Φρούριο του Ασέν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φρούριο του Ασέν | |
|---|---|
| Асенова крепост | |
 | |
 | |
| Είδος | φρούριο και ερείπια |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°59′12″N 24°52′24″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Φιλιππούπολης |
| Χώρα | Βουλγαρία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Φρούριο του Ασέν (βουλγαρικά : Асеновата крепост , Ασένοβα κρέποστ), που από ορισμένους ερευνητές ορίζεται ως Πέτριτς (Петрич), είναι μεσαιωνικό φρούριο στη Βουλγαρική Ροδόπη, 2,5 χιλιόμετρα νότια της πόλης του Ασένοβγκραντ, σε υψηλή βραχώδη κορυφή, στην αριστερή όχθη του Ποταμού Ασένιτσα.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογούνται από την εποχή των Θρακών, ενώ η περιοχή του φρουρίου είχε επίσης κατοικηθεί κατά την Αρχαία Ρωμαϊκή και την Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο. Το φρούριο απέκτησε σημασία κατά το Μεσαίωνα και αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο καταστατικό της Μονής του Μπάτσκοβο ως Πέτριτς τον 11ο αιώνα. Το φρούριο κατακτήθηκε από τις στρατιές της Γ΄ Σταυροφορίας.
Ανακαινίστηκε σημαντικά το 13ο αιώνα (ακριβέστερα το 1231) επί της βασιλείας του Βούλγαρου τσάρου Ιβάν Ασέν Β΄ για να χρησιμεύσει ως μεθοριακή οχύρωση κατά των Λατινικών επιδρομών, όπως αποδεικνύεται από οκτάγραμμη επίτοιχη επιγραφή. Τα θεμέλια των οχυρωματικών τοίχων - που οι εξωτερικοί είναι πάχους 2,9 μέτρων και σώζωνται μέχρι το ύψος των 3 μέτρων, από το αρχικό τους των 9 έως 12 μέτρων. Από αυτή την περίοδο έχουν ανασκαφεί ένα φεουδαρχικό κάστρο, 30 δωμάτια και 3 δεξαμενές νερού.
Το καλύτερα διατηρημένο και πιο αξιοσημείωτο στοιχείο του Φρουρίου Ασέν είναι η εκκλησία της Παναγίας Θεοτόκου του 12ου-13ου αιώνα. Πρόκειται για ένα διώροφο σταυροειδές με τρούλο μονόκλιτο κτίριο με ένα φαρδύ νάρθηκα και ένα μεγάλο ορθογώνιο πύργο και διαθέτει τοιχογραφίες του 14ου αιώνα. Οι εργασίες συντήρησης και μερικής αποκατάστασης στην εκκλησία ολοκληρώθηκαν το 1991 (το σύνολο του φρουρίου εγκαταλείφθηκε μετά την Οθωμανική κατάκτηση το 14ο αιώνα και μόνο η εκκλησία διατήρησε την αρχική της εμφάνιση, καθώς τη χρησιμοποιούσαν οι ντόποιοι Χριστιανοί) και τώρα λειτουργεί κανονική ως Βουλγαρική Ορθόδοξη εκκλησία.
Αφού καταλήφθηκε από τους Βυζαντινούς μετά το θάνατο του Ιβάν Ασέν Β΄, το φρούριο πέρασε για μια ακόμη φορά στα χέρια των Βουλγάτωνκατά την εποχή του Ιβάν Αλεξάνταρ το 1344 μόνο για να καταληφθεί και να καταστραφεί από τους Οθωμανούς κατά την Τουρκοκρατία.
Η πόλη του Ασένοβγκραντ πήρε το σύγχρονο όνομά της από το φρούριο, ενώ πριν ονομαζόταν Στανιμάκα (Στενήμαχος).
Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Τμήμα των τειχών. -
Πρόσθια όψη της εκκλησίας. -
Οψη της εκκλησίας . -
Η εκκλησία από τα ερείπια του πύργου. -
Σχέδιο του φρουρίου. -
Η επιγραφή του τσάρου Ιβάν Ασέν Β΄ του 1231 -
Το Φρούριο του Ασέν από το δρόμο προς το φρούριο -
Εσωτερικό της εκκλησίας του Φρουρίου του Ασέν
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Николова, Бистра, Православните църкви през българското Средновековие IX-XIV в., София, 2002 г.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Водач за българските планини - Прочути планински крепости
- Страница на Асенова крепост в rodenkrai.com
- Български крепости - Асеновата крепост
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Асенова крепост της Βουλγαρικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
Συντεταγμένες: 42°34′13″N 25°22′38″E / 42.57028°N 25.37722°E