Τσάρκο ντελ Πάλο
Συντεταγμένες: 29°4′58.08″N 13°27′8.39″W / 29.0828000°N 13.4523306°W
| Τσάρκο ντελ Πάλο | |
|---|---|
 | |
  Τσάρκο ντελ Πάλο | |
| Χώρα | Ισπανία |
| Διοικητική υπαγωγή | Teguise |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Τσάρκο ντελ Πάλο (ισπανικά: Charco del Palo) είναι παραθεριστικό χωριό γυμνιστών στη βορειοανατολική ακτή του Λανθαρότε, στα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας. Το χωριό ιδρύθηκε γύρω στο 1970 από τον Γερμανό επιχειρηματία Γκρέγκορ Κάιζερ. Σε εύθετο χρόνο, έχει εξελιχθεί σε ένα δημοφιλές θέρετρο γυμνιστών.[1] Ήταν το πρώτο επίσημο θέρετρο γυμνιστών που ιδρύθηκε στις Καναρίες Νήσους:[2] Η γύμνια επιτρέπεται παντού στο χωριό και εφαρμόζεται καθολικώς. Η απομονωμένη του θέση, στο τέλος ενός αποκλειστικού δρόμου πρόσβασης μήκους 3 χιλιομέτρων, βοηθά στην επίτευξη ιδιωτικότητας, ενώ το χωριό παραμένει ανοιχτό για όλους. Οι επισκέπτες είναι κυρίως Γερμανοί, Βρετανοί και Ολλανδοί. Ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε από 82 κατοίκους το έτος 2000 σε 229 το 2011 και στη συνέχεια μειώθηκε σε 156 το 2013.[3]
Η ανάπτυξη ονομαζόταν αρχικά Καστίγιο ντε Παπαγκάγιο (Castillo de Papagayo), αλλά επειδή αυτό προκαλεί σύγχυση με τη γνωστή παραλία γυμνιστών Πλάγια ντε Παπαγκάγιο στην περιοχή Πλάγια Μπλάνκα («Λευκή Παραλία») στο νότιο Λανθαρότε, το όνομα Τσάρκο ντελ Πάλο, το οποίο αναφέρεται σε μια κοντινή εξέχουσα ακτή έχει πλέον αναπτυχθεί για μπάνιο,[4] έχει γίνει πρότυπο.
Τα περισσότερα από τα μπανγκαλόου και τα διαμερίσματα είναι ιδιόκτητα και πολλά ενοικιάζονται[5] όταν οι ιδιοκτήτες τους δεν τα χρησιμοποιούν. Η γερμανική τουριστική οργάνωση γυμνιστών Oböna διαθέτει και εδώ ένα συγκρότημα διαμερισμάτων. Το χωριό έχει μερικά εστιατόρια (Lily's Bar, Jardin Tropical και Cueva Paloma) και ένα μικρό σούπερ μάρκετ. Οι βεράντες του Lily's Bar, του Jardin Tropical και του Cueva Paloma επιτρέπουν τη γύμνια.
Το χωριό είναι χτισμένο σε ανοιχτόχρωμο αμμώδες έδαφος, αλλά η ακτή είναι βραχώδης, χωρίς παραλίες. Ωστόσο, τρεις προστατευμένοι όρμοι έχουν αναπτυχθεί για ασφαλή κολύμβηση.
Το Τσάρκο ντελ Πάλο βρίσκεται κοντά στα χωριά Μάλα και Γκουατίθα, και τα δύο περίπου 3 χλμ. μακριά, τα οποία εξυπηρετούνται από τακτικά δρομολόγια λεωφορείων μεταξύ της πρωτεύουσας του νησιού, Αρεθίφε και του βορρά του νησιού. Στη γύρω ύπαιθρο κυριαρχούν τα χωράφια με κάκτους οπουντία (τοπικά γνωστό ως tunera), όπου εκτρέφονται σκαθάρια κοχενίλη, και μερικοί μικροί εξαφανισμένοι ηφαιστειακοί κώνοι.
Το χωριό βρίσκεται κυρίως εντός του δήμου Αρία, αλλά τα σύνορα με το Τεγκίσε διασχίζουν το νότιο τμήμα. Όλη η δημόσια γη στην περιοχή ανήκει στον αρχικό κατασκευαστή, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό, οι κάτοικοι διαμαρτύρονται για παραμέληση δημόσιων υπηρεσιών όπως η αποχέτευση, η πλακόστρωση και ο δημόσιος φωτισμός, και κάνουν εκστρατείες για να αναλάβουν οι δήμοι την ευθύνη για τη συντήρηση.[6][7][8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Andrews & Quintero 2007.
- ↑ Carlos Inza (18 Αυγούστου 2016). «Refugio de naturistas». Canarias7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Nomenclátor. Relación de unidades poblacionales». Instituto Nacional de Estadística (Spanish Statistical Institute). Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Territorial Information System». Canaries Government. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2012.
- ↑ Reisenegger 2006.
- ↑ «Los socialistas de Haría y Teguise se comprometen a equiparar en servicios al Charco del Palo (The socialists of Haría and Teguise promise to investigate services at Charco del Palo)». Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Socialistas de Lanzarote. 23 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Las víctimas de los desmanes urbanísticos (The victims of development abuses)». La Voz de Lanzarote. 22 Ιουλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2013.
- ↑ Ruth Gabilondo (23 Ιουλίου 2011). «El Charco del Palo muestra sus vergüenzas (Charco del Palo shows its shame)». La Voz de Lanzarote. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2012.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kraeling, Werner, επιμ. (2009). Charco del Palo: Das Bilderbuch. Castillo del Papagayo SL.
- Andrews, Sarah· Quintero, Josephine (2007). Canary Islands. Lonely Planet. ISBN 978-1-74104-595-6.
- Corne, Lucy (2004). Canary Islands. Bradt Travel Guides. ISBN 978-1-84162-108-1.
- Reisenegger, Verónica (2006). ANWB Extra - Lanzarote (στα Ολλανδικά). ANWB Media - Boeken & Gidsen. ISBN 978-90-18-01992-1.
|