Υασίντ Ριγκώ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Υασίντ Ριγκώ
Αυτοπροσωπογραφία με τουρμπάνι (1698), μουσείο Υασίντ Ριγκώ, Περπινιάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jacint Rigau-Ros i Serra (Καταλανικά)
Γέννηση18  Ιουλίου 1659[1][2][3]
Περπινιάν[4][5][6]
Θάνατος29  Δεκεμβρίου 1743[1][7][2]
Παρίσι[8][5][6]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Γαλλίας[9]
Πριγκιπάτο της Καταλωνίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[10]
Καταλανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[11][12]
πορτρετίστας[11]
σχεδιαστής[12]
σκιτσογράφος[13]
Αξιοσημείωτο έργοLe prévôt et les échevins de la ville de Paris délibérant d'une fête en l'honneur du dîner de Louis XIV à l'hôtel de ville après sa guérison en 1689
Πορτραίτο του Αν-Ζυλ ντε Νοάιγ
Portrait of Everhard Jabach
Επηρεάστηκε απόΆντονι βαν Ντάικ
Οικογένεια
ΣύζυγοςÉlisabeth de Gouy[14]
ΑδέλφιαΓκασπάρ Ριγκώ[15]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
ΒραβεύσειςΑ΄ Βραβείο Ζωγραφικής της Ρώμης (3  Σεπτεμβρίου 1680)[16]
Ιστότοπος
www.hyacinthe-rigaud.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Υασίντ Ριγκώ (γαλλικά: Hyacinthe Rigaud, γενν. Jacinto Francisco Honorat Matias Rigau-Ros i Serra), γεννήθηκε στο Περπινιάν στις 18 Ιουλίου 1659 και πέθανε στο Παρίσι στις 29 Δεκεμβρίου 1743, [17]ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς και επιτυχημένους Γάλλους ζωγράφους, ειδικευμένος στην προσωπογραφία, γνωστός για τα πορτρέτα του Λουδοβίκου ΙΔ' και άλλων μελών της γαλλικής αριστοκρατίας. Το έργο του εντάσσεται στην τεχνοτροπία του μπαρόκ.[18]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λουδοβίκος ΙΔ' , ο πιο διάσημος πίνακας του Υασίντ Ριγκώ

Ο Υασίντ Ριγκώ γεννήθηκε στο Περπινιάν (Ανατολικά Πυρηναία) στις 18 Ιουλίου 1659, σε οικογένεια ζωγράφων από το Ρουσιγιόν, το οποίο έγινε τμήμα της Γαλλίας με τη Συνθήκη των Πυρηναίων (7 Νοεμβρίου 1659), λίγο μετά τη γέννηση του ζωγράφου. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο ζωγράφος Γκασπάρ Ριγκώ.

Εκπαιδεύτηκε αρχικά στο εργαστήριο του πατέρα του και από το 1671 πήγε στο Μονπελιέ όπου τελειοποίησε τις δεξιότητές του ως ζωγράφος υπό τον Αντουάν Ρανκ και τέσσερα χρόνια αργότερα, πήγε στη Λυών. Σ' αυτές τις πόλεις εξοικειώθηκε με τη φλαμανδική, ολλανδική και ιταλική ζωγραφική, ιδιαίτερα με τα έργα του Ρούμπενς, του Βαν Ντάικ, του Ρέμπραντ και του Τιτσιάνο, των οποίων πίνακες συνέλεξε αργότερα.

Φτάνοντας στο Παρίσι το 1681, κέρδισε την περίφημη υποτροφία γνωστή ως Βραβείο της Ρώμης το 1682, αλλά με τη συμβουλή του δασκάλου του Σαρλ Λε Μπρεν δεν έκανε το ταξίδι στη Ρώμη που περιλαμβάνονταν στην υποτροφία και παρέμεινε στο Παρίσι στρεφόμενος προς την προσωπογραφία με μεγάλη επιτυχία.

Το 1710 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής και ανήλθε στα ανώτατα αξιώματα αυτού του ιδρύματος πριν αποσυρθεί από αυτό το 1735. [19]

Οι πίνακες του Ριγκώ παρουσιάζουν πολύ ακριβείς λεπτομέρειες της ενδυμασίας και του περιβάλλοντος χώρου των μοντέλων του, έτσι, πέραν της καλλιτεχνικής αξίας τους, θεωρούνται σημαντικές πηγές και για τη μόδα της εποχής.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανδριάντας του Υασίντ Ριγκώ στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες
Ζαν ντε Λα Φονταίν, 1690

Το 1688, όταν πήρε την πρώτη του παραγγελία από τον Λουδοβίκο ΙΔ', ήταν ήδη γνωστός και περιζήτητος για τα πορτρέτα του μέσα στην πλούσια αστική τάξη του Παρισιού. Από το 1690 εργάστηκε κυρίως στη βασιλική αυλή.[20]

Ο Ριγκώ οφείλει τη φήμη του στην πίστη του στη δυναστείας των Βουρβόνων, τέσσερις γενιές της οποίας απεικόνισε στις προσωπογραφίες του. Πέραν της βασιλικής οικογένειας, των Γάλλων ευγενών και αρκετών ξένων ηγεμόνων, το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας του απαρτίζονταν από τους πλουσιότερους κύκλους της αστικής τάξης της Γαλλίας, τους βιομηχάνους και τους υπουργούς. Το έργο του προσφέρει μια σχεδόν ολοκληρωμένη πινακοθήκη πορτρέτων των ηγεμόνων του βασιλείου της Γαλλίας μεταξύ 1680 και 1740. Μέρος της καλλιτεχνικής παραγωγής του, αν και μειοψηφία, αποτελείται επίσης από συγγενείς, φίλους, καλλιτέχνες, συγγραφείς (μεταξύ των οποίων ο Λα Φονταίν, ο Μπουαλώ και ο Μποσσυέ) ή απλούς εμπόρους.

Ο ακριβής αριθμός των έργων ζωγραφικής του καλλιτέχνη παραμένει αμφισβητούμενος, καθώς ο κατάλογός του είναι εκτενέστατος, αλλά οι ειδικοί συμφωνούν για το γεγονός ότι περιλαμβάνει περισσότερα από χίλια διαφορετικά μοντέλα.

Οι πίνακες του Ριγκώ, αληθινές «φωτογραφίες»[21], πρόσωπα που ο Ντιντερό περιέγραψε ως «συστατικές επιστολές γραμμένες σε μια γλώσσα κοινή για όλους»[22], σήμερα κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Ο ανδριάντας του βρίσκεται ανάμεσα στους 86 ανδριάντες Επιφανών ανδρών που έχουν ανεγερθεί στις πτέρυγες της αυλής Ναπολεόν στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

Ο Υασίντ Ριγκώ πέθανε στο Παρίσι στις 29 Δεκεμβρίου 1743.

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 11878885X. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Hyacinthe Rigaud». (Ολλανδικά) RKDartists. 66892.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6kd2jpk. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 rkd.nl/explore/artists/66892.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121510586. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  9. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/0e306a15-de0a-43d1-9f26-57eaf00b2fcb. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  10. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121510586. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  11. ↑ 11,0 11,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/59710. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ 12,0 12,1 vocab.getty.edu/page/ulan/500024827.
  13. ↑ Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/180419/drawing. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  14. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 9  Αυγούστου 2021. 500024827. Ανακτήθηκε στις 9  Μαΐου 2022.
  15. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 20  Νοεμβρίου 2017. 500024827. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  16. ↑ Jules Guiffrey: «Liste des pensionnaires de l'Academie de France a Rome» 1908. σελ. 14.
  17. ↑ . «artsandculture.google.com/entity/hyacinthe-rigaud». 
  18. ↑ . «en.chateauversailles.fr/discover/history/great-characters/hyacinthe-rigaud». 
  19. ↑ . «thefreelancehistorywriter.com//hyacinthe-rigaud-french-painter/». 
  20. ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, Υακίντ Ριγκώ, τομ. 52, σελ. 79
  21. ↑ Antoine Joseph Dezallier d'Argenville, Abrégé de la vie des plus fameux peintres, avec leurs portraits gravés en taille-douce, les indications de leurs principaux ouvrages, Quelques réflexions sur leurs Caractères, et la manière de connoître les dessins des grands maîtres, vol. IV, Paris, De Bure, 1745. σελ. 318
  22. ↑ Jacques Proust, « Diderot et la Physiognomonie », CAIEF, 13, 1961, p. 317-319.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hyacinthe Rigaud στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Υασίντ_Ριγκώ&oldid=9314173"