Φυσικό καταφύγιο του Ροστόφ
| Φυσικό καταφύγιο του Ροστόφ | |
|---|---|
 | |
  Φυσικό καταφύγιο (Ροστόφ) | |
| Χώρα | Ρωσία |
| Διοικητική υπαγωγή | Όμπλαστ του Ροστόφ |
| Χαρακτηρισμός | 27 Δεκεμβρίου 1995 |
| Κατηγορία πρ. περιοχής | IUCN category Ia: Strict Nature Reserve |
| Έκταση | 95,315 km² |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Φυσικό καταφύγιο του Ροστόφ (ρωσικά: Ростовский заповедник, επίσης Ροστόφσκι) είναι ένα ρωσικό «zapovednik» (αυστηρό φυσικό καταφύγιο) που προστατεύει μια ποικιλία ευαίσθητων υγροτόπων στέπας της νότιας Ευρώπης, το μεγαλύτερο κοπάδι άγριων αλόγων στην Ευρώπη (τα Don Mustangs) και επίσης υγρότοπο για πουλιά. Οι προστατευόμενες περιοχές χωρίζονται σε πέντε τμήματα, που καλύπτουν τα νερά της λίμνης Μάνιτς-Γκουντίλο, τα νησιά της λίμνης, τις περιβάλλουσες περιοχές της στέπας και τις ακτές. Το αποθεματικό βρίσκεται στην περιοχή Ορλόφσκι, της περιφέρειας Ροστόφ, περίπου 100 χλμ βορειοανατολικά του Ροστόφ-ον-Ντον. Είναι μέρος μιας τοποθεσίας υγροτόπων Ραμσάρ διεθνούς σημασίας.[1][2]
Τοπογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το φυσικό καταφύγιο Ροστόφ βρίσκεται στα νότια της πεδιάδας της Ανατολικής Ευρώπης, στην κοιλάδα του ποταμού Μάνιτς. Το κυρίαρχο γεωλογικό χαρακτηριστικό του αποθέματος είναι η λίμνη Μάνιτς-Γκουντίλο, μια δεξαμενή αλμυρού νερού, που περιβάλλεται από ξηρή στέπα και ημι-ερημικό τοπίο. Η λίμνη είναι μακρόστενη, καταλαμβάνει ένα τμήμα της κοιλάδας Μάνιτς μεταξύ της Θάλασσας του Αζόφ και της Κασπίας Θάλασσας. Αυτό το μακρύ κοίλωμα είναι τα υπολείμματα αυτού, που κάποτε ήταν θαλάσσια σύνδεση μεταξύ της Μαύρης και της Κασπίας Θάλασσας.[1]
Υπάρχουν τέσσερις χωριστοί τομείς στο καταφύγιο:
- Ο τομέας του νησιού: (4.591 εκτάρια). Υγρότοπος και Καμμένο νησί, στο βόρειο τμήμα της λίμνης, καθώς και κοντινή ακτή. Το μέγιστο υψόμετρο είναι 93 μέτρα. Αυτός ο τομέας βρίσκεται απέναντι από τη λίμνη από το φυσικό καταφύγιο Τσιορνέι Ζέμλι.[2]
- Τομέας Σταρικόφσκιι: (2.115 εκτάρια). Δεύτερο επίπεδο πάνω από την πλημμυρική πεδιάδα Μάνιτς. Κυματοειδές έδαφος με βαθιές χαράδρες. μέγιστο ύψος 153 μέτρα.
- Τομέας Κρασνοπαρτιζάνσκαγια: (1.768 εκτάρια). Στα νοτιοανατολικά στην περιοχή Ρεμοντνένσκι.
- Τομέας Τσαγκαάν-Χακ: (990 εκτάρια). Ένα αλμυρό έλος, που πλημμυρίζει την Άνοιξη.[2]
Κλίμα και Οικολογία της περιοχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το καταφύγιο Ροστόφ βρίσκεται στο μέσο της περιοχής της Ποντιακής στέπας, μια περιοχή με εύκρατα λιβάδια, σαβάνες και θαμνώδεις εκτάσεις βόρεια της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας, ανάμεσα στον ποταμό Δνείπερο και τα Ουράλια Όρη.[3]
Το κλίμα του Ροστόφ είναι Υγρό ηπειρωτικό κλίμα, ζεστό καλοκαίρι ( Κλιματική ταξινόμηση Köppen (Dfa)). Αυτό το κλίμα χαρακτηρίζεται από μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας, τόσο ημερήσια όσο και εποχιακά, με ζεστά καλοκαίρια και κρύους χειμώνες, και τουλάχιστον ένα μήνα κατά μέσο όρο πάνω από 22 °C (72 °F) .[4][5] Τα καλοκαίρια στο καταφύγιο του Ροστόφ είναι ζεστά, με τις θερμοκρασίες να φτάνουν τους 40 βαθμούς Κελσίου. Η μέση βροχόπτωση κυμαίνεται από 250 mm - 500 mm ανάλογα με την τοποθεσία.[1]
Χλωρίδα και πανίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έδαφος της άμεσης περιοχής του καταφυγίου περιλαμβάνει μία στέπα με γρασίδι. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν ευρέως διαδεδομένα σιταρόχορτα και μικρές περιοχές με πόα. Οι περιοχές με περισσότερα αλατούχα εδάφη υποστηρίζουν μεγάλες και σύνθετες κοινότητες αλόφυτων (φυτά ανεκτά στο αλάτι). Ιδιαίτερα η έκταση Τσαγκαάν-Χακ διαθέτει εκτεταμένα αλμυρά έλη.[1]
Το καταφύγιο είναι γνωστό ως κεντρική προστατευόμενη ζώνη του μεγαλύτερου κοπαδιού άγριων αλόγων στην Ευρώπη.[1] Τα πουλιά είναι τα πολυάριθμα ζώα ανά είδος στο καταφύγιο. Μεταξύ των πουλιών, που κατοικούν εκεί περιλαμβάνονται ωτιδίδες, το μικρό γλαρόνι, η λαγγόνα (Pygmy cormorant), ο ροζ και δαλματικός πελεκάνος, η χουλιαρομύτα, ο καστανοκέφαλος γλάρος (Black-headed gull), η κουκουβάγια και τα φλαμίνγκο. Το καταφύγιο έχει καταγράψει περισσότερα από 200 είδη πουλιών, από τα οποία περίπου 120 φωλιάζουν στην περιοχή και 63 είδη έχουν παρατηρηθεί εδώ κατά τη διάρκεια των μεταναστεύσεών τους.[1]
Οικοτουρισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο οικοτουρισμός υποστηρίζεται από το καταφύγιο, με δύο μονοπάτια στη φύση ανοιχτά στο κοινό. Ένα μονοπάτι, "Τα Αινίγματα της κοιλάδας Μανιτσεσκόι", είναι ένα 2 χλμ. πεζοπορία σε κυκλική διαδρομή κατά μήκος της όχθης της λίμνης. Διαθέτει έναν πύργο παρατήρησης για την προβολή των αλόγων, ένα κιόσκι για πικ-νικ και μια αποβάθρα για εκδρομές με σκάφος σε ένα από τα νησιά του καταφυγίου. Το άλλο μονοπάτι, το "Γαλάζιο Λουλούδι", βρίσκεται σε χωράφια με τουλίπες και ίριδα και περιλαμβάνει μεγάλα σμήνη γερανών και γλάρων. Οι εκδρομές πραγματοποιούνται σε αυτές τις διαδρομές από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο και είναι σχεδιασμένες για επισκέπτες όλων των ηλικιών. Είναι επίσης δυνατό να υποβάλετε αίτηση για επισκέψεις με ξεναγό σε ορισμένες από τις μικρότερες αλυκές, οι οποίες είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για εμπορική παραγωγή αλατιού και φαρμακευτικές λάσπες από τις λασπότοπές τους. Στο καταφύγιο λειτουργεί επίσης κέντρο επισκεπτών με τουριστικές εγκαταστάσεις και μουσείο φύσης.
Ως αυστηρό φυσικό καταφύγιο, ωστόσο, το καταφύγιο του Ροστόφ είναι ως επί το πλείστον κλειστό για το ευρύ κοινό. Οι επιστήμονες και όσοι έχουν σκοπούς «περιβαλλοντικής εκπαίδευσης» μπορούν να συνεννοηθούν με τη διαχείριση του πάρκου για επισκέψεις στα σηματοδοτημένα οικολογικά μονοπάτια.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Rostov Zapovednik (Official Site)» (στα Ρωσικά). Ministry of Natural Resources and Environment (Russia). Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Rostov Zapovednik» (στα Ρωσικά). Ministry of Natural Resources and Environment (Russia). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Map of Ecoregions 2017» (στα Αγγλικά). Resolve, using WWF data. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ Kottek, M., J. Grieser, C. Beck, B. Rudolf, and F. Rubel, 2006. «World Map of Koppen-Geiger Climate Classification Updated» (PDF) (στα Αγγλικά). Gebrüder Borntraeger 2006. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Dataset - Koppen climate classifications» (στα Αγγλικά). World Bank. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2019.
