Χέλμουτ Βάιντλινγκ

Χέλμουτ Βάιντλινγκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Helmuth Weidling (Γερμανικά)
Γέννηση	2  Νοεμβρίου 1891 Χάλμπερσταντ
Θάνατος	17  Νοεμβρίου 1955 Βλαντίμιρ
Αιτία θανάτου	καρδιακή ανεπάρκεια
Εθνικότητα	Γερμανοί
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός αξιωματικός
Περίοδος ακμής	1911
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	έγκλημα πολέμου (κάθειρξη)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός/Βέρμαχτ
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Military Merit Cross III. Class Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός και Ξίφη Γερμανικός Σταυρός Σιδηρούς Σταυρός House Order of Hohenzollern Στρατιωτικός Σταυρός της Αξίας (Αυστροουγγαρία)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Χέλμουτ Βάιντλινγκ (Helmuth Otto Ludwig Weidling, Halberstadt, Σαξονία, Πρωσσία, 2 Νοεμβρίου 1891 – ΕΣΣΔ, 17 Νοεμβρίου 1955) ήταν Γερμανός αξιωματούχος (στρατηγός), υπεύθυνος της διεύθυνσης άμυνας του Βερολίνου κατά τις τελευταίες ημέρες του Γ’ Ράιχ. Μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ (30 Απριλίου 1945), ο Βάιντλινγκ παραδόθηκε στους Σοβιετικούς στρατηγούς Τσουίκωφ και Σοκολόφσκι, οι οποίοι παρουσία και του διορισμένου από τον στρατάρχη Ζούκωφ ως προσωρινού διοικητού της πόλης του Βερολίνου, στρατηγού Μπερσάριν, τον υποχρέωσαν την 1η Μαΐου 1945 να ηχογραφήσει ένα μήνυμα 60 λέξεων, το οποίο την επόμενη μέρα, 2 Μαΐου, μεταδόθηκε σε όλους τους κατοίκους της πρωτεύουσας του Ράιχ: «Στις 30 Απριλίου ο φύρερ αυτοκτόνησε, αφήνοντας έτσι μόνους εκείνους που του είχαν ορκιστεί πίστη. Εσείς, Γερμανοί στρατιώτες, πιστοί στην διαταγή του φύρερ, είστε έτοιμοι να συνεχίσετε τη μάχη για το Βερολίνο, αν και τα πυρομαχικά σας έχουν εξαντληθεί και η γενική κατάσταση καθιστά παράλογη την περαιτέρω άμυνα. Διατάσσω την άμεση κατάπαυση κάθε αντιστάσεως».

Στρατιωτική σταδιοδρομία

Ο Βάιντλινγκ εντάχτηκε στον στρατό το 1911 και πολέμησε στον Α’ Π.Π., με το βαθμό του υπολοχαγού. Μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών παρέμεινε στο στράτευμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. συμμετείχε στην εισβολή στην Πολωνία, στη μάχη της Γαλλίας και στην επίθεση κατά της ΕΣΣΔ. Τον Ιανουάριο του 1942 διορίστηκε διοικητής της 86ης Μεραρχίας πεζικού της Βέρμαχτ, στο Ανατολικό Μέτωπο. Τον Οκτώβριο του 1943 του ανατέθηκε η διοίκηση της XLI στρατιάς (Pantzer Corps), θέση όπου παρέμεινε έως την 10 Απριλίου 1945. Κατά τη διάρκεια της Μάχης του Βερολίνου, ο Βάιντλιγκ απαγόρευσε στον επικεφαλής της Χιτλερικής Νεολαίας, Άρτουρ Άξμαν, τη συμμετοχή των νεαρών στελεχών της (που ουσιαστικά ήταν παιδιά κι έφηβοι) στις συγκρούσεις. Μετά από αυτό, στις 22 Απριλίου, ο Χίτλερ διέταξε την εκτέλεσή του, όμως η διαταγή ανακλήθηκε όταν ο Βάιντλινγκ παρουσιάστηκε μπροστά του και παρείχε εξηγήσεις.

Επικεφαλής της άμυνας του Βερολίνου

Ο Βάιντλινγκ οργάνωσε τη ζώνη άμυνας του Βερολίνου σε 8 τομείς, έχοντας στη διάθεσή του, συνολικά, περισσότερους από 180.000 άνδρες, η πλειοψηφία, ωστόσο, των οποίων, ήταν άπειρη από πόλεμο. Χρησιμοποίησε ως στρατηγική του βάση το συγκρότημα στρατιωτικών εγκαταστάσεων Bendlerblock στην οδό Bendlerstrasse, πλησίον του Ράιχσταγκ. Στις 26 Απριλίου παρουσίασε στο Χίτλερ ένα σχέδιο απεγκλωβισμού το οποίο, παρότι ο φύρερ παραδέχτηκε πως ήταν πολύ καλό, το απέρριψε ως ανεδαφικό, διότι στόχευε, όπως του είπε, να πεθάνει μαζί με τα στρατεύματά του και για αυτό το λόγο ο Βάιντλινγκ θα έπρεπε να συνεχίσει να αμύνεται απέναντι στις Σοβιετικές δυνάμεις. Μία μέρα μετά (27 Απριλίου 1945) το Βερολίνο είχε κυκλωθεί ολοκληρωτικά, χάρη στη διείσδυση, από ανατολάς και νότου, της 1ης Λευκορωσικής στρατιάς, που είχε ήδη καταλάβει αρκετά προάστια, όπως και το σιδηροδρομικό σταθμό του Γκέρλιτζ. Δύο μέρες αργότερα και η 1η Ουκρανική στρατιά είχε εισδύσει στην πόλη από βορρά και δύση, καταλαμβάνοντας, με τη σειρά της, στρατηγικά σημεία της. Τότε ο Βάιντλινγκ αποφάσισε μία επιχείρηση διαφυγής, ώστε οι μονάδες του να ενώνονταν με τη 12η στρατιά του στρατηγού Βενκ, η οποία βρισκόταν στα νοτιοδυτικά. Η πραγματοποίησή της, ορίστηκε για το επόμενο βράδυ. Όμως το πρωί της 30 Απριλίου 1945 και ενώ οι Σοβιετικοί είχαν φτάσει ήδη σε απόσταση 500 μ. από το καταφύγιο του Χίτλερ, ο τελευταίος επέτρεψε στον Βάιντλινγκ να προχωρήσει στην απόπειρα διαφυγής. Μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ, οι Γκέμπελς, Μπόρμαν και ο καγκελάριος Κρεμπς υποχρέωσαν το Βάιντλινγκ να μην αποκαλύψει σε κανέναν το θάνατο του αρχηγού του Γ’ Ράιχ. Σκόπευαν να ενημερώσουν μόνο τον Στάλιν, επιτυγχάνοντας μία κατάπαυση του πυρός. Μετά από αυτή την εξέλιξη, ο Βάιντλινγκ συγκέντρωσε τους υφισταμένους του αξιωματικούς και με τη μεσολάβηση του Κρεμπς, κανόνισε μία συνάντηση με το Ρώσο στρατηγό Βασίλι Τσουΐκωφ, ώστε να παραδώσει την πόλη.

Το τέλος

Οι Σοβιετικοί αιχμαλώτισαν τον Βάιντλινγκ και τον μετέφεραν αεροπορικά στη Μόσχα, όπου τον έκλεισαν στη φυλακή του Λεφόρτοβο. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1952 το ανώτατο στρατοδικείο της ΕΣΣΔ του επέβαλε ποινή κάθειρξης 25 ετών για εγκλήματα πολέμου που, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, είχαν διαπραχθεί κατά τη διάρκεια της κατοχής της Σοβιετικής Ένωσης από τα ναζιστικά στρατεύματα. Μετά από περίπου 3,5 έτη, ο Βάιντλινγκ απεβίωσε από καρδιακή συγκοπή και ενταφιάστηκε ανώνυμα στο νεκροταφείο των φυλακών της KGB στο Vladimir.

Διακρίσεις

Για τη συμμετοχή του στις επιχειρήσεις του Β΄ Π.Π., ο Βάιντλινγκ είχε τιμηθεί με πολλά μετάλλια της ναζιστικής κυβέρνησης.

Πηγές

• Giuseppe Mayda, «Το Τέλος του Γ΄ Ράιχ», περιοδικό «Ιστορία Εικονογραφημένη», #83 (Μάιος 1975), σελ. 52-63.