Φορ Μπουαγιάρ (μνημείο)
Συντεταγμένες: 45°59′58.71″N 1°12′50.16″W / 45.9996417°N 1.2139333°W
| Φορ Μπουαγιάρ | |
|---|---|
.jpg) | |
 | |
| Είδος | θαλάσσιο φρούριο |
| Διεύθυνση | Pleine mer |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°59′59″N 1°12′50″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Île-d'Aix[1] |
| Χώρα | Γαλλία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1801 |
| Κόστος | 3.500.000 Γαλλικό Φράγκο |
| Χρήση | θαλάσσιο φρούριο, φυλακή και military training area |
| Ιδιοκτήτης | departmental council of Charente-Maritime[2] |
| Υλικά | natural stone |
| Αρχιτέκτονας | Όπλο Μηχανικού |
| Προστασία | πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1950)[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Φορ Μπουαγιάρ (γαλλικά: Fort Boyard) είναι ένα φρούριο που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Γαλλίας στο νομό Σαράντ-Μαριτίμ, ανάμεσα στα νησιά Ιλ ντ'Αι και Ιλ ντ'Ολερόν.
Η κατασκευή του φρουρίου ολοκληρώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Προορισμός του ήταν να προστατεύσει τον όρμο, τις εκβολές του ποταμού Σαράντ, το λιμάνι και ειδικά το μεγάλο οπλοστάσιο του Ροσφόρ από τις επιθέσεις του αγγλικού ναυτικού. Λίγα μόλις χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, μετατράπηκε σε φυλακή.
Έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο χάρη στο ομώνυμο τηλεοπτικό παιχνίδι του 1990.
Έχει καταχωρηθεί ως ιστορικό μνημείο από την 1η Φεβρουαρίου 1950.[3]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Φορ Μπουαγιάρ είναι χτισμένο στα ανοιχτά της κοινότητας Ροσφόρ, στον αμμώδη ύφαλο Μπουαγιάρ, από όπου έλαβε και το όνομά του. Ο ύφαλος αποκαλύπτεται κατά την άμπωτη. Βρίσκεται στο νομό Σαράντ-Μαριτίμ, ανάμεσα στα νησιά Ιλ ντ'Αι και Ιλ ντ' Ολερόν.
Το κτίσμα έχει μήκος 68 μέτρα και πλάτος 31 μέτρα και έχει σχήμα ωοειδές. Οι τοίχοι έχουν ύψος 20 μέτρα. Στο κέντρο υπάρχει μια αυλή και το ισόγειο όπου υπήρχαν χώροι διαμονής για τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς. Πάνω από το ισόγειο ήταν οι εγκαταστάσεις για τα κανόνια και τα ολμοβόλα.[4].
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κατασκευή του φρουρίου εξετάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της αναδιάρθρωσης των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων που ανέλαβε ο Λουδοβίκος ΙΔ' μεταξύ 1661 και 1667. Το Φορ Μπουαγιάρ σχεδιαζόταν να σχηματίσει μια γραμμή οχυρωματικών έργων με το Φορ Ενέτ και το Φορ ντε λα Ραντ στο νησί Αι για την προστασία του οπλοστασίου της Ροσφόρ από τις επιδρομές του Αγγλικού Βασιλικού Ναυτικού.[5] Λόγω της περιορισμένης εμβέλειας του βεληνεκούς του πυροβολικού τον 17ο αιώνα, οι βολές μεταξύ των οχυρώσεων στα νησιά Αι και Ολερόν δεν επικαλύπτονταν. Ένα φρούριο στον ύφαλο Μπουαγιάρ, περίπου στο μέσο μεταξύ των δύο, θα κάλυπτε το κενό.
Το 1692 ο Γάλλος μηχανικός Ντεκόμπ άρχισε να σχεδιάζει το πρόγραμμα κατασκευής του οχυρού. Ωστόσο, μόλις διαπίστωσαν πόσο ακριβό θα ήταν, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Ο Βωμπάν, ηγετικός στρατιωτικός μηχανικός του Λουδοβίκου ΙΔ', ήταν αντίθετος σ'αυτό το σχέδιο και η φράση του έμεινε παροιμιώδης: «Η Αυτού Μεγαλειότητά σας, θα ήταν ευκολότερο να καταλάβει το φεγγάρι με τα δόντια παρά να επιχειρήσει μια τέτοια επιχείρηση σε ένα τέτοιο μέρος»[4]
Μετά από μια βρετανική επιδρομή στο νησί Αι το 1757, οι σκέψεις για ένα φρούριο στον ύφαλο Μπουαγιάρ αναζωπυρώθηκαν. Αν και τα σχέδια καταρτίστηκαν, τα προβλήματα υλικοτεχνικής υποστήριξης ανάγκασαν και πάλι να εγκαταλειφθεί το σχέδιο.
Οι προσπάθειες ανανεώθηκαν με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη το 1800 και οι επόμενοι μηχανικοί σχεδίασαν ένα οχυρό που θα χτιζόταν στον ύφαλο. Για να διευκολυνθεί η εργασία, δημιουργήθηκε λιμένας στο νησί Ολερόν. Το χωριό Μπουαγιαρβίλ, σήμερα συνοικία στο Σαιν-Τζωρτζ του Ολερόν, χτίστηκε για τη διαμονή των εργατών. Το πρώτο στάδιο της κατασκευής ήταν να δημιουργηθεί μία επιφάνεια, περίπου 100 με 50 μέτρα, για να λειτουργήσει ως θεμέλιο. Για το σκοπό αυτό, συσσώρευσαν πέτρες στον ύφαλο.
Το έργο ανακόπηκε το 1809 λόγω δυσκολιών.αριστερά| Η κατασκευή συνεχίστηκε το 1837, υπό τον Λουδοβίκο-Φίλιππο, μετά από ανανεωμένη ένταση με το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι οχυρώσεις ολοκληρώθηκαν το 1857, με αρκετό χώρο για φρουρά 250 ανδρών. Ωστόσο, κατά την ολοκλήρωσή του, το εύρος βολής των κανονιών είχε αυξηθεί σημαντικά, καθιστώντας το φρούριο περιττό για την εθνική άμυνα.
Μετά το 1871, το Φορ Μπουαγιάρ χρησιμοποιήθηκε για μικρό χρονικό διάστημα ως στρατιωτική φυλακή, πριν εγκαταλειφθεί το 1913.
Με την πάροδο του χρόνου, το φρούριο καταστρέφονταν σιγά-σιγά και κατέρρεε στη θάλασσα, καθώς παρέμεινε ασυντήρητο. Το 1950 ανακηρύχθηκε διατηρητέο κτίριο και από το 1989 ανήκει στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Σαράντ-Μαριτίμ.[6]
Σκηνικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το φρούριο χρησίμευσε σαν σκηνικό σε διάφορες ταινίες, τηλεοπτικά παιχνίδια και ντοκιμαντέρ. Ήταν ο τόπος διεξαγωγής της γαλλικής και της διεθνούς έκδοσης του τηλεοπτικού παιχνιδιού «Φορ Μπουαγιάρ» από το 1990. Εκεί έγιναν τα γυρίσματα για την ταινία The Last Adventure (στην Ελλάδα προβλήθηκε ως «Ασύλληπτοι τυχοδιώκτες») με πρωταγωνιστές τον Αλαίν Ντελόν και τον Λίνο Βεντούρα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ www
.leparisien .fr /charente-maritime-17 /fort-boyard-un-chantier-colossal-de-36-millions-deuros-lance-en-2025-pour-eviter-le-pire-19-04-2024-W6IMOEZLNJA2FHOZLVF3MYXTVE .php. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2024. - ↑ . «culture.gouv.fr».
- ↑ 4,0 4,1 Lepage, Jean-Denis G. G. (2009). French Fortifications, 1715–1815: An Illustrated History. McFarland. p. 206
- ↑ Barber, Richard (1999). The Companion Guide to Gascony and the Dordogne. Companion Guides. p. 50
- ↑ . «patrimoine/fort-boyard».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Fort Boyard στο Wikimedia Commons- Φορ Μπουαγιάρ (γαλλικά)