Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ

Οργανισμός για την Απελευθέρωση του Λεβάντε
Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος
Ενεργό	28 Ιανουαρίου 2017 – 29 Ιανουαρίου 2025
Ιδεολογία	Χαλιφατισμός Τζιχάντ
Ηγέτες	Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι
Αρχηγείο	Ιντλίμπ, Συρία
Περιοχή	Στρατιωτική κατάσταση στο Ιράκ, τη Συρία και στον Λίβανο στις 2 Ιανουαρίου 2019 Αναλυτικά   ISIS   Ιρακινή Κυβέρνηση   Συριακή Κυβέρνηση   Λιβανική Κυβέρνηση   Ιρακινό Κουρδιστάν   Ροζάβα   Συριακή αντιπολίτευση   Tahrir al-Sham   Χεζμπολάχ
Προήλθε από	Κατακτητικός Στρατός
Πρώην	Κατακτητικός Στρατός
Σύμμαχοι	Τουρκία ! Τουρκία
Αντίπαλοι	Γαλλία ! Γαλλία Ιράν ! Ιράν Ιράκ ! Ιράκ Λίβανος ! Λίβανος Ρωσία ! Ρωσία Σαουδική Αραβία ! Σαουδική Αραβία Συρία ! Συρία Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες

Το Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (αραβικά: هيئة تحرير الشام, μεταγραφή: Hayʼat Taḥrīr al-Shām, μετάφραση "Οργανισμός για την Απελευθέρωση του Λεβάντε") ήταν μια δραστήρια μαχητική τζιχαντιστική ομάδα που εμπλέκεται στον Συριακό εμφύλιο πόλεμο. Η ομάδα σχηματίστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2017 ως μια συγχώνευση μεταξύ του Τζάμπχατ Φάτεχ αλ-Σαμ (πρώην Μέτωπο αλ-Νούσρα), του Μετώπου Ανσάρ αλ-Ντιν, του Τζαΐς αλ-Σούννα, του Λίουα αλ-Χακ και του Νουρ αλ-Ντιν αλ-Ζένγκι. Μετά την ανακοίνωση, προστέθηκαν και άλλες ομάδες και άτομα. Η συγχώνευση αυτή τη στιγμή ήταν υπό τη διεύθυνση του Τζαμπχάτ Φατέχ αλ-Σαμ, αν και η ανώτατη διοίκηση αποτελείται από ηγέτες από άλλες ομάδες. Η διαδικασία ενοποίησης πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Abu Jaber Shaykh, ενός ισλαμιστή μαχητή διοικητή που ήταν ο δεύτερος εμίρης της Ahrar al-Sham. Πολλές ομάδες και άτομα εξαφανίστηκαν από το Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, αντιπροσωπεύοντας τα πιο συντηρητικά και τζιχαντιστικά στοιχεία τους. Επί του παρόντος, αρκετοί αναλυτές και μέσα μαζικής ενημέρωσης εξακολουθούν να αναφέρονται στην ομάδα αυτή με τα προηγούμενα ονόματά της, το Μέτωπο αλ-Νούσρα ή το Τζαμπχάτ Φάτεχ αλ-Σαμ.

Ανακηρύσσοντας την εκκολαπτόμενη οργάνωση ως "ένα νέο στάδιο στη ζωή της ευλογημένης επανάστασης", ο Abu Jaber προέτρεψε όλες τις παρατάξεις της συριακής αντιπολίτευσης να ενωθούν υπό την ισλαμική ηγεσία της και να διεξάγουν ένα "λαϊκό τζιχάντ" για την επίτευξη των στόχων της συριακής επανάστασης, τους οποίους χαρακτήρισε ως την εκδίωξη του μπααθικού καθεστώτος και των μαχητών της Χεζμπολάχ από τα συριακά εδάφη και τον σχηματισμό μιας ισλαμικής κυβέρνησης. μετά την ανακοίνωση, προσχώρησαν επιπλέον ομάδες και άτομα. Της συγχωνευμένης ομάδας ηγούνταν κυρίως η Jabhat Fatah al-Sham και πρώην ηγέτες της Ahrar al-Sham, αν και η Ανώτατη Διοίκηση έχει επίσης εκπροσώπηση από άλλες ομάδες. Το Κίνημα Nour al-Din al-Zenki αποσχίστηκε από την Tahrir al-Sham τον Ιούλιο του 2017 και το Μέτωπο Ansar al-Din το 2018.

Τον σχηματισμό της HTS ακολούθησε μια σειρά από δολοφονίες υποστηρικτών της. Σε απάντηση, το HTS ξεκίνησε μια επιτυχημένη καταστολή των πιστών της Αλ Κάιντα, η οποία εδραίωσε την εξουσία του στην Ιντλίμπ. Στη συνέχεια, το HTS ακολούθησε ένα πρόγραμμα «συριζοποίησης», το οποίο επικεντρώθηκε στη δημιουργία μιας σταθερής πολιτικής διοίκησης που παρέχει υπηρεσίες και συνδέεται με ανθρωπιστικές οργανώσεις εκτός από τη διατήρηση του νόμου και της τάξης. Η στρατηγική της Tahrir al-Sham βασίστηκε στην επέκταση του εδαφικού ελέγχου της στη Συρία, στην εγκαθίδρυση διακυβέρνησης και στην κινητοποίηση της λαϊκής υποστήριξης. Το 2017, η HTS επέτρεψε στα τουρκικά στρατεύματα να περιπολούν στη βορειοδυτική Συρία στο πλαίσιο της εκεχειρίας που επετεύχθη με τη μεσολάβηση των διαπραγματεύσεων της Αστάνα. Οι πολιτικές του το έφεραν σε σύγκρουση με τη Χουράρ αλ Ντεν, τη συριακή πτέρυγα της Αλ Κάιντα, μεταξύ άλλων και στρατιωτικά. Η HTS εκτιμάται ότι είχε 6.000-15.000 μέλη το 2022.

Παρά τη συγχώνευση, το Ταχρίρ αλ-Σαμ κατηγορείται ότι εργάζεται ως συριακό παρακλάδι της Αλ-Κάιντα σε συγκεκαλυμμένο επίπεδο. Ωστόσο, το Ταχρίρ αλ-Σαμ αρνήθηκε επισήμως να συμμετάσχει στην Αλ-Κάιντα και δήλωσε σε μια δήλωση ότι η ομάδα ήταν "πλήρως ανεξάρτητη και δεν αντιπροσωπεύει κανένα ξένο σώμα ή οργάνωση". Επιπλέον, κάποιες παρατάξεις όπως η Νουρ αλ-Ντιν αλ-Ζενγκί, που ήταν μέρος της συγχώνευσης, υποστηρίχτηκαν κάποτε από τις ΗΠΑ. Έχει επίσης υποστηριχθεί ότι, παρά τον πρόσφατο σχηματισμό του Ταχρίρ αλ-Σαμ, η νέα ομάδα διατηρεί κρυφά έναν θεμελιώδη σύνδεσμο με την Αλ Κάιντα. Η Ρωσία ισχυρίζεται ότι το Ταχρίρ αλ-Σαμ συμμερίζεται το στόχο του Μετώπου Αλ-Νούσρα για να μετατρέψει τη Συρία σε ισλαμικό εμιράτο που θα την διαχειρίζεται η Αλ Κάιντα.

Από το 2017 έως το 2024, η HTS έδωσε υποταγή στη Συριακή Κυβέρνηση Σωτηρίας (SSG), η οποία ήταν μια εναλλακτική κυβέρνηση της συριακής αντιπολίτευσης στο κυβερνείο της Ιντλίμπ. Ενώ η οργάνωση προσκολλήθηκε επίσημα στη σαλαφιστική σχολή, το Ανώτατο Συμβούλιο Φάτουα της Συριακής Κυβέρνησης Σωτηρίας - στο οποίο είναι θρησκευτικά υπόχρεη - αποτελούνταν επίσης από ουλεμάδες από τις παραδόσεις του Ασάρι και του Σούφι. Στο νομικό του σύστημα και στο εκπαιδευτικό του πρόγραμμα σπουδών, το HTS εφάρμοσε τη σαφιστική σκέψη και δίδασκε τη σημασία των τεσσάρων κλασικών σουνιτικών madhahib (σχολών δικαίου) στην ισλαμική νομολογία.

Από το 2021 έως το 2024, το HTS ήταν η ισχυρότερη στρατιωτική παράταξη εντός της συριακής αντιπολίτευσης. Η οργάνωση χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική ομάδα με την απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η οποία κατέταξε τον πρόδρομο της ομάδας, το Μέτωπο Αλ Νούσρα. Μετά την πτώση της Δαμασκού τον Δεκέμβριο του 2024, το SSG αντικαταστάθηκε από τη συριακή μεταβατική κυβέρνηση. Στις 29 Ιανουαρίου 2025, στη Διάσκεψη Νίκης της Συριακής Επανάστασης που πραγματοποιήθηκε στη Δαμασκό, ο Χασάν Αμπντέλ Γάνι, εκπρόσωπος της Διοίκησης Στρατιωτικών Επιχειρήσεων, ανακοίνωσε τη διάλυση του HTS και διαφόρων ένοπλων φατριών και δήλωσε ότι θα αποτελέσουν μέρος των «κρατικών θεσμών».Από την αρχή του 2019, η παράταξη εξαπέλυε επιθέσεις εναντίον της αντιπολίτευσης και άρχισε να κατακτά εδάφη της.

Η HTS, μαζί με άλλες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης, εξαπέλυσε μια επίθεση που οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου 2024. [3]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hayat Tahrir al-Sham στο Wikimedia Commons