Χιου ΜακΝτέρμιντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χιου ΜακΝτέρμιντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση11  Αυγούστου 1892[1][2][3]
Λάναμ
Θάνατος9  Σεπτεμβρίου 1978[1][2][3]
Εδιμβούργο
ΨευδώνυμοHugh MacDiarmid
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4][5]
σκωτς
ΣπουδέςΚολλέγιο Τέχνης του Εδιμβούργου
Langholm Academy
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλωσσολόγος
ποιητής[6]
πολιτικός
μεταφραστής
δημοσιογράφος
συγγραφέας
κριτικός λογοτεχνίας
βιογράφος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣκωτικό Εθνικό Κόμμα, Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας και Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας
Οικογένεια
ΤέκναMichael Grieve
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΒρετανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Χιου ΜακΝτέρμιντ (αγγλικά: Hugh MacDiarmid), ψευδώνυμο του Κρίστοφερ Μάρεϊ Γκριβ (Christopher Murray Grieve, 11 Αυγούστου 1892 - 9 Σεπτεμβρίου 1978) ήταν Σκωτσέζος ποιητής, δημοσιογράφος, δοκιμιογράφος και πολιτική προσωπικότητα. Θεωρείται μία από τις κύριες δυνάμεις πίσω από τη Σκωτσέζικη Αναγέννηση, ένα πολιτιστικό κίνημα των αρχών του 20ού αιώνα, και είχε διαρκή αντίκτυπο στον πολιτισμό και την πολιτική της Σκωτίας. Έγραψε έργα τόσο στα αγγλικά όσο και στα σκωτικά και θεωρείται ο σημαντικότερος Σκωτσέζος ποιητής μετά τον Ρόμπερτ Μπερνς.[7]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χιου ΜακΝτέρμιντ γεννήθηκε στη συνοριακή πόλη Λάναμ της Σκωτίας ως Κρίστοφερ Μάρεϊ Γκριβ και ήταν γιος ταχυδρόμου. Η οικογένεια Γκριβ ζούσε σε ένα διαμέρισμα πάνω από τη δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης, γεγονός που οδήγησε στο ενδιαφέρον του ΜακΝτέρμιντ για τη λογοτεχνία. Αρχικά ήθελε να γίνει δάσκαλος και ολοκλήρωσε την εκπαίδευση στο Εδιμβούργο, αλλά στη συνέχεια εργάστηκε ως δημοσιογράφος για τοπικές εφημερίδες στη Σκωτία και την Ουαλία.[8]

Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, το 1915, εντάχθηκε στο Ιατρικό Σώμα του Βασιλικού Στρατού και υπηρέτησε στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Αυτή την εποχή εξέφρασε τις πρώτες του λογοτεχνικές φιλοδοξίες. Το 1918 προσβλήθηκε από ελονοσία και επέστρεψε στη Σκωτία. Εκεί παντρεύτηκε και επέστρεψε στη δημοσιογραφία. Στη δεκαετία του 1920 έζησε στο Μοντρόουζ της Σκωτίας, όπου ήταν αρχισυντάκτης εφημερίδας και ασχολήθηκε ενεργά με τη δημόσια ζωή, ήταν ειρηνοδίκης και μέλος του συμβουλίου της κομητείας.

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον του για μια αναγέννηση του σκωτσέζικου πολιτισμού - και η ανεξαρτησία του παράλληλα από την αγγλική κουλτούρα - συνδυάστηκαν με τις πρώτες του ποιητικές δραστηριότητες και τελικά οδήγησαν στην εμφάνιση ενός ολόκληρου πολιτιστικού κινήματος, της Σκωτσέζικης Αναγέννησης. Ο ΜακΝτέρμιντ, όπως αποκαλούσε τον εαυτό του από τη δεκαετία του 1920, δημοσίευσε μια ανθολογία ποιημάτων, ένα λογοτεχνικό περιοδικό και, το 1925, την πρώτη του ποιητική συλλογή στα σκωτικά, Sangshaw. Το επόμενο έτος - επίσης στα σκωτικά - δημοσίευσε το Ένας μεθυσμένος κοιτάζει το γαϊδουράγκαθο, ένα μοντερνιστικό μακροσκελές ποίημα το οποίο αναφέρεται στην πολιτιστική, πολιτική και μεταφυσική κατάσταση της Σκωτίας και θεωρείται το magnum opus του. [9]

Ο ΜακΝτέρμιντ πέρασε μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1930 στο νησί Σέτλαντ Γουέλσεϊ όπου εγκαταστάθηκε με τη δεύτερη σύζυγό του και τον γιο του το 1933 έως το 1942 και συνέχισε να γράφει δοκίμια και ποίηση παρόλο που ήταν αποκομμένος από τις πολιτιστικές εξελίξεις στην ηπειρωτική χώρα. Συνέχισε να υποστηρίζει τη Σκωτσέζικη Αναγέννηση και τη Σκωτσέζικη Γαελική γλώσσα. Από τη δεκαετία του 30 άρχισε να χρησιμοποιεί ξανά τα αγγλικά σε δοκίμια και θεωρητικά κείμενα για την πολιτική, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τη γλώσσα και δημοσίευσε πολλές ποιητικές συλλογές που περιείχαν ποιήματα τόσο στα αγγλικά όσο και στα σκωτσέζικα. [10]

Πέρασε τα τελευταία 27 χρόνια της ζωής του με τη σύζυγό του στο εξοχικό του κοντά στο Μπίγκαρ της Σκωτίας, το οποίο τώρα λειτουργεί ως μουσείο και κέντρο συγγραφέων. [11]Το 1974 έγινε καθηγητής στη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας και το 1978 πρόεδρος της Ποιητικής εταιρείας.[12]

Πέθανε στο Εδιμβούργο το 1978 σε ηλικία 86 ετών.

Πολιτικές απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφίσα για την έκθεση στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας προς τιμήν των 75ων γενεθλίων του ΜακΝτέρμιντ το 1967.

Ο Χιου ΜακΝτέρμιντ ενεργοποιήθηκε πολιτικά για να προωθήσει τις σοσιαλιστικές, σκωτσέζικες και διεθνιστικές του απόψεις. Σε διαφορετικές περιόδους κατά τη διάρκεια της ζωής του, ήταν υποστηρικτής του φασισμού, του σταλινισμού και του σκωτσέζικου εθνικισμού, με απόψεις που τον έβαζαν συνήθως σε σκληρές αντιπαραθέσεις με τους συγχρόνους του.

Συνδύαζε τα χαρακτηριστικά του Σκωτσέζου εθνικιστή και του κομμουνιστή, κάτι που αντικατοπτρίστηκε τόσο στη δουλειά του όσο και στις κοινωνικές του δραστηριότητες. Υποστήριξε την Οκτωβριανή Επανάσταση και εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Μεγάλης Βρετανίας. Το 1928 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας, προδρόμου του Σκωτικού Εθνικού Κόμματος, με το οποίο υπήρξε υποψήφιος το 1945 και το 1950. Οι διττές, εθνικο-κομμουνιστικές απόψεις του προκάλεσαν συγκρούσεις και στα δύο κόμματα - οι κομμουνιστές, όχι αδικαιολόγητα, τον χαρακτήρισαν ως εθνικιστή και οι Σκωτσέζοι εθνικιστές - ως κομμουνιστή. Τελικά αποβλήθηκε και από τα δύο κόμματα. Επέστρεψε στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1956, με το οποίο ήταν υποψήφιος το 1964. [13]

Το 1949, οι απόψεις του ΜακΝτέρμιντ οδήγησαν τον Τζορτζ Όργουελ να τον συμπεριλάβει σε μια λίστα με ονόματα συναδέλφων αριστερών συγγραφέων τους οποίους υποπτευόταν για συμπάθειες προς τη Σοβιετική Ένωση ή για άμεση συνεργασία με το Εν Κα Βε Ντε, «αυτούς που δεν πρέπει να εμπιστεύονται» στην MI5 στον κλιμακούμενο ψυχρό πόλεμο.[14] Ο Όργουελ τον κατηγόρησε επίσης για σωβινισμό, ρατσισμό και αγγλοφοβία, κατηγορίες που ο ποιητής δεν αρνήθηκε, αναφέροντας την «Αγγλοφοβία» στη λίστα με τα χόμπι του όταν έδωσε πληροφορίες για τον εαυτό του για δημοσίευση στο Who is Who.

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]