Χρήστης:244wiki/πρόχειρο/Εκκλησιαστικαί παροικίαι

• +Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομμάτης (26/3/1935)
• +Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης (26/3/1935)
• +Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου (26/3/1935)
• +Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος (5-6-1935)
• +Μεγαρίδος Χριστόφορος Χατζής (6-6-1935)
• +Βρεσθένης Ματθαίος Καρπαθάκης (7-6-1935)
• +Διαυλείας Πολύκαρπος Λιώσης (7-6-1935)

• +Ταλαντίου Ακάκιος Παππάς (1960)
• +Αστορίας Πέτρος Αστυφίδης (1962)
• +Κυκλάδων Παρθένιος Σκουρλής (1962)
• +Γαρδικίου Αυξέντιος Πάστρας (1962)
• +Μαγνησίας Χρυσόστομο Νασλίμη (1962)
• +Διαυλείας Ακάκιος Παππάς (1962)
• +Σαλαμίνος Γερόντιος Μαργιόλης (1962)

• +Ευρίπου Παΐσιος Ευθυμιάδης (1971)
• +Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος Κιούσης (1971)
• +Θαυμακού Καλλίνικος Χανιώτης (1971)
• +Καναδά Ακάκιος Ντούσκος (1971)
• +Κυκλάδων Γαβριήλ Καλαμισάκης (1973)
• +Μεγαρίδος Αντώνιος Θανάσης (1973)

• +Κορινθίας Κάλλιστος Μακρής (***Ματθαικός)
• +Λισσαβώνος Γαβριήλ Πίντο ντα Ρότσα (1978)
• +Φυλής και Ωρωπού Κυπριανός Κουτσούμπας (1979)
• +Μαγνησίας Μάξιμος Τσιτσιμπάκος (1979)
• +Αχαΐας Καλλίνικος Σαραντόπουλος (1979)
• +Οινόης Ματθαίος Λαγγής (1979)
• +Αιολίας Γερμανός Αθανασίου (1979)
• +Πενταπόλεως Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος (1979)
• +Κνωσού Μερκούριος Καλοσκάμης (1979)
• +Δωδεκανήσου Καλλίνικος Καραφυλλάκης (1979)
• +Σταυρουπόλεως Ευθύμιος Ορφανός (1979)
• +Γαρδικίου Παΐσιος Λουλουργάς (1979)
• +Χριστιανουπόλεως Θεόφιλος Τσίρμπας (1979)
• +Πλαταμώνος Αθανάσιος Ποστάλας (1979)
• +Καρδαμύλων Στέφανος (1979)
• +Αιγίνης Παΐσιος Φιλοκαλιωτάκης (1979)
• +Ταλαντίου Γεράσιμος Βράκας (1979)
• +Γρεβενών Αθανάσιος Χαραλαμπίδης (1979)
• +Κεφαλληνίας Μάξιμος Βαλιανάτος (1979)
• +Μαραθώνος Ιουστίνος Κολοτούρος (1979)
• +Αυλώνος Βικέντιο Μαλαματένιο (199...)

• +Αμερικής Παύλος Στρατηγέας
• +Πειραιώς και Σαλαμίνος Γεροντίου Λουδάρου (1999)
• +Αττικής και Βοιωτίας Χρυσοστόμου Μανιώτη (1999)
• +Μαραθώνος Φωτίου Μαντάλη (1999)
• +Χριστιανουπόλεως Γρηγορίου Μαρκόπουλου (1999)
• +Βρεσθένης Θεοδωσίου Βασιλείου (1999)
• +Θεουπόλεως Χριστόδουλου Μιχαλάκη (2000)
• +Αυστραλίας Σπυρίδων Ερμογένους (2006)

• +Πόρτλαντ Μωυσής Μαχάνυ (Mahany) (2011)
• +Λοχ Λόμοντ Σέργιος Μπλακ (Black) (2011)
• +Βοστώνης Δημήτριος Κυριάκου (2012)
• +Φιλίππων Αμβρόσιος Νικηφορίδης (2014***)
• +Ωρωπού και Φυλής Κυπριανός Γιούλης και
• +Έτνα (Καλιφόρνιας) Χρυσόστομος Γκονζάλεζ δε Ιτουρριάγα Αλεξόπουλος
• +Μεθώνης Αμβρόσιος Μπέιρντ (Baird)
• +Νόρα Μιχαήλ Πιρρέντα (Pirenta)
• +Λούνης Σιλουανός Λιβί (Livi)
• +Γαρδικίου Κλήμης Παπαδόπουλος
• +Φωτικής Αυξέντιος Τσάπμαν
• +Χριστιανουπόλεως Χρυσόστομος Μαρλασής
• +Μακαριουπόλεως Ιωάννης
• +πρώην Αλανίας Γεώργιος
• +
• +
• +

1980: Απεβίωσε ο Κνωσού Μερκούριος. Στις 3 Οκτωβρίου, ο επίσκοπος Σταυρουπόλεως Ευθύμιος Ορφανός προήχθει σε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Εκείνο το χρονικό διάστημα, ο επίσκοπος Γαρδικίου Παΐσιος Λουλουργάς προήχθει σε Μητροπολίτη Αμερικής, ο επίσκοπος Χριστιανουπόλεως Θεόφιλος Τσίρμπας προήχθει σε Μητροπολίτη Πατρών, ο επίσκοπος Πλαταμώνος Αθανάσιος Ποστάλας προήχθει σε Μητροπολίτη Λαρίσης και Πλαταμώνος, διατηρώντας έτσι τον παλαιό του τίτλο και ο επίσκοπος Καρδαμύλων Στέφανος προήχθει σε Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών. Επίσης, ο επίσκοπος Ταλαντίου Γεράσιμος Βράκας προήχθει σε Μητροπολίτη Θηβών και Βοιωτίας, ο επίσκοπος Γρεβενών Αθανάσιος Χαραλαμπίδης προήχθει σε Μητροπολίτη Αχαρνών και Νέας Ιωνίας, ο επίσκοπος Κεφαλληνίας Μάξιμος Βαλιανάτος προήχθει σε Μητροπολίτη Κεφαλληνίας και Επτανήσου, ενώ ο επίσκοπος Μαραθώνος Ιουστίνος Κολοτούρος προήχθει σε Μητροπολίτη Ευρίπου και Ευβοίας.

1984: Ο Μητροπολίτης Φυλής και Ωρωπού Κυπριανός Κουτσούμπας μαζί με τον επίσκοπο (του εξωτερικού) Σαρδηνίας Ιωάννη ίδρυσαν την παράταξη των Ενισταμένων. Η Σύνοδος του Αυξεντίου παραχώρησε αυτονομία στην Εξαρχία της Δυτικής Ευρώπης και χειροτόνησε στις 17 Μαΐου στην Αθήνα τον Επίσκοπο Κοΐμπρας και Αβέιρας Ιάκωβο. Αργότερα χειροτονήθηκαν στη Λισαβώνα για λογριασμό της Εξαρχίας Δυτικής Ευρώπης οι Μεδιολάνων και Ακυλίας Ευλόγιος Έσλερ (Hessler), Εβόρας και Σετούμπαλ Θεόδωρος και Τορίνου Γρηγόριος.

1937 - Το πρώτο σχίσμα των Γ.Ο.Χ.

Μέχρι το 1937, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος εγκατέλειψε τον αγώνα των παλαιοημερολογιτών, επανερχόμενος στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το ίδιο έπραξαν ο Μεγαρίδος Χριστόφορος και ο Διαυλείας Πολύκαρπος.

Τον Σεπτέμβριο του 1937, έχοντας απομείνει μόνο τέσσερεις ιεράρχες στη Σύνοδο των Γ.Ο.Χ, παρατηρείται η πρώτη ρήξη μεταξύ των Γ.Ο.Χ. με εκφραστή τον επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο Καρπαθάκη, ο οποίος αποκήρυξε τον μετριοπαθή πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο και σχημάτισε δική του ομάδα μαζί με τον Κυκλάδων Γερμανό, επειδή ο Χρυσόστομος δεν δεχόταν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος μετά την αποδοχή του νέου ημερολογίου ήταν σχισματική, αλλά απλά «υπόδικη» και έπρεπε να κριθεί το ζήτημα από πανορθόδοξη Σύνοδο. Σημείο τριβής ήταν η αναγνώριση των μυστηρίων που τελούσε η κάθε Εκκλησία από την άλλη. Έτσι οι Παλαιοημερολογίτες διασπάστηκαν σε «ματθαιικούς» και «φλωρινικούς».

1941

Μετά τον θάνατο του Δημητριάδος Γερμανού το 1941, Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. (όχι Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος) ανέλαβε ο μόνος εναπομείνας επίσκοπος, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης.

1944

Το 1944, ο Μεγαρίδος Χριστόφορος και ο Διαυλείας Πολύκαρπος επανήλθαν στη Σύνοδο του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου.

1948 - 1950

Το 1948 επανήλθε στην παράταξη του Χρυσοστόμου ο Κυκλάδων Γερμανός, ο οποίος διαφώνησε με τον Ματθαίο Βρεσθένης. Ο τελευταίος, μην έχοντας άλλον επίσκοπο στο πλευρό του, αποφάσισε να χειροτονήσει μόνος του και χωρίς τη σύμπραξη άλλων αρχιερέων (κατά παράβαση των Ιερών Κανόνων) τον ιερομόναχο Σπυρίδωνα σε επίσκοπο Τριμυθούντος. Οι δύο αυτοί άνδρες χειροτόνησαν αργότερα άλλους τρείς επισκόπους: τον Θεσσαλονίκης Δημήτριο Ψαροθεοδωρόπουλο, τον Πατρών Ανδρέα Ανέστη και τον Κορινθίας Κάλλιστο Μακρή. Έτσι, το 1949 οι «Ματθαιικοί» ήρθαν σε πλήρη ρήξη με την παράταξη του πρώην Φλωρίνης συγκροτώντας τη δική τους Ιερά Σύνοδο, με πρόεδρο τον Ματθαίο ως Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο οποίος έγινε ο πρώτος παλαιοημερολογίτης επίσκοπος, που έκανε χρήση τίτλου από κοινού με την Εκκλησία της Ελλάδος, ενώ μέχρι τότε δίνονταν τίτλοι παλαιών (διαλαμψάντων) επισκοπών, που δεν ήταν πλέον ενεργές.

Το γεγονός αυτό λύπησε ιδιαίτερα τον Χρυσόστομο Καβουρίδη, ο οποίος επιχείρησε επανειλημμένα αλλά μάταια να δει και να συνομιλήσει με τον Ματθαίο Καρπαθάκη, ο οποίος εγκαταβιούσε στην γυναικεία Μονή της Παναγίας της Πευκοβουνογιάτρισσας, που είχε ιδρύσει ο ίδιος στην Κερατέα Αττικής. Και αυτό διότι, αφ' ενός η καθηγουμένη της Μονής Μαριάμ Σουλακιώτου εμπόδιζε τον Χρυσόστομο να δει τον Ματθαίο στο μοναστήρι, αφ' ετέρου το δεξί χέρι του Ματθαίου, ο ιερέας Ευγένιος Τόμπρας, φανάτιζε τον Ματθαίο με τις ακραίες θέσεις του κάνοντάς τον ανένδοτο σε ότι είχε να κάνει με την επανένωση, η οποία δεν επήλθε ποτέ ακόμη και μέχρι το τέλος της ζωής του άρρωστου Ματθαίου, το 1950, όταν συναντήθηκαν επιτέλους για λίγη ώρα οι δύο άντρες.

Επίσης, η μονή, που ίδρυσε ο Ματθαίος έγινε αντικείμενο δημοσιότητας το 1950, όταν αποκαλύφθηκαν οικονομικά σκάνδαλα αλλά και άλλα εγκλήματα με σωματική τιμωρία παιδιών και μοναχών με τις οδηγίες της ηγουμένης, η οποία τελικά καταδικάστηκε σε κάθειρξη.

Ιστορία των Ματθαιικών

Μετά τον θάνατο του Βρεσθένης Ματθαίου, το 1950, τη διοίκηση της συνόδου ανέλαβε ο από Θεσσαλονίκης Δημήτριος Ψαροθεοδωρόπουλος (1950-1958). Διάδοχοι της προεδρίας της Συνόδου, υπό τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Γ.Ο.Χ. ήταν ο από Τήνου Αγαθάγγελος Ελευθερίου (1958-1967) και ο από Πατρών Ανδρέας Ανέστης (1967-2005).

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η παράταξη των «Ματθαιικών» ήρθε σε επαφή με τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (των Υπερορίων), η οποία αναγνώρισε και προσεπικύρωσε τις χειροτονίες των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων, που είχε κάνει ο Βρεσθένης Ματθαίος και οι χειροτονημένοι από αυτόν, με την προϋπόθεση να ενωθούν σε μια Σύνοδο υπό τον Αρχιεπίσκοπο των Φλωρινικών Αυξέντιο Πάστρα, κάτι που τελικά δεν επετεύχθη. Ορισμένοι «ματθαιικοί» όμως αμφισβητούν κατά πόσο συνέβη αυτό και θεωρούν ότι οι χειροτονίες ήταν έγκυρες εξ αρχής, επειδή ο Ματθαίος ήταν ο τελευταίος μη αιρετικός ορθόδοξος επίσκοπος στη γη και άρα δικαιούνταν κατά τους ιερούς κανόνες κατ' εξαίρεσιν να προβεί μόνος του σε χειροτονίες νέων επισκόπων, προκειμένου να μην αφανιστεί η εκκλησία.

Οι Ματθαιικοί, μετά το σχίσμα του 1937, μέχρι το 1995 παρέμειναν ενωμένοι σε μια παράταξη. Το έτος αυτό με αφορμή το ζήτημα των εικόνων της Αγίας Τριάδος και της Αναστάσεως του Κυρίου διασπάστηκαν σε δύο παρατάξεις, με δύο Συνόδους, ενώ η κάθε μια διασπάστηκε σε άλλες δύο, το 2002 και 2005 αντίστοιχα.

Ιστορία των Φλωρινικών

Μετά τον θάνατο του Δημητριάδος Γερμανού το 1941, αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. (φλωρινικών) ανέλαβε ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Από το 1949, όταν Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν ο Σπυρίδων Βλάχος, οι παλαιοημερολογίτες αντιμετώπισαν σκληρό διωγμό. Οι αστυνομικές δυνάμεις σφράγιζαν τους ναούς τους και συλλάμβαναν τους ιερείς.

1951: συνελήφθη και οδηγήθηκε στην εξορία ο πρ. Φλωρίνης, για ένα χρόνο περίπου.

1952: Τον Μάρτιο του 1952, πέθανε ο Κυκλάδων Γερμανός, αφήνοντας μοναδικό επίσκοπο της παράταξης τον Χρυσόστομο, ο οποίος επέστρεψε από την εξορία πέντε μήνες αργότερα.

1953: Τελικά, το 1953 ο Μεγαρίδος Χριστόφορος και ο Διαυλείας Πολύκαρπος επέστρεψαν οριστικά στην Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία τους έκανε αμφότερους δεκτούς, χωρίς όμως να τους αναγνωρισθεί η επισκοπική χειροτονία τους, την οποία έλαβαν ξανά αργότερα ως Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συγκεκριμένα, ο Χριστόφορος Χατζής χειροτονήθηκε αρχικά Βοηθός Επίσκοπος Καρυουπόλεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ενώ στις 18 Απριλίου του 1956, εξελέγη Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. Όμοια, ο Πολύκαρπος Λιώσης, χειροτονήθηκε αρχικά Τιτουλάριος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως, ενώ στις 22 Σεπτεμβρίου του 1958, εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης.