Φρανσουάζ Σαντερναγκόρ
| Φρανσουάζ Σαντερναγκόρ | |
|---|---|
 Η Φρανσουάζ Σαντερναγκόρ το 2018 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Françoise Chandernagor (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 19 Ιουνίου 1945[1][2][3] Παλαιζώ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4] |
| Σπουδές | Εθνική Σχολή Διοίκησης στη Γαλλία (1967–1969) Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού lycée Marie-Curie |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Περίοδος ακμής | 1981 |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | André Chandernagor |
| Αδέλφια | Thierry Chandernagor |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Master of Requests of the Conseil d'État (έως 1993)[5] |
| Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (13 Νοεμβρίου 2014)[6] Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (2007)[7] Μεγάλος Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (11 Νοεμβρίου 2010)[8] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Φρανσουάζ Σαντερναγκόρ (γαλλικά: Françoise Chandernagor), γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1945 στο Παλαιζώ (Εσόν), είναι Γαλλίδα συγγραφέας. Μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ, έγραψε περίπου δεκαπέντε βιβλία και εργάστηκε στη γαλλική ανώτατη διοίκηση.[9]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φρανσουάζ Σαντερναγκόρ γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1945 στο Παλαιζώ (Εσόν), κοντά στο Παρίσι. Αφού έλαβε το δίπλωμά της από το Ινστιτούτο πολιτικών σπουδών του Παρισιού και το μεταπτυχιακό της στο δημόσιο δίκαιο, έγινε δεκτή σε ηλικία 21 ετών στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, αποφοιτώντας δύο χρόνια αργότερα με υψηλότατη βαθμολογία, η πρώτη γυναίκα που έφτασε σε τέτοια θέση. Το 1969 εισήλθε στο Συμβούλιο της Επικρατείας όπου κατείχε διάφορες υψηλόβαθμες θέσεις.[10]
Κατείχε επίσης πολλές θέσεις σε διοικήσεις, τόσο στον πολιτιστικό τομέα όσο και στις οικονομικές υπηρεσίες, και έχει αναλάβει ηγετικές θέσεις σε εθελοντική βάση σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και ιδρύματα, όπως ως αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γαλλίας μέχρι το 1988 και ως αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Αγκεσώ. Το 1991 συνέταξε την ετήσια έκθεση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την «sécurité juridique» (Η προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη στο δικαστικό σύστημα). Το 1993 εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία της στη διοίκηση για να αφιερώσει τον χρόνο της στη συγγραφή.
Από το 1981, όταν δημοσίευσε το μυθιστόρημα Ο Δρόμος του Βασιλιά, φανταστικά απομνημονεύματα της Μαντάμ ντε Μαιντενόν, δεύτερης συζύγου του Λουδοβίκου ΙΔ΄), η Φρανσουάζ Σαντερναγκόρ έγραψε δώδεκα μυθιστορήματα, δύο δοκίμια και ένα θεατρικό έργο (που παίχτηκε στις Βρυξέλλες το 1993-1994 και στο Παρίσι το 1994-1995, και πάλι στη δεκαετία του 2000). Αρκετά από τα μυθιστορήματά της είναι ιστορικά και άλλα θίγουν θέματα σύγχρονου κοινωνικού προβληματισμού. Έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες, Η Πρώτη σύζυγος και Η Κάμαρα και στα ελληνικά, και δύο από αυτά (Ο Δρόμος του Βασιλιά και Το Παιδί του Διαφωτισμού) έχουν διασκευαστεί για τη γαλλική τηλεόραση.[11]
Στο μυθιστόρημα Η Κάμαρα, το 2002, χρησιμοποιεί τον μηχανισμό των φανταστικών αναμνήσεων για να απεικονίσει τη ζωή ενός μικρού παιδιού που φυλακίστηκε από επαναστάτες, που είναι στην πραγματικότητα ο νεαρός Λουδοβίκος ΙΖ΄.
Διετέλεσε πρόεδρος του βραβείου Ζαν-Ζιονό και του βραβείου Σατωμπριάν. Είναι μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ από το 1995 και αντιπρόεδρος αυτής της ακαδημίας από το 2010. [12]Είναι αντιπρόεδρος του συλλόγου «Ελευθερία για την ιστορία».
Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο με τον Φιλίπ Ζουργκενσέν, γενικό επιθεωρητή οικονομικών, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά, και σε δεύτερο γάμο με τον Ζεράρ Ντενί, γενικό επιθεωρητή εξοπλισμού. Μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στο Παρίσι και στο νομό Κρεζ στη Νέα Ακουιτανία.[13]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
- Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος Τιμής[14]
- Βραβείο των Πρέσβεων (1981)
- Βραβείο αναγνωστριών του περιοδικού Ελ (1982)
- Σατωμπριάν (1990)
- Βραβείο Πιέρ Λαφύ (2003)
- Βραβείο Παλατίν για ιστορικά μυθιστορήματα (2012), βραβείο Sola Cabiati της πόλης του Παρισιού.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- L'Allée du Roi (1981) - Ο Δρόμος του Βασιλιά
- Leçons de ténèbres - Μαθήματα του Σκότους
- La Sans Pareille (1988) - Η Μοναδική
- L'Archange de Vienne (1989) - Ο Αρχάγγελος της Βιέννης
- L'Enfant aux loups (1990) - Το Παιδί με τους λύκους
- L'Ombre du Soleil (Η Σκιά του ήλιου, θεατρικός μονόλογος από τον Δρόμο του Βασιλιά, 1994)
- L'Enfant des Lumières (1995) Το Παιδί του Διαφωτισμού[15]
- La Première épouse (1998) Η πρώτη σύζυγος, ελληνική μετάφραση εκδόσεις Πατάκης, 2000
- Maintenon (σε συνεργασία με τον Ζωρζ Πουασόν, 2001)
- La Chambre (2002) Η Κάμαρα, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003
- Couleur du temps (2004) - Το Χρώμα του χρόνου
- La Voyageuse de nuit (2007) - Η Ταξιδιώτισσα της νύχτας
- Les Enfants d'Alexandrie (2011), Τα παιδιά της Αλεξάνδρειας, 1ος τόμος της τριλογίας Η Ξεχασμένη βασίλισσα (La Reine oubliée) για την Κλεοπάτρα Σελήνη Β΄.
- Les Dames de Rome (2012), Οι κυρίες της Ρώμης, 2ος τόμος της τριλογίας Η Ξεχασμένη βασίλισσα.
- Vie de Jude frère de Jésus (2015) Η ζωή του Ιούδα, αδελφού του Ιησού [16]
- Quand les femmes parlent d'amour (2016) Ανθολογία γυναικείας ποίησης. [17] Μέσα από εννέα αιώνες ποιητικής έκφρασης, επιλέγει κείμενα από γαλλόφωνες ποιήτριες όλων των κοινωνικών στρωμάτων συνοδευόμενα από τις βιογραφίες τους, συχνά πλούσιες σε περιπέτειες. [18]
- L'homme de Césarée (2020), Ο άνθρωπος από την Καισάρεια, 3ος τόμος της τριλογίας Η Ξεχασμένη βασίλισσα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 GeneaStar. chandernagof.
- ↑ 2,0 2,1 Roglo. p=francoise;n=chandernagor.
- ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Babelio. 5498.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118960120. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ JUSA9300057D.
- ↑ PREX1425488D.
- ↑ PREX0710142D.
- ↑ PREX1025676D.
- ↑ . «academiegoncourt.com/francoise-chandernagor».
- ↑ . «goodreads.com/author/Françoise Chandernagor».
- ↑ . «albin-michel.fr/francoise-chandernagor».
- ↑ . «academiegoncourt.com/les-membres».
- ↑ . «francetvinfo.fr/replay-radio/le-monde-d-elodie/francoise-chandernagor-ma-vraie-vocation-c-etait-l-ecriture-depuis-toujours».
- ↑ . «legifrance.gouv.fr/Décret du 13 novembre 2014 portant élévation aux dignités de grand'croix et de grand officier».
- ↑ . «babelio.com/livres/Chandernagor-Lenfant-des-Lumieres/».
- ↑ . «livredepoche.com/livre/vie-de-jude-frere-de-jesus-».
- ↑ . «franceinter.fr/emissions/Quand Françoise Chandernagor parle des femmes qui parlent d'amour».
- ↑ . «lisez.com/auteur/francoise-chandernagor».
|
