Υπερμέσο

Το υπερμέσο (hypermedia) όρος που επινοήθηκε από τον Τεντ Νέλσον το 1970, αποτελεί φυσική επέκταση του όρου "υπερκείμενο", στον οποίο ήχος, βίντεο, απλό και μη γραμμικό κείμενο (υπερσύνδεσμοι) συνυφαίνονται ώστε να δημιουργήσουν ένα μη γραμμικό μέσο πληροφοριών. Αυτά σε αντίθεση με τον όρο "πολυμέσο", το οποίο, ενώ είναι συχνά ικανό για τυχαία προσπέλαση σε όρους φυσικού μέσου, είναι βασικά γραμμικό στη φύση του. Ο Παγκόσμιος Ιστός είναι κλασικό παράδειγμα υπερμέσου, ενώ μία ταινία σε ένα DVD είναι παράδειγμα πρότυπου πολυμέσου. Φυσικά, οι γραμμές μεταξύ των δύο μπορούν (όπως και συχνά συμβαίνει) να θολώνουν, αναλόγως με το πώς εφαρμόζεται μια συγκεκριμένη τεχνολογία.

Τα σύγχρονα συστήματα υπερμέσων παρέχουν εργαλεία διεπαφής προς ευκολία του χρήστη, ώστε να μπορεί να διαβάζει το περιεχόμενο των κόμβων και να πλοηγείται στο δίκτυο, μέσα από επιλεγμένα μονοπάτια, που ακολουθεί με βάση το τί κεντρίζει το ενδιαφέρον του κατά την πλοήγησή του στους κόμβους. Το θέμα της πλοήγησης αποτελεί σημαντικό προβληματισμό για τα συστήματα υπερμέσων.

Το πρώτο σύστημα υπερμέσων ήταν το Aspen Movie Map. Τα υπερμέσα ήχου περιλαμβάνουν συσκευές φωνητικής εντολής και φωνητική περιήγηση.

Ορισμός

Σύστημα Υπερμέσων ορίζεται το σύστημα που διαχειρίζεται ένα σύνολο πληροφοριών, οι οποίες μπορούν να προσπελαστούν μη σειριακά. Το σύστημα αυτό αποτελείται από ενότητες πληροφοριών, οι οποίες ποικίλλουν αυθαίρετα ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο. Μπορούν να περιέχουν κείμενο, γραφικά, εικόνες, video, και animation και συνδέονται με λογικούς συνδέσμους (links) ώστε να σχηματίζουν ένα δίκτυο πληροφοριών.

Προβλήματα των υπερμέσων

Προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι:

1. -Αποπροσανατολισμός του χρήστη μέσα στο δίκτυο
2. -Κατανόηση της συνολικής δομής του δικτύου
3. -Ανάκτηση πληροφορίας από τους κόμβους του δικτύου (το βασικό το οποίο έχει επιλυθεί)

Μάθηση

Υπήάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την υπερμέσα και τη μάθηση. Στη βιβλιογραφία απαντάται συχνά ο ισχυρισμός για τα υπερμέσα και τη μάθηση ότι προσφέρουν περισσότερο έλεγχο στο εκπαιδευτικό περιβάλλον για τον αναγνώστη ή τον μαθητή. Ένας άλλος ισχυρισμός είναι ότι ισορροπεί το πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών διαφορετικών ικανοτήτων και ενισχύει τη συνεργατική μάθηση. Ένας ισχυρισμός από από το γνωστικό πεδίο της ψυχολογίας περιλαμβάνει την ιδέα ότι τα υπερμέσα μοντελοποιούν πληρέστερα τη δομή του εγκεφάλου, σε σύγκριση με το έντυπο κείμενο.

Περαιτέρω ανάγνωση

• "A Visual Retrieval Enironment for Hypermedia Information Systems" Dario Lucarella & Antonella Zanzi, ENEL
• "Towards a better support for Hypermedia Structuring : The HYDESIGN model" M.Marmann, Gutnter Sclageter University of Hagen, Germany
• "Hyperform: Using Extensibility to Develop Dynamic, Open and Distributed Hypertext Systems" Uffe Kock Wii & John J. Leggeti
• Hicks, David L.; John J. Leggett; Peter J. Nürnberg; John L. Schnase (1998). «A hypermedia version control framework». ACM Transactions on Information Systems 16 (2): 127–160. doi:10.1145/279339.279341. ISSN 1046-8188. https://archive.org/details/sim_acm-transactions-on-information-systems_1998-04_16_2/page/127. 
• Dave, Pratik· Unmil P. Karadkar· Richard Furuta· Luis Francisco-Revilla· Frank Shipman· Suvendu Dash· Zubin Dalal (2003). «Browsing intricately interconnected paths». Proceedings of the fourteenth ACM conference on Hypertext and hypermedia - HYPERTEXT '03. σελ. 95. CiteSeerX 10.1.1.524.9176 . doi:10.1145/900051.900071. ISBN 978-1581137040. 
• Geißler, Jörg (1995). «Surfing the movie space». Proceedings of the third ACM international conference on Multimedia - MULTIMEDIA '95. σελίδες 391–400. doi:10.1145/217279.215303. ISBN 978-0897917513. 
• Jones, Steve (2003). Encyclopedia of New Media. Sage Publications. doi:10.4135/9781412950657. ISBN 9781412950657. 
• Lister, Martin· και άλλοι. (2003). New Media: A Critical Introduction (2nd έκδοση). New York: Routledge. ISBN 978-0415223782.