Τζόρουρι-τζι
Συντεταγμένες: 34°42′58″N 135°52′23″E / 34.71611°N 135.87306°E
| Τζόρουρι-τζι | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | βουδιστικός ναός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 34°42′58″N 135°52′23″E |
| Θρήσκευμα | Shingon Risshu |
| Διοικητική υπαγωγή | Κιζουγκάβα και Kamo |
| Χώρα | Ιαπωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1047 |
| Προστασία | Εθνικός Θησαυρός[1], Special Place of Scenic Beauty[2] και ιστορική τοποθεσία της Ιαπωνίας[2] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Τζόρουρι-τζι (Jōruri-ji) (浄瑠璃寺) είναι βουδιστικός ναός της σχολής Σίνγκον Ρίτσου με έναν ιστορικό Ιαπωνικό κήπο, που βρίσκεται στην Κιζουγκάβα, στην επαρχία Κιότο, της Ιαπωνίας.[3] Το όνομα του ναού προέρχεται από το «Τζόρουρι», το βασίλειο, όπου ζει ο Βούδας.[4] Είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα παραδείγματα Κήπου του Παραδείσου της πρώιμης περιόδου Χεϊάν. Η τριώροφη παγόδα, η κύρια αίθουσα, η ομάδα των εννέα καθιστών αγαλμάτων Αμίντα Νιοράι και η ομάδα των τεσσάρων ουράνιων βασιλιάδων χαρακτηρίζονται όλα ως Εθνικοί θησαυροί. Ο ναός έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τη σκέψη της Καθαρής Χώρας.
Ο ναός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ναός Τζόρουρι-τζι ιδρύθηκε το 1047 από τον ιερέα Γκιμιό Σόνιν. Παρόμοια με τους ναούς του βουδισμού της Καθαρής Χώρας, είναι απλωμένο γύρω από μια μεγάλη λίμνη, η οποία αντιπροσωπεύει τον ωκεανό, που χωρίζει τη γέννηση και τον θάνατο. Στο κέντρο της λίμνης υπάρχει ένα νησί, που συμβολίζει τη γη, που συνδέεται με την ακτή με μια πέτρινη γέφυρα. Στη δυτική πλευρά της λίμνης βρίσκεται το Αίθουσα Αμίντα ή Αίθουσα του Παραδείσου, που συμβολίζει τον Δυτικό Παράδεισο του Αμίντα Νιοράι. Στα ανατολικά της λίμνης βρίσκεται μια τριώροφη παγόδα, που αντιπροσωπεύει τον Ανατολικό Παράδεισο του Γιακούσι Νιοράι, του Βούδα της θεραπείας. Οι πιστοί μπορούσαν να σταθούν στην ανατολική πλευρά της λίμνης και να κοιτούν δυτικά προς την Αίθουσα του Παραδείσου. [5]Η τριώροφη παγόδα μεταφέρθηκε από το Ιτσίτζο Ομίγια στο Κιότο το 1178. Δεν είναι γνωστό σε ποιο ναό ανήκε αρχικά. Ο κατώτερος όροφος δεν έχει κολόνες και ο κεντρικός πυλώνας προεξέχει από το νταβάνι του κάτω ορόφου.[3]
Η Αίθουσα του Παραδείσου περιέχει εννέα αγάλματα του Αμίντα Βούδα, το καθένα συμβολίζοντας ένα από τα εννέα στάδια της Νιρβάνα. [6]Κατασκευάστηκε το 1107 και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση το 1157. Τα εννέα αγάλματα του Αμίντα Βούδα βρίσκονται σε φάση επισκευής από τον Ιούλιο του 2018. Η επισκευή τους θα διαρκέσει πέντε έτη.[4] Ο ναός έχει επίσης μια παγόδα, που μεταφέρθηκε στη σημερινή της τοποθεσία από το Κιότο το 1178. [5]
Ο κήπος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λίμνη σκάφτηκε το 1150 από ιερείς από το Κόφουκου-τζι. Και στις δύο πλευρές της λίμνης υπάρχουν πέτρινα φανάρια, που χρονολογούνται στο 1366, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως Σημαντικά Πολιτιστικά Αγαθά από την ιαπωνική κυβέρνηση. Από το 1976 ξεκίνησε η αποκατάσταση του κήπου στην αρχική του μορφή από τον αρχιτέκτονα τοπίου Μόρι Οσάμου. [5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ kunishitei
.bunka .go .jp /heritage /detail /102 /2030. - ↑ 2,0 2,1 kunishitei
.bunka .go .jp /heritage /detail /401 /1721. - ↑ 3,0 3,1 Yu, A. C. «Joruri-ji Temple - Japanese Wiki Corpus». www.japanese-wiki-corpus.org. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 «Joruri-ji Temple | Sightseeing Spots». Another Kyoto (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Young and Young, The Art of the Japanese Garden, pg. 94
- ↑ «Joruriji Temple - Nara, Japan». www.taleofgenji.org. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- David and Michiko Young, The Art of the Japanese Garden, Tuttle Publishing, Σιγκαπούρη, 2005.(ISBN 978-08048-3598-5) )
|
