Τζορτζ Ιωαννίδης
| Τζορτζ Ιωαννίδης | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γιώργος Ιωαννίδης (Ελληνικά) και George Joannides (Αγγλικά) |
| Όνομα γεννήσεως | Γιώργος Ιωαννίδης |
| Γέννηση | 5 Ιουλίου 1922 Αθήνα |
| Θάνατος | 9 Μαρτίου 1990 (67 ετών) Χιούστον |
| Εθνικότητα |  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής,  Ελλάδα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Εκπαίδευση | πτυχίο νομικής |
| Σπουδές | Κολλέγιο Σίτυ της Νέας Υόρκης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός μυστικής υπηρεσίας δικηγόρος |
| Εργοδότης | CIA |
Ο Τζορτζ Ιωαννίδης (πλήρες όνομα: Γιώργος Ευθύρων Ιωαννίδης) (5 Ιουλίου 1922 - 9 Μαρτίου 1990) ήταν αξιωματικός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος το 1963 ήταν επικεφαλής του τμήματος Ψυχολογικού Πολέμου του σταθμού JMWAVE στο Μαϊάμι και το 1978 ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ της CIA και της Εξεταστικής Επιτροπής για τις Δολοφονίες της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Ιουλίου του 1922. Οι γονείς του μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη όταν ο ίδιος ήταν σε πολύ μικρή ηλικία. Ο Ιωαννίδης παρακολούθησε το City College της Νέας Υόρκης και ύστερα εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου St. John.[1]
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιωαννίδης άρχισε να εργάζεται στην CIA το 1952. Μέχρι το 1963 ήταν επικεφαλής του Ψυχολογικού Πολέμου της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στο σταθμό«JM / WAVE» που είχε έδρα στο Μαϊάμι, με προσωπικό 24 ατόμα και προϋπολογισμό 1,5 εκατομμύρια δολάρια.[2] Σε αυτήν την θέση, ήταν επίσης γνωστός με τα ψευδώνυμα «Χάουαρντ» και «Γουόλτερ Νιούμπι».[3][4]
Ο Ιωαννίδης διεύθυνε και χρηματοδότησε το «Φοιτητικό Επαναστατικό Διευθυντήριο» (Directorio Revolucionario Estudantil), μια ομάδα κουβανών εξόριστων των οποίων οι αξιωματικοί είχαν επαφή με τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ κατά τους μήνες πριν από τη δολοφονία του Αμερικανού Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι στις 22 Νοεμβρίου του 1963.[5][6][7] Σύμφωνα με ορισμένους πηγές, η μονάδα αυτή διαμορφώθηκε με την «εύλογη χρήση» χαρακτηριστική των επιχειρήσεων της CIA, και θεωρείται ότι ήταν ένα σχέδιο για να συνδέσει τον Όσβαλντ με την κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο, χωρίς να αποκαλυφθεί ο ρόλος της CIA. Έφυγε από την υπηρεσία το 1976 για να ξεκινήσει μια πρακτική στη νομική και πήγε στην Ουάσινγκτον. [1] Το 1978, η CIA κάλεσε τον Ιωαννίδη να χρησιμεύσει ως σύνδεσμος της υπηρεσίας με την Εξεταστική Επιτροπή για τις Δολοφονίες της Βουλής των Αντιπροσώπων, ειδικά σε σχέση με το θάνατο του Προέδρου Κένεντι. Ο δημοσιογράφος της Washington Post, Τζέφερσον Μόρλεϊ, έγραψε ότι «ο κατάσκοπος απέκρυψε πληροφορίες για τις δικές του ενέργειες το 1963 από τους ερευνητές του Κογκρέσου που υποτίθεται ότι θα βοηθούσε. Μόνο το 2001, 38 χρόνια μετά το θάνατο του Κένεντι, η υποστήριξη του Ιωαννίδη προς τον Κουβανούς εξόριστους, που συγκρούστηκαν με τον Όσβαλντ και τον παρακολούθησαν, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας.[8] Ο Ιωαννίδης αποσύρθηκε μόνιμα από τη CIA το Νοέμβριο του 1978.[1] Τον Ιούλιο του 1981 του απονεμήθηκε το μετάλλιο σταδιοδρομίας.[9]
Το 2013 ο Τζον Τανχέιμ και ο Τόμας Σάμολουκ έγραψαν στη εφημερίδα Boston Herald:
«Υπάρχει ένα σύνολο εγγράφων που η CIA εξακολουθεί να προστατεύει, τα οποία θα πρέπει να δημοσιευθούν. Στηριζόμενοι σε ανακριβείς δηλώσεις της CIA στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το συμβούλιο αξιολόγησης αποφάσισε ότι τα αρχεία που σχετίζονται με έναν αποθανόντα πράκτορα της CIA που ονομάζεται Τζορτζ Ιωαννίδης δεν σχετίζονται με τη δολοφονία του Κένεντι. Η επακόλουθη εργασία από ερευνητές, χρησιμοποιώντας άλλα αρχεία που κυκλοφόρησαν από το διοικητικό συμβούλιο, αποδεικνύει ότι αυτά τα αρχεία πρέπει να δημοσιοποιούνται».[10]
Προσωπική ζωή και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτός από Αγγλικά, ο Ιωαννίδης γνώριζε και άπταιστα Ελληνικά και Γαλλικά και επίσης καλά τα Ισπανικά. Αυτός και η σύζυγός του Βιολέτα είχαν τρία παιδιά και ζούσαν στο Πινέκρεστ της Φλόριντα. Στα τελευταία του χρόνια, ο Ιωαννίδης είχε καρδιακά προβλήματα και μετακόμισε στο Χιούστον του Τέξας για να λάβει ιατρική περίθαλψη. Πέθανε στις 9 Μαρτίου 1990, σε ηλικία 67 ετών.[1]
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kaiser, D. E. (2009). The road to Dallas: The assassination of John F. Kennedy. Boston: Harvard University Press. (ISBN 0674039289)
- Mellen, J. (2005). A farewell to justice. Dulles, VA: Potomac Books. (ISBN 1597973548)
- Russell, D. (2003). The man who knew too much. New York: Carroll & Graf. (ISBN 0786712422)
- Sabato, L. J. (2013). The Kennedy half-century: The presidency, assassination, and lasting legacy of John F. Kennedy. New York: Bloomsbury. (ISBN 1620402807)
- Talbot, D. (2008). Brothers: The hidden history of the Kennedy years. New York: Simon and Schuster. (ISBN 1847395856)
- Waldron, L., and Hartmann, T. (2009). Ultimate sacrifice. New York: Basic Books. (ISBN 0786735112)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Βιογραφία Τζορτζ Ιωαννίδη» (στα Αγγλικά). Miami New Times. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Jefferson Morley, "What Jane Roman Said", Marquette University
- ↑ Morley v. CIA. (2007). Appeal from the United States Court of Appeals for the District of Columbia Circuit, No. 06-5382
- ↑ VIDEO: Withheld in Full: Episode 1 - Morley V. CIA, Mary Ferrell Foundation.
- ↑ Scott Shane, The New York Times, 16 October 2009, C.I.A. Is Still Cagey About Oswald Mystery
- ↑ «TILT and the "Phase Three" Story of Clare Boothe Luce (2012)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Morley v. CIA. (2013). Appeal from the United States Court of Appeals for the District of Columbia Circuit, case no.1:03-cv-02545, page 2.
- ↑ Jefferson Morley, Salon, 17 December 2003, Celebrated authors demand that the CIA come clean on JFK assassination
- ↑ Jefferson Morley, 17 December 2012, Justice Dept. denies CIA officer was honored for JFK cover-up Αρχειοθετήθηκε 2013-11-27 στο Wayback Machine.
- ↑ Tunheim, John R.· Samoluk, Thomas E. (21 Νοεμβρίου 2013). «Assassination questions remain». Boston Globe.
