Χρήστης:TALE 75/πρόχειρο/ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ

Αυτή η σελίδα είναι ένα πρόχειρο του χρήστη TALE 75. Εξυπηρετεί ως χώρος δοκιμών και ανάπτυξης σελίδων της Βικιπαίδειας και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.

Διαγραφή αυτού του προχείρου

1. Αντιγράψτε αυτό: #ΑΝΑΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ [[Χρήστης:TALE 75/πρόχειρο]]
2. Κάντε κλικ εδώ
3. Κάντε το επικόλληση στην αρχή της σελίδας
4. Πατήστε «Δημοσίευση»

H ΕΛΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ- ΠΑΠΠΑ (1920-2009) ήταν ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Η ζωή της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας και πέθανε στην Αθήνα. Ηταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και η μικρότερη αδελφή της συγγραφέως Διδούς Σωτηρίου. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά της ήρθε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά.

Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελειώσε το Γυμνάσιο στην Κοκκινιά. Από τα μαθητικά της χρόνια έρχεται σε επαφή με τον Μαρξισμό-Λενινισμό. Φοίτησε στην Φιλοσοφική και Νομική Σχολή Αθηνών χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές της λόγω της Κατοχής. Από τα φοιτητικά της χρόνια ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία.

Κατοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής προσχώρησε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ και δούλεψε στον Ριζοσπάστη την παράνομη εφημερίδα του ΚΚΕ και την "Κομμουνιστική Επιθεώρηση". Την ημέρα της απελευθέρωσης (12 Οκτωβρίου 1944) έγραψε το ρεπορτάζ με τίτλο "Λευτεριά!Λευτεριά! Η Αθήνα γιορτάζει" περιγράφοντας την θύελλα της χαράς που σάρωσε την Αθήνα. Με αυτό το άρθρο στην πρώτη σελίδα ξεκίνησε η εφημερίδα το πρώτο φύλλο της νόμιμης έκδοσής της στις 13 Οκτωβρίου 1944. Εργάστηκε στον Ριζοσπάστη ως το 1949.

Πολιτική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον Εμφύλιο αναπτύσσει δράση στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ και γίνεται ο σύνδεσμος του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος έρχεται στην Αθήνα με σκοπό να ανασυγκροτήσει τον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος. Ερωτεύεται και γίνεται σύντροφός του, όμως τον Δεκέμβριο του 1950 συλλαμβάνονται και οι δύο (η Ελλη Παππά είναι ήδη έγγυος),μαζί με άλλους κομμουνιστές και παραπέμπονται σε δίκη στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών με την κατηγορία " διενέργεια κατασκοπίας εις βάρος της χώρας" μετά και την ανακάλυψη των παράνομων ασυρμάτων στην Καλλιθέα και την Γλυφάδα.

Φυλακίζονται στις φυλακές Καλλιθέας και κρατούνται σε διπλανά κελιά απ'όπου μπορούν να επικοινωνούν μόνο με σημειώματα γραμμένα με καμμένα σπίρτα. Η πρώτη δίκη έγινε τον Οκτώβριο του 1951 και τους καταδικάζει σε θάνατο. Εκτοτε θα ιδωθούν ελάχιστα και μόνο στο δικαστήριο. Τό καλοκαίρι του 1951 γεννιέται μέσα στην φυλακή ο γιος τους Νίκος. Στην δεύτερη δίκη της δίδεται χάρη ως μητέρα βρέφους και η ποινή της μετατρέπεται σε ισόβια.^[1] Τα πρώτα της βιβλία (και τα μόνα λογοτεχνικά) τα έγραψε στην φυλακή.

Αποφυλακίστηκε το 1964 και εντάχθηκε στην ΕΔΑ. Η χούντα των Συνταγματαρχών την εξόρισε το 1968 στην Γυάρο. Μετά την πτώση της δικτατορίας εργάστηκε σε εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και στην εφημερίδα Μακεδονία. Στην Μεταπολίτευση αποχώρησε απο το ΚΚΕ και εργάστηκε στις εφημερίδες "Εθνος" και "Μακεδονία" καθώς και στο περιοδικό "Γυναίκα"^[2]. Αργότερα αφοσιώθηκε για αρκετά χρόνια στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής σκέψης την οποία πρσπαθεί να την δει με την μέθοδο του διαλεκτικού υλισμού

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Το Ημερολόγιο ενός φυλακισμένου" Μυθιστόρημα 1961 "Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις"
"Δουλειά της φυλακής" Διηγήματα - Ποιήματα 1979 Εκδόσεις "Διάλογος"
"Ο Πλάτωνας στην εποχή μας" Μελέτη 1981 Εκδόσεις "Κέδρος"
"Οι αρχαίοι Ελληνες συγγραφείς στο Κεφάλαιο του Μαρξ" Μελέτη 1983 Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή"
"Σωθήτω η Δημοτική" 1984 Εκδόσεις "Οδηγητής"
"Σπουδή στο θέμα της ελευθερίας" (Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό) 1985 Εκδόσεις "Φιλιππότη"
"Σελίδες από τον τύπο της Αντίστασης" 1985 Εκδόσεις "Φιλιππότη"
"Μύθος και ιδεολογία στην Ρωσική Επανάσταση" Μελέτη για τον Μαρξισμό-Λενινισμό Εκδόσεις "Εστία"
"Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου" Εκδόσεις "Εστία"
"Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου" Εκδ. "Κέδρος"
"Μακιαβέλλι ή Μάρξ" Εκδ. "Αγρα"
"Η Κομμούνα του 1871" Εκδ. "Αγρα"