Φράνσις Γκρέυ, Δούκισσα του Σάφολκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φράνσις Γκρέυ, Δούκισσα του Σάφολκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16  Ιουλίου 1517
Χέρτφορντσιρ
Θάνατος30  Νοεμβρίου 1559 ή 21  Νοεμβρίου 1559[1]
Σάρρεϋ
Τόπος ταφήςΑββαείο του Ουέστμινστερ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΚυρία επί των τιμών[2]
Οικογένεια
ΣύζυγοςHenry Grey, 1st Duke of Suffolk (από 1533)[3][4]
Adrian Stokes (από 1554)[3][4]
ΤέκναKatherine Grey[3]
Mary Grey
Τζέιν Γκρέυ[5][3]
Elizabeth Stokes[5]
ΓονείςCharles Brandon, 1st Duke of Suffolk[3] και Μαρία Τυδώρ της Γαλλίας[3]
ΑδέλφιαEleanor Clifford, Countess of Cumberland[3]
Mary Brandon, Baroness Monteagle
Anne Brandon, Baroness Grey of Powys
Henry Brandon, 2nd Duke of Suffolk
Henry Brandon, 1st Earl of Lincoln
Charles Brandon, 3rd Duke of Suffolk
ΟικογένειαΟίκος των Τυδώρ
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Φράνσις Γκρέυ, δούκισσα του Σάφολκ, αγγλ.: Frances Grey, Duchess of Suffolk (γεννημένη ως λαίδη Φράνσις Μπράντον. αγγλ.: Lady Frances Brandon, 16 Ιουλίου 1517 - 20 Νοεμβρίου 1559), ήταν Αγγλίδα ευγενής. Ήταν το δεύτερο παιδί και η μεγαλύτερη κόρη της (μικρότερης αδελφής του βασιλιά Ερρίκου Η΄) της πριγκίπισσας Μαρίας της Αγγλίας, και του Τσαρλς Μπράντον 1ου δούκα του Σάφολκ. Ήταν μητέρα της λαίδης Τζέιν Γκρέυ, βασίλισσας της Αγγλίας και της Ιρλανδίας για εννέα ημέρες (10 Ιουλίου 1553 - 19 Ιουλίου 1552), [6] της λαίδης Κάθριν Γκρέυ και της λαίδης Μαίρης Γκρέυ.

Νεανική ζωή και πρώτος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Φράνσις Μπράντον γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1517 στο Χάτφηλντ, Χάρτφορντσιρ, Αγγλία.[7] Το Φράνσις ήταν ένα ασυνήθιστο όνομα εκείνη την εποχή, καθώς φέρεται να πήρε το όνομά της από τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, αν και μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι ονομάστηκε προς τιμήν του Φραγκίσκου Α΄ βασιλιά της Γαλλίας.[8] Η θεία της Αικατερίνη τής Αραγονίας, η πρώτη σύζυγος τού εκ μητρός θείου της Ερρίκου Η΄, και η κόρη του Ερρίκου Η΄, Μαρία (Α΄), ήταν οι ανάδοχοί της για το βάπτισμά της.[9]

Πέρασε την παιδική της ηλικία με τη φροντίδα τής μητέρας της Μαρίας Τυδώρ, της νεότερης επιζήσασας κόρης τού Ερρίκου Ζ΄ και μικρότερης αδελφής του Ερρίκου Η΄. Για το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής ηλικίας της η Φράνσις έζησε στην Γουέστχορπ, στο Σάφολκ.[8] Ο πατέρας της Τσαρλς Μπράντον δούκας τού Σάφολκ, ο οποίος είχε νυμφευτεί τουλάχιστον δύο φορές πριν, απέκτησε μία δήλωση ακύρωσης σχετικά με τον πρώτο του γάμο με τη Mαργαρίτα Νέβιλ λόγω συγγένειας: εξασφάλισε μία παπική βούλα από τον πάπα Κλήμη Ζ΄ το 1528, για να επιβεβαιώσει τον γάμο του με τη Μαρία Τυδώρ, το οποίο νομιμοποίησε τη Φράνσις ως κόρη του. [10]

Το 1533 η Φράνσις παντρεύτηκε τον Χένρι Γκρέυ μαρκήσιο του Ντόρσετ.[11] Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στο Σάφολκ Πλέις, ένα μέγαρο που ανήκε στους γονείς της, στη δυτική πλευρά της Μπόρoου Χάι Στρητ στο Σάουθγoυερκ. Ήταν αυτός ο γάμος και τα τρία παιδιά της, που οδήγησαν τη ζωή της στην Αυλή των Τυδώρ.[8]

Οι δύο πρώτες εγκυμοσύνες της οδήγησαν στη γέννηση ενός γιου, τού Ερρίκου (λόρδου Χάρινγκτον), και μίας κόρης, αλλά τα δύο τέκνα απεβίωσαν σε μικρή ηλικία, με άγνωστες ημερομηνίες γέννησης. Τις γεννήσεις τους ακολούθησαν τρεις κόρες, που επέζησαν:

  • λαίδη Τζέιν Γκρέυ (π. 12 Οκτωβρίου 1537 - 12 Φεβρουαρίου 1554), παντρεύτηκε τον λόρδο Γκίλντφορντ Ντάντλεϊ.
  • λαίδη Κάθριν Γκρέυ (25 Αυγούστου 1540 - 26 Ιανουαρίου 1568), παντρεύτηκε πρώτα τον Χένρι Χέρμπερτ, λόρδο Χέρμπερτ και αργότερα τον Έντουαρντ Σέυμουρ, 1ο κόμη του Χέρτφορντ.
  • λαίδη Μαίρη Γκρέυ .(π. 20 Απριλίου 1545 - 20 Απριλίου 1578), παντρεύτηκε τον Τόμας Κές

Η κατοικία της Φράνσις στο Μπράντγκεϊτ ήταν ένα μικρό ανάκτορο με το στυλ των Τυδώρ. Μετά το τέλος των δύο αδελφών της, ο τίτλος δούκας του Σάφολκ επέστρεψε στο στέμμα, και αργότερα δόθηκε στον σύζυγο τής Φράνσις. Περί το 1541 ο επίσκοπος Τζον Άυλμερ έγινε ιερέας τού δούκα, και δάσκαλος της Ελληνικής γλώσσας στην κόρη της Φράνσις, τη λαίδη Τζέιν Γκρέυ.[12]

Στην Αυλή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ανιψιά του Ερρίκου Η΄, η Φράνσις ήταν συχνά στην Αυλή. Μέσα από τη φιλία της με την Αικατερίνη Παρ (6ης συζύγου τού Ερρίκου Η΄), η κόρη τής Φράνσις, η λαίδη Τζέιν Γκρέυ, εξασφάλισε μία θέση στο νοικοκυριό της βασίλισσας.[10] Εκεί, η Τζέιν γνώρισε τον γιο του Ερρίκου Η΄ και μελλοντικό διάδοχό του, τον Εδουάρδο (ΣΤ΄). Ο Ερρίκος Η΄ απεβίωσε στις 28 Ιανουαρίου 1547, και ο Εδουάρδος ΣΤ΄ τον διαδέχτηκε στον θρόνο. Η Τζέιν ακολούθησε την Αικατερίνη Παρ στη νέα της κατοικία, και καθιερώθηκε μέλος τού στενού κύκλου του εννιάχρονου βασιλιά.

Η Φράνσις και η αδελφή της Ελεονόρα είχαν αφαιρεθεί από τη διαδοχή με τη διαθήκη του βασιλιά Ερρίκου Η΄ μαζί με τους απογόνους τής θείας τους Μαργαρίτας Τυδώρ, ωστόσο οι κόρες τους περιλαμβανόταν στη διαδοχή, μετά τις ετεροθαλείς αδελφές τού Εδουάρδου Μαρίας (Α΄) και Ελισάβετ (Α΄). Δεν είναι σαφής η αιτία που αφαιρέθηκε η Φράνσις από τη σειρά διαδοχής.

Η Αικατερίνη Παρ παντρεύτηκε τον Τόμας Σέυμουρ, 1ο βαρόνο Σέυμουρ του Σάντελυ και λόρδο Υψηλό Ναύαρχο. Η λαίδη Τζέιν την ακολούθησε στο νέο της νοικοκυριό. Η Φράνσις, ο σύζυγός της και άλλα μέλη της αριστοκρατίας είδαν την Τζέιν ως πιθανή σύζυγο για τον νεαρό βασιλιά.

Η Αικατερίνη Παρ απεβίωσε στις 5 Σεπτεμβρίου 1548, γεγονός που έστειλε την Τζέιν πίσω στην φροντίδα τής μητέρας της. Ο Τόμας Σέυμουρ επέβαλε στους Σάφολκς την αξίωση να έχει την κηδεμονία της Τζέιν, και ότι θα πρέπει να επιστρέψει στην οικογένειά της. Η Τζέιν επέστρεψε στο σπίτι του Σέυμουρ και μετακόμισε στα διαμερίσματα της Αικατερίνης Παρ. Ο Σέυμουρ σχεδίαζε ακόμη να πείσει τον Εδουάρδο ΣΤ΄ να νυμφευτεί την Τζέιν, αλλά ο βασιλιάς είχε αρχίσει να μην εμπιστεύεται τους δύο θείους του. Ένας όλο και πιο απελπισμένος Σέυμουρ εισέβαλε στο υπνοδωμάτιο τού βασιλιά, σε μία προσπάθεια να τον απαγάγει, και πυροβόλησε τον αγαπημένο σκύλο τού Εδουάρδου ΣΤ΄, όταν το ζώο προσπάθησε να προστατεύσει τον αφέντη του. Λίγο μετά ο Σέυμουρ δικάστηκε για προδοσία, και εκτελέστηκε στις 20 Μαρτίου 1549. Οι Σάφολκ έπεισαν το Ιδιαίτερο Συμβούλιο ότι ήταν αθώοι στο σχέδιο του Σέυμουρ. Η Τζέιν ξανακαλέστηκε σπίτι. Ο δούκας και η δούκισσα έχασαν την ελπίδα να την παντρέψουν με τον βασιλιά, ο οποίος ήταν άρρωστος, και πίστευε ότι πιθανότατα δεν θα ζούσε. Για κάποιο διάστημα φημολογήθηκε ότι σκέφτηκαν να την παντρέψουν με τον Έντουαρντ Σέυμουρ, 1ο κόμη του Χέρτφορντ, γιο του λόρδου Προστάτη και της Άννας Στάνχοπ. Όμως ο λόρδος Προστάτης εξέπεσε της εξουσίας, και αντικαταστάθηκε από τον Τζον Ντάντλεϊ.[9]

Τον Μάιο του 1553, ο Γκίλντφορντ Ντάντλεϊυ, ο δεύτερος νεότερος γιος του Τζον Ντάντλεϋ, 1ου δούκα του Νορθάμπερλαντ, και de facto αντιβασιλιάς κατά τη διάρκεια τής ανηλικιότητας τού νεαρού Εδουάρδου ΣΤ΄, νυμφεύτηκε την Τζέιν. Η Φράνσις και ο Χένρι Γκρέυ υποστήριξαν πλήρως και πίεσαν γι' αυτόν τον γάμο μεταξύ τού Γκίλντφορντ και της Τζέιν. Ο γάμος θα ένωνε δύο ισχυρές και προτεσταντικές οικογένειες.[8] Η άλλη κόρη της Κάθριν Γκρέυ παντρεύτηκε τον Χένρι Χέρμπερτ, γιο και κληρονόμο τού Γουίλιαμ Χέρμπερτ, 1ου κόμη του Πέμπρουκ, στο Ντάρχαμ Χάουζ. Η κόρη του Τζον Ντάντλεϊ, Κάθριν, την υποσχέθηκαν στον Χένρι Χέιστινγκς, κληρονόμο τού κόμη τού Χάντινγκτον. Την εποχή που πραγματοποιήθηκαν οι συμμαχίες, δεν θεωρούνταν πολιτικά σημαντικές, ακόμη και από τον πρέσβη της Γερμανίας (Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) Γιέχαν ντε Σάιφη, ο οποίος ήταν ο πιο ύποπτος παρατηρητής. Συχνά θεωρήθηκαν ως απόδειξη μίας συνωμοσίας για να φέρει την οικογένεια Ντάντλεϊ στον θρόνο, και έχουν επίσης περιγραφτεί ως συνηθισμένοι γάμοι μεταξύ αριστοκρατών. [13] [14][15]

Έχουν ισχυριστεί από τις αρχές του 18ου αιώνα ότι η λαίδη Τζέιν χτυπήθηκε βάναυσα και ξυλοκοπήθηκε -για να υποταχθεί στον γάμο αυτόν- από την δούκισσα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό.[9] Ο λόρδος Γκίλντφορντ ήταν, ως τέταρτος γιος, ένα ασυνήθιστο ταίριασμα για μία μεγαλύτερη κόρη βασιλικής καταγωγής, και ο Γουίλιαμ Σέσιλ, ένας άλλος στενός φίλος των Σάφολκ, ισχυρίστηκε ότι το ταίριασμα ήταν διαμεσολάβηση από τον αδελφό της Αικατερίνης Παρ και τη δεύτερη σύζυγό του. [1] [1][16] Σύμφωνα με τον Σέσιλ, προωθούσαν τον γάμο με τον Νορθάμπερλαντ, ο οποίος απάντησε με ενθουσιασμό. Οι Σάφολκ δεν ευνοούσαν το ταίριασμα, αφού αυτό θα σήμαινε να περάσει το στέμμα από την οικογένειά τους στους Νορθάμπερλαντ. Ωστόσο, όταν οι Νορθάμπερλαντ ισχυρίστηκαν ότι είχε την υποστήριξη τού βασιλιά στο ζήτημα, τελικά οι Σάφολκ παραδόθηκαν. Η μόνη ιστορική απόδειξη κάποιου οικογενειακού καυγά σχετικά με τον γάμο καταγράφεται από τον Τζ. Φ. Κουμεντόνε ως "η πρωτότοκη κόρη τού δούκα τού Σάφολκ, η Τζέιν με το όνομα, η οποία, αν και καταδικάζει έντονα τον γάμο, αναγκάστηκε να υποταχθεί από την επιμονή της μητέρας της και τις απειλές τού πατέρα της".[17]

Τον Ιούνιο του 1553 ο Εδουάρδος ΣΤ ́ αρρώστησε σοβαρά. Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ αντιτάχθηκε στη διαδοχή της Μαρίας (Α΄), όχι μόνο για θρησκευτικούς λόγους, αλλά και για τους λόγους νομιμότητας και ανδρικής κληρονομιάς, η οποία ισχύει και για την Ελισάβετ (Α΄). Έγραψε τον Νόμο για τη Διαδοχή, ο οποίος προσπέρασε τις απαιτήσεις που είχαν οι δύο ετεροθαλείς αδελφές του, και διευθέτησε το στέμμα στην εξαδέλφη του Τζέιν Γκρέυ. [18] Όπως και ο αποθανών πατέρας του, προσπέρασε επίσης και τη Φράνσς -η οποία διαφορετικά θα ήταν η επίδοξος διάδοχος- πιθανότατα επειδή φαινόταν πολύ απίθανο στην ηλικία της να παράγει έναν γιο, για να τη διαδεχθεί.

Η Φράνσις και ο σύζυγός της ήταν αρχικά εξοργισμένοι, αλλά τελικά, μετά από μία ιδιωτική ακρόαση με τον βασιλιά, εγκατέλειψε τα δικά της δικαιώματα στον θρόνο υπέρ της Τζέιν,[19] εγκρίνοντας το σχέδιο για τη διαδοχή.[10]

Ο θυρεός της Φράνσις Γκρέυ, δούκισσας του Σάφολκ[20].

Γίνεται μητέρα της βασίλισσας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εδουάρδος ΣΤ ́ απεβίωσε στις 6 Ιουλίου 1553. Η λαίδη Τζέιν κηρύχθηκε βασίλισσα στις 10 Ιουλίου. Η δούκισσα την ακολούθησε για την ανακήρυξη και κατά τη διάρκεια τής διαμονής της στον Πύργο. Τη δούκισσα Φράνσις την έφεραν, όταν ο Νορθάμπερλαντ συνειδητοποίησε τη σύγχυση και τα πολλά συναισθήματα της Τζέιν: η Φράνσις κατάφερε να ηρεμήσει την κόρη της. Δεδομένου ότι είχε δει τον ίδιο τον βασιλιά και τού είχε μιλήσει για τη διαδοχή, μπορούσε να πείσει την Τζέιν ότι ήταν η νόμιμη βασίλισσα και διάδοχος.[21] Η επιτυχία τους ήταν βραχυπρόθεσμη. Η Τζέιν απομακρύνθηκε με ένοπλη υποστήριξη υπέρ της Μαρίας Α΄ στις 19 Ιουλίου 1553.

Ο δούκας του Σάφολκ συνελήφθη, αλλά απελευθερώθηκε λίγες ημέρες αργότερα χάρη στην παρέμβαση της δούκισσας. Την στιγμή που έμαθε για την σύλληψη τού συζύγου της, πήγε στη Μαρία Α΄ μεσάνυχτα, για να παρακαλέσει για την οικογένειά της. Παρά τις αντιξοότητες, η δούκισσα, όχι μόνο κατάφερε να γίνει δεκτή από την βασίλισσα, αλλά μπόρεσε επίσης να εξασφαλίσει μία χάρη, τοποθετώντας όλη την ευθύνη στον Νορθάμπερλαντ. Ενώ ήταν στο σπίτι του, η λαίδη Τζέιν είχε αρρωστήσει από τροφική δηλητηρίαση και είχε υποψιαστεί την οικογένεια του Νορθάμπερλαντ.[22] Η δούκισσα χρησιμοποίησε τώρα τις υποψίες τής κόρης της και την ασθένεια τού συζύγου της, για να κατηγορήσει τον Νορθάμπερλαντ ότι προσπάθησε να σκοτώσει την οικογένειά της.[23] Επομένως, η Μαρία Α΄ ήταν πρόθυμη να συγχωρέσει τον δούκα του Σάφολκ. Σκόπευε να συγχωρέσει την Τζέιν μόλις ολοκληρωθεί η στέψη της, σώζοντας τη ζωή της 16χρονης.

Ωστόσο ο Γουάιετ ο Νεότερος κήρυξε εξέγερση εναντίον της Μαρίας Α΄ στις 25 Ιανουαρίου 1554. Ο δούκας του Σούφολκ εντάχθηκε στην εξέγερση, αλλά συνελήφθη από τον Φράνσις Χέιστινγκς, 2ο κόμη του Χάντινγκτον. Η εξέγερση είχε αποτύχει μέχρι τον Φεβρουάριο. Οι αρχηγοί της συνωμοσίας είχαν επιθυμήσει να αντικαταστήσουν τη Μαρία Α΄ με την ετεροθαλή αδελφή της Ελισάβετ (Α΄), αν και η Ελισάβετ (Α΄) δεν είχε κάποια σχέση με το ζήτημα. Μετά την προσπάθεια να βάλει την Τζέιν στον θρόνο, η Φράνσις περιορίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου για λίγο.[11] Η Τζέιν τώρα έγινε πολύ επικίνδυνη για τη Μαρία Α΄, και αποκεφαλίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1554 μαζί με τον σύζυγό της. Ο πατέρας τής Τζέιν καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία, και εκτελέστηκε 11 ημέρες αργότερα, στις 23 Φεβρουαρίου 1554. Με δύο νεαρές κόρες μόλις έφηβες και τον σύζυγό της καταδικασμένο ως προδότη, η δούκισσα αντιμετώπιζε καταστροφή. Ως γυναίκα, δεν είχε ιδιοκτησίες στο δικό της όνομα. Όλη η περιουσία τού συζύγου της θα επέστρεφαν στο στέμμα, όπως συνήθως γινόταν για τις ιδιοκτησίες των προδοτών. Κατάφερε να παρακαλέσει την βασίλισσα να δείξει έλεος, πράγμα που σήμαινε ότι τουλάχιστον εκείνη και οι κόρες της είχαν την ευκαιρία να αποκατασταθούν. Η συγχώρεση της βασίλισσας σήμαινε ότι κάποια από τα περιουσιακά στοιχεία τού Σάφολκ θα παρέμειναν στην οικογένειά του, ή τουλάχιστον θα μπορούσε να δοθεί πίσω αργότερα. [24]

Ο δεύτερος γάμος της και το τέλος της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Φράνσις έζησε σε φτώχεια κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Μαρίας Α΄.[11] Η Μαρία Α΄ έκανε μία γι' αυτήν μία θέση δίπλα της, ως ευνοούμενη, έτσι διατηρήθηκε υπό την παρατήρηση της βασίλισσας. Στη Φράνσις υπήρχε ακόμη κάποια υποψία, και τον Απρίλιο του 1555 ο ισπανός πρέσβης Σάιμον Ρέναρντ, έγραψε για πιθανό γάμο μεταξύ τής Φράνσις και του Έντουαρντ Κώρτνεϋ, απογόνου των Πλανταγενετών. [25]

Για άλλη μία φορά, τα παιδιά τους θα είχαν διεκδίκηση στον θρόνο, αλλά ο Κώρτνεϋ ήταν απρόθυμος, και η Φράνσις διέφυγε από τον γάμο με ένα άλλο, πολύ ασφαλέστερο ταίριασμα. Παντρεύτηκε τον Υπεύθυνο των Ίππων, Άντριαν Στόουκς.[26] Ήταν ένας ασφαλής γάμος για εκείνη, καθώς οποιοδήποτε παιδί από αυτήν θα θεωρείτο χαμηλής καταγωγής για να διεκδικήσει τον θρόνο. Η φίλη τής παιδικής ηλικίας της και μητριά της Κάθριν Γουίλομπι είχε παντρευτεί τον ευγενή της, οπότε η Φράνσις μετακόμισε σε γνωστό μέρος. Αυτή και ο Στόουκς παντρεύτηκαν το 1555.[27]Γεννήθηκαν τρία παιδιά από το ζευγάρι:

  • Ελισάβετ Στόουκς (20 Νοεμβρίου 1554), θνησιγενής.
  • Ελίζαμπεθ Στόουκς (16 Ιουλίου 1555 - 7 Φεβρουαρίου 1556;), μάλλον απεβίωσε σε βρεφική ηλικία.
  • ένας γιος (Δεκέμβριος 1556), θνησιγενής.

Στις 20 Νοεμβρίου 1559 η Φράνσις Γκρέυ απεβίωσε λόγω ασθένειας. Το λείψανό της μεταφέρθηκε από το Ρίτσμοντ στο Αβαείο Γουέστμινστερ, όπου πραγματοποιήθηκε η κηδεία της στις 5 Δεκεμβρίου. Κατά τη διάρκεια της κηδείας, η κόρη της Κάθριν συμμετείχε ως επικεφαλής πενθούσα. Η κηδεία ήταν η πρώτη προτεσταντική λειτουργία που πραγματοποιήθηκε στο Αβαείο του Γουέστμινστερ. Τέσσερα χρόνια μετά το τέλος της, ο σύζυγός της ήγηρε μνημείο από αλάβαστρο (αυτό είναι πιθανότατα δημιουργημένο από τον Κορνέλιους Κιούρ) και έβαελε επάνω στον τάφο τη γλυπτή μορφή της Φράνσις, που παραμένει ακόμη. Η μορφή της φέρει έναν μανδύα από ερμίνα επάνω από το φόρεμα, και ένα περιδέραιο γύρω από τον λαιμό. Είναι ξαπλωμένη σε στρώμα με ένα λιοντάρι στα πόδια της, και το στέμμα της έχει επισκευασθεί και επιχρυσωθεί. [28] Η επιγραφή στο τάφο της λέει στα Λατινικά:

Ούτε χάρη, ούτε μεγαλοπρέπεια, ούτε βασιλικό όνομα,
ούτε η διάσημη φήμη δεν ωφελεί.
Όλα, όλα έχουν εξαφανιστεί εδώ.
Η αληθινή αξία μόνο επιβιώνει από την κηδεία και τον σιωπηλό τάφο.[29]

Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές της στη σκηνή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29  Αυγούστου 2019.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 «Kindred Britain»
  4. ↑ 4,0 4,1 p10207.htm#i102069. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  5. ↑ 5,0 5,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  6. ↑ Williamson, David (2010). Kings & Queens. National Portrait Gallery Publications. p. 95. (ISBN 978-1-85514-432-3)
  7. ↑ «Frances Brandon, Duchess of Suffolk & family». Westminster Abbey. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2018. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Taylor, Alexander (4 Ιουλίου 2018). «Frances Grey, Duchess of Suffolk (1517–1559)». TudorSociety.com. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Tallis, Nicola (3 Νοεμβρίου 2016). Crown of Blood: The Deadly Inheritance of Lady Jane Grey (στα Αγγλικά). Michael O'Mara Books. ISBN 978-1-78243-672-0. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 O'Day, Rosemary. The Routledge Companion to the Tudor Age, Routledge, 2012 (ISBN 9781136962530)
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «"Frances Brandon, Duchess of Suffolk", Westminster Abbey». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2015. 
  12. ↑ Mendle, Michael. Dangerous Positions; Mixed Government, the Estates of the Realm, and the Making of the "Answer to the xix propositions, University of Alabama Press, 1985. p. 61
  13. ↑ Ives, Eric (2009). Lady Jane Grey: A Tudor Mystery. Wiley-Blackwell. σελ. 152. ISBN 978-1-4051-9413-6. 
  14. ↑ Wilson, Derek (2005): The Uncrowned Kings of England: The Black History of the Dudleys and the Tudor Throne. Carroll & Graf. 2005. pp. 214–215; (ISBN 0-7867-1469-7)
  15. ↑ Christmas, Matthew. "Edward VI", History Today, Issue 27. March 1997
  16. ↑ Leanda de Lisle: The Sisters who would be Queen, p. 98
  17. ↑ De Lisle, p. 329
  18. ↑ Ives 2009, σελ. 321.
  19. ↑ De Lisle, p. 104
  20. ↑ Sodacan (21 February 2015), English: Arms of Frances Grey, Duchess of Suffolk, https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Arms_of_Frances_Grey,_Duchess_of_Suffolk.svg, ανακτήθηκε στις 17 May 2020 
  21. ↑ De Lisle, p. 110
  22. ↑ Leanda de Lisle, p. 105
  23. ↑ De Lisle, p. 126
  24. ↑ De Lisle, p. 157
  25. ↑ Calendar State Papers Spain, vol. 13 (1954), no. 177
  26. ↑ Franklin-Harkrider, Melissa (2008). Women, Reform and Community in Early Modern England: Katherine Willoughby, Duchess of Suffolk, and Lincolnshire's Godly Aristocracy, 1519–1580 (στα Αγγλικά). Boydell Press. ISBN 978-1-84383-365-9. 
  27. ↑ Ives 2009, σελ. 38.
  28. ↑ «The History of Westminster Abbey by John Flete», The History of Westminster Abbey (Cambridge University Press): 33–138, 19 May 2011, doi:10.1017/cbo9780511975554.003, ISBN 9781108072946, http://dx.doi.org/10.1017/cbo9780511975554.003, ανακτήθηκε στις 1 April 2023 
  29. ↑ De Lisle, p. 197

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Frances Brandon στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φράνσις_Γκρέυ,_Δούκισσα_του_Σάφολκ&oldid=10505906"