Τυφλοί εικαστικοί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι τυφλοί εικαστικοί είναι άνθρωποι χωρίς κανονική όραση που εργάζονται στις εικαστικές τέχνες. Αυτή η φαινομενική αντίφαση ξεπερνιέται όταν καταλάβει κανείς ότι μόνο το 10% περίπου όλων των ατόμων με τύφλωση δεν βλέπει απολύτως τίποτα. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι τυφλοί μπορούν στην πραγματικότητα να αντιληφθούν κάποιο επίπεδο φωτός και σχήματος και εφαρμόζοντας αυτό το περιορισμένο ερέθισμα, πολλοί τυφλοί καλλιτέχνες δημιουργούν κατανοητή τέχνη. Επίσης, ένας τυφλός μπορεί κάποτε να είχε πλήρη όραση και να έχασε μέρος της όρασής του λόγω τραυματισμού ή ασθένειας. Οι τυφλοί καλλιτέχνες μπορούν να προσφέρουν στοιχεία για τη μελέτη της τύφλωσης και για τους τρόπους με τους οποίους η τέχνη μπορεί να γίνει αντιληπτή από τυφλούς, προκειμένου να βελτιωθεί η καλλιτεχνική εκπαίδευση των ατόμων με προβλήματα όρασης.

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καλλιτεχνική εκπαίδευση ήταν αναπόσπαστο μέρος πολλών από τα πρώτα ιδρύματα για τυφλούς, με το κίνητρο να είναι σε μεγάλο βαθμό θρησκευτικό.[1] Για παράδειγμα, η εκπαίδευση βιομηχανικού σχεδιασμού εισήχθη στα πρώτα αγγλικά και σκωτσέζικα ιδρύματα από τους προτεστάντες ιδρυτές τους από το 1791. Αυτό το πρόγραμμα σπουδών θεωρούνταν ότι παρέχει θρησκευτική διαφώτιση και ότι φέρνει τους μαθητές πιο κοντά στον Παράδεισο. Αυτό που είναι γνωστό ως εκπαίδευση στις καλές τέχνες για μαθητές που ήταν τυφλοί ή με προβλήματα όρασης καταγράφηκε για πρώτη φορά στη Βιέννη από τον εκπαιδευτικό Γιόχαν Βίλψελμ Κλέιν. Ο Κλάιν εκπαίδευε τυφλούς να σκαλίζουν σταυρούς.

Μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα, δεν υπήρχε καλλιτεχνική εκπαίδευση στα σχολεία τυφλών, και ακόμη και όταν αυτή εισήχθη, πολλοί θεωρούσαν ότι οι τυφλοί δεν μπορούσαν να σχεδιάσουν ούτε να ζωγραφίσουν, παρά μόνο να φτιάξουν γλυπτά. Αργότερα, σημειώθηκαν περιπτώσεις αποκλεισμού μαθητών που ήταν τυφλοί ή με προβλήματα όρασης στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα.[2]

Παρά την περιορισμένη ένταξη επίσημης καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στα σχολεία τυφλών, εισήχθησαν μαθήματα, επισκέψεις και εκθέσεις σε σχέση με τις καλές τέχνες για άτομα που ήταν τυφλά ή είχαν προβλήματα όρασης από τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα,[3] αν και, όπως και η καλλιτεχνική εκπαίδευση στα σχολεία τυφλών, αυτά τα μαθήματα δεν ήταν ευρέως διαδεδομένα μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα. Μέσα από τη δουλειά ανθρώπων όπως ο Αυστριακός δάσκαλος Βίκτορ Λόουενφελντ, ο καθηγητής Τζον Κένεντι από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, η Ρεμπέκα Μαγκίνις από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέα Υόρκης, ο Μπάρι Γκίνλεϊ από το Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου και οργανισμοί όπως Art Beyond Sight, BlindArt και Blind with Camera από τα τέλη του 20ού αιώνα, υπήρξε σημαντική αφομοίωση καλλιτεχνικής εκπαίδευσης μέσω μουσείων. Αυτή η εκπαίδευση περιλαμβάνει καθιερωμένα μαθήματα και επισκέψεις, προφορική απεικόνιση, ηχητικές περιηγήσεις και ηχητική περιγραφή.[4] Αξιοσημείωτα παραδείγματα συμπερίληψης υπάρχουν στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης,[5] στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου,[6] στη Συλλογή Wallace,[7] και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Νέας Υόρκης.[8]


Κυκλοφορούν διάφορες εκδόσεις που προωθούν ή συζητούν προγράμματα εκπαίδευσης τυφλών, επιδιώκοντας να δείξουν πώς η τέχνη μπορεί να είναι εποικοδομητική για τυφλούς και άτομα με προβλήματα όρασης με τρόπους με τους οποίους τα άτομα αυτά μπορούν να διδαχθούν να δημιουργήσουν τέχνη.[9][10][11]


Καλλιτέχνες τυφλοί ή με προβλήματα όρασης δουλεύουν σε διάφορα μέσα και σε καμία περίπτωση δεν περιορίζονται σε ένα μόνο είδος τέχνης. Ο ιστότοπος της Εταιρείας Τυφλών Καλλιτεχνών περιέχει μια σελίδα όπου μπορούν να δείξουν τη δουλειά τους τυφλοί καλλιτέχνες σε έργα όπως τοπιογραφίες, σωματικά μοντέλα, ξυλόγλυπτα, προσωπογραφίες, αφηρημένη τέχνη, υδατογραφίες και σχέδιο. Πολλοί είναι σε θέση να δημιουργήσουν ρεαλιστικά έργα τέχνης χρησιμοποιώντας το φως ή τις σκιές και την προοπτική στη δουλειά τους.

Αξιοσημείωτα παραδείγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Τζον Μπράμπλιτ είναι Αμερικανός τυφλός ζωγράφος και πρώτος τυφλός τοιχογράφος.
  • Ο Εσρέφ Αρμαγκάν είναι Τούρκος καλλιτέχνης που γεννήθηκε χωρίς μάτια.
  • Ο Κιθ Σόλμον είναι καλλιτέχνης με προβλήματα όρασης που εργάζεται στη Σκωτία.
  • Ο Τζοβάνι Γκονέλι, είναι Ιταλός τυφλός γλύπτης του 1600.
  • Ο τυφλός αυτόχθονας Αμερικανός γλύπτης Μάικλ Ναράντζο έχασε την όρασή του σε πεδίο μάχης στο Βιετνάμ.[12]
  • Ο Αμερικανός γλύπτης Γκόρντον Γκαντ έχασε την όρασή του από μελαγχρωστική αμφιβληστροειδίτιδα.[13]
  • Ο Τζον Ντάγκντεϊλ είναι φωτογράφος που έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της όρασής του από αμφιβληστροειδίτιδα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Hayhoe S (2016). Philosophy as Disability & Exclusion: The Development of Theories on Blindness, Touch and the Arts in England, 1688-2010. Charlotte, North Carolina: IAP
  2. Hayhoe, S. (2008). Arts, Culture and Blindness. Youngstown, New York: Teneo Press
  3. Hayhoe, S. (2013). The philosophical, political and religious roots of touch exhibitions in 20th century British museums. Disability Studies Quarterly, 33(3).
  4. «Flipping descriptions: a new phase of democratising audio description». vocaleyes.co.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2023. 
  5. «For Visitors Who Are Blind or Partially Sighted». The Metropolitan Museum of Art. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2023. 
  6. «V&A · What's on Events for blind and visually impaired Programme». 
  7. «The Wallace Collection». www.wallacecollection.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2024. 
  8. «MoMA | Individuals Who Are Blind or Partially Sighted». www.moma.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2016. 
  9. Elisabeth Salzhauer Axel, Art beyond sight: a resource guide to art, creativity, and visual impairment (American Foundation for the Blind, 2003).
  10. Hayhoe, S. (2008). Arts, Culture, and Blindness: A Study of Blind Students in the Visual Arts. Amherst, New York: Cambria Press.
  11. Hayhoe, S. (2017). Blind Visitor Experiences at Art Museums. New York: Rowman & Littlefield.
  12. «Michael Naranjo - Artists - Art Fortune». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2016. 
  13. «Gordon Gund | Artist Bio». gordongund.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]