Χερσόνησος Αντέαρ
Η Χερσόνησος Αντέαρ (αγγλ. Adare Peninsula) είναι ορεινή, καλυμμένη με πάγους χερσόνησος με μήκος 75 χιλιόμετρα, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος της Γης Βικτωρίας, στην Ανταρκτική. Πήρε την ονομασία της από το Ακρωτήριο Αντέαρ στο νότιο άκρο της.[1] Με τη δυτική της πλευρά, η χερσόνησος σχηματίζει τον Κόλπο Ρόμπερτσον, ενώ η ανατολική πλευρά βρέχεται από τη Θάλασσα Ρος. Αποτελεί τη βόρεια απόληξη της Ακτής Μπόρχγκρεβνικ.
Γεωλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η χερσόνησος αποτελείται από αλληλοεπικαλυπτόμενα προϊστορικά ασπιδοειδή ηφαίστεια, που έχουν ηλικία, σύμφωνα με τη μέθοδο καλίου-αργού 6 έως 13 εκατομμύρια έτη, με πιο πρόσφατη ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από 2,27 εκατομμύρια έτη και ίσως πριν 1,14 εκατομμύριο έτη.[2] Η Αντέαρ αποτελεί έτσι μέρος της «ηφαιστειακής επαρχίας Χάλετ» της Ηφαιστειακής ομάδας Μακμέρντο.[3]
Χαρακτηριστικά της δυτικής ακτής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ονομασμένα γεωγραφικά χαρακτηριστικά στη δυτική ακτή της Χερσονήσου είναι τα εξής (από τον βορρά προς τον νότο)[4]:
Ακρωτήριο Αντέαρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ακρωτήριο Αντέαρ είναι ένα υψηλό ακρωτήριο από μαύρο βασάλτη, που δημιουργεί οπτική αντίθεση με την υπόλοιπη καλυμμένη με πάγο και χιόνι ακτή. Αποτελεί το βόρειο άκρο της χερσονήσου και ορίζει το βορειοδυτικό άκρο της Θάλασσας Ρος. Ανακαλύφθηκε το 1841 από τον παραπλέοντα Βρετανό πλοίαρχο Τζέιμς Ρος, που το ονόμασε προς τιμή του φίλου του, υποκόμη Αντέαρ[1], αλλά οι πρώτοι άνθρωποι που το πάτησαν ήταν οι Νορβηγοί εξερευνητές Χένρικ Γιόχαν Μπουλ και Κάρστεν Μπόρχγκρεβνικ, τον Ιανουάριο του 1895. Αυτή η αποβίβαση καθιστά το Ακρωτήριο και τη Χερσόνησο Αντέαρ τόπο με ιστορική σημασία, καθώς υπήρξε η πρώτη καταγεγραμμένη αποβίβαση ανθρώπου στην Ανταρκτική.
Οι Αδελφές (The Sisters)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτές οι δύο βραχονησίδες βόρεια από το Ακρωτήριο Αντέαρ και πολύ κοντά σε αυτό ονομάσθηκαν από τους άνδρες της Βρετανικής Ανταρκτικής Αποστολής του 1898-1900, που είχε επικεφαλής τον προαναφερθέντα Νορβηγό Κάρστεν Μπόρχγκρεβνικ. Αργότερα η βόρεια νησίδα ονομάσθηκε «Βράχος της Γερτρούδης» (Gertrude Rock) και η νότια «Βράχος της Ρόζας» (Rose Rock) από το βόρειο απόσπασμα της βρετανικής αποστολής του 1910-1913.[5] Οι Γερτρούδη και η Ρόζα ήταν δύο αδελφές που μνημονεύονται σε ένα αγαπημένο εύθυμο αγγλικό τραγουδάκι της εποχής.[6]
Παραλία Ρίντλυ (Ridley Beach)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια παραλία με μια «μύτη» στη μέση, που σχηματίζει ένα τρίγωνο με πλευρές μήκους σχεδόν 2 χιλιομέτρων η καθεμιά. Εδώ κατασκήνωσε η Βρετανική Ανταρκτική Αποστολή του 1898-1900, υπό τον Κάρστεν Μπόρχγκρεβνικ, ο οποίος ονόμασε την κατασκήνωση με το πατρογονικό επώνυμο της μητέρας του. Αργότερα, το βόρειο απόσπασμα της αποστολής του 1910-1913 με επικεφαλής τον Κάμπελ επεξέτεινε την ονομασία σε όλη την παραλία. Η Παραλία Ρίντλυ αποτελεί τόπο αποικίας αναπαραγωγής πιγκουίνων της Αδελίας.[7]
Ακρωτήριο Φον Τούνζελμαν (Von Tunzelman Point)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το δυτικό άκρο της Παραλίας Ρίντλυ, μόλις 1 ναυτικό μίλι νοτιοδυτικά του Ακρωτηρίου Αντέαρ. Ονομάσθηκε έτσι το 1984 προς τιμή του Αλεξάντερ φον Τούνζελμαν, ενός από τους 4 Νεοζηλανδούς της νορβηγικής αποστολής του 1894-95, υπό τους Λέοναρντ Κρίστενσεν και Χένρικ Μπουλ.[8]
Boulder Rock[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βράχος ακριβώς στα νότια της Παραλίας Ρίντλυ, που χαρτογραφήθηκε και ονομάσθηκε έτσι το 1911 από το βόρειο απόσπασμα της βρετανικής αποστολής του 1910-1913.[9]
Ακρωτήριο Σηλ (Seal Point)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σηλ Πόιντ (δηλαδή «ακρωτήριο της φώκιας») είναι απόκρημνο βραχώδες ακρωτήριο 3,5 ναυτικά μίλια νοτίως της Παραλίας Ρίντλυ, σε γεωγραφικές συντεταγμένες πλάτος 71°22΄ Νότιο και μήκος 170°14΄ Ανατολικό, που χαρτογραφήθηκε και ονομάσθηκε έτσι το 1911 από το βόρειο απόσπασμα της αποστολής του 1910-1913.[10]
Αυχένας Αντέαρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ορεινός αυχένας σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρα και γεωγραφικές συντεταγμένες πλάτος 71°44΄ Νότιο και μήκος 170°12΄ Ανατολικό, στην ένωση της Χερσονήσου Αντέαρ και των Ορέων Άντμιραλτυ. Από τη μία πλευρά του βρίσκεται ο Παγετώνας Newnes και από την άλλη ο Παγετώνας Moubray, που κατέρχονται με μεγάλη κλίση από τον αυχένα. Η ονομασία δόθηκε από τη Νεοζηλανδική Αποστολή Γεωλογικής Επισκοπήσεως της Ανταρκτικής (NZGSAE) το 1958, σε σχέση με την ονομασία της Χερσονήσου.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Alberts 1995, σελ. 4.
- ↑ Adare Peninsula Smithsonian.
- ↑ Riffenburgh 2007, σελ. 639.
- ↑ Cape Adare USGS.
- ↑ Alberts 1995, σελίδες 678–679.
- ↑ Alberts 1995, σελ. 631.
- ↑ Alberts 1995, σελ. 618.
- ↑ Alberts 1995, σελ. 787.
- ↑ Alberts 1995, σελ. 83.
- ↑ Alberts 1995, σελ. 660.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Adare Peninsula, Smithsonian Institution, http://volcano.si.edu/volcano.cfm?vn=390811, ανακτήθηκε στις 14 September 2016
- Alberts, Fred G., επιμ.. (1995), Geographic Names of the Antarctic (2 έκδοση), United States Board on Geographic Names, https://pubs.usgs.gov/fedgov/70039167/report.pdf, ανακτήθηκε στις 2024-01-21
- Cape Adare, USGS: United States Geological Survey, https://commons.wikimedia.org/wiki/File:C71188s5_Ant.Map_Cape_Adare.jpg, ανακτήθηκε στις 2024-01-23
- Riffenburgh, Beau (2007), Encyclopedia of the Antarctic, 1, Taylor & Francis, ISBN 0-415-97024-5
