Χρήστης:Lykchiniadis/πρόχειρο/Κυκλοδεξτρίνη

Οι κυκλοδεξτρίνες (πολλές φορές αποκαλούνται κυκλοαμυλόζες) είναι χημικές ενώσεις που αποτελούνται από σάκχαρα (α-D-γλυκοπυρανοζικούς δακτύλιους) που είναι συνδεδεμένα σε κυκλική διάταξη με α-1,4-γλυκοσιδικούς δεσμούς (κυκλικοί ολιγοσακχαρίτες).

Παράγονται από την αποικοδόμηση του αμύλου με την γλυκανομεταφοράση της κυκλομαλτοδεξτρίνης (E.C. 2.4.1.19; CGTase) . Οι πιο κοινές κυκλοδεξτρίνες είναι οι α-, β- και γ-κυκλοδεξτρίνη που αποτελούνται αντίστοιχα από 6-, 7- και 8 α-D-γλυκοπυρανοζικούς δακτυλίους.

• 
  Οι α-1,4-γλυκοσιδικοί δεσμοί των γλυκοπυρανοζικών δακτυλίων στην κυκλοδεξτρίνη.
• 
  Η α-, β-, και γ-κυκλοδεξτρίνη.
• 
  Ο κόλουρος κώνος της γ-κυκλοδεξτρίνης.

Όλες οι κυκλοδεξτρίνες (α-, β- και γ-κυκλοδεξτρίνη) έχουν παρόμοια δομή που μοιάζει με αυτή του κόλουρου κώνου με μία εσωτερική υδροφοβική κοιλότητα. Οι ευέλικτες υδροξυλομάδες 6-ΟΗ σε διάλυμα σχηματίζουν δεσμούς υδρογόνου (δέκτης και δότης). Αυτό φαινόμενο όμως δεν παρατηρείται σε κρυστάλλους συμπλόκων των κυκλοδεξτρινών, λόγω διπολικών φαινομένων με τον διαλύτη. Οι υδροξυλομάδες 2-ΟΗ και 3-ΟΗ μπορούν να σχηματίσουν δεσμούς υδρογόνου οι οποίοι στην περίπτωση της α-κυκλοδεξτρίνης για τα 2-ΟΗ είναι δέκτες και για τα 3-ΟΗ είναι δότες, ένα φαινόμενο που αλλάζει στη β-κυκλοδεξτρίνη στην οποία τα 2-ΟΗ είναι δότες και τα 3-ΟΗ είναι δέκτες. Οι κυκλοδεξτρίνες είναι σχετικά ευδιάλυτες στο νερό, με μέγιστη διαλυτότητα 50% (w/v).