Φεουδαρχία στην Ελλάδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην Ελλάδα ήδη από την αρχαιότητα υπήρχαν ισχυρές οικογένειες που κατείχαν μεγάλες εκτάσεις γης και προνόμια. Κατά την Βυζαντινή περίοδο στάλθηκαν στην Ελλάδα από τον Αλέξιο Α' Κομνηνό άρχοντες, επονομαζόμενοι κεφαλάδες, για να διοικήσουν. Σε αυτούς δόθηκαν μεγάλες εκτάσεις γης και πολλά διοικητικά και πολιτικά προνόμια. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας και Ενετοκρατίας οι άρχοντες αυτοί κατάφεραν να διατηρήσουν τα παλιά τους προνόμια (γη και δουλοπάροικους) και αναγνωρίστηκαν ως ευγενείς από τους δυτικούς ανεβαίνοντας στην τάξη των ιπποτών. Την ίδια περίοδο δημιουργείται, άλλωστε, στον ελλαδικό χώρο η Χρυσή Βίβλος που περιέχει τα ονόματα και τα οικόσημα του ελληνικού αρχοντολογίου. Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρχαν στην κεντρική Ελλάδα και Πελοπόννησο προύχοντες και προεστοί με μεγάλες εκτάσεις γης στην κατοχή τους, οι λεγόμενοι κοτζαμπάσηδες.