Υδατοφράκτης και θυρόφραγμα του Νούσντορφ
| Υδατοφράκτης και θυρόφραγμα του Νούσντορφ | |
|---|---|
.JPG) O υδατοφράκτης του Νούσντορφ, το κτίριο της διοίκησης και η γέφυρα του Σεμέρλ. | |
 | |
| Είδος | lock και Φράγμα με καμάρες[1] |
| Αρχιτεκτονική | Αρ Νουβό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°15′33″N 16°22′9″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μπριγκίτεναου (δημοτικό διαμέρισμα) και Ντέμπλινγκ[2] |
| Χώρα | Αυστρία[2] |
| Έναρξη κατασκευής | 1894 |
| Μήκος | 49 μέτρα |
| Αρχιτέκτονας | Ότο Βάγκνερ |
| Προστασία | προστατευόμενο μνημείο |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο υδατοφράκτης και το θυρόφραγμα του Νούσντορφ είναι έργα υδραυλικής μηχανικής που βρίσκονται στο Βιεννέζικο προάστιο του Νούσντορφ, στο σημείο που το Κανάλι του Δούναβη χωρίζεται από το Δούναβη. Ο υδατοφράκτης και το θυρόφραγμα κατασκευάστηκαν στο πλαίσιο εφαρμογής ενός νέου νόμου, τον Ιούλιο του 1892, βάσει του οποίου εγκρίθηκε επίσης η κατασκευή του Βιεννέζικου συστήματος μέσων μαζικής μεταφοράς Wiener Stadtbahn και η μετατροπή του Καναλιού του Δούναβη σε χειμερινό λιμάνι.
Ο υδατοφράκτης και το θυρόφραγμα του Νούσντορφ συνήθως συγχέονται μεταξύ τους, μολονότι στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο ξεχωριστές κατασκευές που κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό.[3][4]
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο υδατοφράκτης και το θυρόφραγμα βρίσκονται πίσω από το σταθμό της Σιδηροδρομικής γραμμής του Αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ Α΄, στο Νούσντορφ. Μολονότι τα ονόματά τους προέρχονται από ένα προάστιο στο 19ο διαμέρισμα της Βιέννης, το Νταίμπλινγκ, πρακτικά εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του 20ου διαμερίσματος, του Μπριγκιττενάου.
Προγενέστερες κατασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προτού κατασκευαστούν ο υδατοφράκτης και το θυρόφραγμα στο Νούσντορφ, το Κανάλι του Δούναβη προστατευόταν από υπερχείλιση, επιπλέοντα κομμάτια πάγου και πλημμύρες με το πλωτό φράγμα του Βίλχελμ φον Ένγκερτ, το Σβίμμτορ (Schwimmtor). Το Σβίμμτορ λειτούργησε μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και αποσύρθηκε το 1945.
Ο υδατοφράκτης και το θυρόφραγμα του Νούσντορφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο υδατοφράκτης και το θυρόφραγμα του Νούσντορφ και ο υδατοφράκτης του Κάισερμπαντ ήταν τα μόνο έργα υδραυλικής μηχανικής που είχαν πραγματοποιηθεί ως μέρος του σχεδίου για την δημιουργία ενός λιμανιού στο Κανάλι του Δούναβη. Προβλέπονταν ακόμα δύο συστήματα υδατοφράκτη με θυρόφραγμα, κοντά στη Γέφυρα του Όστμπαν και άμεσα προ του λιμανιού στο Φρόιντεναου.
Η κατασκευή τους ήταν απαραίτητη για την προστασία των νέων οικοδομών κοντά στο κανάλι (τον μητροπολιτικό σιδηρόδρομο, τα κανάλια και μεταγενέστερα το λιμάνι και τα πλοία) από πλημμύρες και πάγους, και η διατήρηση της στάθμης του νερού σε ικανά επίπεδα ώστε να επιτρέπεται η διέλευση των καραβιών. Το πλωτό φράγμα Σβίμμτορ του Βίλχελμ φον Ένγκερτ παρείχε ικανοποιητική προστασία από τα επιπλέοντα κομμάτια πάγου, αλλά υστερούσε κατά πολύ στη δυνατότητα ρύθμισης της στάθμης του νερού στο κανάλι. Συγκεκριμένα, η στάθμη δεν έπρεπε να ξεπερνά τα 80 εκ. για να μην κινδυνεύουν τα πολυάριθμα κανάλια άρδευσης που είχαν κατασκευαστεί κατά μήκος του Καναλιού του Δούναβη.
.JPG)
Ο υδατοφράκτης του Νούσντορφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο υδατοφράκτης του Νούσντορφ κατασκευάστηκε το 1894 -1899. Οι τοίχοι περατώθηκαν το 1897 και η χαλύβδινη κατασκευή εγκαταστάθηκε τον Αύγουστο του 1898. Το κτίριο της διοίκησης ολοκληρώθηκε το 1899. Το έργο είχε ανατεθεί στον Ότο Βάγκνερ από την επιτροπή μεταφορών, ενώ τα αρχιτεκτονικά σχέδια για τον υδατοφράκτη, τη γέφυρα, τα παρακείμενα κτίρια και (ενδεχομένως) το θυρόφραγμα είναι έργο του Σίγκμουντ Τάουσιγκ. Επειδή η περιοχή βρίσκεται σε ιδιαίτερα εμφανές σημείο – εκεί που το Κανάλι του Δούναβη χωρίζεται από το Δούναβη και κινείται προς το κέντρο της Βιέννης – ο Ότο Βάγκνερ θεώρησε το φράγμα και την γέφυρά του ως πύλη της πόλης και ως εκ τούτου τα σχεδίασε για να είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Οι επιβλητικές στήλες συμπληρώθηκαν με τα χαρακτηριστικά χάλκινα αγάλματα λιονταριών, τα οποία είναι έργο του Ρούντολφ Βέυρ και αργότερα ενέπνευσαν το λογότυπο της Gräf &Stift, μίας Αυστριακής εταιρείας παραγωγής αυτοκινήτων.[5]
Το 1899 ο υδατοφράκτης πέρασε την πρώτη του δοκιμή, όταν η γη στο Κανάλι του Δούναβη προστατεύτηκε επιτυχώς από τις πλημμύρες.
To αρχικό φράγμα με κολώνες αντικαταστάθηκε από ένα πιο σύγχρονο τύπο κατά τη διάρκεια έργων ενίσχυσης της αντιπλημμυρικής προστασίας που πραγματοποιήθηκαν στη Βιέννη το 1971-1975.[6] Ο νέος υδατοφράκτης διέθετε κινητά τμήματα με δυνατότητα αυξομείωσης ύψους. Το 2004 - 2005 κατασκευάστηκε ο σταθμός παραγωγής ενέργειας κατάντη του υδατοφράκτη με ανεπαίσθητες αλλαγές στην ιστορική εμφάνιση της περιοχής. Οι 12 υδροστρόβιλοι του ηλεκτρικού σταθμού παράγουν περίπου 28 γιγαβατώρες ετήσια τροφοδοτώντας με ηλεκτρική ενέργεια περίπου 10.000 νοικοκυριά.
Γέφυρα του Σεμέρλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γέφυρα του Σεμέρλ (Γερμανικά: Schemerlbrücke) , επίσης γνωστή ως Γέφυρα των Λιονταριών (Γερμανικά:Löwenbrücke),[7] ονομάστηκε προς τιμήν του Γιόσεφ Σεμέρλ Ρίτερ φον Λόιτενμπαχ, αρχιτεκτονικού σύμβουλου, ο οποίος ανέπτυξε τα πρώτα σχέδια για τη ρύθμιση του Δούναβη το 1810, τα οποία ωστόσο δεν υλοποιήθηκαν. Πέθανε το 1844.
Η γέφυρα με τα μεταλλικά στηρίγματα χτίστηκε το 1894 - 1898. Έχει μήκος 49 μέτρα, διασχίζοντας το πλάτους 40 μ. κανάλι και 9 μ. πεζόδρομου. Η κατασκευή της γέφυρας ήταν απαραίτητη για τεχνικούς λόγους, επειδή οι τρεις φέροντες τοίχοι και η οριζόντια δοκός υποστηρίζουν το βάρος της γέφυρας και ανθίστανται στην πίεση που δημιουργείται από τα υδατοφράγματα του νερού στο κανάλι. Επίσης, για την κίνηση των μηχανών του υδατοφράγματος.
Τον Απρίλιο του 1945 η Γέφυρα του Σεμέρλ μαζί με άλλες γέφυρες που διέσχιζαν το Κανάλι του Δούναβη, αχρηστεύθηκαν εκ προθέσεως. Το 1947 κατασκευάστηκε μια ξύλινη πεζογέφυρα για διάσχιση του καναλιού. Το 1953 -1955 η γέφυρα επισκευάστηκε και το 1978 αποκαταστάθηκε πλήρως.
_-_Nussdorfer_Wehr,_Verwaltungsgeb%C3%A4ude_(2).JPG)
Θυρόφραγμα του Νούσντορφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κατασκευή του θυροφράγματος (ή κλειδωσιά) άρχισε τον Αύγουστο του 1894. Ο θάλαμος του θυροφράγματος έχει μήκος 85 μέτρα και πλάτος 15 μέτρα, και παράλληλα με αυτόν κατασκευάστηκε ένα κανάλι πλάτους 20 μέτρων, βάθους 3,5 μέτρων και με κλίση αναχώματος 1:2½.
Κτίριο διοίκησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 3 - 4 ορόφων κτίριο διοίκησης που βρίσκεται κοντά στον υδατοφράκτη και το θυρόφραγμα σχεδιάστηκε από τον Ότο Βάγκνερ και είναι χτισμένο με ζετσεσιονιστική τεχνοτροπία. Στον τελευταίο όροφο του κτιρίου υπάρχει μια πλατφόρμα που χρησίμευε ως παρατηρητήριο.
Το κτίριο διαχείρισης των μηχανών βρίσκεται στα νότια του κτιρίου διοίκησης και είναι ένα διώροφο κτίριο.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 5185. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 5185. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ «Ρευστομηχανική Ορολογία». Science Wiki. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2019.
- ↑ «Τεχνικές προδιαγραφές υδραυλικών έργων» (PDF).
- ↑ «Υδροδυναμικά έργα» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Απριλίου 2019.
- ↑ «Τα κινητά αντιπλημμυρικά φράγματα στην Αυστρία εγγυώνται την ασφάλεια των πολιτών». διαφορετικό (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2019.
- ↑ «Schemerlbrücke (Löwenbrücke) - Bridge in Vienna». Foursquare. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2016.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Donauregulierungs-Kommission in Wien: Die Wehr- und Schleusenanlage im Wiener Donaukanal bei Nußdorf. Wien 1911, aus der k.k. Hof- und Staatsdruckerei (Γερμανικά)
- Bertrand Michael Buchmann u.a.: Der Donaukanal - Geschichte-Planung-Ausführung. Magistrat der Stadt Wien, Wien 1984 (Γερμανικά)
- Raimund Hinkel: Wien an der Donau. Der große Strom, seine Beziehungen zur Stadt und die Entwicklung der Schiffahrt im Wandel der Zeiten. Christian Brandstätter Verlagsgesellschaft m.b.H., Wien 1995, (ISBN 3-85447-509-8) (Γερμανικά)
- Walter Hufnagel (Herausgeber: MA 29 – Brückenbau – Grundbau, Stadt Wien): Querungen. Brücken – Stadt – Wien. Verlag Sappl, Kufstein 2002, (ISBN 3-902154-05-5) (Γερμανικά)