Φεστιβάλ της Αβινιόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Φεστιβάλ της Αβινιόν (γαλλικά: Festival d'Avignon‎‎) αποτελεί ετήσιο καλλιτεχνικό φεστιβάλ το οποίο λαμβάνει χώρα στην πόλη της Αβινιόν, στη Γαλλία. Ιδρυθέν το 1947 από τον Ζαν Βιλάρ, Γάλλο ηθοποιό και σκηνοθέτη, σήμερα, το φεστιβάλ αποτελεί εκ των σημαντικότερων και πλέον δημοφιλών γεγονότων στον κόσμο των τεχνών του θεάματος.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Φεστιβάλ της Αβινιόν ξεκίνησε ως μια πρωτοβουλία εκδημοκρατισμού του θεάτρου, μακριά από τα παραδοσιακά και ελιτίστικα πολιτισμικά πρότυπα, καθώς και απόπειρας δημιουργίας πρόσβασης προς αυτό ενός ευρύτερου κοινού.[1][2][3][4][5] Απώτερος σκοπός του Ζαν Βιλάρ ήταν η δημιουργία ενός μέσου ανάδειξης καινοτόμων και πρωτοποριακών παραστάσεων, καθιστώντας τις τέχνες περισσότερο προσβάσιμες στο ευρύτερο κοινό.[1][3][4][5]

Στα πρώτα χρόνια της ζωής του το Φεστιβάλ ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με τον ιδρυτή του, Ζαν Βιλάρ. Από το 1964 ο ίδιος ο Βιλάρ ξεκίνησε τις συνεργασίες πρώτα με άλλους θεατρικούς σκηνοθέτες όπως ο Ροζέ Πλανσόν και ο Χόρχε Λαβέλι. Σύντομα το Φεστιβάλ της Αβινιόν συμπεριέλαβε και δημιουργούς από άλλες Τέχνες, όπως ο χορογράφος Μωρίς Μπεζάρ που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1966 και ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, το φιλμ του οποίου Η κινέζα προβλήθηκε στο φεστιβάλ στη διοργάνωση του 1967. Μετά το θάνατο του ιδρυτή του, το 1971, τη διεύθυνση του φεστιβάλ ανέλαβε ο Πωλ Πουώ.[6] Τον Πουώ διαδέχτηκε το 1980 ο Μπερνάρ Φεβρ Ντ' Αρσιέ στα πλαίσια εκσυγχρονισμού και ανανέωσης του φεστιβάλ.[6][7] Ακολούθησε ο Αλαίν Κρομπέκ. Στη θητεία του στο Φεστιβάλ εντάχτηκαν εκδηλώσεις ποίησης, εμφανίστηκαν δημοφιλείς ηθοποιοί και δόθηκε έμφαση στην παρουσίαση στη μουσική παράδοση εξωευρωπαϊκών λαών.[6] Από το 1993 μέχρι το 2003 επανήλθε στην καλλιτεχνική διεύθυνση ο Μπερνάρ Φεβρ Ντ' Αρσιέ, με στόχο την ανάπτυξη του φεστιβάλ σε ένα από τα σημαντικότερα της Ευρώπης.[6][7] Τον διαδέχτηκε το δίδυμο των Ορτένς Αρσαμπώ και Βινσέν Μπωντριλέ.[8] Ακολούθησε η θητεία του σκηνοθέτη Ολιβιέ Πι από το 2014 μέχρι το 2022.[6][9][10] Τωρινός καλλιτεχνικός διευθυντής είναι ο Τιάγκο Ροντρίγκεζ, ο πρώτος μη Γάλλος που καταλαμβάνει αυτή τη θέση.[6]

Μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο αντικείμενο εστίασης του φεστιβάλ αποτελεί το θέατρο, με πληθώρα παραστάσεων να λαμβάνουν χώρα, όπως, μεταξύ άλλων, κλασικών έργων, σύγχρονων δραμάτων, καθώς και πειραματικών παραστάσεων.[11][12][13] Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, έχει διευρύνει περαιτέρω το πεδίο δράσης του, συμπεριλαμβάνοντας, επίσης, παραστάσεις χορού, εκδηλώσεις εικαστικών τεχνών, προβολές κινηματογραφικών ταινιών, καθώς και άλλες μορφές σύγχρονης έκφρασης και τέχνης.[3][14][11][15]

Μεταξύ των σημαντικότερων χαρακτηριστικών του φεστιβάλ συμπεριλαμβάνεται, επίσης, η χρήση ασυνήθιστων χώρων για τις παραστάσεις.[16] Συγκεκριμένα, οι παραγωγές λαμβάνουν χώρα όχι μόνο εντός παραδοσιακών θεατρικών χώρων, αλλά και εντός ιστορικών χώρων και μνημείων, εκκλησιών, καθώς και λοιπών υπαίθριων τοποθεσιών ανά την πόλη της Αβινιόν.[16] Η συγκεκριμένης μορφής εναντίωση στις παραδοσιακές αρχές και συμβατικές προσεγγίσεις του θεάτρου οδήγησε στην περαιτέρω ενίσχυση της ιδιαιτερότητας, καθώς και της δυναμικής φύσεως του φεστιβάλ, οδηγώντας στη δημιουργία μίας μοναδικής εμπειρίας τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για τους θεατές αυτού.[13]

Το Φεστιβάλ της Αβινιόν πραγματοποιεί συνεργασίες και κοινές δράσεις με άλλα φεστιβάλ, θέατρα και οργανισμούς. Σε αυτά περιλαμβάνονται το Θέατρο της Λιέγης,[17] το Ruhrtriennale, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, το Théâtre de Vidy[18], το Théâtre du Nord,[19] το Εθνικό Θέατρο και Μέγαρο Μουσικής της Ταϊπέι κλπ[20]

Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέσω της μορφής και του περιεχομένου του, το φεστιβάλ έχει αποτελέσει αντικείμενο διεθνούς αναγνώρισης ως προς τον ρόλο του στην προώθηση του διαπολιτισμικού διαλόγου, καθώς και της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικής προελεύσεως προσώπων και πολιτισμών.[14] Παράλληλα, αποτελεί αντικείμενο προσέλκυσης καλλιτεχνών, σκηνοθετών, καθώς και ερμηνευτών από ολόκληρο τον κόσμο, συμβάλλοντας περαιτέρω στην καθιέρωσή του ως ενός παγκοσμίου κέντρου των τεχνών.[3]

Η επίδραση του φεστιβάλ εκτείνεται πέρα ​​από τα πλαίσια της ίδιας της εκδήλωσης, επηρεάζοντας την ανάπτυξη του θεάτρου και των παραστατικών τεχνών παγκοσμίως.[3] Η δέσμευσή του στον καλλιτεχνικό πειραματισμό και η έμφασή του στην ανοικτότητα το καθιστούν σύμβολο πολιτιστικής δυναμικότητας και δημιουργικότητας.[13]

Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, το Φεστιβάλ της Αβινιόν έχει επηρεάσει ουσιαστικά τον πολιτιστικό χώρο της Γαλλίας και τη διεθνή σκηνή των τεχνών.[3][14][21] Έχει λειτουργήσει ως πλατφόρμα για καινοτόμες παραστάσεις και έχει παίξει ένα κρίσιμο ρόλο στην προώθηση της δημιουργικότητας και της καινοτομίας στις παραστατικές τέχνες.[3][14][21]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) «Jean Vilar, fondateur du Festival d'Avignon». Avignon & Provence. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2024. 
  2. ↑ (Γαλλικά) Loyer, Emmanuelle (Ιούνιος 1996). «Jean Vilar, le pape d'Avignon». L'Histoire (200). https://www.lhistoire.fr/jean-vilar-le-pape-davignon. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 (Γαλλικά) «Le Festival d'Avignon, une plaque tournante du théâtre». Radio-Canada. 21 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Malinas και άλλοι 2012, σελ. 130.
  5. ↑ 5,0 5,1 Wehle 1984, σελ. 52 & 55.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 «History and archives». Festival d'Avignon (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Bernard Faivre d'Arcier». Festival d'Avignon (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  8. ↑ «Hortense Archambault et Vincent Baudriller». Festival d'Avignon (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  9. ↑ tess (18 Ιουλίου 2022). «Olivier Py: "The Festival d'Avignon has become a place where certain struggles can be expressed freely"». La French Touch (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  10. ↑ «Αισχύλος από την Αβινιόν στη Μικρή Επίδαυρο». Athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  11. ↑ 11,0 11,1 (Γαλλικά) Nerson, Jacques· Garcin, Jérôme (5 Ιουλίου 2017). «Avignon est-il encore un festival populaire ?». L'Obs. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2024. 
  12. ↑ (Γαλλικά) Nerson, Jacques (17 Ιουλίου 2023). «Festival d'Avignon : à part le directeur, rien ne change dans le in». L'Obs. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2024. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Wehle 1984, σελ. 56.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 (Γαλλικά) «Avignon célèbre le centenaire de Jean Vilar, son fondateur». France Info. 6 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2024. 
  15. ↑ Wehle 1984, σελ. 56 & 58.
  16. ↑ 16,0 16,1 Adler & Veinstein 1987, σελ. 40.
  17. ↑ «Théâtre de Liège en Avignon 2017». Théâtre de Liège (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  18. ↑ Τερεζάκη, Σοφία. «Ο κήπος των ηδονών». Athens Epidaurus Festival. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  19. ↑ Nord, Théâtre du. «Quand le théâtre entre en scène - Avignon». Théâtre du Nord. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  20. ↑ «National hall partners with French festival - Taipei Times». www.taipeitimes.com. 28 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Salazar-Martin 2016, σελ. 24.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (Γαλλικά) Adler, Laure· Veinstein, Alain (1987). Avignon - 40 ans de festival. Hachette. ISBN 978-2-01-012809-7. 
  • (Γαλλικά) Malinas, Damien; Pourquier-Jacquin, Stéphanie; Pamart, Émilie; Roth, Raphaël (Σεπτέμβριος 2012). «Continuer le Festival d’Avignon: Mythes et « fonction-auteur »». Communication & langages 173 (3): 129-138. doi:10.4074/S0336150012013099. ISSN 0336-1500. 
  • (Γαλλικά) Salazar-Martin, Florian (2016). «La magie politique du Festival d’Avignon. À propos du lien entre la FNCC et le Festival». L'Observatoire 48 (2): 24-25. doi:10.3917/lobs.048.0024. ISSN 1165-2675. 
  • (Αγγλικά) Wehle, Philippa (1984). «A History of the Avignon Festival». The Drama Review: TDR 28 (1): 52-61. doi:10.2307/1145561. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φεστιβάλ_της_Αβινιόν&oldid=10503946"