Χοράι-τζι
Συντεταγμένες: 34°58′43.460″N 137°35′10.280″E / 34.97873889°N 137.58618889°E
| Χοράι-τζι | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | βουδιστικός ναός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 34°58′43″N 137°35′10″E |
| Θρήσκευμα | Shingon Buddhism |
| Διοικητική υπαγωγή | Σινσίρο |
| Χώρα | Ιαπωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 702 |
| Προστασία | σημαντικό πολιτιστικό αγαθό της Ιαπωνίας[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Χοράι-τζι (鳳来寺) είναι βουδιστικός ναός της αίρεσης Σίνγκον, ο οποίος βρίσκεται στην πόλη Σινσίρο, στο νομό Αΐτσι της Ιαπωνίας. Δεσπόζει στο ναό το άγαλμα του Γιακούσι Νιοράι. Ο ναός βρίσκεται στο βουνό Χοράι στα 695 μέτρα. Η περιοχή έχει αναγνωριστεί ως Χώρος Γραφικής Ομορφιάς και Μνημείο της Φύσης από το 1931.[2] Η περιοχή είναι επίσης γνωστή για τον πληθυσμό του πουλιού γκιώνη, που είναι το επαρχιακό πουλί του νομού Αΐτσι.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με την ιστορία των ναών, ιδρύθηκε το 702 μ.Χ. από έναν ιερό ασκητή, τον Ριούσου Σέννιν, ο οποίος σκάλισε αγάλματα του Γιακούσι Νιοράι, του Νίκκο Μποσάτσου, του Γκακκό Μποσάτσου, του Τζούνι Σίνσο, του Σι- Τεννό και άλλων θεοτήτων σε κορμούς δέντρων στο όρος Χοράι. Οι προσευχές σε αυτήν την τοποθεσία θεράπευσαν τον αυτοκράτορα Μόμμου από μια δοκιμασία, η οποία οδήγησε στην επίσημη αναγνώρισή του.[3]Σύμφωνα με το θρύλο ο μοναχός Ριούσου εργάστηκε σκληρά για 17 ημέρες στο παλάτι, για να θεραπεύσει τον αυτοκράτορα Μόμμου από κάποια ασθένεια από την οποία υπέφερε πολύ και ο αυτοκράτορας σε ανταπόδοση του επέτρεψε να ιδρύσει τον ναό Χοράι-τζι.[4]
Ο ναός ανοικοδομήθηκε την περίοδο Καμακούρα από τον Μιναμότο νο Γιοριτόμο (στον οποίο πιστώνεται επίσης η κατασκευή των 1425 πέτρινων σκαλοπατιών του), από ευγνωμοσύνη που του προσέφερε καταφύγιο κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Χέιτζι. Στον Αντάτσι Μορινάγκα πιστώνεται επίσης η κατασκευή ενός από τα παρεκκλήσια του. Ο ναός υπέφερε από επανειλημμένες πυρκαγιές κατά τις περιόδους Καμακούρα και Μουρομάτσι, έτσι τα περισσότερα γραπτά αρχεία έχουν καταστραφεί. Ωστόσο, το αρχαιολογικό αρχείο με τη μορφή πολλών θραυσμάτων κεραμικής και τύμβων σούτρα δείχνει ότι ο ναός υπήρχε ως κέντρο τόσο του βουδισμού όσο και της λαϊκής θρησκείας στην περίοδο Σενγκόκου. Ωστόσο, ο Τογιοτόμι Χιντεγιόσι ήταν εχθρικός προς τον ναό και κατέσχεσε τα περισσότερα από τα κτήματα του, επιτρέποντάς του ένα κοκουντάκα μόνο 300 koku, οπότε ο ναός έπεσε σε ταχεία παρακμή.
Ο Χοράι-τζι ανέκαμψε σημαντικά κατά την περίοδο Έντο και ευνοήθηκε ιδιαίτερα από την Οντάι νο Κάτα (η μητέρα του Τοκουγκάβα Ιεγιάσου). Υπό τον Τοκουγκάβα Ιεμίτσου, τα έσοδά του αυξήθηκαν σε 1350 koku και το Χοραϊσάν Τόσο-γκου χτίστηκε το 1651. Ο ναός ανήκε και στις δύο αιρέσεις Σίνγκον και Τεντάι και έγινε ένα δημοφιλές παράπλευρο ταξίδι για τους ταξιδιώτες στο Τοκάιντο.
Ο διαχωρισμός του Βουδισμού από τον Σιντοϊσμό και η εχθρική στάση της νέας κυβέρνησης Μεϊτζί απέναντι στον Βουδισμό επέφερε ένα βαρύ πλήγμα στον Χοράι-τζι και με το άνοιγμα του σιδηροδρόμου της κύριας γραμμής Τοκάιντο, ο αριθμός των προσκυνητών μειώθηκε. Το Σιντοϊστικό Χοραϊσάν Τόσο-γκου διαχωρίστηκε από τον βουδιστικό ναό και μεγάλο μέρος του όρους Χοράι έγινε εθνικό δάσος. Το 1905, ο ναός έγινε βοηθητικός του Χόριν-τζι στο Κιότο, ο οποίος συγχώνευσε το τμήμα Τεντάι του ναού με το τμήμα Σίνγκον. Η κεντρική αίθουσα κάηκε το 1915 και δεν μπορούσε να ξαναχτιστεί μέχρι το 1974.
Πολιτιστικές Περιουσίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημαντικά πολιτιστικά ακίνητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σάνμον του Χοράι-τζι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σάνμον του Χοράι-τζι είναι μία διώροφη Νιόμον πύλη και είναι ένα από τα λίγα σωζόμενα κτίσματά του από την περίοδο Έντο. Χτίστηκε το 1651 ως δωρεά του σόγκουν Τοκουγκάβα Ιεμίτσου. Το κτήριο είναι χτισμένο από ξύλο ζέλκοβα και είναι βαμμένο σε πορφυρό χρώμα. Διαθέτει χάλκινη οροφή με σανίδες σε στιλ irimoya-zukuri. Η πύλη είναι διακοσμημένη κοντά στις μαρκίζες με μοτίβο μπαμπού και τίγρης στο μπροστινό μέρος, μοτίβο παιώνιας και λιονταριού στην πλάτη, μοτίβο κυμάτων και ρινόκερου στα ανατολικά και σύννεφα και μοτίβο κίριν στα δυτικά. Μια μεγάλη επισκευή πραγματοποιήθηκε το 1988. Το κτήριο προστατεύεται ως Σημαντική Πολιτιστική Περιουσία της Ιαπωνίας από το 1953. [5]Σήμερα εκτός από την Νιόμον πύλη από τον ιστορικό ναό διασώζονται το καμπαναριό, το Οκούνο-ιν (ένα εσωτερικό ιερό) και το Κό-ντο (μία μικρή αίθουσα).[4]
Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Χόντο -
Προσέγγιση στο Χοράι-τζι
.jpg)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ kunishitei
.bunka .go .jp /heritage /detail /102 /1291. - ↑ «鳳来寺» (στα Japanese). Agency for Cultural Affairs.
- ↑ «Mt. Horai-ji and Horai-ji Temple». Aichi now. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 June 29, fs-vm blogspot com |· Reply, 2018 at 3:29 am | (25 Ιανουαρίου 2013). «Tales of Mystic Mountain: The Legend of the Levitating Monk of Mt Horai-ji». Heritage of Japan (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «鳳来寺仁王門» (στα Japanese). Agency for Cultural Affairs.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Horaiji στο Wikimedia Commons
|
