gundemaro Pinióliz confirmed by Cristina Ueremudi regis filia and in another charter in the Cathedral of Oviedo where she is referred to as an infanta, the title given to the offspring of Iberian monarchs. Cfr. Sánchez Candeira (1950), pp. 480–481.
- ↑ 3,0 3,1 Sánchez Candeira 1950.
- ↑ García Álvarez 1960.
- ↑ 5,0 5,1 Sánchez Candeira 1950, σελ. 483.
- ↑ Calleja Puerta 2001, σελ. 117.
- ↑ Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 95.
- ↑ Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 97.
- ↑ Sánchez Candeira 1950, σελ. 485.
- ↑ Calleja Puerta 2001, σελ. 44.
- ↑ 11,0 11,1 Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 96.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Calleja Puerta, Miguel (2001). El conde Suero Vermúdez, su parentela y su entorno social: La aristocracia asturleonesa en los siglos XI y XII (στα Spanish). Oviedo: KRK Ediciones. ISBN 84-95401-68-1.
- García Álvarez, Manuel Rubén (1960). «¿La Reina Velasquita, nieta de Muniadomna Díaz?» (στα Spanish). Revista de Guimarães (Guimarães) (70): σελ. 197–230. ISSN 0871-0759. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-06. https://web.archive.org/web/20131006211512/http://www.csarmento.uminho.pt/docs/ndat/rg/RG070_10.pdf. Ανακτήθηκε στις 2012-11-02.
- Sánchez Candeira, Alfonso (1950). «La reina Velasquita de León y su descendencia» (στα Spanish). Hispania: Revista española de historia (Madrid) (40): σελ. 449–505. ISSN 0018-2141.
- Torres Sevilla-Quiñones de León, Margarita C. (1999). Linajes nobiliarios de León y Castilla: Siglos IX-XIII (στα Spanish). Salamanca: Junta de Castilla y León, Consejería de educación y cultura. ISBN 84-7846-781-5.